ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - ตอนที่ 1370
การแสดงจบลงแล้ว
ผู้ชมด้านล่างเวทีกรีดร้องกันทั้งงาน!
“สุดยอดเลย!”
“สวรรค์!”
“มารดามันเถอะ นี่สิถึงเรียกว่าเพลงเฮฟวี่เมทัล!”
“เหมือนเลือดในร่างกายกำลังเผาไหม้เลย!”
“นี่คือเพลงเฮฟวี่เมทัลของพวกเราเอง!”
“อาจารย์จางยอดเยี่ยม!”
“ฝันถึงราชวงศ์ถังอันยอดเยี่ยม!”
“จางเย่!”
“จางเย่!”
“จางเย่!”
“จางเย่!”
นักเรียนแลกเปลี่ยนชาวจีนนับไม่ถ้วนต่างตะโกนชื่อจางเย่!
ชาวต่างชาติหลายคนก็ร่วมตะโกนด้วย สถานการณ์อยู่เหนือการควบคุมแล้ว!
เหล่าวงดนตรีที่ร่วมแสดงต่างมึนงง วงดนตรีคนขาวอีกหลายวงก็ดูอย่างตะลึง เพลงเมื่อกี้ทำให้พวกเขาเปิดหูเปิดตาจริงๆ เพลงเฮฟวี่เมทัลนี้แตกต่างจากสไตล์ของพวกเขาค่อนข้างมาก เห็นได้ชัดว่าเพิ่มองค์ประกอบของตนเองเข้าไป นอกจากนี้ยังมีรายละเอียดและสไตล์ของชนเผ่าอยู่ พวกเขาฟังจบก็ได้รับประโยชน์มากมาย ทั้งรู้สึกสดใหม่ และได้เรียนรู้เพลงระดับชั้นสูงมาก ไม่รู้ว่าพวกเขารู้สึกผิดไปหรือไม่ว่าเพลงเฮฟวี่เมทัลของคนจีนนี้ ‘ก้าวหน้า’ กว่าพวกเขาเยอะมาก! น่าตกตะลึงเกินไปแล้ว! ราวกับเพลงนี้เป็นเพลงที่ไม่ได้มีอยู่ในยุคนี้!
วงดนตรีเกาหลีสองสามวงสีหน้าไม่น่าดู ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้! พวกเขาเพิ่งหัวเราะเยาะประเทศจีนที่ไม่มีเพลงเฮฟวี่เมทัลของตัวเองไป ตอนนี้กลับถูกจางเย่ตอกใบหน้าเข้าอย่างจัง จางเย่? คือสตาร์คิงของประเทศจีนที่เคยต่อยตีกับลีอันซู ดาราเกาหลีของพวกเขาใช่ไหม? ไอ้หมอนี่มันโผล่มาจากไหนกันแน่!
……
จางเย่กระโดดลงเวที
วงสปริงการ์เด็นเดินตามลงมาทีหลัง
มีวงดนตรีญี่ปุ่นวงหนึ่งขึ้นแสดงเป็นวงถัดไป
เทศกาลดนตรียังคงดำเนินต่อไป
……
พอมาถึงด้านหลังเวที ทุกคนก็ระเบิดแล้ว!
เสี่ยวตงตะโกน “สนุกมาก! สนุกสุดๆ ไปเลย!”
หลี่เสี่ยวเสียนตื่นเต้น “นี่ เพลงนี้มันสุดยอดมากเลย!”
เอมี่คว้าแขนของจางเย่ “อาจารย์จาง! คุณคือพี่ชายของฉัน! พี่ชายสุดที่รัก! คุณเทพมาก! เพลงก็ร้ายกาจมาก! เชี่ย อย่างเทพเลย!”
เสี่ยวตง “ฉันค้นพบว่าฉันตกหลุมรักเพลงเฮฟวี่เมทัลเข้าซะแล้ว!”
เอมี่หัวเราะฮาๆ เสียงดัง “ครั้งนี้ราศีจับพวกเราแล้ว! ครั้งนี้พวกเราสร้างชื่อเสียงให้กับวงการเพลงร็อกของประเทศจีนแล้ว! นี่เป็นครั้งแรกที่วงการเพลงร็อกจีนได้ส่งเสียงบนเวทีเฮฟวี่เมทัลระดับนานาชาติ! เจ๋งไปเลย! อาจารย์จาง พวกเราจะดังแล้วใช่ไหมคะ?”
จางเย่หัวเราะ “ใครจะรู้ล่ะ ร้องเพลงสนุกก็โอเคแล้ว”
หลี่เสี่ยวเสียน “ต้องดังแน่นอนอยู่แล้ว เธอดูผู้ชมด้านล่างเวทีสิ บ้าคลั่งกันขนาดไหน!”
เสี่ยวตงประหลาดใจ “ใช่ คนหลักพันต่างชูมือขวาขึ้นมากันหมด ฉากนั้นมันสุดยอดมาก! แม้แต่ชาวต่างชาติยังถูกพวกเราทำให้ตะลึงเลย!”
เวลานี้ด้านหลังเวทียังมีวงดนตรีอีกสองสามวง
สมาชิกวงดนตรีฟินแลนด์คนหนึ่งมองพวกเขาและยิ้มอย่างซื่อๆ
สมาชิกวงดนตรีฟินแลนด์คนหนึ่งชูนิ้วโป้งขึ้นให้พวกเขา
พวกจางเย่ก็ส่งยิ้มกลับไป
จางเย่หยิบน้ำดื่มขึ้นมาหนึ่งขวดก่อนพูด “ดื่มน้ำสักหน่อยเถอะ เหนื่อยแทบตายแล้ว”
เอมี่ยังคงความตื่นเต้น “เหนื่อยที่ไหนกัน ฉันกำลังสนุกเลย”
จางเย่กลอกตา “คุณไม่เหนื่อย แต่ผมเหนื่อย เสียงแหบหมดแล้ว”
เสียงของเขาไม่ใช่สไตล์เฮฟวี่เมทัล ที่ร้องไปเมื่อครู่เขาต้องดัดเสียงเอา เพลงนี้ร้องยากมาก คนธรรมดาไม่สามารถร้องได้ จางเย่เองก็ต้องสูญเสียพลังงานไปไม่น้อย
หนึ่งเพลง
สองเพลง
สามเพลง
ในที่สุดการแสดงเพลงสุดท้ายก็จบลงแล้ว
เพลงในลิสต์ทั้งหมดของเทศกาลดนตรีเฮฟวี่เมทัลนานาชาติขึ้นแสดงหมดแล้ว!
จางเย่หัวเราะ “ไปกันเถอะ”
สามสาววงสปริงการ์เด็นก็เตรียมตัวจะกลับแล้ว
คนของทางผู้จัดงานกลับเข้ามาบอกกับพวกเขา ตามธรรมเนียมของเทศกาลดนตรีเฮฟวี่เมทัลทุกปี หลังจากที่ทุกวงร้องเพลงเสร็จแล้วจะมีวงที่ได้กลับขึ้นมาแสดงเพลงสุดท้าย นั่นคือวงดนตรีที่ได้รับเสียงเชียร์มากที่สุดนั่นเอง ทุกปีล้วนเป็นเช่นนี้
จางเย่ไม่ได้ใส่ใจ เขาคิดว่ายังไงก็คงวนมาไม่ถึงพวกเขา
แต่เมื่อได้ยินเสียงตะโกนจากด้านหน้าเวที เขากับสาวๆ สปริงการ์เด็นก็ต้องตกตะลึง!
เสียงกรีดร้องถล่มทลาย!
พวกเขาตะโกนชื่อของแต่ละคนออกมา!
“สตรองวินด์!”
“จางเย่!”
“ดับเบิ้ลยูไอไนน์ตี้ไนน์!”
“วงเอสเอส!”
“จางเย่!”
“จางเย่!”
“จางเย่!”
แรกเริ่มผู้ชมต่างตะโกนเรียกชื่อแต่ละวง หลายวงดนตรีที่มีชื่อเสียงโด่งดังต่างก็ถูกเรียกชื่อ แต่ว่าหลังจากนั้นเสียงคำรามของนักเรียนแลกเปลี่ยนชาวจีนกว่าร้อยคนก็บดบังเสียงจากผู้คนนับไม่ถ้วน ยิ่งตะโกนยิ่งดัง เสียงตะโกนดังขึ้นเรื่อยๆ จนถึงท้ายที่สุดก็มีชาวต่างชาติจำนวนมากร่วมตะโกนพร้อมกัน!
“จางเย่!”
“จางเย่!”
“จางเย่!”
ผู้ชมตะโกนเสียงดัง!
จางเย่ชี้มาที่ตัวเอง “เรียกพวกเราเหรอ?”
เอมี่ “ใช่! คือพวกเราเอง!”
เสี่ยวตง “สวรรค์ เป็นพวกเราจริงสิ?”
หลี่เสี่ยวเสียนร้อนรน “จะขึ้นหรือไม่ขึ้นดี?”
จางเย่หัวเราะ “ทุกคนเรียกร้องขนาดนี้ งั้นก็เอามาอีกสักเพลงเถอะ!”
เสี่ยวตง “คุณยังมีเพลงเฮฟวี่เมทัลภาษาจีนเพลงอื่นอีกเหรอ?”
เอมี่ก็ไม่กล้าเชื่อ “ยังมีอีกไหม?”
จางเย่หัวเราะไม่ตอบคำ
ยังมีอีกไหม?
เธอโยนคำว่า ‘ไหม’ นั่นทิ้งไปซะ!
ณ ที่นั่งวีไอพี
เฉินกวงช็อกไปแล้ว!
จ้าวอู่ลิ่วก็ซาบซึ้งจะน้ำตาเกือบไหลออกมา!
ต้าฉีประหลาดใจ “ชาวต่างชาติตะโกนเรียกจางเย่เหรอ?”
ฉีเหม่ยหลันสูดหายใจเข้า “นี่คือการขอให้เขาขึ้นแสดงอีกรอบ เพลงนั้นของจางเย่ทำให้ผู้ชมตกตะลึงได้จริงๆ!”
เฉินกวงทั้งแปลกใจทั้งตื่นเต้น “แต่ แต่เขายังร้องได้อยู่ไหม?”
จ้าวอู่ลิ่วก็ได้สติกลับคืนมาแล้ว “เอ๊ะ ใช่สิ เขาจะเอาเพลงที่ไหนขึ้นไปร้องอีกกัน?”
เจี่ยงฮั่นเวยมองไปทางเวทีที่ไร้เงาคน “พวกเขาไม่ออกมาเหรอ?”
ฉีเหม่ยหลันกังวล “ไม่มีเพลงแล้วจริงๆ เหรอ?”
“จางเย่!”
“จางเย่!”
คนยังไม่ออกมา?
ผลคือผู้ชมตะโกนดังขึ้นกว่าเดิม!
ในกรุงโซล บนเวทีดนตรีระดับนานาชาติ คนนับหมื่นเรียกชื่อคนจีนคนหนึ่ง นี่มันสถานการณ์แบบไหนกัน? นี่คือการได้รับเกียรติขนาดไหนกัน?
วงดนตรีต่างประเทศทั้งหลายมองดูจนโง่งมไปแล้ว!
วงดนตรีจากเกาหลีทั้งหลายมีสีหน้าทะมึน!
พวกเขาสิถึงจะเป็นวงดนตรีเจ้าถิ่น!
ที่นี่เป็นอาณาเขตของพวกเขา!
แต่ที่ทุกคนเรียกร้องให้แสดงรอบสุดท้ายกลับเป็นวงดนตรีจากประเทศจีน?
มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ยังไง!
ขณะนั้นเสียงตะโกนเรียกก็ดุเดือดมากขึ้น!
“กรี๊ด!”
“ออกมาเถอะ!”
“จางเย่!”
“ขอจางเย่!”
“สปริงการ์เด็น!”
“ขออีกเพลงหนึ่ง!”
“ขออีกเพลงหนึ่ง!”
“ขออีกเพลงหนึ่ง!”
บนเวที
จางเย่พาทีมของเขากระโดดขึ้นมาแล้ว!
ขออีกหนึ่งเพลง?
ได้เลย!
อีกสิบเพลงก็ยังได้!
เวลานั้นเสียงเบส กีตาร์ และกลองชุดล้วนบรรเลงขึ้นมา!
เพียงแค่จางเย่เริ่มร้อง เสียงของเขาก็จุดชนวนผู้ชมอีกครั้ง!
“เฮ้!!!!!!!!!!”
“โว้ว!!!!!!!!”
ผู้ชมด้านล่างบ้าคลั่งไปแล้ว!
ทุกคนกำลังพลุ่งพล่าน!
จางเย่ร้องเสียงดัง
“เธอและฉันอยู่ท่ามกลางฝูงชน!”
“พบเจอขัดเกลาซึ่งกันและกัน!”
“เธอและฉันอยู่ท่ามกลางฝูงชน!”
“แสร้งว่าซื่อตรงใบหน้าคงซึ่งรอยยิ้ม!”
“ไม่ต้องพูดใดใดด้วยตัวเราต่างรู้!”
“ที่แท้แล้วเธอและฉันอยากทำสิ่งใด!”
“อย่าได้ใส่ใจและยิ่งไม่ต้องเสียใจ!”
“เธอจะเข้าใจฉันได้ในสักวันหนึ่ง!”
เฉินกวงไม่รู้จะพูดอะไรออกมาแล้ว!
วินาทีนี้จ้าวอู่ลิ่วก็ตื่นเต้นจนลืมตัว!
หนิงหลินกรีดร้อง!
ต้าฉีคำราม!
ยังมีอีก!
ยังมีเพลงอีกจริงๆ!
เยี่ยมมาก!
อาจารย์จางสุดยอดไปเลย!
จางเย่ร้องเสียงสูง “ไม่เชื่ออีกแล้ว!”
เสี่ยวตงเพิ่งเรียนร้องเมื่อสักครู่ “เชื่อเหตุผลไปทำไม!”
จางเย่กับเอมี่ตะโกนพร้อมกัน “เดิมทีผู้คนก็ไม่เคยแยแสสิ่งใด!!!”
จางเย่ “ไม่จดจำอีกแล้ว!”
หลี่เสี่ยวเสียนร้องเสียงสูง “จดจำอดีตเพื่ออะไร!”
จางเย่ เสี่ยวตง หลี่เสี่ยวเสียน เอมี่ “ตัวฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป!!!!”
ผู้ชมกรีดร้องจนเสียงแหบแห้ง ชูมือโบกไปมาอย่างบ้าคลั่ง!
มีคนฟังจนร้องไห้!
เวลานั้นเอง
เสียงกีตาร์เบาลง
เสียงกลองเงียบไปแล้ว
เสียงเบสดังขึ้นเป็นพักๆ
หนึ่งวินาที
สองวินาที
จางเย่ในชุดราชวงศ์ถังจับหน้าอกตนเอง และหลับตาลง
“ครั้งหนึ่งฉันเคยรู้สึกโดดเดี่ยว”
“และเคยถูกผู้อื่นเมินเฉย”
ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้น สีหน้าเด็ดขาดปราศจากความรู้สึก เขาตะโกนด้วยเสียงอันกึกก้อง “แต่ฉันไม่เคยรู้สึกอับอาย!!!!!”
ผู้ชมเลือดเดือดพลุ่งพล่าน!
ทุกคนไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้อีกแล้ว!
กรีดร้อง!
คำราม!
ฟั่นเฟือน!
ไม่ว่าใครก็ไม่ได้รับการยกเว้น!
เนื้อเพลงท่อนสุดท้ายได้กระแทกลงกลางใจของดาราจากประเทศจีนทุกคน!
เคยโดดเดี่ยว
ถูกเมินเฉย
แต่ไม่เคยรู้สึกอับอาย!?
จางเย่!
ที่จริงแล้วนายเป็นคนยังไงกันแน่??
YOU MAY ALSO LIKE
![Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/08/novel_5522_cover-75x106.jpg)
kkitti
ปกติจะมีฟุตโน๊ตนี่นา ลิงก์ไปที่เพลง จะได้ไปฟังดู 🙂