ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - ตอนที่ 1348
บนจอโทรทัศน์
เหยาเจี้ยนไฉจอดรถจักรยานด้วยความงุนงง เดินเข้ามา “หือ? เกิดอะไรขึ้น? ใครลักพาตัว (ไกว้ม่าย) เธอ?”
ต่งซานซานพูดอย่างโง่งม “ไม่ใช่ เขามีไม้ค้ำขาย (ไกว้ม่าย)”
เหยาเจี้ยนไฉมองเขา “แกจะลักพาตัว (ไกว้ม่าย) คนเรอะ?”
ผู้ชม “ฮ่าๆๆ!”
จางเย่มองอีกฝ่าย “ตาบอดเรอะ? ลักพาตัว? ถ้าจะลักพาตัวจริงๆ ฉันจะลักพาตัวเธอเรอะ? แกจะจ่ายค่าไถ่ให้รึไง?”
ต่งซานซานดูอัปลักษณ์ในชุดนี้จริงๆ
ผู้ชมหัวเราะ “ฮ่าๆๆ”
เหยาเจี้ยนไฉพูดด้วยสำเนียงตงเป่ย “เฮ้ เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”
ต่งซานซานยิ้มแห้ง “เราเป็นผัวเมียกัน มาเที่ยวเล่นแถวนี้!”
จางเย่ก็หัวเราะ “เหอะๆๆ ไม่มีอะไรทำ เลยมาเที่ยวเล่นสนุกกัน!”
เหยาเจี้ยนไฉหันมองกล้อง “สองคนนี้ท่าจะบ้า ดันสนุกกับการขายเมียตอนตรุษจีน?”
……
หลังเวที
ทีมงานคนหนึ่งวิ่งเข้ามา
“หัวหน้า! ยอดวิวระเบิดแล้วครับ!”
“ว่าไงนะ? มีคนดูเท่าไหร่แล้ว?”
“ยังไม่แน่ใจครับ!”
“แล้วรู้ได้ยังไง?”
“ทีมงานที่ดูเรตติ้งบอกมาครับ! ตั้งแต่ผู้กำกับจางขึ้นเวที จำนวนผู้ชมก็พุ่งขึ้นแทบจะเป็นเส้นตรง! มีผู้ชมจำนวนมหาศาลเลย!”
“เยี่ยม! เยี่ยมมาก!”
“ยังคงเป็นจางเย่ที่มีแรงดึงดูดล่ะนะ!”
“มา ผู้กำกับจาง! มาดูกันว่าคุณดึงเรตติ้งได้เท่าไหร่!”
“เราจะทำลายสถิติรึเปล่า?”
“ขึ้นอยู่กับว่าละครตลกทำออกมาได้ดีแค่ไหนนั่นแหละ!”
……
ละครตลกยังคงดำเนินต่อ
ในที่สุดเหยาเจี้ยนไฉก็โดนจางเย่หลอกเข้าจริงๆ
จางเย่ยิ้ม “ช่วงนี้รู้สึกว่าร่างกายผิดปกติอะไรไหม? ลองคิดดู ลองคิดดูดีๆ!”
เหยาเจี้ยนไฉเอามือจับศีรษะ “ก็ไม่รู้สึกอะไรนะ นอกจากหน้าบวมๆ นี่แหละ”
ผู้ชมหัวเราะ “ฮ่าๆๆ!”
จางเย่ดีดนิ้ว “นั่นก็ใช่แล้ว! แต่นั่นไม่ใช่อาการหลัก รู้ไหมทำไมหน้าคุณบวม? เพราะว่าปลายเส้นประสาทตาย เลยทำให้ร่างกายครึ่งบนบวมยังไงล่ะ”
เหยาเจี้ยนไฉตะลึง “งั้นปัญหาอยู่ไหน?”
จางเย่ชี้ “ใต้เอวเหนือเท้านั่นไง!”
เหยาเจี้ยนไฉ “ขาฉัน?”
จางเย่ “ตรงเผง”
เหยาเจี้ยนไฉส่ายหน้า “ไม่ใช่หรอก ขาฉันสบายดี”
จางเย่กลอกตา แล้วชี้หน้าพูดกับเหยาเจี้ยนไฉลั่น “เดินออกมาสองก้าว! สองก้าว! ถ้าสบายดีก็เดินออกมาสองก้าวดู! เดิน!”
ผู้ชม
“ฮ่าๆๆ”
“ไอ้หยา จางเย่แม่งเกินไปจริงๆ!”
“เขาบ้าไปแล้ว!”
เหยาเจี้ยนไฉกลัวตัวแข็ง “ได้ ได้ สอง…สองก้าว ฉันเดินก็ได้ถ้าแกอยากให้เดิน”
จางเย่ “หยุด! ไม่มีอะไรผิดปกติกับรองเท้าใช่ไหม? ข้างหนึ่งสูงข้างหนึ่งต่ำ?”
เหยาเจี้ยนไฉ “นี่มันคัทชู พื้นแทบจะราบไปแล้ว!”
จางเย่ “ก็ใช่ งั้นขาคุณมีปัญหาแล้ว ข้างหนึ่งสั้นกว่าอีกข้าง เอาอย่างนี้ ผมจะช่วยปรับแก้ให้ คุณเชื่อไหม? ตอนผมยกมือ คุณยกเท้าให้สูงที่สุด พอผมสะบัด คุณก็กระทืบพื้นให้แรงที่สุดเลยนะ เชื่อไหมว่ามีปัญหากับขาคุณจริงๆ ขาคุณข้างขวาสั้นกว่าอีกข้าง! มา ยก!”
ต่งซานซานยืนดูด้วยความสงสัย
เหยาเจี้ยนไฉลนลานยกขาขึ้น!
จางเย่สะบัดมือลง!
เหยาเจี้ยนไฉกระทืบเท้าลง!
ยก!
กระทืบ!
ยก!
กระทืบ!
ในที่สุด จางเย่ก็ชี้ที่เขา “หยุด! ชารึยัง?”
เหยาเจี้ยนไฉพูดอย่างงุนงง “ชาแล้ว!”
ต่งซานซานรีบดึงตัวจางเย่ ถามด้วยความตื่นเต้น “เอ๋ เขาชาได้ยังไง?”
จางเย่กลอกตา “ก็แน่สิ ถ้าเธอกระทืบเท้าเธอก็ชาเหมือนกัน!”
……
ผู้ชมในห้องส่งระเบิดเสียงหัวเราะ!
“ฮ่าๆๆๆ!”
“ไม่ไหวแล้ว!”
“ไอ้ชั่วนี่!”
“เหล่าเหยาโดนหลอกอีกแล้ว!”
“ฮ่าๆๆๆๆ!”
“ถ้าเธอกระทืบเท้าเธอก็ชาเหมือนกัน? เชี่ยโคตรคลาสสิก!”
……
จางเย่ “เดินสิ เดิน! ไม่ต้องฝืน ฉันแน่ใจเต็มร้อยว่าขาแกมีปัญหา อย่าเกร็ง ผ่อนคลาย! ไป! เดินต่อ! เดิน เร็ว! เดิน ไม่ต้องคิดหรอกน่า ทำไมไม่ยอมตามฉันล่ะ? เดินอีก ทีละนิด ไป”
เหยาเจี้ยนไฉเดินทีละก้าวหลังจางเย่ ยิ่งเดินยิ่งเซ “ไอ้หยา ไอ้หยา ไอ้หยา แม่จ๋า!”
จางเย่ยิ้ม “เอาล่ะ คราวนี้เดินเอง!”
ต่งซานซานตะลึง “หลอกจนขาดีเป็นขาเสียได้จริงๆ!”
เหยาเจี้ยนไฉหันไปมอง “ว่าไงนะ?”
จางเย่ขำ “เห็นไหม? เมียฉันก็เห็น เธอบอกว่าขาแกน่ะเสียเพราะไม่ยอมขยับ”
เหยาเจี้ยนไฉแทบร้องไห้ “น้องสาว ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ล่ะ?”
ต่งซานซานขำ “ก็ก่อนนี้คุณไม่เคยเจอเขายังไงล่ะ ถ้าเจอนะ ตอนนี้คงพิการไปแล้ว!”
……
ที่บ้านยายของจางเย่
น้องสาวหัวเราะท้องแข็ง!
น้องรองกุมท้องฟุบลงไปกับพื้นขณะลั่นขำไปด้วย!
คนทั้งบ้านเองก็หัวเราะลั่น!
“ขำเกินไปแล้ว!”
“เย่น้อยร้ายมาก!”
“คิดอะไรแบบนี้ได้ยังไง!”
“ฮ่าๆๆๆ!”
……
ละครตลกเข้าสู่จุดไคลแมกซ์
เสียงหัวเราะของผู้ชมดังไม่หยุด!
เหยาเจี้ยนไฉ “ใช้ไม้ค้ำเหรอ?”
จางเย่ “นั่งลงก่อน ใช้ไม้ค้ำแล้ว ขาแกจะค่อยๆ ปรับตัวสู่สมดุลได้เอง จะค่อยๆ ดีขึ้น ตอนนั้นนะ มีคนแก่เห็นฉันขาเสีย เมียไม่ยอมให้ฉันไปหาหมอเพราะกลัวค่าหมอ สุดท้ายฉันก็เลยพิการ” เขาตบขาให้ดู กล่าวว่า “ข้างในมีเหล็ก งอไม่ได้”
เหยาเจี้ยนไฉตะลึง “ขานี่พิการเหรอ?”
ต่งซานซาน “นั่นขาดีต่างหาก”
จางเย่ร้อง “พูดอะไรของเธอ! ขาดียังจะใช้ไม้ค้ำไปทำไม?”
เหยาเจี้ยนไฉ “นั่นสิ”
ต่งซานซานแทรก “ไม้ค้ำนั่นไม่…”
เหยาเจี้ยนไฉโมโห “ไอ้หยา ฉันว่านะน้องสาว! เธออย่าเพิ่งแทรกก่อนได้ไหม? คนป่วยเขาคุยกันเรื่องโรคภัย เธออย่าแทรกสิเอ้อ!”
ต่งซานซานได้แต่โมโหฟึดฟัด!
……
ด้านหลังเวที
นักแสดงบางส่วนที่แสดงเสร็จแล้วต่างก็กำลังนั่งดูรายการคืนส่งปีด้วยกัน
อย่างจางหย่วนฉี
อย่างเฉินกวง ฟ่านเหวินลี่
อย่างฉือซิ่วฟางและทีมงาน
ชั่วขณะนั้น ทุกคนต่างก็หัวเราะลั่น!
“ฮ่าๆๆๆ!”
“หัวเราะน้ำตาไหลแล้ว!”
“ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว!”
“ขำจะตายแล้ว!”
……
บนหน้าจอ
เหยาเจี้ยนไฉว่า “งั้นฉันจะซื้อไม้ค้ำได้ที่ไหน?”
ต่งซานซาน “พอดีเลย เรามีไม้ค้ำคู่หนึ่งขายให้คุณได้”
แต่จางเย่กลับหงุดหงิด “พูดอะไร? ไปยืนข้างๆ! จะขายอะไรของเธอ? ขายแล้วฉันจะใช้อะไร? ทำไมทำตัวแบบนี้ ผู้หญิงนี่ขี้เหนียวจริงๆ ฉันยกให้เขาเลยไม่ได้เรอะ?”
เหยาเจี้ยนไฉ “ไม่ต้องหรอกๆ!”
ต่งซานซานตะลึง “ไม่ขายแล้วเหรอ?”
จางเย่ยกไม้ค้ำให้เขา “รับไป!”
เหยาเจี้ยนไฉลนลาน “น้องชาย ไอ้หยา น้องชาย ฉันรับมาเปล่าๆ ไม่ได้หรอก ต้องให้เงินนายสิ”
จางเย่บุ้ยปาก “ฉันรู้ว่าแกเป็นยังไง ผู้หญิงอยากได้เงิน แกจะไม่ให้ก็ไม่ได้ แกอยากได้ศักดิ์ศรี งั้นถ้าฉันไม่รับเงิน ก็แปลว่าดูถูกแกใช่ไหม? งั้นฉันรับก็ได้ เอาล่ะ จ่ายแค่ครึ่งเดียวพอ ร้อยหยวน”
เหยาเจี้ยนไฉพูดทันที “อ้อ ได้ๆๆ”
จางเย่ยิ้ม “ถ้าแกจ่ายเยอะกว่านี้ฉันจะโมโหแล้วนะ!”
เหยาเจี้ยนไฉล้วงกระเป๋าหาอยู่นาน “ไอ้หยาน้องชาย น้องชายยังไงคือ ฉันมีแค่สามสิบสองหยวนเองน่ะ”
ต่งซานซานรับเงินมาจากจางเย่ “เรารับเอง ให้เท่าไรก็เท่านั้น”
แต่ตอนนั้นเอง
จางเย่กลับถลึงตาใส่เธอ “แล้วเอาจักรยานไปทำไม?” เขาทำทีโกรธ “จักรยานน่ะ?”
ผู้ชม “ฮ่าๆๆ!”
เหยาเจี้ยนไฉตบหน้าผาก รีบรุนรถเข้ามา “ไอ้หยา ใช่ๆๆ!”
จางเย่ถลึงตามองต่งซานซาน “ทำไมทำตัวแบบนี้?”
ต่งซานซานโมโหจนจะร้องไห้ “ฉันไม่ได้บอกว่าจะเอาจักรยาน แกนั่นแหละที่จะเอาจักรยาน!”
……
ผู้ชม
“ฮ่าๆๆๆ!”
“ขำจะตายแล้วฉัน ไอ้หยา!”
“โคตรตลกเลย!”
“จะเอาจักรยาน? วะฮ่าๆๆๆ！”
“โคตรคลาสสิกเลยจริงๆ!”
……
ที่บ้านคุณอู๋
หลี่ฉินฉินหัวเราะพลางปาดน้ำตา!
อู๋ม่อหอบหายใจเพราะหัวเราะจนเหนื่อย!
“ขำจนเวียนหัวแล้ว!”
“ทำไมขำขนาดนี้!”
“พูดที่ไหนกันว่าจะเอาจักรยาน!”
……
บนจอ
จางเย่พูดอย่างโมโห “ขายหน้าแล้ว เมียฉันฉันก็คุมไม่ได้ ยังจะเอาจักรยานคนอื่นเขาอีก!”
ต่งซานซานพูดอย่างโมโห “ฉันไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะเอาจักรยาน!”
เหยาเจี้ยนไฉรีบพูด “น้องชายอย่าโมโหเลย ฉันว่าน้องสาวพูดถูกต้อง คนขาเสียอย่างฉัน คงต้องบอกลาจักรยานแล้ว!”
มุกคลาสสิกอีกแล้ว!
ทั้งห้องส่งหัวเราะลั่น!
เสียงดังจนแทบจะทะลุหลังคาไปแล้ว
ต่งซานซานโมโห แล้วชิงจักรยานมา “ไม่ได้! เอาจักรยานคนอื่นเขามาไม่ได้!” จากนั้นยกใส่มือเหยาเจี้ยนไฉ “เร็วเข้า เอากลับไป เอาไปบ้าน คุณไม่รู้หรอกว่าเขาหลอกคุณสาหัสแค่ไหน!”
เหยาเจี้ยนไฉกลับโมโห “เธอนั่นแหละหลอกฉัน! ทำไมทำตัวแบบนี้? ฉันน่ะสงสัยอยู่แล้ว คนที่ใช้ชีวิตด้วยกันสองคน ทำไมถึงได้แตกต่างกันขนาดนี้!”
ต่งซานซาน “…”
จางเย่ยิ้ม “พี่น้อง รับไม้ค้ำไปเถอะ!”
เหยาเจี้ยนไฉประทับใจมาก “น้องชาย ช่างถือเป็นวาสนาจริงๆ!”
……
ผู้ชมหัวเราะท้องคัดท้องแข็งอีกแล้ว!
“ฮ่าๆๆๆ!”
“เหล่าเหยาโคตรซื่อเลย!”
“จางเย่แม่งไร้คุณธรรมเกินไปแล้ว!”
“ขำจะตายแล้วฉัน!”
“ไอ้หยา หายใจไม่ทันแล้ว!”
“ไม่เคยดูละครตลกที่ขำขนาดนี้มาก่อนเลย!”
……
ละครใกล้จบลงแล้ว
และแล้วในที่สุด รายการก็จบลงอย่างสวยงาม
จางเย่เข็นรถจักรยานที่เพิ่งได้มา แล้วหันไปพูดกับภรรยา “ยังจะมองอะไร? อย่าบอกนะว่ารู้สึกผิด? มาๆ ไปที่อื่นกัน!”
ต่งซานซาน “ไปไหน?”
จางเย่ยกขาตั้งจักรยานขึ้นแล้วยิ้มร่า “ไปหาคนขาเสีย ขายจักรยานนี่ให้เขาไง!”
ละครตลกจบแล้ว!
ชั่วขณะนั้นทั้งห้องส่งเต็มไปด้วยความตื่นเต้น!
คนจีนทั่วโลกก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น!
เสียงปรบมือดังลั่น!
ทั้งปรบมือ!
กรีดร้อง!
เสียงเชียร์!
ทั้งหมดดังกึกก้องอย่างยาวนาน!
……
บนจอทีวี
ถังต้าจางโกรธจนหน้าเขียว!
เป็นไปได้ยังไง!
เรื่องนี้มันเป็นไปได้ยังไง!
ตัวแบก!
จางเย่กลับแบกการแสดงสุดท้ายไหวจริงๆ!
คนในวงการเซี่ยงเซิงอีกหลายคนที่รอดูจางเย่เป็นตัวตลกต่างเงียบงันกันหมด!
……
ที่บ้านยาย
น้องสาวของเขาตะโกนจนเสียงแหบหมดแล้ว!
“สุดยอด!”
“พี่ยอดมากเลย!”
“รายการคืนส่งปีสุดยอด! ดีมากจริงๆ!”
……
ที่บ้านของผู้กำกับลี่เคอ
“เป็นการแสดงที่ดีจริงๆ!”
“บทละครยิ่งยอดเยี่ยม!”
“สามคนนี้เข้าขากันได้ดีจริงๆ!”
“ใช่ เข้าขากันดีมาก ละครตลกเรื่องนี้เรียกได้ว่าเทพจริงๆ!”
……
บนเวยป๋อ
“ไพ่ตายนี่หว่า!”
“ใช่ ที่แท้ก็เก็บไพ่ตายไว้นี่เอง!”
“ฉันยังคิดอยู่ว่าเซี่ยงเซิงกับละครตลกรายการก่อนก็เทพมากแล้ว ยังสงสัยอยู่เลยว่าจางเย่จะปิดเกมนี้ได้ยังไง แต่ไม่คิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้ แม่งไม่คาดคิดเลยสักนิด!”
“นี่คือละครตลกที่ขำที่สุดเท่าที่เคยดูเลย!”
“เห็นด้วย!”
“หัวเราะตั้งแต่ต้นจนจบเลย!”
“ฉันด้วย ปวดท้องไปหมดแล้วเนี่ย!”
“โคตรสุดยอด!”
“อืม ร้ายกาจจริงๆ!”
“โคตรขำ!”
“สุดยอดมากๆ!”
“เพื่อรายการคืนส่งของปีนี้ จางเย่งัดทุกท่าออกมาใช้แล้วจริงๆ!”
“นี่แหละคือละครตลก! นี่แหละคือรายการคืนส่งปี!”
ชั่วขณะนั้น เหล่าผู้ชมต่างเกิดความรู้สึกอย่างหนึ่งขึ้นมาอย่างเลือนราง
คืนส่งปีกลับมาแล้ว!
คืนส่งปีที่เปี่ยมมนต์เสน่ห์จากเมื่ออดีตครั้งนั้น ในที่สุดก็กลับมาแล้ว!
YOU MAY ALSO LIKE
