ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - ตอนที่ 1393

ทั้งห้องเงียบเป็นเป่าสาก!

ผู้ชมที่อยู่หน้าทีวีล้วนทึ่มทื่อไปหมดแล้ว!

ไม่ได้เขียนผิด! ความจริงแล้วเขาไม่ได้เขียนผิด! กลอนบทนี้เป็น ‘แดงทั่วธาร’ จริงๆ รูปประโยคและจังหวะล้วนเป็น ‘แดงทั่วธาร’ แต่กลอนบทนี้กลับไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน นี่ไม่ใช่ ‘แดงทั่วธาร’ ในโลกของพวกเขา ไม่ใช่กลอนบทนั้นที่พวกเขาคิดไว้ รักอันยิ่งใหญ่? ไร้ขอบเขต？ไม่แบ่งแยกเชื้อชาติ? ไม่ใช่แม้แต่ตัวเดียว แม่งไม่ใกล้เคียงเลยแม้แต่ตัวอักษรเดียว!

นี่มันด่าคนแล้ว!

นี่แม่งคือกลอนด่าคนชัดๆ!

แมลงวันพุ่งชนกำแพง?

ร้องหึ่งๆ?

ร้องไห้?

ไอ้คนแซ่จาง! นายด่าใครเนี่ย!

กลุ่มนักข่าวเกาหลีญี่ปุ่นในงานล้วนเป็นนักข่าวที่อยู่ในปักกิ่งมาเป็นเวลานาน แทบทุกคนล้วนอ่านภาษาจีนออก หลังเห็นงานเขียนพู่กันชิ้นนี้แล้ว พวกเขาก็โมโหจนแทบเป็นลม!

“จางเย่!”

“คุณ! คุณ!”

“รังแกกันมากเกินไปแล้ว!”

“คุณด่าคน!”

“ทำไมคุณเป็นคนแบบนี้!”

“นี่งานถ่ายทอดสดนะ! ขวัญกล้าเทียมฟ้าจริงๆ!”

“โกรธจะตายแล้ว! ฉันโกรธจะตายแล้ว!”

นักข่าวเกาหลีและญี่ปุ่นรับไม่ได้ แต่ละคนโกรธจนหน้าเขียวแล้ว!

……

บริษัทบันเทิงจีนบางแห่ง

“สวรรค์! เกิดเรื่องแล้ว!”

“อะไรเหรอ?”

“การถ่ายทอดสดของจางเย่เกิดเรื่องแล้ว!”

“ว่าไงนะ?”

“ให้ฉันดูหน่อย!”

เหล่าศิลปินดาราล้วนวางงานในมือลงแล้วรีบวิ่งมาดู!

……

บ้านเหยาเจี้ยนไฉ

“คุณลุงจางลงมือแล้ว!”

“ลงมืออะไร?”

“พ่อ รีบมาดูถ่ายทอดสดเร็วเข้า!”

……

บ้านพ่อแม่

“จางน้อยทำไมไปด่าคนอีกแล้ว!”

“เด็กคนนี้นี่!”

“ช่างเถอะ ชินแล้วละนะ”

……

ที่ญี่ปุ่น

“เชี่ย!”

“ไอ้หมอนี่มันหยาบคายจริงๆ!”

“นี่มันคนแบบไหนกัน!”

“ทำไมถึงมีคนแบบนี้ได้? เขียนพู่กันด่าคนกลางงานถ่ายทอดสด?”

“นี่ไม่ใช่ว่าด่าพวกเราเหรอ?”

“อ๊าๆๆๆๆ ฉันโกรธจนจะบ้าแล้ว!”

“สตาร์คิงของจีนคนนี้มันเป็นหมาบ้า!”

……

ประเทศจีน

“สวรรค์!”

“นี่เขาด่าคนจริงๆ เหรอ?”

“ฉันจะถ่มน้ำลายใส่หน้าเขา!”

“ยั่วยุ นี่มันเป็นการยั่วยุ!”

“นี่มันชี้หน้าด่าคนแล้ว!”

“ฉันแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย!”

“ผู้ใจบุญ?”

“นี่แม่งคนใจบุญตรงไหน เชี่ย!”

“นี่คือทูตสันถวไมตรีของเอเชียเหรอ? คุณเคยเห็นคนใจบุญคนไหนเป็นแบบเขาบ้าง!”

……

วุ่นวายแล้ว!

การถ่ายทอดสดนี้ทำให้ทั้งเอเชียเดือดพล่านไปหมดว!

ใครก็คิดไม่ถึงว่าระหว่างการถ่ายทอดสดเอเชีย ในงานแถลงข่าวที่องค์กรการกุศลจัดขึ้นจะได้เห็นทูตสันถวไมตรีด่าคน ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็น หลังจากนี้ก็คงไม่มีอีกแล้วคนจำนวนมากพากันตะลึงค้างไปหมดว!

บางคนโกรธจนด่าออกมา!

บางคนกระอักเลือด!

บางคนขบขันจนทนไม่ไหว!

บางคนก็ดูเรื่องสนุกอยู่เฉยๆ!

ในงาน

ตัวแทนกาชาดเหงื่อตก ทำเป็นไม่เห็นสีหน้าเกรี้ยวกราดของพวกนักข่าวเกาหลีและญี่ปุ่น กระแอมออกมาครั้งหนึ่งแล้วพูดว่า “ขอบคุณงานเขียนพู่กันของอาจารย์จางนะครับ ผมขอประกาศว่า งานแถลงข่าวสิ้นสุดลงแล้ว” งานแถลงข่าวก็ถูกเร่งให้จบลงด้วยประการฉะนี้ การถ่ายทอดสดก็ถูกตัดอย่างรีบร้อน ไม่เร่งให้จบได้เหรอ? ถ้ายังไม่จบอีกงั้นพวกเขาแม่งก็คงตีกันแล้วล่ะ! ตัวแทนพากันร้องไห้แล้ว เขารับผิดชอบงานแถลงข่าวประกาศทูตสันถวไมตรีประจำเอเชียมาสองสามครั้ง ทุกครั้งล้วนราบรื่น งานแถลงข่าวประเภทนี้มันจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นได้? ต่อให้เกิดเรื่องจริงแล้วจะเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นได้? เขาคิดแบบนี้ สตาฟในงานเองก็คิดแบบนี้ แต่ใครก็คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะเกิดเรื่องขึ้นแล้ว! แถมยังเป็นเรื่องใหญ่เทียมฟ้าด้วย!

เหล่าอาสาสมัครที่อยู่ด้านล่างเองก็นิ่งงันเป็นไก่ไม้กันไปหมด

“เอ้อ”

“นี่…”

“งานเขียนพู่กันนี่…”

“แค่กๆ”

“อาจารย์จางหนนี้สร้างเรื่องยุ่งแล้ว!”

“ใช่ เขาล่วงเกินคนแบบร้ายแรงเลยนะ!”

งานแถลงข่าวสิ้นสุดลง

ทว่าตัวจางเย่เองยังคงมีสีหน้าเยือกเย็น ราวกับว่าเมื่อครู่ไม่ได้สร้างปัญหาอะไร ราวกับว่าเรื่องพวกนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับเขา เจ้าหมอนี่เดินลงเวทีอย่างเอ้อระเหยประหนึ่งไม่มีปัญหาอะไรทั้งสิ้น

ตัวแทนกลอกตาอย่างแรง “อาจารย์จางครับ ตกลงกันแล้วนี่นาว่าเขียนแดงทั่วธาร!”

จางเย่กะพริบตา “ก็แดงทั่วธารไง”

ตัวแทนโมโหจนมึน “ไม่ใช่แดงทั่วธารอันนั้น”

จางเย่ตอบ “เฮ้อ ก็ไม่ต่างกันมาก  แดงทั่วธารไหนที่ไม่ใช่แดงทั่วธารกันล่ะ”

ไม่ต่างกันมาก?

คุณแม่งไม่ได้ใกล้เคียงเลยต่างหากเข้าใจไหม!

นักข่าวเกาหลีและญี่ปุ่นยังไม่ไปไหน ยังปักหลักประท้วงกันเสียงดัง

ทว่าในตอนนั้นเอง คนของทางองค์กรการกุศลก็ปรากฏตัว เหล่านักข่าวจากสื่อจีนเองก็สงบเยือกเย็นเช่นเดียวกับจางเย่ มีบางคนที่หลังอัดงานแถลงข่าวเสร็จก็รีบยกอุปกรณ์กลับไป บางคนหลังจากเขียนงานเสร็จก็กลับไปส่งต้นฉบับ บางคนยังจับกลุ่มเดินเคียงกันออกไปด้านนอก คุยไปพลางหัวเราะไปพลาง

ตัวแทน “….”

นักข่าวเกาหลีและญี่ปุ่น “…”

สตาฟจากกาชาด “…”

พวกคุณต้องสงบนิ่งขนาดนี้เลยเหรอ?

เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้พวกคุณไม่รู้เรื่องเลยหรือไง?

แน่นอนว่าคนจากสื่อจีนย่อมรู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ทว่าไม่มีใครประหลาดใจเพราะพวกเขาล้วนเป็นคนคุ้นเคยกัน ติดต่อกันมาหลายปีแล้ว คนอื่นไม่เข้าใจจางเย่ แต่พวกเขาเหรอจะไม่เข้าใจ? ด่าคนออกอากาศ? พวกคุณไม่เคยเห็นเหรอ? พวกเราเห็นมาเยอะแล้ว นับๆ ดูแล้วในช่วงหลายปีมานี้ มีครั้งไหนบ้างที่จางเย่ไม่ด่าคนออกอากาศ? เขาออกอากาศสดสิบครั้งต้องเกิดเรื่องไปแล้วแม่งแปดครั้ง นี่เป็นครั้งแรกของพวกคุณเหรอ? ความจริงแล้วนักข่าวจีนก็ประหลาดใจมาก พวกเขาประหลาดใจที่ในสถานการณ์แบบนี้ยังมีคนกล้าเผชิญหน้ากับจางเย่อีก พวกคุณไม่รู้เหรอว่าเขาเป็นใคร? พวกคุณไม่รู้จริงๆ เหรอว่าเขาอารมณ์ร้ายขนาดนี้? โอ้ เขาทำงานการกุศลแค่ไม่กี่วันพวกคุณก็วางใจแล้วเหรอ? คุณคิดว่าเขารังแกได้ง่ายเหรอ? พวกคุณคิดว่าเขาสุภาพเรียบร้อยเหรอ?

เหอเหอ!

ไร้เดียงสา！

ถ้าหากเขานิสัยดีขนาดนั้น วงการบันเทิงคงสงบสุขตั้งนานแล้ว!

ถ้าหากเจ้าหมอนี่เป็นคนพูดจาง่ายขนาดนั้นล่ะก็ งั้นก็ไม่ใช่จางเย่แล้ว！

อันธพาลที่ชื่อเสียงฉาวโฉ่ที่สุดในวงการบันเทิงจีน!

พวกคุณคิดว่าฉายานี้ของเขามีไว้เรียกเปล่าๆ เหรอ?

จำไว้ หลังจากนี้หากต้องการด่าจางเย่ก็จงแอบๆ ด่า อย่าไปต่อกรกับเขาซึ่งหน้าเด็ดขาด ไม่งั้นคุณก็จะพบว่าสุดท้ายแล้วคนที่โดนด่าสาดเสียเทเสียก็คือคุณ เพราะความบัดซบของฝีปากจางเย่นั้น ต่อให้เอาคนร้อยคนมามัดรวมกันแล้วด่าเขา พวกคุณก็สู้ไม่ได้!

……

บนอินเทอร์เน็ต

ชาวเน็ตจีนขำกันจนแทบบ้าแล้ว!

คนจำนวนเริงร่ากันสุดขีด!

“มาแล้ว มาแล้ว!”

“ด่าคนแล้ว! จางเย่ด่าคนแล้ว!”

“น้ำตานองหน้า!”

“ฉันรู้อยู่แล้ว!”

“จอมตอกหน้าจางของฉันกลับมาแล้ว!”

“สวรรค์ จอมตอกหน้าจางสุดท้ายแล้วก็ยังเป็นจอมตอกหน้าจาง!”

“ฮ่าๆๆๆ ‘แดงทั่วธาร’ บทนั้นด่าได้ตรงไปตรงมาดี!”

“ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว วิเศษมากเลย ที่สำคัญคือไม่ได้เปลี่ยนรูปแบบกลอนไป เดิมทีต้องเขียน ‘แดงทั่วธาร’ เห็นได้ชัดว่าจางเย่ยังใช้ชื่อและรูปแบบกลอนของ ‘แดงทั่วธาร’ อยู่ แต่กลับเปลี่ยนเนื้อหาไป แถมยังเปลี่ยนสดๆ กลางงานด้วย ความสามารถแบบนี้ ความสามารถด้านวรรณกรรมแบบนี้ ความสามารถในการต่อสู้นี้ กวาดตาหาทั่วโลกก็ไม่มีคนที่สองแล้ว! นี่น่ะป้ายเกียรติคุณของจอมตอกหน้าจางเลยนะ! คือนี่ไง ใครก็อวดอ้างไม่ได้! ใครก็เทียบไม่ได้!”

“เป็นการกำจัดศัตรูที่ยอดเยี่ยมอะไรแบบนี้!”

“จางเย่แสดงอำนาจแล้ว!”

“อำนาจของจอมตอกหน้าจางเย่! คนดีอะไรแบบนี้!”

“ตื่นเต้นจัง! ช่วงนี้ที่จางเย่ทำงานการกุศลทำฉันตกใจแทบตายแล้วจริงๆ ทุกวันต้องเห็นเขาแชร์ข่าวการกุศลในเวยป๋อ ฉันกระวนกระวายใจจริงๆ สงบจิตสงบใจไม่ได้เลย เฮ้อ ครั้งนี้ในที่สุดก็ทำให้ฉันหายใจหายคอได้สักที ความสง่างามของจอมตอกหน้าจางยังคงเหมือนเดิม!”

“นี่สิถึงจะเป็นจางเย่! ไม่ยินยอมก็ลุกขึ้นต่อต้าน ใครสนกัน!”

“ทำตามที่ใจต้องการ! ระบายความโกรธออกมา!”

“จางเย่แบบนี้สิถึงค่อยสบายตาหน่อย!”

“ใช่ ชอบเวลาหมอนี่ด่าคนจริงๆ!”

“คนอื่นด่าคนล้วนใช้คำหยาบ ไม่มีความหมายอะไรเลยสักนิด ไม่มีพลังอะไรเลยสักนิด ยังเป็นจางเย่ที่ด่าคนได้รุนแรง! ทำให้คนเจริญตาเจริญใจ! ทุกครั้งล้วนเปลี่ยนรูปแบบหลากหลาย!”

“ฮ่าๆๆ ฉันบอกแล้วว่าเขาทนได้ไม่กี่วันหรอก หนก่อนใครบอกว่าเขาสามารถอดทนได้ครึ่งเดือนก็ไม่เลวแล้ว? คิดเยอะไปแล้ว! เจ้าหมอนี่สามวันก็ทนไม่ไหวแล้ว! นี่คืออะไร? เหอๆ คนเราเปลี่ยนนิสัยไม่ได้หรอก เรื่องอารมณ์ร้ายของเขานี่ตลอดชีวิตคงแก้ไม่ได้แล้ว!”

“เห็นจอมตอกหน้าจางด่าคนฉันก็วางใจแล้ว”

……

ในประเทศ

พวกคนในวงการที่เป็นศัตรูกับจางเย่ล้วนไร้คำพูด!

“พวกคุณยอมให้หมอนี่เป็นคนทำงานการกุศลอยู่เฉยๆ ก็ดีอยู่แล้ว!”

“ใช่ อยู่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำแล้วไปยั่วหมอนั่นทำไมกัน!”

“เฮ้อ หนนี้เจ้าอันธพาลนี่สงบได้สองวันก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีกแล้ว!”