I Was Kidnapped By The Strongest Guild - ตอนที่ 22 ล่าปลาแมคเคอเรล
เช้าในวันต่อมา
ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างระมัดระวังบนกล่องที่นอน
“หาว”
ฉันรู้สึกเหมือนมันผ่านมานานแล้วตั้งแต่ที่ฉันเริ่มต้นวันใหม่ด้วยตัวเอง
ในขณะที่ฉันกำลังลุกขึ้น ฉันก็รู้สึกแปลก ๆ หลังจากนั้นฉันก็สังเกตเห็นสิ่งมีชีวิตตัวเล็ก ๆ อยู่ข้าง ๆ ฉัน
“ฮะ?”
คุณยายฉลาม ไม่สิ ฉลามสาว
เธอมาหลับอยู่ข้าง ๆ ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ฉันจึงอดใจไม่ได้ที่จะแหย่แก้มเธอเล่น
“อ-อ่า…”
ฉลามสาวพึมพำและดึงผ้าห่มคลุมหัวของตัวเอง
ว่ากันว่าผู้สูงอายุไม่ควรนอนมากเกินไป แต่ดูเหมือนว่าความคิดนั้นมันจะใช้ไม่ได้ผลกับมนุษย์สัตว์
“นี่…”
แหย่ แหย่
ฉันยังคงกดสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นแก้มของเธอภายใต้ผ้าห่มต่อไป
“จ-เจ้าทำแบบนี้ทำไม…”
“ทำไมคุณถึงมานานอยู่ที่นี่ล่ะ?”
“ข้าไม่ได้เป็นผู้สอนของเจ้าหรือไง? มันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่เราจะอาศัยอยู่ด้วยกัน…”
แค่ก
เธอหมายความว่า เธอจะอาศัยอยู่กับฉันจนกว่าเธอจะสอนฉันเสร็จใช่ไหม?
ถึงมันจะน่ารำคาญ แต่ฉันจำเป็นต้องเรียนรู้เรื่องมานา
ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะไม่แสดงความไม่พอใจออกมาอย่างเปิดเผย
“โอเค แต่ฉันมีบางสิ่งที่ต้องทำในเช้านี้ เพราะงั้นฉันก็เลยจะออกไปข้างนอกสักหน่อย”
“ก็ได้…ดูแล…”
จากนั้นเธอก็หลับไปอีกครั้ง
ฉันมองดูเธออยู่สักพักก่อนที่จะเดินออกจากเต็นท์ไป
พระอาทิตย์เพิ่งจะขึ้น ฉันจึงเพลิดเพลินไปกับแสงแดดเล็ก ๆ ที่เล็ดลอดเข้ามา
‘ฉันบอกว่าฉันจะเริ่มทำในตอนเช้า’
เมื่อฉันออกมาจากพุ่มไม้ ฉันก็เห็นผู้หญิงที่มีหน้าตาดุร้ายและรถหลายคันที่เต็มไปด้วยตู้ปลาอยู่ไกล ๆ
แค่เห็นเธอก็ทำให้หัวใจของฉันสั่นแล้ว
แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเธอ
“คุณกำลังเอาปลาแมคเคอเรลและปลาโลชมารวมกันเหรอ…?”
“ใช่ มีไอเทมที่พัฒนาขึ้นมาเพื่อเพาะเลี้ยงสัตว์ในน้ำอยู่ เพราะงั้นมันเลยไม่เป็นไรถ้าจะเอาพวกมันมารวมกัน”
ผู้หญิงคนนั้นกำลังคุยกับคนที่ดูเหมือนว่าจะเป็นคนขับรถส่งตู้ปลา
ในขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าไปหาพวกเขาอย่างระมัดระวัง
แครก—!
ฉันเหยียบกิ่งไม้โดยไม่ได้ตั้งใจ
“ฮะ?”
มันส่งเสียงดังจนทำให้คนขับรถและผู้หญิงคนนั้นหันมามองฉัน
ฉันรีบหันหน้าหนีด้วยความตกใจจากการถูกพวกเขาสนใจอย่างกระทันหัน
“พ-พวกปลาซิวสบายดีไหม…?”
ฉันเห็นปลาซิวตัวเล็ก ๆ ว่ายไปมาอยู่ใต้บ่อน้ำใส
ฉันหันหลังกลับโดยแสร้งทำเป็นสนใจพวกปลาซิว แต่เธอก็เริ่มเดินมาหาฉัน
“……!”
ขนที่หูและหางของฉันพองขึ้น
แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังคงแสร้งทำเป็นดูพวกปลาซิวต่อไปอย่างสงบ
ปลาซิวหนึ่งตัว ปลาซิวสองตัว ปลาซิวสามตัว
ฉันนับพวกมันด้วยสายตาที่สั่นเทา จนผู้หญิงคนนั้นเดินมาหยุดอยู่ที่ข้างหลังของฉัน
“เอ่อ…”
“อ๊ะ…!”
ฉันตัวแข็งทื่อจนไม่สามารถหันหลังกลับได้
เธอจะทำอะไรถึงได้เข้ามาใกล้ฉันขนาดนี้?
ในขณะที่ฉันยืนแข็งทื่อหายใจไม่ออก เธอก็เดินมาหยุดอยู่ที่ข้าง ๆ ฉัน
“พวกเรารู้จักกันใช่ไหม?”
“ช-ใช่…!”
ฉันเหลือมองเธอที่อยู่ด้านข้าง เพียงแค่ใช้หางตาส่องไปที่เธอเท่านั้น
เธอยืนอยู่ข้างฉันและจ้องมองลงไปที่บ่อน้ำ
ทำไมเธอถึงได้ทำหน้าเศร้าขนาดนั้นล่ะ เธอคิดอะไรอยู่กัน?
ในขณะที่ฉันกำลังก้าวเดินออกไปอย่างระมัดระวัง ในที่สุดเธอก็เริ่มพูด
“ฉันขอโทษเรื่องเมื่อครั้งที่แล้วด้วย”
“สำหรับอะไร?”
“สำหรับทุกอย่างที่ฉันทำเลย ฉันขอโทษด้วยจริง ๆ ”
ทุกอย่าง?
ถึงแม้ฉันจะไม่แน่ใจว่าไอ้คำว่าทุกอย่างที่เธอพูดคืออะไร แต่ฉันก็ตัดสินใจยอมรับคำขอโทษของเธอ
เพราะถ้าหากฉันไม่ยอมรับคำขอโทษของเธอ การเติมปลาลงบ่อน้ำคงล่าช้าแน่
สำหรับตอนนี้ ปลามีความสำคัญสำหรับฉันมากกว่าผู้หญิงคนนี้
“โอเค…”
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
ฉันตรวจสอบปลาที่จะถูกนำเข้ามาในบ่อพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น
ปลาแมคเคอเรลสิบสองตัว
ปลาสีเงินสามสิบตัว
ปลาโลชสีร้อยตัว และปลาชนิดอื่น ๆ อีกมากมาย
การได้เห็นปลานานาชนิดมารวมอยู่ในบ่อน้ำเดียวกัน ช่าฃเป็นภาพที่น่าหลงใหลมาก
“…บ่อน้ำอันนี้ค่อนข้างใหญ่เลยว่าไหม?”
“อืม…”
ฉันจ้องมองลงไปที่บ่อน้ำที่ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยปลา
บ่อน้ำที่ผสมผสานปลาน้ำจืดและปลาน้ำเค็มเข้าด้วยกัน
มันยังควรเรียกว่าบ่อน้ำอยู่อีกเหรอ?
ฉันหลงใหลไปกับของชิ้นนี้ ฉันจ้องมองลงไปที่บ่อน้ำอยู่นานจนกระทั่งฉลามสาวเดินเข้ามาหาฉัน
แม้ว่าพระอาทิตย์จะขึ้นแล้ว แต่เธอก็ยังดูง่วงอยู่เลย
“ความกลมกลืนระหว่างสองระบบนิเวศที่ไม่เข้ากัน มันช่างน่าทึ่ง”
“ใช่ มีปลาสเตอร์เจียนอยู่ตรงนั้นด้วย…”
ฉันหยุดพูกกลางคันและเอามือปิดปากไว้ เนื่องจากจู่ ๆ ฉันก็ตระหนักได้ว่าเด็กสาวที่อยู่ต่อหน้าฉันก็เป็น ‘ฉลาม’ เหมือนกัน
มันคงโอเคใช่ไหมที่จะเลี้ยงฉลาม?
แต่ว่า สเตอร์เจียนไม่ใช่ฉลามจริง ๆ สักหน่อย ใช่ไหม?
ความคิดของฉันวิ่งพล่านไปด้วยความสับสนพร้อมกับความมั่นใจที่ลดน้อยลง
ฉันจึงกระวนกระวายโดยใช้นิ้วแตะไปที่ชายเสื้อของเสื้อของฉัน
“ทำไมเจ้าถึงได้ดูลุกลี้ลุกลนนักล่ะ?”
“ฉ-ฉลามอย่างคุณ…กินคาเวียร์…?”
“…ฉันยังไม่คอยลองเลย”
แน่นอนว่าเธอต้องไม่เคยลองอยู่แล้ว
จากมุมมองของเธอ มันคงไม่ต่างไปจากการกินเนื้อคน
ฉันมองดูเธอแลพกระซิบที่ข้างหูของเธออย่างระมัดระวัง
“ฉันควรขอให้พวกเขาเอาปลาสเตอร์เจียนออกไปไหม…?”
“…ข้าเข้าใจว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ แต่มันไม่เป็นไรหรอก”
“จริงเหรอ?”
“ใช่ ความแตกต่างระหว่างสัตว์กับมนุษย์สัตว์นั้นยิ่งใหญ่กว่าความแตกต่างของมนุษย์กับลิงซะอีก”
อ่า งี้นี่เอง
ก็ฟังดูสมเหตุสมผลดี
ฉันพยักหน้าและหันหลังกลับไปมองปลาที่ว่ายน้ำอยู่ในบ่อน้ำ
“พวกเราจับมันสักตัวหนึ่งดีไหม?”
“แล้วเจ้าจะทำยังไงล่ะ เราไม่มีเครื่องมือสักหน่อย?”
“ด้วยมือ”
ฉันนอนลงบนขอบบ่อน้ำและจุ้มมือลงไปในบ่อน้ำ
ปลาแมคเคอเรลว่ายมาพักอยู่ที่ใต้เงาที่ถูกสร้างขึ้นด้วยมือของฉัน
‘ตอนนี้ละ!”
ฉันคว้าปลาแมคเคอเรลเอาไว้โดยอาศัยปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็วของฉัน
ฉันรีบยกมันขึ้นออกมาจากน้ำและจับมันเอาไว้อย่างแน่น ๆ เพื่อไม่ให้มันดิ้นหลุดออกไปได้
แปะ แปะ!
ปลาแมคเคอเรลที่มีกำลังมากกว่าปลาซิวอยู่หลายเท่ากำลังดิ้นรนไปมาอย่างดุเดือด แต่ยังไงมันก็ขึ้นมาบนบกแล้ว
ฉันยืนขึ้นโดยถือปลาแมคเคอเรลที่กำลังดิ้นอย่างแรงไว้ภายในอ้อมแขนของฉัน
“เจ้าชอบปลามากเลยเหรอ?”
“ใช่ ฉันไม่เคยชอบพวกมันมากขนาดนี้มาก่อนเลย มันน่าแปลกมาก”
“มันแปลกขนาดนั้นเลยเหรอ?”
ฉลามสาวใช้สายตาจ้อมมองไปที่หัวของฉัน
มีอะไรอยู่ข้างบนนั้นงั้นเหรอ?
ในขณะที่ฉันมองขึ้นไป ฉันก็พบว่าตัวเองกำลังสบตาเข้ากับผู้หญิงคนนั้นที่กำลังจ้องมองลงมาที่ฉันอยู่
“พระเจ้า เธอจับได้หนึ่งตัวแล้ว?”
“ใช่ ฉันควรปล่อยมันไหม…?”
“ไม่ต้องหรอก จะปล่อยปลาที่เธอเป็นคนจับได้ไปทำไมกัน?”
แหะ แหะ แหะ
ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะอย่างเชื่องช้าและโบกมือของเธอ
เมื่อนึกถึงเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งในตอนที่เธอกำลังเผากระต่ายมีเขาได้ ฉันจึงรีบไปซ่อนตัวอยู่ข้างหลังฉลามสาว
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
มีโพสต์ปรากฏลงบนฟอรั่มชุมชนในอินเตอร์เน็ต
มันเป็นเรื่องของมนุษย์สัตว์เด็กที่ย้ายเข้ามาอยู่ใกล้ ๆ กิลด์รุ่งอรุณ
━━━━━
【พวกคุณเห็นมนุษย์สัตว์เด็กที่อยู่ใกล้ ๆ กับสำนักงานใหญ่ของกิลด์รุ่งอรุณเมื่อวานนี้บ้างไหม?】
โพสต์: ฉันเห็นพวกเธออาศัยอยู่ด้านนอกเต็นท์ เกิดอะไรขึ้นกัน???
━━━━━
[ลูลู่นาน่า: วันนี้ฉันเห็นเธอตักน้ำในบ่อน้ำที่อยู่ด้านหลังกิลด์]
[└ฮีลแอดดิคท์: ทำไมเด็กถึงตักน้ำจากบ่อน้ำล่ะ 555+]
[└ลูลู่นาน่า: เธอใส่เสื้อผ้าโทรม ๆ ด้วย]
[เรียลเรียล: อันนี้ฉันได้ยินมาจากเพื่อน ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับอนุญาติจากกิลด์รุ่งอรุณให้ตั้งแคมป์อยู่ตรงนั้นได้]
[└บีสต์คินเลิฟเวอร์: ทำไมเด็กถึงตั้งแคมป์อยู่ตรงนั้นล่ะ?? กิลด์รุ่งอรุณเป็นบ้าไปแล้วหรือไง??]
[เรียลเรียล: มนุษย์สัตว์เด็กน่ะ ชอบอาศัยอยู่ในป่า คุณไม่รู้หรือไง”
[บีสต์คินเลิฟเวอร์: ฉันรู้ แต่สิ่งที่ฉันอยากจะบอกก็คือ เธอยังเป็นแค่เด็กตัวเล็ก ๆ อยู่เลย ]
[ซิลเวอร์ไทเกอร์แฟน: ฮะ?]
[└บีสต์คินเลิฟเวอร์: ยินดีต้อนรับ โฮรันงี]
[TL: โฮรันงี แปลว่า เสือ]
━━━━━
“อืม…”
กิลด์มาสเตอร์คังจินโฮเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ของเขา
ในเว็บไซต์ชุมชนที่มีชื่อเสียงกำลังถกเรื่องมนุษย์สัตว์เด็กที่ครอบครองสวนหลังกิลด์อยู่
การได้เห็นมนุษย์สัตว์เด็กที่พบได้ยากในสวนหลังกิลด์คือชนวนที่ก่อให้เกิดการพูดคุยนี้ขึ้นมา
บทบาทของคังจินโฮคือป้องกันไม่ให้คนพวกนี้เข้าใกล้เด็ก
แต่จะทำแบบนั้นได้ยังไง?
คังจินโฮเดาะลิ้นด้วยความหงุดหงิด และรู้สึกไร้พลังในสถานการณ์นี้
‘การปิดสวนหลังกิลด์มันตึงมือเกินไปเหรอ?’
สวนสาธารณะเป็นสถานที่พักผ่อนของชาวบ้านทั่วไป
แม้จะเป็นทรัพย์สินส่วนตัว แต่การปิดไม่ให้เข้าก็จะโดนชาวบ้านวิพากษ์วิจารณ์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้อย่างแน่นอน
เขาคิดที่จะสร้างรั้วล้อมรอบและติดป้ายที่เขียนว่า ‘ห้ามบุกรุก’ เอาไว้ใกล้ ๆ เต็นท์เด็ก แต่สุดท้านเขาก็ตัดสินใจที่จะไม่ทำ
เพราะมันจะทำให้เด็กดูเหมือนลิงในสวนสัตว์
สำหรับตอนนี้ วิธีที่ดีที่สุดคือการเชื่อใจฮันยอรึมและมนุษย์สัตว์ที่หาเด็ก
คังจินโฮถอนใจยาวโดยไม่รู้สึกตัว
‘อย่างน้อย ๆ จนถึงตอนนั้ก็ยังไม่มีปัญหาใด ๆ ’
เขาท่องอินเตอร์เน็ตต่อไป
ไม่นานเขาก็พบโพสต์ใหม่ที่เกี่ยวข้องกับเด็ก
━━━━━
【อัพเดทมนุษย์สัตว์เด็กในวันนี้】
โพสต์: บีสต์คินเลิฟเวอร์ เพิ่งเห็นพวกเธอจับปลาในบ่อขึ้นมากิน
━━━━━
[วอทเดอะ: ทำไมพวกเธอถึงจับปลาในบ่อขึ้นมากินล่ะ…สวนสาธารณะไม่ใช่เหรอ…?]
[└บีสต์คินเลิฟเวอร์: ฉันไม่รู้?? พวกเขาเอาปลาทุกชนิดอย่างเช่นปลาแมคเคอเรลและปลาซันมะลงบ่อ??]
[└วอทเดอะ: ทำไมต้องเอาปลาแมคเคอเรลและปลาซันมะลงบ่อด้วย…]
[วอทไอดีโชลไอยูส: ตอนนั้นเธอถือปลาแมคเคอเรลราวกับของมีค่าเลยละ]
[└บีสต์คินเลิฟเวอร์: คุณเองก็เห็นเหรอ? 555+ เธอคงจะชอบปลาจริง ๆ เพราะเธอเป็นมนุษย์สัตว์แมว 555+]
[└วอทไอดีโชลไอยูส: น่ารักชะมัดเลย 555+]
━━━━━
“อืม…”
โพสต์บนออนไลน์โดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากเด็ก…
คังจินโฮมองสวนหลังกิลด์ผ่านทางหน้าต่าง
เขาเห็นคนกำลังแอบจ้องมองมนุษย์สัตว์เด็กทั้งสองคนอยู่ และหนึ่งในนั้นก็กอดปลาแมคเคอเรลราวกับว่ามันสมบัติ
โชคยังดีที่ไม่มีใครถ่ายรูปเด็กโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาต
‘พวกเขาเป็นห่วงเด็กงั้นเหรอ?’
เป็นสิ่งที่เข้าใจได้
พวกเขาคงกังวลที่เห็นเด็กที่ยังเล็กอยู่ใช้ชีวิตอย่างกับคนเร่ร่อน
คังจินโฮตัดสินใจว่าเขาควรพาเด็กเขามาอาศัยอยู่ในตึกให้เร็วที่สุด
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
