I Was Kidnapped By The Strongest Guild - ตอนที่ 24 บัฟเอฟเฟค
พวกเรากลับไปที่เต็นท์พร้อมกับที่นอนและกล่อง
ต้องขอบคุณจองยูนาเลยที่ใช้เวทย์มนตร์ยกที่นอนให้ เพราะมันทำให้เราไม่ต้องเหนื่อยแบกมันกลับไป
“ว้าว”
ปัง! ปัง!
เมื่อฉันใช้มือตบลงบนที่นอนเบา ๆ มันก็เด้งกลับมาแนบมือของฉันด้วยความยืดหยุ่นที่เป็นเอกลักษณ์
ที่นอนนิ่มมาก แม้ฉันจะตบมันแรง ๆ ฉันก็ไม่เจ็บ
‘เหลือเชื่อ’
ถึงแม้มันจะไม่ค่อยดี แต่กล่องเทียบกับที่นอนอันนี้ไม่ได้เลย
หลังจากที่มองที่นอนอยู่สักพัก ฉันก็หยิบกล่องตู้เย็นที่อยู่ใกล้ ๆ ขึ้นมา
เพื่อยื่นข้อเสนอให้โซเฟีย ผู้ที่บ่นว่าที่นอนของตัวเองนั้นนอนไม่สบาย
“คือว่า คุณอยากได้กล่องอันนี้ไหม? มันทั้งใหญ่แล้วก็ดีมาก ๆ เลย”
“ไอ้เจ้าเด็กนี่…”
ผัวะ!
โซเฟียใช้ไม้เท้าแตะหัวของฉัน
แรงกระแทกอันเล็กน้อยทำให้ไหล่ของฉันกระตุกขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“อ่า ฉันก็แค่ถามเพราะก่อนหน้าคุณบอกว่าอยากได้กล่อง…คุณใช้ที่นอนได้เลย…”
อ่า ใช่แล้ว
มันเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้วที่จะยกที่นอนให้กับผู้ที่พิการทางด้านร่างกาย
ในขณะที่ฉันจับที่นอนด้วยความรู้สึกเสียดายนิดหน่อย โซเฟียก็ทิ้งตัวลงบนที่นอน
“นี่ไง เตียงนี้ใหญ่พอให้เรานอนสองคนพร้อมกันได้”
“เราทั้งคู่?”
“ใช่ พวกเราค่อนข้างตัวเล็กใช่ไหมล่ะ?”
จริงด้วย
ถึงแม้เราจะนอนพร้อมกันทั้งสองคน แต่พื้นที่ด้านซ้ายของที่นอนก็ยังเหลืออยู่
แต่ฉันก็ไม่สามารถพยักหน้าตอบตกลงได้อย่างง่าย ๆ เนื่องจากการนอนร่วมเตียงกับคนที่ฉันแทบจะไม่รู้จักเลย มันให้ความรู้สึกแปลก ๆ ยังไงชอบกล
“แต่ว่าเราไม่ควรนอนกับคนที่เรายังไม่รู้จักดี…”
“เจ้าเรียนมาดีนี่ แต่พวกเราก็รู้จักกันแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“เป็นแบบนั้นเหรอ?”
พวกเราเพิ่งรู้จักกันได้เพียงแค่วันเดียวเอง
แค่วันเดียวก็ถือว่าเรารู้จักกันแล้วเหรอ?
ในขณะที่ฉันกำลังคิดและขวมดคิ้วอยู่ จู่ ๆ จองยูนาก็พูดแทรกขึ้นมา
“ทำไมพวกเราไม่ไปหาที่นอนเพิ่มล่ะ?”
“เรื่องนั้นมันเป็นไปไม่ได้หรอก ที่นอนแบบนี้หาได้ยากมาก มากแบบที่สักสิบปีถึงจะได้เจอสักครั้ง”
“งั้นเหรอ? แถวบ้านของฉันก็มีพื้นที่รีไซเคิลเหมือนกัน ฉันน่าจะไปตรวจดูตรงนั้นสักหน่อย”
แหะ แหะ
จองยูนาแสดงรอยยิ้มที่น่าอึดอัดใจออกมา
ฉันมองไปที่เธอและหยิบหม้อที่อยู่ใกล้ ๆ ขึ้นมา
“คุณอยากได้ชาไหม?”
“ชา?”
“ใช่ ชาจากดอกแดนดิไลออนมันอร่อยมากเลย”
ถึงแม้ว่าเธอจะมาอย่างไม่เต็มใจ แต่เธอก็ช่วยพวกเราเอาไว้ เพราะงั้นฉันจึงรู้สึกว่าต้องแสดงขอบคุณเธอ
ฉันรู้ว่าชาจากดอกแดนดิไลออนมันไม่พอสำหรับคำขอบคุณหรอก แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี
ฉันยกดอกแดนดิไลออนที่ผ่านการแปรรูปมาอย่างดีแล้วขึ้นมา
“โอเค ฉันขอสักแก้วหนึ่ง”
“ได้…”
ดอกแดนดิไลออนที่เอาไว้ทำชาจะหมดแล้ว
พอคิดได้แบบนั้น ฉันก็เลยใช้เตาแบบพกพาในการต้มชาดอกแดนดิไลออน
ชาที่มีดอกไม้ลอยอยู่ด้านบนนั้นสวยงามมมาก
“ชาที่มีดอกไม้กำลังเบ่งบาน”
“สวยจังเลยนะ”
“ใช่ไหมล่ะ…?”
หลังจากที่เตรียมแก้วสามกับสำหรับ ฉัน โซเฟีย และจองยูนาเสร็จแล้ว ภาชนะที่ใส่ดอกไม้เพื่อเอาไว้ชงชาก็ว่างเปล่า
ฉันอยากทำกลีบดอกเพิ่ม แต่มีดอกแดนดิไลออนอยู่ใกล้ ๆ ที่นี่หรือเปล่านะ?
ฉันจิบชาพร้อมกับมองออกไปด้านนอกผ่านรูที่อยู่ในเต็นท์
“นี่มันดีกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก…”
“ฮืม…?”
โซเฟียและจองยูนาที่ก็จิบชาแล้ว กำลังจ้องมือของตัวเองราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรสักอย่างอยู่
ทั้งสองคนดูค่อนข้างสับสนและหายใจเข้าออกอย่างช้า ๆ
“เป็นอะไรเหรอ? มันไม่อร่อยงั้นเหรอ?”
“ไม่ใช่หรอก ชาอร่อยดี แต่ทำไมมานาของฉันถึง…?”
“มานา?”
ทำไมจู่ ๆ ถึงพูดถึงมานาในตอนที่กำลังดื่มชาล่ะ?
ในขณะที่ฉันกำลังไตร่ตรองกับคำพูดแปลก ๆ ของจองยูนาอยู่ เธอก็จิบชาไปอีกจิบหนึ่ง
“โอ้”
ตาของเธอเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
ตาของเธอเปิดกว้างมากจนเห็นตาขาวของเธอทั้งบนและล่างได้อย่างชัดเจน
ฉันไม่สามารถเพิกเฉยต่อความจริงที่ว่าชาของฉันทำให้เกิดปฏิกิริยาแบบนี้ไปได้
“ทำไมล่ะ มันมีอะไรที่ผิดปกติเหรอ?”
“ตอนที่ฉันดื่มชาแดนดิไลออนนี้เข้า มานาของฉันก็เพิ่มขึ้น…?”
“อืม…ข้าเองก็ด้วย”
“อะไรนะ…?”
มานาเพิ่มขึ้นจากการดื่มชาในแก้ว?
ฉันเองก็กินอยู่นะ แต่ก็ไม่เห็นจะรู้สึกถึงอะไรได้เลย
ฉันแหย่ดอกแดนดิไลออนที่ลอยอยู่บนแก้วด้วยความสับสน
ถึงแม้ว่าพวกมันจะดูสวย แต่ยังไงมันก็เป็นเพียงแค่ดอกแดนดิไลออนธรรมดา
“ยิ่งฉันดื่มมากเท่าไหร่ มานาของฉันก็ยิ่งผันผวนมากขึ้นเท่านั้น”
“ถ้าเป็นนั้น ไม่ใช่ว่าคุณควรไปหาหมอเหรอ…?”
“ไม่เป็นไร มันเป็นไปในทางที่ดีน่ะ”
เฮ้อ
ในขณะที่โซเฟียถอนหายใจ ก็มีควันสีฟ้าออกมาจากปากของเธอ
มันเป็นอะไรที่น่าประทับใจมาก มันเหมือนกับว่าเธอกำลังใช้ท่าการโจมตีด้วยลมหายใจเลย
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีความสามารถประเภทบัฟ”
“บัฟ?”
“ใช่ บัฟเป็นความสามารถที่หากได้ยากมาก จากโลกที่ข้าจากมา ขอแค่ใช้ความสามารถนั้นได้ก็จะได้รับสถานะอันสูงส่ง”
“ว้าว…”
สถานะอันสูงส่ง ฟังดูดีแฮะ
แต่แล้วฉันก็จำได้ว่าโลกไม่มีแบ่งแยกชนชั้น
มันจะต้องมีความแตกต่างระหว่างโลกและโลกอื่นอยู่แน่
ฉันตัดสินใจที่จะไม่คาดหวังอะไรมาก
ยิ่งคาดหวังมากก็ยิ่งผิดหวังมาก
มันเป็นความรู้จากการผ่านประสบการณ์ชีวิตอันยาวนาน
‘…แต่เอฟเฟคบัฟมันเกิดขึ้นได้ยังไง?’
เอฟเฟคอันนั้นมันมาจากอาหารงั้นเหรอ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฉันก็จิบชาดอกแดนดิไลออนอีกจิบ
จองยูนาพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงที่มีชีวิตชีวา
“ในเมื่อมีมานามากขนาดนี้แล้ว บางทีเรื่องนั้นอาจจะทำได้แล้ว…?”
ทำไมเธอถึงได้ตื่นเต้นมากขนาดนั้น?
ฉันก้าวถอยหลังโดยสัญชาตญาณ เมื่อรู้ถึงความดุร้ายตามปกติของเธอ
“ฉันมีบางสิ่งที่อยากจะลอง ฉันขอออกไปข้างนอกสักเดี๋ยวได้ไหม?”
“อ๊ะ ได้สิ…”
แต่จะดีมากเลยถ้าหากคุณไม่กลับมาอีก
ฉันอยากจะพูดคำนั้นออกมาดัง ๆ แต่ก็ห้ามใจตัวเองไว้ได้
ถ้าอยากอายุยืนก็ต้องระวังปากเอาไว้
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
ที่ตึกสำนักงานใหญ่ของกิลด์รุ่งอรุณ มีห้องปฏิบัติการที่มีไว้สำหรับนักเวทย์ภายในกิลด์อยู่
ระหว่างการไปที่แห่งนั้น จองยูนาก็ประเมินอาการของตัวเอง
‘เหลือเชื่อมาก’
แค่ชาเพียงแก้วเดียวก็เพิ่มมานาของเธอได้ถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์
สิ่งที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือ บัฟจากเด็กคนนั้นสามารถเอามารวมกับโพชั่นบัฟอันอื่น ๆ ได้
โดยปกติแล้ว จะใช้บัฟได้เพียงแค่บัฟใดบัฟหนึ่งเท่านั้น แต่บัฟอันนี้แหกกฎปกติไปเลย
เครื่องมือเวทย์มนตร์ที่ตอนนี้เป็นเพียงแค่ทฤษฎีอาจจะสร้างขึ้นมาได้สำเร็จได้ด้วยมานาจำนวนเท่านี้ก็ได้
‘มีอะไรอย่างอื่นนอกจากชาหรือเปล่านะ?’
มีเรื่องให้สำรวจและยืนยันอยู่เยอะเลย
ในขณะที่จองยูนารีบไปที่ห้องแล็บ เธอก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยอยู่ที่ปลายสุดของทางเดิน
กิลด์มาสเตอร์คังจินโฮและเพื่อนร่วมงานฮันยอรึมของเธอ
และตรงนั้นยังมีเอนเซียมนุษย์สัตว์หมาป่าและอาร์โก้มนุษย์กิ้งก่าที่เป็นผู้พิทักษ์ของเด็ก
“มาสเตอร์?”
คังจินโฮเดินไปตามทางเดินด้วยท่าทางร่าเริงอย่างผิดปกติ ซึ่งทำให้จองยูนาตกตะลึง
“ยูนา”
เมื่อฮันยอรึมเห็นจองยูนาจึงรีบเดินไปหาเธอ
แม้ว่าเธอจะมีพลังทำลายล้างอย่างมหาศาล แต่รูปร่างหน้าตาของเธอก็ค่อนข้างน่ารัก
จองยูนาแอบคิดแบบนั้น
“เกิดอะไรขึ้นเหรอยอรึม?”
“เอ่อ เรื่องของคยออุลน่ะ”
“คยออุล?”
“ใช่ พวกเราก่อตั้งพันธมิตรกับเหล่ามนุษย์สัตว์ที่อยู่ในคาบสมุทรเกาหลีเพื่อแลกกับการดูแลคยออุลอย่างดี และมันก็จบลงได้ค่อนข้างดีเลยละ”
“พระเจ้า”
เป็นพันธมิตรกับเหล่ามนุษย์สัตว์ที่อยู่อย่างหลบซ่อนภายในป่าและเพิกเฉยต่อคำเรียกร้องของรัฐบาล
ถ้างั้นก็ถือว่าเกาหลีใต้เป็นที่แรก เผลอ ๆ อาจจะเป็นครั้งแรกของโลกอย่างเป็นทางการเลยด้วยซ้ำ
ส่วนอันที่ไม่เป็นทางการก็อาจจะเป็นเรื่องที่แตกต่างออกไป
“มนุษย์สัตว์จะสนับสนุนทางเทคนิคด้วย สุดยอดไปเลยใช่ไหมล่ะ?”
“สุดยอดมากเลย…”
เหตุผลที่เหล่ามนุษย์สัตว์ที่อาศัยอยู่ในป่าได้รับการปฏิบัติราวกับแขกวีไอพีในสังคมยุคใหม่ก็เป็นเพราะเทคโนโลยีอันเป็นเอกลักษณ์ของพวกเขา
“คยออุลเป็นพรจริง ๆ ”
“ฉันรู้…แต่ฉันทำแต่เรื่องไม่ดีกับเด็ก”
“โอ๊ะ ก็…ยังมีเวลาอีกมากให้ชดใช้”
“ใช่ ฉันจะค่อย ๆ พยายามทำให้มันดีขึ้น”
จองยูนาถอนหายใจเฮือกใหญ่
เธออยากช่วยแต่ก็ถูกช่วยแทน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องบัฟหรือการเป็นพันธมิตรกับมนุษย์สัตว์
จองยูนาหลับตาลงและตัดสินใจทำในสิ่งที่เธอต้องทำ
เธอตัดสอนใจที่จะใช้มานาที่เพิ่มขึ้นมาในการสร้างเครื่องมือเวทย์มนตร์ให้เด็ก
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
“แฮะแฮะ”
สบายสุด ๆ ไปเลย
ฉันนอนอยู่บนเตียงอย่างเกียจคร้าน
ฉันยังมีงานที่ต้องอยู่อีก แต่ฉันก็ไม่อยากขยับไปไหนราวกับถูกเตียงตรึงร่างเอาไว้
มันเป็นเตียงที่นอนสบายมากที่ฉันไม่ได้รู้สึกแบบนี้มาหลายปีแล้ว บางทีมันอาจจะทำให้ฉันขี้เกียจมากขึ้น
“ไอ้เจ้าเด็กบ้า เจ้าจะฝึกเมื่อไหร่กัน?”
“ข-ขออีกนิดหนึ่ง ฉันอยากนอนมากกว่านี้”
ฉันซบหน้าลงบนที่นอนและคร่ำครวญราวกับเด็ก
จากนั้นโซเฟียก็คว้าแขนของฉันและพยายามดึงฉันขึ้น
ฉันขัดขืนเพราะไม่อยากแยกจากที่นอน แต่โซเฟียก็แข็งแกร่งกว่าที่ฉันคิดไว้มาก สุดท้ายฉันก็สู้แรงกับเธอไม่ไหว
“ลุกขึ้นได้แล้ว”
“อืม…”
ฉันอยากสัมผัสกับความนุ่มนิ่มให้มากกว่านั้
ฉันลุกออกจากที่นอนด้วยความไม่เต็มใจและกัดรีฝีปากด้วยความผิดหวัง
ในขณะนั้นโซเฟียก็ดูเหมือนจะหิวน้ำ เธอจึงแทน้ำจากกาต้มน้ำใส่แก้ว
“จะว่าไป พวกเราต้องไปเอาน้ำจากที่ไหนกัน? ข้าลองมองไปรอบ ๆ แล้ว แต่ก็ไม่เห็นสถานที่ที่เอาไว้ไปเอาน้ำดื่มเลย”
อึก—
พอพูดจบ โซเฟียก็ดื่มน้ำ
เธอคงจะหิวน้ำมากแน่ ๆ เธอถึงได้ดื่มน้ำทั้งหมดไปในคราวเดียว
แต่ฉลามไม่ควรดื่มน้ำเค็มไม่ใช่เหรอ?
ฉันหัวเราะภายในใจให้กับความคิดที่ไร้สาระนี้
“ฉ-ฉันเอามันมาจากในบ่อน้ำน่ะ”
“พรวด!”
ฉันพูดคำแปลก ๆ ออกมาเหรอ?
โซเฟียพ่นน้ำที่เธอดื่มขึ้นไปในอากาศ
น้ำตาของเธอไหลออกมาในขณะที่เธอไอ
‘ฮะ?’
มันเป็นบ่อน้ำที่ถูกทำให้บริสุทธิ์ด้วยไอเทมราคาแพง
ถึงแม้ว่าบ่อน้ำจะเป็นที่อยู่อาศัยของปลาและดูสกปรก แต่จริง ๆ แล้วมันก็สะอาดมากจนสามารถตักขึ้นมาดื่มได้โดยตรงเลย
เพราะงั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่น้ำจะสกปรก แล้วทำไมเธอถึงสำลักน้ำล่ะ?
แต่สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจที่จะตบหลังให้เธอ ถึงแม้ว่าจะไม่ทราบเหตุผลก็ตาม
เพราะการมีน้ำติดคออาจทำให้เธอรู้สึกอึดอัดมาก ๆ
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
