ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - ตอนที่ 1369

เวลากำลังจะหมดลง!

ต้องรีบแล้ว!

“สรุปใครจะขึ้นไป?”

“มีแค่อาจารย์จางแล้วล่ะ”

“ไม่มีเวลาแล้ว เหล่าจ้าวรออยู่ พวกเรารีบตัดสินใจเถอะ ที่นี่มันต่างประเทศนะ ทุกการกระทำของพวกเราล้วนส่งผลกระทบต่อประเทศ จะทำขายหน้าไม่ได้เด็ดขาด”

“อาจารย์จางบอกว่าทำได้นี่คะ?”

“งั้นตกลงตามนี้แหละ”

“อาจารย์จาง ลำบากคุณแล้ว”

ทุกคนปรึกษากันเสร็จสิ้น

จางเย่มองพวกเขา “งั้นให้ผมขึ้นแสดงใช่ไหม?”

เอมี่ถอนหายใจ “ไม่มีคนอื่นแล้วล่ะ”

จางเย่พยักหน้า หัวเราะก่อนพูดว่า “โอเค แต่ผมไม่มีวงดนตรีนะ?”

ฉีเหม่ยหลัน “วงดนตรี?”

ต้าฉี “ใช่แล้ว จะทำยังไงเรื่องวงดนตรีล่ะ?”

ทันใดนั้นจางเย่ก็ถามขึ้นมา “เอมี่ ได้ยินมาว่าคุณสามารถตีกลองได้เหรอ?”

เอมี่ตกใจ “หา? อา ได้สิ”

จางเย่มองไปทางเสี่ยวตง “พี่สาวตง ฝีมือเบสไม่ได้ด้อยลงใช่ไหม?”

เสี่ยวตงกะพริบตา “หา? ก็ยังดีอยู่”

จางเย่หันไปทางหลี่เสี่ยวเสียน “สหายเสี่ยวเสียน ยังเล่นกีตาร์ได้อยู่ใช่ไหม?”

หลี่เสี่ยวเสียนตกตะลึง “อ้อ เล่นได้สิ”

จางเย่ดีดนิ้ว “ได้เลย วงดนตรีครบแล้ว!”

ทุกคนอ้าปากตาค้าง

สามสาวจากสปริงการ์เด็นตะโกนด้วยความตกใจ “ไม่ได้หรอก พวกเราไม่ไหว นี่เป็นการแสดงเฮฟวี่เมทัลนะ แม้แต่เพลงร็อกพวกเรายังไม่ค่อยได้เล่น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเฮฟวี่เมทัลเลย อาจารย์จาง คุณอย่าลากพวกเราลงน้ำเลย คุณหาคนอื่นเถอะ ทางผู้จัดงานเขาให้ยืมวงดนตรีได้นี่?”

จางเย่เหลือบมองพวกเธอ “พวกคุณคิดว่าผมไม่เห็นระดับของพวกคุณหรือไง นี่ไม่ใช่เพราะไม่มีคนแล้วหรอกเหรอ วงดนตรีของทางผู้จัดงานเป็นชาวต่างชาติหมดเลย แล้วผมยังไม่เคยทำงานร่วมกับพวกเขามาก่อน ยิ่งไปกว่านั้นผมไม่สามารถสื่อสารกับพวกเขาได้ เวลาก็ไม่พอแล้ว เหลือแต่พวกคุณสามคนนั่นแหละ!”

ต้าฉี “ใช่แล้ว ที่นี่ก็มีแต่พวกคุณที่เป็นนักดนตรีมืออาชีพ”

หนิงหลันหัวเราะ “คงไม่ให้ฉันกับเหล่าเจี่ยงขึ้นไปหรอกนะ?”

เสี่ยวตงยอมแพ้ “ก็ได้”

เอมี่ก็อยากร้องไห้ “ฉันจะลองดู”

จางเย่ถือโอกาสเรียกพวกเธอเข้ามา “ผมจะอธิบายสั้นๆ ผมเป็นกีตาร์หลัก เสี่ยวเสียน คุณประสานกับผม ทำนองเพลงเป็นแบบนี้…เมื่อผมลงคีย์ต่ำคุณก็ต้องตาม…พี่สาวตง คุณเป็นแบบนี้นะ…ส่วนเอมี่ คุณตีตามสบาย ด้นสดไปเลย…จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ตามจังหวะผมให้ได้ก็พอ อย่าเพี้ยน กดเอาไว้ หลังจากนั้นช่วงท่อนบีก็เล่นตามนี้ไปอีกรอบ โอเคไหม?”

พูดไปเขียนไป

สามสาวสปริงการ์เด็นก็ยิ่งช็อก

เอมี่ตกใจ “นี่เพลงอะไรอ่ะ?”

เสี่ยวตงก็ถาม “ทำไมถึงไม่เคยได้ยินทำนองเพลงแบบนี้เลย? มีเพลงนี้ด้วยเหรอ?”

จางเย่กลอกตา “คุณจะสนใจทำไมว่ามันเป็นเพลงอะไร ยังไงผมก็เป็นคนร้อง”

หลี่เสี่ยวเสียนเชื่อฟังมากที่สุด “โอเคค่ะ ฉันเข้าใจแล้วอาจารย์จาง”

จางเย่ดูนาฬิกา “ป่ะ ขึ้นไปกัน!”

เสี่ยวตงตบหน้าผาก ฝืนใจเดินตามอยู่ด้านหลังจางเย่

เอมี่ก็กัดฟันและเบิกตากว้าง รวมกับกำลังจะไปเผชิญความตายอย่างไรอย่างนั้น

หนิงหลันดูท่าทางตอนเดินจากไปของพวกเขาก็ขำ “สหายกลุ่มนี้ทำไมทำเหมือนจะขึ้นไปลานประหารอย่างนั้นล่ะ?

ต้าฉีกังวล “นี่ นี่มันจะไหวไหมนะ?”

ฉีเหม่ยหลันหัวเราะ “ไหวไม่ไหวก็ต้องดูเขาแล้วล่ะ”

ต้าฉี “ผมกลัวก็แต่ระดับภาษาอังกฤษของอาจารย์จางจะปล่อยไก่ ร้องเพลงของต่างชาติ ออกเสียงภาษาอังกฤษผิดเพี้ยนไป จะไม่ขายหน้าคนอื่นเขาหรอกเหรอ ด้านล่างเวทีมีชาวต่างชาติเยอะมากเลยนะ”

เจี่ยงฮั่นเวยก็ส่ายหัวอย่างแรง การรวมตัวของวงดนตรีเฉพาะกิจนี้มันเสี่ยงเกินไป

ด้านหลังเวที

จ้าวอู่ลิ่วเดินวนไปเวียนมาอย่างร้อนรน

เฉินกวงยังอยู่ที่นี่พูดคุยปรึกษากับเขา

ขณะนั้นจางเย่ก็พาทุกคนเข้ามา “ขึ้นแสดงเมื่อไรน่ะ?”

เฉินกวงตกใจ “นายมาได้ยังไง?”

เสี่ยวตงหัวเราะขื่น “พวกเรามากู้สถานการณ์แล้วไง”

จ้าวอู่ลิ่วประหลาดใจมาก “เยี่ยมเลย! ก็ยังคงเป็นน้องชายของฉันที่อยู่ในช่วงเวลาสำคัญ! อาจารย์จาง คุณร้องนำเหรอ? คุณร้องเพลงเฮฟวี่เมทัลได้จริงๆ?”

จางเย่หัวเราะ “ผมร้องเป็นสิ”

เฉินกวง “นายร้องภาษาอังกฤษได้เหรอ?”

จางเย่หัวเราะไม่ตอบคำ

จ้าวอู่ลิ่ว “ไม่รู้ล่ะ ฉันติดต่อกับทางผู้จัดงานก่อน ต้องเปลี่ยนคน”

เขาลากล่ามที่มาด้วยออกไป สื่อสารกันนานมากกว่าจะเรียบร้อย

ในช่วงเวลานี้จางเย่ก็แลกเปลี่ยนบทเพลงกับสามสาวจากสปริงการ์เด็น ช่วงไหนที่ต้องเข้าจังหวะ ช่วงไหนที่ต้องเน้นหนัก ล้วนสื่อสารกับพวกเธออย่างละเอียด โชคดีที่ทุกคนเป็นเพื่อนเก่าแก่ เคยรวมทีมขึ้นแสดงด้วยกันมาแล้วจึงเข้าใจและเข้าขากันดี

ตอนนั้นเองพนักงานชาวเกาหลีคนหนึ่งก็เข้ามาพูดสองสามประโยค

ล่ามพูดทันที “ถึงคิวพวกเราแล้ว!”

จางเย่หัวเราะ “สหายทั้งหลาย ไปกันเถอะ!”

เสี่ยวตง “โอเค!”

เอมี่ “เชี่ย สู้เว้ย!”

หลี่เสี่ยวเสียน “ฉันก็จะทุ่มสุดตัวแล้ว!”

เฉินกวงเรียกเขาไว้ “เอ๊ะ ทำไมนายไม่เปลี่ยนชุดล่ะ? นายยังใส่ชุดจีนอยู่เลยนะ!”

จางเย่กลับยกมือขึ้นจัดชุดคอปกคล้ายเสื้อผ้าสมัยราชวงศ์ถังของเขา “ไม่ต้องเปลี่ยน!”

เฉินกวงสีหน้าทำอะไรไม่ถูก ไม่กล้าคิดเลยว่าพวกเขาร้องเพลงออกมาจะเป็นอย่างไร

ทั้งสี่คนสูดหายใจเข้าลึกขณะอยู่บริเวณรอทำการแสดง จางเย่กระโดดพาทุกคนขึ้นไปบนเวที!

สถานที่จัดงานอันยิ่งใหญ่!

ผู้ชมเกือบหนึ่งหมื่นคน!

สายตาของทุกคนต่างจับจ้องมาที่พวกเขา!

……

ผู้ชมชาวอเมริกัน

“ว็อท?”

“ใครอ่ะ?”

“ไม่รู้จักนะ”

“ชุดแบบนี้แปลกมาก”

“คนจีนเหรอ?”

……

ผู้ชมชาวเกาหลี

“กรี๊ด นั่นมันสปริงการ์เด็นนี่!”

“ใช่จริงด้วย เสี่ยวตง เอมี่ หลี่เสี่ยวเสียน!”

“พวกเธอมาผิดที่หรือเปล่า?”

“ใช่ นี่มันเทศกาลดนตรีเฮฟวี่เมทัลนะ ไม่ใช่เพลงป๊อป!”

“ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน?”

“ฉันรู้จัก เขาคือจางเย่!”

“อะไรนะ? เขาก็คือจางเย่? สตาร์คิงของประเทศจีน?”

“ถูกต้อง!”

……

นักเรียนแลกเปลี่ยนชาวจีน

“กรี๊ดดดด!”

“จางเย่!”

“จางเย่นี่นา!”

“เชี่ย หมอนี่มาได้ยังไง?”

“แล้วก็มีสปริงการ์เด็น?”

“พวกเขาจะทำอะไรน่ะ? อาจารย์จ้าวอู่ลิ่วล่ะ?”

“ทำไมถึงเปลี่ยนคน?”

“จางเย่ร้องเพลงเฮฟวี่เมทัลเป็นที่ไหนกันล่ะ!”

“พูดถูก สกิลภาษาอังกฤษของหมอนี่ยังเทียบกับเด็กม.ต้นไม่ได้เลยนะ!”

“นั่นมันชุดราชวงศ์ถังเหรอ?”

“ชุดร่วมสมัยของราชวงศ์ถังมั้ง? ใส่ชุดนี้จะร้องเพลงเฮฟวี่เมทัลได้ยังไง? อย่างน้อยนายต้องใส่กางเกงหนังสักตัวไหม?”

“พรูด หมอนี่ไม่เป็นมืออาชีพเลย!”

“นี่มันจะมาป่วนชัดๆ!”

……

วงดนตรีเฮฟวี่เมทัลแต่ละประเทศต่างส่ายหัว

โดยเฉพาะวงดนตรีสองสามวงจากญี่ปุ่นและเกาหลีที่มีความคิดเห็นรุนแรง

“นี่มันอะไรกัน?”

“พวกเขาร้องเพลงเฮฟวี่เมทัลใช่ไหม?”

“ดูการแต่งตัวก็ไม่น่าใช่แล้ว”

“พวกเขาโผล่มาจากไหน?”

“คนจีน? ประเทศจีนไม่มีเฮฟวี่เมทัลนี่นา”

“ต้องร้องเลียนแบบเพลงคนอื่นแน่ น่าเบื่อ”

“เทศกาลดนตรีเฮฟวี่เมทัลดีๆ แบบนี้ เชิญคนจีนมาทำไมฟะ? มาก่อกวนเหรอ?”

“แค่เอาเพลงที่พวกเขาเตรียมมาไปร้อง พวกเขาก็ไม่มีเพลงให้ร้องแล้วเหรอ? อ่อนชะมัดเลย”

“หมายความว่ายังไง?”

“เมื่อกี้มีวงดนตรีเกาหลีเปลี่ยนเพลง เลยมีปัญหาเรื่องเลือกเพลงกับคนจีนน่ะ”

“มีเรื่องแบบนี้ด้วย? พวกเขาก็เลยร้องไม่ได้แล้ว? ได้แต่เปลี่ยนคน? แต่ก็จริงแหละ ประเทศจีนไม่มีเพลงเฮฟวี่เมทัลเป็นของตัวเองนี่ พวกเขาจะร้องได้สักกี่เพลงกัน?”

……

ตรงที่นั่งวีไอพี

เฉินกวงและจ้าวอู่ลิ่วกลับมาแล้ว

หนิงหลันทักทาย “รีบนั่งสิ ใกล้จะเริ่มแล้ว”

เฉินกวงไม่มีความคาดหวังแม้แต่นิด

หัวใจจ้าวอู่ลิ่วเต้นเร็วราวกับตีกลอง เขาส่งเสียงเชียร์อยู่ในใจอย่างเงียบๆ

ฉีเหม่ยหลันใช้ดวงตาคู่สวยจ้องมองไปที่เวที

ต้าฉีตะโกน “สู้เขา! สู้ๆ!”

……

บนเวที

จางเย่ยืนอยู่ที่นั่นอย่างมั่นคง

พวกเสี่ยวตงทั้งสามคนประจำอยู่ที่เครื่องดนตรี

ดูจากการพูดพึมพำของผู้ชมด้านล่างเวที ฟังดูแล้วกลับไม่ใช่เสียงต้อนรับอันอบอุ่น จางเย่อารมณ์ไม่ดีแล้ว วงดนตรีที่ขึ้นมาเล่นก่อนหน้านี้ไม่ได้รับการปฏิบัติแบบนี้ หรือเพราะเขาใส่ชุดราชวงศ์ถัง? คิดว่าเขาร้องเพลงเฮฟวี่เมทัลไม่ได้? เพราะเขาเป็นคนจีน ก็เลยคิดว่าเขาไม่เข้าใจเพลงเฮฟวี่เมทัล?

จางเย่รู้สึกว่าน่าขำ แต่ก็รู้สึกหดหู่ในใจ

หวนนึกถึงยุคเฟื่องฟูของราชวงศ์ถัง ประเทศจีนแข็งแกร่งขนาดไหน?

เวลานี้พวกเราไม่มีอะไรเลย?

เวลานี้พวกเราทำอะไรไม่ได้เลย?

เวลานี้ในแผ่นดินใครกล้าจะไม่ยอมรับ?

เปลี่ยนชุด?

เปลี่ยนเป็นชุดที่เฮฟวี่เมทัลควรใส่?

เหลวไหลทั้งเพ!

วันนี้ฉันจะใส่ชุดนี้!

วันนี้ฉันจะใส่ชุดราชวงศ์ถัง!

ฉันจะให้นายฟังเพลงเฮฟวี่เมทัลของประเทศจีน!

กีตาร์ไฟฟ้าของจางเย่ส่งเสียงกึกก้อง!

เมโลดีอันหนักหน่วงครอบคลุมทั่วสถานที่จัดงาน เมโลดีสไตล์เฮฟวี่เมทัลที่แข็งแกร่งทำให้ทุกคนที่ฟังต่างประหลาดใจ ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองไปทางจางเย่ที่อยู่บนเวทีอย่างตกตะลึง!

เสียงเบสดังเข้ามา!

กลองชุดเริ่มบรรเลง!

เมโลดีเริ่มสูงขึ้น!

สีหน้าจางเย่เต็มไปด้วยการรำลึก เขาหลับตาอย่างฉับพลัน จากนั้นก็เปล่งเสียงร้องที่เต็มไปด้วยอารมณ์หนักหน่วงออกมาดังก้อง เพียงแค่เขาเปิดปาก ผู้ชมทั้งหลายต่างก็ตกตะลึง นักเรียนแลกเปลี่ยนชาวจีนตะลึง เฉินกวงก็ช็อกไป ฉีเหม่ยหลันทึ่ง หนิงหลันก็อึ้งเช่นกัน แม้แต่สามสาวที่ขึ้นแสดงพร้อมจางเย่ก็ยังตกใจมากจนเกือบจะทำเครื่องดนตรีหลุดมือ!

จางเย่ร้อง

“อันดอกเบญจมาศ ดาบโบราณและสุรา!”

“ถูกกาแฟแทรกซึมความคึกคักของศาลา!”

“ต่างชาตินมัสการแสงจันทร์คนโบราณบนแท่นบูชาสุริยะ!”

“สุดโหยหาไคหยวนยุคแห่งความรุ่งโรจน์!!!”

ทุกคนต้องตกใจอีกครั้ง!

ภาษาจีน!

สวรรค์!

ทำไมถึงเป็นภาษาจีน!

เฉินกวงและจ้าวอู่ลิ่วมองหน้ากันด้วยความตื่นตะลึง!

หนิงหลันสูดหายใจเฮือกใหญ่!

ต้าฉีเบิกตาโตเป็นไข่ห่าน!

อีกนิดเดียวฉีเหม่ยหลันก็จะยืนขึ้นมาแล้ว!

จางเย่ร้องเสียงสูง

“ลม! พัดพาความเจ็บปวดไม่ได้!”

“ดอกไม้! ไม่สามารถซึมซับความคิดถึง!”

“หิมะ! ไม่อาจสะท้อนเทือกเขาและสายน้ำ!”

“พระจันทร์! กลบเกลื่อนความฝันในอดีตไม่ได้!”

ทันใดนั้นเขาก็ชูมือขวาขึ้น และกางฝ่ามือออก จากนั้นก็ร้องด้วยเสียงอันดังว่า

“ตามโชคชะตาที่ตีตราบนฝ่ามือ!”

“คืนนี้ตื่นขึ้นมาโดยไร้ความฝัน!”

“เดินตามโชคชะตาไปสู่ตำนาน!”

“พาความฝันกลับไปยังราชวงศ์ถัง!!!!”

พาความฝัน?

กลับไปยังราชวงศ์ถัง?

ราวกับมีภาพเสมือนสุดยิ่งใหญ่ปรากฏอยู่ต่อหน้าพวกเขา!

ทันใดนั้นนักเรียนแลกเปลี่ยนชาวจีนทั้งหลายก็ยืนขึ้นและคำรามอย่างดุเดือด!

ผู้ชมชาวตะวันตกยืนขึ้นอย่างตกใจ เป็นไปได้ยังไง!

ผู้ชมชาวเกาหลีรู้สึกตะลึงงัน ใบหน้าแสดงความไม่อยากจะเชื่อออกมา!

พระเจ้า!

นี่คือเฮฟวี่เมทัลของจีน?

นี่คือเพลงเฮฟวี่เมทัลของประเทศจีน!?

เป็นไปไม่ได้!

ประเทศจีนไม่มีเฮฟวี่เมทัลไม่ใช่เหรอ!

เป็นไปไม่ได้!

แล้วทำไมเพลงนี้มันถึงสมบูรณ์แบบกว่าเฮฟวี่เมทัลของพวกเขาอีกล่ะ??

ทุกคนต่างช็อกไปแล้ว!

จางเย่ร้องเสียงดัง

“คืนนี้แสงจันทร์ส่องสะท้อนอยู่กลางถ้วยชา!”

“ชายไถนาหญิงทอผ้าวุ่นวายบนเส้นทางสายไหม!”

“คืนนี้แสงจันทร์ส่องสะท้อนอยู่กลางถ้วยชา!”

“สมบัติแห่งสวรรค์ความงดงามของผืนโลก!”

“คืนนี้แสงจันทร์ส่องสะท้อนอยู่กลางถ้วยชา!”

“กลิ่นหมึกจากบทกวีโบยบินบนกระแสน้ำ!”

“คืนนี้แสงจันทร์ส่องสะท้อนอยู่กลางถ้วยชา!”

“วีรบุรุษกล้าหาญบ้านเมืองเจริญรุ่งเรือง!!!!”

เอมี่เลือดเดือดพลุ่งพล่าน กระหน่ำไม้กลองลงไปไม่หยุด!

เสี่ยวตงเล่นเบสอย่างเมามัน!

ทันใดนั้นจางเย่ก็ใช้วิธีการร้องแหบต่ำตะโกนออกมา

“ระลึกถึงความรุ่งเรืองในยุคไคหยวน!”

“ในแผ่นดินเพื่อนรักสัมพันธ์เหนียวแน่น!”

“ความรู้ในโลกอันกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด!”

“สิบล้านครัวเรือนร่วมกันพิทักษ์รักษา!!”

เขาก็ชูมือขวาขึ้น!

เฉินกวงชูมือขึ้น!

จ้าวอู่ลิ่วชูมือขึ้น!

ต้าฉีก็ชูมือขึ้น!

แม้แต่หนิงหลันผู้ซึ่งไม่ชอบเพลงเฮฟวี่เมทัลก็ยังชูมือขวาขึ้นเช่นกัน!

ผู้ชมเดือดพล่าน!

ทุกคนตอบสนองเต็มที่!

หนึ่งมือ!

หนึ่งร้อยมือ!

หนึ่งพันมือ!

จางเย่สูดหายใจเข้าลึก จากนั้นก็คำราม

“ตามโชคชะตาที่ตีตราบนฝ่ามือ!”

“คืนนี้ตื่นขึ้นมาโดยไร้ความฝัน!”

“เดินตามโชคชะตาไปสู่ตำนาน!”

“ราวกับย้อนไปยังความฝันสมัยราชวงศ์ถัง!!!!!”

คลื่นน้ำโหมพล่านสาดซัด!

งดงามแพรวพราว!

พลุ่งพล่านปั่นป่วน!

ภาคภูมิและหยิ่งทระนง!

บ้าไปแล้ว!

ทุกคนล้วนกำลังบ้าคลั่ง!

วินาทีนั้นเลือดในกายของเฉินกวงจ้าวอู่ลิ่วเดือดพล่าน!

วินาทีนั้นนักเรียนแลกเปลี่ยนชาวจีนนับไม่ถ้วนต่างมีน้ำตาเอ่อล้นที่ดวงตา!

นี่คือเฮฟวี่เมทัลที่เป็นของพวกเราเอง!

วันนี้ ในที่สุดประเทศจีนก็มีเพลงเฮฟวี่เมทัลเป็นของตัวเองอย่างแท้จริงแล้ว!

……

วันนี้

ณ วันนี้

เพลงที่บุกเบิกแนวเฮฟวี่เมทัลจีนในโลกเดิมของจางเย่ เพลงเฮฟวี่เมทัลสุดคลาสสิคของจีน เพลงเฮฟวี่เมทัลที่ทำให้ผู้คนบ้าคลั่งที่สุดของจีน ‘ฝันถึงราชวงศ์ถัง’ เผยโฉมแล้ว!

เสื้อผ้ายุคราชวงศ์ถัง

บทเพลง  ‘ฝันถึงราชวงศ์ถัง’

จางเย่และสปริงการ์เด็นได้สร้างความตื่นตะลึงไปทั่วทั้งเอเชีย!