ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - ตอนที่ 1354
เวลาเที่ยง
ข้างในห้อง
ทั้งสองต่างสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
ขณะนั้นแม่ก็โทรมาพอดี
“แม่”
“ทำอะไรอยู่?”
“จะออกจากบ้านแล้วครับ”
“ทำไมช้าขนาดนี้ ป้าแกกับพี่แกรออยู่นะ”
“รีบแล้วๆ เมื่อกี้ดูรีรันคืนส่งปีอยู่”
“รีบๆ เข้า”
“ครับๆๆ”
แล้วก็วางสายไป
อู๋เจ๋อชิงหัวเราะ “เธอนี่นะ ปากพูดออกมาไม่มีคำจริงสักนิด”
“เฮ้ย ทำไมเธอพูดงั้นล่ะ?” จางเย่สวมเสื้อผ้าลวกๆ เห็นคุณอู๋เพิ่งแต่งเสร็จครึ่งเดียวก็บอก “คุณแต่งตัวไปนะ เดี๋ยวผมลงบันไดไปสตาร์ทรถคอย”
คุณอู๋ “ได้ เธอลงไปก่อนเลย”
จางเย่สวมเสื้อคลุมเปิดประตูออกไป ระหว่างเดินลงบันไดยังรู้สึกได้ว่าฝีเท้ามีความสุขเหมือนจะล่องลอย เป็นความรู้สึกที่วิเศษมาก สองเดือนนี้ทำงานที่ CCTV แทบไม่ได้พัก ในที่สุดก็ผ่อนคลายความเหน็ดเหนื่อยนี้ไปได้สักที เขารู้สึกคึกคักขึ้นมา แม้แต่ในประกายตายังมีชีวิตชีวา รู้สึกเหมือนได้ ‘ชาร์จแบต’ อีกครั้ง ถึงกับฮัมเพลง ‘พื้นบ้านสไตล์สุดร้อนแรง’ ออกมา ชีวิตนี้ช่างมีความสุขเสียจริง
ครอบครัวอบอุ่น
การงานก้าวหน้า
วิชาชีพสดใส
แถมภรรยายังสวยขนาดนี้
ชีวิตแบบนี้ ต่อให้ได้เป็นเทพเซียนก็ไม่ยอมแลก!
เขาลงบันได
จากนั้นจางเย่เดินไปที่รถ แต่ยังไม่ทันถึง จู่ๆ ก็มีคนยี่สิบสามสิบคนปรากฏตัวขึ้นในบริเวณเขตที่พักอาศัยที่ดูไร้ผู้คนเหมือนมีเวทมนตร์ ทำเอาจางเย่ตกใจวาบ
นักข่าวสามคนโผล่ขึ้นมาจากหลังรถ
อีกห้าคนกระโดดออกมาจากหลังต้นไม้
อีกหกคนออกมาจากระเบียงทางเดิน
เหมือนทุกคนจะเป็นภาพลวงตาที่เกิดขึ้นกลางอากาศอย่างไรอย่างนั้น
“อาจารย์จาง!”
“ผู้กำกับจาง!”
“พวกเรามาจากมอร์นิ่งโพสต์!”
“ให้สัมภาษณ์หน่อยได้ไหมคะ!”
“อาจารย์จางขอเวลาแค่ไม่กี่วิฯ ค่ะ”
“พวกเรามาจากหนังสือพิมพ์ยุวชน!”
“พวกเรามาจากสำนักข่าวซินหัว!”
นักข่าวจากแต่ละเจ้าล้วนพุ่งออกมาอย่างวุ่นวาย ท่าทางคงดักรออยู่นานแล้ว แต่ก็ไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจนัก ขณะนี้จางเย่กลายเป็นคนที่ทั้งวงการต้องจับตามองที่สุดตั้งแต่รับผิดชอบรายการคืนส่งปีเป็นต้นมา ทั้งข่าวเรื่องรายการคืนส่งปีกำลังเป็นกระแส แต่คนที่สำคัญที่สุดกลับไม่เคยให้สัมภาษณ์เลยสักครั้ง นักข่าวไม่แม้แต่จะได้เจอหน้าเขาด้วยซ้ำ กระทั่งตอนที่จบรายการคืนส่งปีเมื่อคืน นักข่าวหลายคนต่างรออยู่ทางออกของ CCTV แบบไม่ยอมกลับบ้าน แต่ก็ยังไม่เจอเขาอยู่ดี สุดท้ายจึงได้แต่มารอเขาที่บ้าน รายการคืนส่งปีของปีนี้ทำได้ดีขนาดนี้ ใครจะไม่อยากได้บทสัมภาษณ์จางเย่เป็นคนแรกกันบ้างล่ะ?
จางเย่อารมณ์ดีอย่างยิ่ง จึงตอบด้วยรอยยิ้ม “ผมให้ห้านาที รีบๆ ถามเลย” เขาเปิดรถแล้วสตาร์ทเครื่องรอ
นักข่าวต่างตื่นเต้น รีบยกไมค์ยื่นกล้องไปที่เขา
“คุณวางแผนงานทั้งสี่สิบการแสดงเอง? ทำได้ยังไงคะ?”
“ก็เขียนปกติ”
“ผู้กำกับจาง มีข่าวว่าคุณรับปากเป็นการภายในแล้วว่าจะเป็นผู้กำกับของปีหน้า?”
“แหล่งข่าวคุณเชื่อถือไม่ได้ เรื่องนี้ผมไม่ทราบจริงๆ”
“การแสดงชิ้นไหนที่คุณชอบที่สุดคะ?”
“ผมพอใจกับทุกชิ้น”
“มีคนบอกว่าคุณกอบกู้รายการคืนส่งปี คุณมีอะไรจะพูดไหม?”
“เหอะๆ ไม่ใช่ผมกอบกู้ แต่เพราะทุกคนไม่ยอมแพ้ต่างหาก นี่คือเหตุผลที่สำคัญที่สุด”
“ปัญหาใหญ่ที่สุดในการกำกับรายการนี้คืออะไรคะ?”
“ปัญหาใหญ่? คือการที่ผมมีเวลาแค่วันละยี่สิบสี่ชั่วโมงนี่แหละ ถ้าผมมีอีกสักสิบชั่วโมงคงได้หลับสบายขึ้น”
“เรตติ้งรายการคืนส่งปีกำลังจะประกาศแล้ว คุณมีความคาดหวังอะไรไหมคะ?”
“แน่นอน”
“คุณมั่นใจแค่ไหน?”
“ไอ้หยา นี่พูดไม่ได้หรอก”
ขณะนั้นเอง ก็มีเสียงรองเท้าส้นสูงดังก๊อกแก๊กมาตามทางเดิน
อู๋เจ๋อชิงเดินลงมาแล้ว
นักข่าวพอเห็นเธอเข้าก็สำรวมท่าทีในทันใด
“รองฯ อู๋”
“อ้าว รองฯ อู๋”
เหล่านักข่าวเปิดทางให้เธอผ่านโดยอัตโนมัติ
อู๋เจ๋อชิงยิ้ม “สัมภาษณ์เสร็จรึยังคะ?”
คำถามนี้ทำให้เหล่านักข่าวยากจะปฏิเสธ
“เรียบร้อยแล้วครับ”
“ขอบคุณครับผู้กำกับจาง”
“รองฯ อู๋ สวัสดีปีใหม่นะครับ”
“ไม่รบกวนพวกคุณแล้วครับ”
“งั้นพวกเราไปก่อนนะครับ”
ความจริงแล้วพวกเขายังมีคำถามอีกมากมายที่อยากถาม สัมภาษณ์จางเย่ พันคำถามก็ไม่พอ แต่ว่ารองฯ อู๋มาถึงแล้ว เหล่านักข่าวจึงได้แต่ถอยออกไปอย่างเชื่อฟัง
……
ที่ CCTV
ยามนี้มีคนเข้ามาทำโอทีจำนวนมาก
นั่นยังรวมถึงคณะกรรมการจัดรายการฯ และทีมผลิตรายการคืนส่งปีอีกหลายคน
ทั้งฮาฉีฉีและจางจั่วเองก็เข้ามาตั้งแต่เช้าเพราะอยากรู้ผลลัพธ์
“เรตติ้งออกรึยัง?”
“ยังครับ”
“ใกล้แล้วมั้ง”
“ใช่ๆ ทางฝ่ายสถิติบอกว่ากำลังคำนวณผลกันอยู่”
“จะเกินยี่สิบเปอร์เซ็นต์ไหม?”
“ไม่น่ามีปัญหานะ!”
“ใช่ ผมก็ไม่คิดว่ายี่สิบเปอร์เซ็นต์จะเป็นปัญหา แต่จะมากแค่ไหนนี่ยังบอกได้ยาก”
……
ที่ SARFT
“ยังไม่ออกเหรอ?”
“ผู้อำนวยการหลิว ใกล้แล้วครับ!”
“หวังว่าจะออกมาดีนะ”
“นั่นสิครับ รายการคืนส่งปีปีนี้ยังไงก็ต้องพึ่งเรตติ้งแล้ว”
“ถ้าดูจากคำชมและการตอบรับจากผู้ชม รายการปีนี้ถือว่าสำเร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าผลสุดท้ายก็ยังต้องยึดตามเรตติ้งอยู่ดี เรื่องนี้ยังไงเราก็เลี่ยงไม่ได้”
“ครับ”
“เสี่ยวฉี ถ้าผลออกแล้วบอกฉันเลยนะ เบื้องบนเองก็รอฟังอยู่เหมือนกัน”
“ครับ ผอ.หลิว”
……
ในวงการเซี่ยงเซิง
“เห็นว่าเรตติ้งรายการคืนส่งปีกำลังจะออกแล้ว”
“ปีนี้คงสูงมากๆ เลยใช่ไหม?”
“ไม่แน่หรอก หลายปีมานี้ก็อยู่แถวๆ ยี่สิบเปอร์เซ็นต์นี่ล่ะ ต่ำสุดก็ราวๆ สิบเก้า อ่อนแอมาก็หลายปี คงไม่มีทางกระเตื้องได้ในชั่วข้ามคืนหรอก”
“ฮ่าๆๆ ถ้าเรตติ้งออกมาไม่สวยคงสนุกน่าดู”
“ฉันว่าไม่สวยหรอก”
“ฉันก็ว่างั้น การ์ดความสุขห้าประการนั่นหลอกลวงคนเกินไป ในเน็ตยังมีคนออกมาด่าจางเย่อยู่เลย เรตติ้งก็ต้องไม่ค่อยดีแน่ละ”
“ใช่ จะสูงได้แค่ไหนก็ไม่เกินยี่สิบห้าหรอก!”
“ยี่สิบห้าเหรอ? ฉันว่านายประเมินสูงเกินไปแล้ว”
……
ที่งานเลี้ยงผู้กำกับ
ลี่เคอกับผู้กำกับชื่อดังอีกเก้าคนนั่งกันล้อมโต๊ะ เริ่มคุยถึงเรื่องนี้
“คิดว่าจะได้สักเท่าไร?”
“ยี่สิบเจ็ด?”
“ฉันว่ายี่สิบห้า ขอเดาแบบเซฟๆ ไว้ก่อน”
“สักยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดแถวๆ นี้แหละ”
“จะถึงสามสิบรึเปล่า”
“ไม่น่าจะนะ”
“ยากนะ แต่ไม่ถึงขั้นเป็นไปไม่ได้สักหน่อย”
“ถ้าถึงสามสิบ จางเย่ก็เทพมากจริงๆ แล้ว!”
……
ที่สำนักข่าว
“ยังไม่ออกอีกเหรอ?”
“ยังไม่ออกครับ”
“เตรียมไว้ให้พร้อม ทิ้งตัวเลขเอาไว้ เนื้อหาอื่นเตรียมไว้เลย พอตัวเลขออกมาเราก็ตีพิมพ์ทันที!”
“เอ่อ บก. ครับ จะให้ร่างแบบไหนไว้บ้างครับ?”
“ยี่สิบกับสามสิบ เตรียมไว้สองชุดก็พอ”
“ถ้าได้สี่สิบล่ะครับ?”
“สี่สิบ? ฝันกลางวันเรอะ?”
“ก็จริง”
“เตรียมพร้อมไว้แล้วกัน รอฟังข่าว!”
……
บนเวยป๋อ
“คิดว่าจะได้เท่าไร?”
“นั่นสิ ทำไมนานจัง! ยังไม่ออกมาอีกเหรอ?”
“ฉันอยากรู้ว่ามีคนโดนจางเย่ตกให้ไปดูรายการคืนส่งปีมากแค่ไหน!”
“ฉันว่าถึงสี่สิบ!”
“ตื่นเหอะเมนต์บน!”
“ฮ่าๆๆ สี่สิบน่าจะโม้ไปหน่อย แต่ฉันว่าสามสิบเป็นไปได้อยู่นะ!”
“พรืด จางเย่ใช้ ‘สะสมการ์ดความหลอกลวงห้าประการ’ หลอกเอาเรตติ้งของทั้งบ้านฉันไป หวังว่าหมอนั่นจะได้ไม่ถึงสิบ ไม่งั้นคงไม่หายแค้นแน่ๆ!”
“ใช่! แช่งให้เรตติ้งของรายการคืนส่งปีปีนี้ตกต่ำที่สุดในประวัติศาสตร์!”
“ถูกต้องมาก! จางเย่ชอบทำลายสถิตินัก รอบนี้ก็ให้เขามีโอกาสทำลายสถิติอีก มาแช่งไอ้ตัวหลอกลวงนี้ให้มีชื่อเสียติดตัวไปตลอดกาลกันเถอะ!”
“ขอแช่งให้เรตติ้งของรายการคืนส่งปีปีนี้ตกต่ำที่สุดในประวัติศาสตร์!”
“ขอแช่งให้เรตติ้งของรายการคืนส่งปีปีนี้ตกต่ำที่สุดในประวัติศาสตร์!”
“ขอแช่งให้เรตติ้งของรายการคืนส่งปีปีนี้ตกต่ำที่สุดในประวัติศาสตร์!”
กลุ่มชาวเน็ตออกมาก่อความวุ่นวายเล่นตลกเย้าแหย่เสียงหัวเราะ หลายคนเป็นแฟนคลับจางเย่ที่ไม่เคยกลัวเรื่องวุ่นวาย ขอแค่มีเรื่อง กองทัพของจางเย่ก็ต้องได้กลิ่นตามไปแล้ว ชั่วขณะนั้น การสนทนาและทำนายผลเรตติ้งของรายการคืนส่งปีกลายเป็นกระแสพูดคุยในอินเทอร์เน็ต ผลลัพธ์สุดท้ายของรายการที่จางเย่กำกับในปีนี้ เป็นเรื่องที่ทุกคนให้ความสนใจและอยากรู้ว่าจะเป็นอย่างไร!
เรตติ้งใกล้ออกมาแล้ว!
ที่ CCTV ตึงเครียด!
ผู้บริหารเองก็ตื่นเต้น!
สื่อเองก็รอคอยอย่างใจจดใจจ่อ!
ประชาชนอยากรู้มากจนแทบทนไม่ไหว!
ทุกคนต่างรอคอยตัวเลขนี้!
ประชากรจีนทั่วโลกต่างรอคอยผลลัพธ์ในวันนี้!
……
เวลาเที่ยงตรง
ผลยังไม่ออก
เวลาบ่ายโมง
ก็ยังไม่ออก
เวลาบ่ายสองโมง
ก็ยังไม่ออกอยู่ดี
หลายคนรอจนแทบบ้าแล้ว!
“เชี่ย!”
“ทำไมยังไม่ออกอีก?”
“ไหนว่าใกล้แล้วไง?”
“นั่นสิ นี่แม่งหลายใกล้แล้วนะ?”
“ฝ่ายสถิติทำงานกันอยู่รึเปล่าเนี่ย?”
“ทำงานช้ามากๆ!”
……
ที่สำนักงานสถิติ
ในออฟฟิศ
“นายครับ นี่…”
“เป็นไปไม่ได้!”
“แต่ว่าตัวเลขนี้ไม่ผิดพลาดนะครับ!”
“ไปคำนวณใหม่อีกเที่ยว! ใช้ตัวเลขจากช่วงคลื่น Band II !”
“ครับ!”
ไม่นานหลังจากนั้น
“นายครับ ยังได้ตัวเลขเดิมครับ”
“เป็นไปไม่ได้! ไปคิดมาใหม่!”
“เอ่อ ครับ!”
รอบแรก
รอบสอง
รอบสาม!
คำนวณซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
ใช้ทุกวิธีการคิดแล้วคิดอีก!
ผลลัพธ์ยังคงเดิม ทำให้นักสถิติทั้งหน่วยงานงุนงงไม่น้อย พวกเขามองตัวเลขอยู่นาน ต่างพากันสับสนว่าควรทำอะไรต่อไปดี พวกเขานึกออกแค่สองความเป็นไปได้ หนึ่งคือคอมพิวเตอร์ทั้งหมดผิดปกติ ทำให้อุปกรณ์เก็บข้อมูลได้ผิดพลาด สองคือพวกเขาทุกคนบ้าไปแล้ว!
เป็นไปได้ยังไง!
แม่งจะเป็นได้ยังไง!
เหล่าหัวหน้างานได้แต่ยืนเซ่อ!
ทุกคนในออฟฟิศมองตาถลน!
นาทีต่อมาก็มีคนออกปาก
“หัว หัวหน้าครับ”
“อืม”
“ประกาศเลยไหมครับ?”
“…ประกาศเถอะ”
……
เวลาบ่ายสามโมงกว่า
ที่ CCTV
ทุกคนยังนั่งกระวนกระวายจิบชาจนหมดไปหลายกา
ทันใดนั้น ผู้รับผิดชอบติดต่อกับสำนักงานสถิติก็ผลักประตูเข้ามา “ออกแล้วครับ! เรตติ้งรายการคืนส่งปีออกมาแล้วครับ!”
ฮาฉีฉีพุ่งเข้าไปทันที
ทุกคนยืนขึ้น!
“เท่าไร?”
“บอกมาเร็ว!”
“ถึงสามสิบไหม?”
“ถึงไหม?”
พนักงานคนนั้นหอบหายใจ “ทุกคน ทุกคนดูเองเถอะครับ! สวรรค์!”
ฮาฉีฉีอยู่ใกล้ที่สุด จึงชิงเอกสารไปก้มหน้าอ่านก่อนกรีดร้องออกมา “เชี่ยยย! นี่…นี่มัน…”
จางจั่วรีบๆ เข้ามาดู “ร้องอะไรกัน ผมดูหน่อ…เชี่ยเอ๊ย!” มือเขาสั่นจนกระดาษร่วงหลุดจากมือ
คนที่สามตรงเข้ามา “ตกลงมันเท่าไรกันเล่า? ไหนมาดูสิ…เชี่ย! ไอ้เชี่ย! ไอ้เชี่ยแม่งเอ๊ย!”
YOU MAY ALSO LIKE
