ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - ตอนที่ 1346
รายการคืนส่งปียังคงดำเนินต่อไป
ขณะนี้ศึกชิงอั่งเปายิ่งดุเดือดขึ้นทุกที ไม่ว่าจะชายหญิงเด็กชรา ทุกคนต่างเข้าร่วมศึกชิงอั่งเปานี้ทั้งสิ้น
ชิงไป
หัวเราะไป
ด่าไป
“ว้าว ได้ซองสามหยวนล่ะ!”
“เมนต์บน นั่นน่ะถือว่าเป็นซองที่ให้เยอะเลยนะ!”
“ฮ่าๆ ฉันได้มาหกเหมา ขอบคุณเจ๊จางสำหรับอั่งเปา!”
“ขอบคุณเจ๊หนิง ได้มาสามเหมา!”
“อ้อ เจ้าสำนักฮั่วก็แจกอั่งเปาล่ะ!”
“เชี่ย ทำไมฉันได้ซองจางเย่อีกแล้ว!”
“ฉันก็ได้ของหมอนั่น!”
“โมโหมาก! หนึ่งเฟินสอง? แม่งมีจุดห้องมาอีก!”
“ฉันได้สองเฟินแปด! ไอ้จุดแปดนี่แม่งจะไปใช้ยังไงวะ!”
“จางเย่แม่งขี้งก!”
“ฮ่าๆ ไม่เคยเห็นดาราที่ไหนขี้งกขนาดนี้มาก่อนเลย!”
“จางเย่ ออกมานะ สัญญาว่าจะไม่ตีนายให้ตาย!”
“จางเย่แม่งก็ขี้โกงแบบนี้แหละ ไม่ใช่ว่าพวกนายไม่รู้สักหน่อย”
“ทำไมยังไม่ได้การ์ดการอุทิศตนเลยล่ะ!”
“ฉันก็เหมือนกัน ใบอื่นได้มาสามชุดแล้ว แต่ไม่มีการอุทิศตนสักใบ! หงุดหงิดเป็นบ้าเลย!”
“อีกยี่สิบนาทีจะเที่ยงคืนแล้วนะ!”
“รายการจบตอนเที่ยงคืน! แต่ยังไม่ได้การ์ดการอุทิศตนเลย!”
“เร็วๆ โอกาสสุดท้ายแล้ว!”
“รายการคืนส่งปีปีนี้ตื่นตาตื่นใจมาก สนุกจนลืมเก็บซองอั่งเปาไปเลย!”
“ใช่ ละสายตาไม่ได้เลย!”
ขณะนั้นเอง
บนจอโทรทัศน์ การแสดงของจางหย่วนฉีก็เริ่มต้นขึ้น
ตอนแรกผู้ชมคิดเพียงว่าสตาร์ควีนคนนี้จะออกมาร้องแค่เพลง คงไม่ต่างจากเพลงอื่นๆ นัก นอกจากว่าเป็นเพลงที่จางเย่แต่งเอง กระทั่งกล้องตัดภาพไปบนเวที ผู้ชมจึงทราบว่าเพลงนี้ต่างไปจากเพลงอื่นๆ
มีอัลบั้มภาพชุดหนึ่งปรากฏขึ้นบนจอ
ภาพถูกพลิกไปเรื่อยๆ ด้วยแอนิเมชัน
นั่นเป็นชุดภาพของบิดามารดาวัยหนุ่มสาวกับลูกสาวของพวกเขา แต่ละภาพล้วนมีวันที่กำกับให้เห็นที่มุมด้านล่าง พร้อมกับอายุของเด็กหญิง
ภาพแรก หนึ่งขวบ
ภาพที่สอง สองขวบ
ภาพที่สาม สามขวบ
ผู้ชมชะงักไปทันที!
ทุกคนต่างมองด้วยความตื่นตะลึง!
รูปของใคร?
นี่มันหมายความว่าไง?
จางหย่วนฉีนั่งอยู่ตรงหน้าเปียโน เธอหลับตาลง และเล่นเปียโนคลอเสียงร้องของตนเอง
ต้นไม้ชราหน้าประตูแตกหน่ออ่อน
ต้นไม้ที่ตายอยู่ในสวนกลับออกผล
ครึ่งชีวิตเก็บซ่อนหลายวาจา
อยู่ในสมองที่บัดนี้ผมขาวโพลน
ยังจำเท้าน้อยๆ ของเด็กหญิงคนนั้นได้
ทั้งริมฝีปากอวบอูม
ทุ่มเทรักทั้งชีวิตให้
เพียงเพื่อคำว่าพ่อแม่
ในภาพนั้น
เด็กสาวอายุสิบแปดแล้ว
ศีรษะของฝ่ายบิดามารดาเริ่มมีผมขาวแซม
จางหย่วนฉีเปล่งเสียงเพลงดัง
เวลาไปที่ไหน
ยังไม่ทันรู้สึกถึงวัยเยาว์ก็ชราแล้ว
ทั้งชีวิตคือการเลี้ยงเด็กหญิงคนนี้
ทั้งหัวใจ เต็มไปด้วยเสียงร้องไห้และหัวเราะของเธอ
เด็กหญิงคนนั้นเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ทว่าในภาพนั้น พ่อกับแม่กลับค่อยๆ แก่ลง สิ่งเดียวที่ยังคงเหมือนเดิมคือรอยยิ้มบนใบหน้า ยังคงเปี่ยมด้วยเมตตาและความรักใคร่ดังเช่นเคย เด็กหญิงในภาพไม่ใช่คนไม่มีชื่อเสียงเรียงนาม เพราะเมื่อเห็นภาพตอนสิบขวบปี ทุกคนก็คาดเดาออกแล้ว จำได้แล้วว่าเธอเป็นใคร!
จางหย่วนฉี!
เด็กสาวในภาพนั้นคือเธอนั่นเอง!
จางหย่วนฉีเปล่งเสียงออกมา
เวลาไปที่ไหน
ยังไม่ทันได้มองเธอให้ดี นัยน์ตาก็ฝ้าฟางแล้ว
ทำงานดูแลบ้านมาทั้งชีวิต
แค่พริบตา ที่เหลืออยู่คือใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น
……
ในห้องส่ง
ผู้ชมบางส่วนเริ่มร้องไห้
บ้างก็หันไปกอดพ่อแม่ ตาแดงรื้น
……
ด้านหลังเวที
“เสี่ยวเหอ?”
“คะ?”
“ร้องไห้ทำไม?”
“หนู หนูคิดถึงบ้านค่ะ”
……
ที่บ้านยายของจางเย่
แม่ปาดน้ำตาเบาๆ
พ่อหันมอง “ร้องไห้เหรอ?”
แม่ถลึงตาใส่ “ใครร้องไห้กัน! ฉันคันตาไม่ได้เหรอ?”
พ่อ “อืม”
……
และแล้วบทเพลงก็จบลง
ในโลกออนไลน์เกิดกระแสทันที
“รายการคืนส่งปีปีนี้เรียกน้ำตาได้หลายครั้งจริงๆ!”
“อาจารย์จางขี้โกง!”
“เพลงนี้ออกแบบการแสดงดีมากจริงๆ!”
“เหล่าจางร้องดีกว่าเดิมอีกแล้ว!”
“รายการคืนส่งปีปีนี้สนุกจริงๆ!”
“ใช่ การแสดงสร้างขึ้นได้ดีมาก ประทับใจจริงๆ!”
“ยิ่งดูยิ่งประทับใจ ยิ่งดูยิ่งตื่นตาตื่นใจ!”
“ทุกการแสดงล้วนเป็นงานศิลป์ทั้งนั้น!”
“พวกนายรู้สึกไหม? จางเย่น่ะปฏิบัติกับเจ๊จางต่างจากคนอื่นนะ การแสดงอื่นๆ ล้วนเป็นการแสดงที่จางเย่ทำเองไม่ได้ ยกเว้นที่เจ๊จางแสดง ที่จริงจางเย่ก็ร้องเพลงนี้ได้เช่นกัน แต่เขากลับยกเพลงนี้ให้กับเจ๊จาง”
“จริงด้วย สองคนนี้สนิทกันมานานแล้วนี่”
“ฮ่าๆ ในที่สุดไก่เหล็กก็ยอมให้ถอนขนแล้ว [1]”
“มีแต่เจ๊จางนี่แหละที่สามารถเอาของจากเขาได้น่ะ”
“ฉันชอบเพลงนี้มากเลย!”
“เป็นการแสดงที่น่าประทับใจจริงๆ!”
“ใช่ รายการก่อนนี้ก็น่าประทับใจทุกชิ้นเลย!”
……
ที่บ้านของผู้กำกับลี่เคอ
ทั้งครอบครัวของเขานั่งรับชมรายการคืนส่งปีด้วยกัน
ภรรยาของเขายิ้ม “เหล่าลี่ เสียใจที่ถอนตัวรึเปล่า?”
ลี่เคอส่ายหน้า “ต้องเสียใจทำไม? ต่อให้ผมรับงานนี้ปีนี้ ต่อให้ผมทุ่มเทสุดชีวิตยังไง ก็ยังสร้างผลงานแบบนี้ไม่ได้ คณะกรรมการของปีนี้ตัดสินใจถูกอยู่เรื่องหนึ่งจริงๆ คือการให้จางเย่เป็นผู้กำกับหลักของรายการ ทำถูกแล้วที่ดึงตัวจางเย่มา เพราะด้วยทักษะและความสามารถของเขา เขาเป็นคนเดียวที่สามารถกู้ชีวิตของรายการคืนส่งปีได้จริงๆ”
ภรรยาของเขา “ทำได้ไม่เลวจริงๆ”
ลี่เคอ “อืม จางน้อยมีความสามารถจริงๆ ที่เหลือคือรอดูว่ารายการคืนส่งปีจะจบลงยังไงเท่านั้น ไม่รู้ว่าจะเป็นใครที่ขึ้นมาแบกเป็นคนสุดท้ายนะ”
ภรรยาเขายิ้มฝืน “ยากมากเลยนะ รายการก่อนหน้าล้วนออกมาดีทั้งหมด ทำให้คนยิ่งคาดหวังกับรายการสุดท้าย”
ลี่เคอ “ใช่ ถ้าเป็นปีอื่น นักแสดงคนไหนๆ ก็อยากขึ้นเป็นรายการสุดท้ายทั้งนั้น แต่ว่าปีนี้คงไม่มีใครยอมสมัครใจแน่ ไม่ใช่เรื่องน่าอิจฉาเลย การแสดงก่อนหน้าทั้งหมดตั้งมาตรฐานไว้สูงเกินไป สูงจนแทบจะถึงสวรรค์อยู่แล้ว จะก้าวขึ้นเวทีนี้น่ะง่าย แต่ปัญหาคือจะยังมีใครที่สามารถเชิดหน้าเดินลงจากเวทีได้บ้าง!”
ภรรยาถาม “งั้นจะทำยังไงดีล่ะ?”
ลี่เคอหัวเราะ “ฮ่าๆ นั่นก็เป็นปัญหาที่จางเย่ต้องปวดหัวยังไงล่ะ”
……
เวลาผ่านไปเร็วเกินไปแล้ว!
คืนส่งปีของปีนี้เหมือนยังผ่านไปไม่เท่าไหร่ แต่ตอนนี้กลับใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว!
ชาวเน็ตต่างตะลึงเมื่อหันมองเวลา
“อ้าว!”
“เหลือแค่ไม่ถึงสิบนาทีเอง!”
“ใกล้ถึงตรุษจีนแล้ว!”
“ใครจะเป็นคนแสดงรายการสุดท้ายกันนะ?”
“ไม่รู้สิ รายการแสดงไม่ได้บอกลำดับไว้นี่”
“แล้วยังเหลืออีกกี่รายการน่ะ?”
“ไม่รู้สิ แต่คิดว่าไม่น่าจะเหลือเยอะแล้วนะ”
“ถ้าเอาตามธรรมเนียมของทุกปีก็คือไม่ละครตลกก็ต้องเป็นเซี่ยงเซิงไม่ใช่เหรอ?”
“เชี่ย หรือจางเย่จะรับการแสดงสุดท้ายด้วยตัวเอง?”
“ฮ่าๆๆ งั้นก็คงกดดันเขามากๆ เลยนะ!”
“ดูจากกระแสของรายการแสดงก่อนๆ ใครจะแบกไหวกัน?”
“ละครตลกยิ่งแสดงยิ่งยอดเยี่ยม ถ้าเป็นจางเย่เหยาเจี้ยนไฉต่งซานซาน คิดว่าจะทำได้ถึงระดับไหน? จะดีกว่ารายการก่อนหน้านี้รึเปล่า?”
“ใครจะไปรู้ล่ะ”
“อีกเดี๋ยวก็เห็นแล้ว”
ที่บอกว่ารายการสุดท้าย แต่กลับไม่ใช่รายการสุดท้ายของคืนนี้จริงๆ เพราะหลังเที่ยงคืนก็ยังมีการแสดงอีกบางส่วน แต่คนมักถือว่ารายการสุดท้ายก่อนเที่ยงคืนคือรายการที่สำคัญที่สุด แน่นอนว่านี่คือรายการที่ผู้ชมชาวจีนทั่วโลกให้ความสนใจมากที่สุด และเป็นการแสดงที่ยอดเยี่ยมที่สุดของทั้งรายการโดยที่ไม่มีใครเปรียบได้!
จะเป็นการแสดงแบบไหนกัน?
ใครกันที่จะมารับแรงกดดันนี้?
จะได้เห็นการจบของรายการที่สมบูรณ์แบบรึเปล่า?
ทุกคนที่มองหน้าจอโทรทัศน์ต่างพูดคุยถกเถียงเรื่องนี้กันอย่างบ้าคลั่ง!
============================================
[1] คนขี้เหนียวยอมเสียสละ
YOU MAY ALSO LIKE
