I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 962

ตอนที่ 962

ทหารกุ้งและปูดูน่าเกรงขามมาก พวกมันแต่ละตนสูงถึง 2 เมตร เปลือกบนตัวของมันวิวัฒนาการกลายเป็นเกราะ มือและเท้าคมราวกับใบมีด ทำให้ผู้คนรู้สึกน่ากลัวและสยดสยอง ไม่ใช่อะไรที่น่าสบายใจเลยแม้แต่น้อยที่ได้พบเห็นสิ่งมีชีวิตเหล่านี้

อย่างไรก็ตามทหารกุ้งและปูเพียงแค่ขวางทาง ไม่ได้ทำการโจมตีทันที

มีทหารกุ้งและปูมาที่ชายหาดมากขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนนี้ไม่สามารถนับจำนวนที่แน่นอนได้เลย

ใบหน้าของคุณลุงวัยกลางคนนั้นน่าเกลียดมาก เขาถอนหายใจ ก่อนจะหันมาพูดกับโจวเหวิน “ฉันเคยเตือนแล้วนะว่าอย่าพาเด็กออกไปเสี่ยง แต่ก็ไม่ยอมฟัง ตอนนี้้จะเอายังไงล่ะ”

“แต่พวกเขาดูไม่มีท่าทีเป็นศัตรูเลยนะ” โจวเหวินรู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย โดยทั่วไปแล้วสิ่งมีชีวิตต่างมิติจะโจมตีมนุษย์ทันที แต่ทหารกุ้งและนายพลปูเหล่านี้กลับตั้งขบวนอย่างเรียบร้อยและไม่แสดงท่าทีโจมตีแต่อย่างใด

“นี่ยังเรียกว่าไม่เป็นศัตรูอีกเหรอ ต้องรอให้พวกมันฆ่าพวกเราสักคนใช่ไหมถึงจะนับ” คุณลุงวัยกลางคนเรียกสัตว์เลี้ยงคู่ใจออกมา เขาพูดอย่างหมดหวัง “อาจจะยากซะหน่อย แต่ว่าถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่แล้ว ให้หนีไปซะ“

เมื่อพูดอย่างนั้นชายวัยกลางคนก็เข้าต่อสู้กับทหารกุ้งและนายพลปูที่ขวางทางออกทันที

ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นว่าทหารทหารและนายพลปูเหล่านั้นถูกแยกออกจากทั้งสองฝ่าย พวกมันเว้นทางไว้ก่อนจะปรากฏเต่าตัวสูงสามสิบเมตรที่สวมชุดเกราะรบสีดำขึ้น มันยืนสองขาได้เหมือนกับมนุษย์ ในมือนั้นถือปืนฉมวกเดินเข้ามาหา

เมื่อมองไปที่กล้ามเนื้อนูนบนลำตัวชุดเกราะนั้นแปลกมาก ทำให้ชายวัยกลางคนตกใจอีกครั้ง “เป็นไปได้ไหมว่านี่คือเต่าจอมทัพในตำนาน?”

เมื่อไหร่กัน!

เต่าจอมทัพก้าวมาหาพวกเขาทีละก้าว ทุกย่างก้าวดูเหมือนจะทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน มันแทงปืนฉมวกที่แบกไว้บนไหล่ลงไปที่พื้น น้ำหนักของมันก่อให้เกิดหลุมขนาดใหญ่บนทรายสีเหลืองข้างๆ ดูทรงพลังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

ชายวัยกลางคนกัดฟัน แม้ว่าเขาจะรู้ว่าตัวเองไม่เก่ง แต่ก็ไม่สามารถรั้งรอได้อีกต่อไป เขาจะต้องรีบหาโอกาสโจมตีก่อนที่จะถูกฆ่า

การรอคอยนั้นชวนให้หมดหวัง แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นว่าเต่าจอมทัพพละมือ คุกเข่าข้างหนึ่งลงคำนับโจวเหวิน ก้มศีรษะลงและพูดด้วยน้ำเสียงบึ้งตึง “นายท่าน เราหวังว่านายท่านจะเข้าร่วมกับเราในทะเลแห่งนี้ ถ้านายท่านตอบรับ นายท่านกุ๋ยจะรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก“

ชายวัยกลางคนนิ่งเงียบและจ้องมองไปทางเต่าจอมทัพ ซึ่งคุกเข่าหนึ่งเข่าอยู่ที่นั่นเกือบจะคิดว่าเขากำลังฝันอยู่รึเปล่า

เต่าจอมทัพ สัตว์ในตำนานที่ทรงพลังจนยากจะเอ่ย แต่มันกลับยกย่องคนผู้นี้ด้วยความเคารพอย่างสูงเสียอย่างงั้น

ชายวัยกลางคนมองไปที่โจวเหวินด้วยความประหลาดใจ ตอนนี้เขาเริ่มตั้งข้อสงสัยเสียแล้วว่าโจวเหวินเป็นมนุษย์ที่ได้รับผลกระทบจากพวกสิ่งมีชีวิตต่างมิติหรือเปล่า

“คนไหนคือนายท่านที่ว่า” โจวเหวินเหลือบมองไปทางทะเล แต่มังกรทองหายไปแล้ว

“นายท่านของข้าไปเข้าพบกับอาจารย์ของเขาอยู่ ตอนนี้นายท่านกำลังรอนายท่านของเขาอยู่ในวังมังกร” เต่าจอมทัพกล่าว

“ ถ้าอย่างนั้นฉันว่าคน ๆ นี้ไม่เกี่ยวข้องหรอก ปล่อยเขาออกไปเถอะ” โจวเหวินชี้ไปที่ชายวัยกลางคน

“ข้าจะปฏิบัติตามที่ท่านขอ” เต่านายกลุกขึ้นยืนโบกมือและทหารกุ้งที่ขวางทางก็หลีกทางให้

“สิ่งมีชีวิตต่างมิตินั้นโหดร้าย อย่าเสี่ยงจะดีกว่า” ชายวัยกลางคนเตือนด้วยความลังเล

“ไม่เป็นไร แค่วังมังกร ที่แบบนั้นรั้งฉันไม่ได้หรอก กลับไปก่อนเถอะ” โจวเหวินกล่าว

การแสดงออกของชายวัยกลางคนดูแปลก ๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาหันหลังกลับและมุ่งหน้าไปทางออกของสนามมิติ

พลทหารกุ้งไม่ได้หยุดเขาเอาไว้ตามที่สั่ง พวกมันทั้งหมดมาเพื่อพบกับโจวเหวินเท่านั้น

พวกทหารเรียงแถวกันทั้งสองด้านเพื่อทำการแยกน้ำทะเลออกจากกัน ราวกับว่าทะเลได้เปิดม่าน มันได้เผยให้เห็นถนนใต้ทะเลซึ่งทอดไปยังส่วนลึกของมหาสมุทร

เมื่อชายวัยกลางคนเห็นโจวเหวินเดินลงไปในทะเลพร้อมกับเด็กสาว เขาก็กัดฟันออกมาจากสนามมิติ นอกเขตมิติเขามองย้อนกลับไปที่หมอก ภาพของชายหาดและทะเลรู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน

“สิ่งมีชีวิตต่างมิติในตำนานคุกเข่าลงให้กับเจ้าหนูมนุษย์ ฉันกลัวว่าจะไม่มีใครเชื่อในสิ่งที่ฉันได้เห็นอย่างแน่นอนเลย” คนวัยกลางคนรู้สึกไม่เชื่อและคิดว่านั่นเป็นแค่เรื่องเพ้อเจ้อ

เต่าจอมทัพเป็นผู้นำทางโจวเหวินมุ่งหน้าไปยังทะเลลึก ทิวทัศน์ก้นทะเลนั้นงดงามและลี้ลับ น้ำทะเลเหมือนม่านสามารถมองเห็นสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเลนานาชนิดและสามารถเดินไปมาได้ทุกหนทุกแห่ง

นอกจากนี้เขายังเห็นผู้หญิงสวยบางคนนอนอยู่ในเปลือกหอย นี่น่าจะเป็นหอยแมลงภู่ในตำนาน

โจวเหวินคิดเสมอว่าเผ่าพันธุ์มังกรทะเลควรอาศัยอยู่ในวังก้นทะเลเช่นเดียวกับวังคริสตัลน้ำที่เจ้าของเป็นที่อยู่อาศัยของราชามังกรทะเลตะวันออก

แต่ราชามังกรผู้นี้ดูเหมือนจะไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรมากนัก เมื่อโจวเหวินมาถึงวังมังกร เขาก็พบว่ามันกลับกลายเป็นซากเรือขนาดใหญ่ โจวเหวินไม่รู้มากนักเกี่ยวกับเรือรบ และไม่รู้ว่าเรือนี้เป็นเรือประเภทใด จากขนาดของเรือที่โจวเหวินคาดเดาว่าอาจเป็นเรือบรรทุกเครื่องบินหน่วยรบทางทะเลที่ทันสมัยที่สุดก่อนสมัยที่จะมีพายุมิติ

อย่างไรก็ตาม หลังจากพายุมิติ บรรดาเรือบรรทุกเครื่องบินและกองยานและเรือสำราญต่าง ๆ เกือบจะล่มสลายลงด้วยน้ำมือของสิ่งมีชีวิตต่างมิติ

แม้ว่าเรือลำนี้จะไม่ใช่เรือบรรทุกเครื่องบิน แต่มันก็ไม่เข้ากับวังมังกรแต่อย่างใด

ซากเรืออับปางดูเหมือนจะมีการป้องกันบางอย่าง เพื่อป้องกันไม่ให้น้ำทะเลเข้าใกล้ซากเรือ โจวเหวินเดินตามเต่าจอมทัพไปที่ดาดฟ้า จากนั้นมันก็คุกเข่าลงข้างหนึ่งอีกครั้งแล้วก้มศีรษะไปที่ตำแหน่งของห้องโดยสาร“ ข้าพาเขามาตามนัดแล้วขอรับ “

“ ท่าน ได้โปรดเข้าร่วมกับเรา” มนุษย์หอยเพศชายที่มีเสน่ห์เข้ามาหาโจวเหวิน เข้าทักทายด้วยท่าทางที่เป็นมิตร

โจวเหวินเดินตามหอยตนนั้นเข้าไปในห้องโดยสาร ในไม่ช้าก็มาถึงห้องโดยสารที่ขนาดใหญ่กว่าเดิม

ข้อสงสัยเกิดขึ้นในใจของโจวเหวิน เมื่อมังกรทองตัวใหญ่เข้ามาในห้องโดยสารกลับกลายเป็นผู้หญิงรูปร่างท้วมสวมชุดเกราะสงครามสีทอง เธอมีเขามังกรอยู่บนหัวและมีผมสีทอง นั่งอยู่ตรงข้ามห้องบนบัลลังค์เหมือนราชินี

แต่เก้าอี้ไม่เหมือนเก้าอี้ปะการังราชามังกรในตำนาน แต่ดูเหมือนกับคอนโซลเรือรบของมนุษย์

“นอกจากมังกรทองจะเพศเมียแล้ว มันยังมีร่างมนุษย์ด้วย!” โจวเหวินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ราชินีมังกรสองสามครั้ง

ราชินีมังกรมีผิวขาว แต่รูม่านตาของเธอเป็นสีทอง หญิงสาวมองไปที่โจวเหวินและถามว่า “เผ่าพันธุ์มังกรโบราณส่งคุณมาใช่ไหม”

“เผ่ามังกรโบราณ? ไม่เคยได้ยินมาก่อน” โจวเหวินกล่าว

“ถ้าไม่ใช่คนของมังกรโบราณ เหตุใดจึงมีตราสัญลักษณ์ของเผ่ามังกรโบราณ?” ราชินีมังกรขมวดคิ้ว

“ตราสัญลักษณ์ของเผ่ามังกรโบราณ”? โจวเหวินสะดุ้งเล็กน้อยแล้วจำอะไรบางอย่างได้ เขาบีบฟันมังกรที่คอแล้วพูดว่า“ หมายถึงไอ้นี่เหรอ? อาจารย์ของฉันเอาฟันมังกรมาเป็นของขวัญธรรมดา ๆ ไม่ใช่ตราอะไรนั่นหรอก “

ราชินีมังกรจ้องมองไปที่โจวเหวินชั่วขณะ “เนื่องจากคุณมีสิ่งของอันราชสกุลของเผ่าพันธุ์มังกรโบราณ ไม่ว่าคุณจะหามาจากที่ใด แต่คุณก็นับได้ว่าเป็นคนของเผ่ามังกรโบราณ ตั้งแต่วันนี้คุณคือเจ้าชายแห่งวังมังกรของฉัน”