ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - ตอนที่ 1396

โทรศัพท์ดังขึ้น

สตาร์ควีนฉีเหม่ยหลัน

“พี่หลัน”

“อาจารย์จาง รอก่อนนะคะ”

“ครับ”

“การแบนนี้จะนานเกินไปไม่ได้”

“ไม่มีปัญหา”

“นี่ยังเรียกว่าไม่มีปัญหาอีกเหรอ? จริงสิ คุณชินแล้วสินะ”

……

จางเสีย

“คุณย่าจาง”

“ดูสิ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”

“ฮ่า ถ้าไม่เกิดเรื่องความนิยมของผมจะเพิ่มได้ยังไงล่ะครับ?”

“เธอนี่จริงๆ เลย ยังยิ้มออกมาได้อีกเหรอ?”

“ทำไมจะยิ้มไม่ออกล่ะครับ?”

“เธอนี่นะ สุขภาพจิตดีจริงๆ ถ้าเรื่องนี้เกิดกับคนอื่นคงวุ่นวายไปนานแล้ว!”

“ฮ่าๆ ผมผ่านศึกมาโชกโชนแล้วน่ะ”

……

ที่สภากาชาดแห่งเอเชีย

“อาจารย์จาง พวกเรากำลังส่งจดหมายติดต่อกับทางฝั่งเกาหลีและญี่ปุ่น ครั้งนี้ดูแล้วผลกระทบไม่ได้มาก แต่ว่าคุณวางใจเถอะ เรื่องนี้ยังไม่จบแน่นอน พวกเราจะต้องให้พวกเขาอธิบายเรื่องนี้ให้ได้! ไม่ยกเลิกเแบนคุณหนึ่งวัน พวกเราก็จะไปหาเขาหนึ่งวัน! สองวันไม่ยกเลิก พวกเราก็จะไปหาพวกเขาสองวัน จนกว่าจะยกเลิกเรื่องการแบน!”

“ขอบคุณ แต่ไม่ต้องหรอก”

“นั่นไม่ได้ เรื่องนี้จะไม่มีการพูดคุยกันไม่ได้ หัวหน้าเปิดประชุมให้ถกเถียงเรื่องนี้กันสองรอบแล้ว น้ำเสียงแน่วแน่มาก จะต้องสู้กับพวกเขาให้ถึงที่สุด!”

“อืม”

“คุณมีแผนการยังไง?”

“ผม? จะเคียงข้างพวกคุณไปจนถึงที่สุด!”

“เยี่ยม!”

……

โลกภายนอกวุ่นวายปั่นป่วน！

ข่าวแพร่กระจายไปทั่ว!

‘ญี่ปุ่นเกาหลีประกาศคำสั่งควบคุม ‘จาง’ !’

‘จางเย่ถูกสามแบนจากเกาหลีและญี่ปุ่น!’

‘คำสั่งแบนดาราครั้งแรกในประวัติศาสตร์เอเชีย!’

‘จางเย่ทำให้เกาหลีญี่ปุ่นโกรธแล้ว!’

‘เส้นทางสู่จุดสูงสุดของเอเชียของจางเย่ถูกแบน!’

‘เส้นทางในเอเชียหลังจากนี้ของจางเย่จะเป็นอย่างไรต่อไป?’

‘พื้นที่ในการเติบโตของจางเย่ถูกกดไว้ให้อยู่แค่ในประเทศ!’

สื่อญี่ปุ่น

สื่อเกาหลี

สื่ออินเดีย

และสื่ออื่นๆๆๆ ในเอเชียล้วนรายงานกันอย่างบ้าคลั่ง!

คำสั่งควบคุมจากสองประเทศที่ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์ครั้งนี้ เพียงชั่วพริบตาก็กระจายไปทั่วเอเชีย!

บางคนโกรธเกรี้ยว

บางคนผิดหวัง

บางคนชมข่าวอย่างมีความสุข

บางคนก็รอจางเย่ร่วงลงจากบัลลังก์

……

ณ ใจกลางความปั่นป่วน

ที่สตูดิโอของจางเย่

โทรศัพท์ของสตูถูกโทรเข้ามาจากทั่วสารทิศจนสายแทบไหม้แล้ว

มีเพียงจางเย่ที่มั่นคงดุจเขาไท่ซาน ตัวเขาขึ้นไปชั้นบน โทรศัพท์สายหนึ่งหาอู๋เจ๋อชิง ทั้งสองคนคุยกันอยู่ประมาณยี่สิบกว่านาที

ชั้นล่าง

ทุกคนยังตามหากันอยู่

“เอ๋ ผู้กำกับจางล่ะ?”

“ไม่รู้สิ?”

“ฉันเห็นผู้กำกับจางขึ้นไปโทรศัพท์ที่ชั้นบนแล้ว”

“ผู้กำกับจางยังใจเย็นได้อยู่อีกเหรอ?”

“ผู้กำกับจางเคยใจเย็นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!”

“ก็ไม่เห็นผู้กำกับจางจะทำอะไรเลยนี่นา”

เรื่องใหญ่ขนาดนี้ พวกเขาย่อมไม่มีแผนการอยู่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงพวกเขาเลย ขนาดสื่อและคนในประเทศเองก็สองตามืดบอดเช่นเดียวกัน ที่สำคัญคือไม่เคยพบเห็นการร่วมมือกันแบนของญี่ปุ่นและเกาหลีเช่นนี้มาก่อน ดังนั้นจึงทำได้เพียงรอจางเย่ตัดสินใจ

ไม่นานหลังจากนั้น จางเย่ก็กลับลงมา

ทุกคนพบว่าหลังคุยโทรศัพท์เสร็จสีหน้าของจางเย่ยิ่งสงบนิ่งกว่าเดิม

ฮาฉีฉีใจเต้นรัว

เสี่ยวหวังมองจางจั่วแวบหนึ่ง

จางจั่วปาดเหงื่อ

อู่อี้มองจางเย่ด้วยความระมัดระวังสุดขีด

ถงฟู่กระวนกระวายใจ

คนอื่นไม่เข้าใจจางเย่แต่พวกเขากลับยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ทุกครั้งเวลาผู้กำกับจางแสดงสีหน้าแบบนี้ออกมา นั่นหมายความว่าแม่งจะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ผู้กำกับจางคิดแผนการชั่วร้ายอะไรอีก? ทางฝั่งเกาหลีญี่ปุ่นมีคนกำลังจะซวยแล้วใช่ไหม?

……

กลางคืน

วงการเซี่ยงเซิงรวมตัวกันทานมื้อค่ำ

นักแสดงเซี่ยงเซิงอาวุโสมารวมตัวกัน ชนแก้วสังสรรค์

“มา ยกแก้ว!”

“ใช่ ชูแก้วขึ้น!”

“นี่เป็นเรื่องที่ต้องฉลอง!”

“วันนี้ดีใจมากจริงๆ!”

“ใช่ ในที่สุดเจ้าหมอนั่นก็ถูกคนกดไว้จนได้”

“ในประเทศไม่มีใครเอาชนะเขาได้ แต่ต่างประเทศยังมีอยู่ ดูครั้งนี้สิ ดู เขาล่วงเกินคนไว้เยอะเกินไป เรื่องวุ่นวายสมัยก่อนแล้วยังมีปัญหาวุ่นวายของ ‘แดงทั่วธาร’ เพิ่มขึ้นมา เพียงพอแล้วที่จะให้เขารับมือไม่ไหว ในที่สุดความนิยมในเอเชียของหมอนี่ก็จะตกลงมา!”

“เขาไม่มีทางขึ้นสู่จุดสูงสุดของเอเชียได้แล้ว”

“ใช่ ชนแก้ว!”

“ชน!”

ในประเทศ

ต่างประเทศ

หลายปีมานี้จางเย่ล่วงเกินคนไว้มาก นาทีนี้ คนจำนวนมากก็เหมือนกับวงการเซี่ยงเซิง พากันเฉลิมฉลอง ขอบคุณฟ้าดินราวกับกำลังฉลองปีใหม่อย่างไรอย่างนั้น

ทว่าตอนเที่ยงคืนนั้นเอง

ทำเนียบความนิยมในเอเชียก็อัปเดต!

วินาทีที่เห็นอันดับรายชื่อ พวกเขาก็แทบจะกระอักเลือดออกมา!

เพิ่มขึ้นอีกแล้ว!

ความนิยมของจางเย่เพิ่มขึ้นอีกแล้ว!

วงการเซี่ยงเซิงใกล้บ้าแล้ว!

“อะไรนะ?”

“เรื่องอะไรเนี่ย?”

“ทำไมพุ่งขึ้นอีกแล้วล่ะ?”

“ไอ้คนน่าตายนี่!”

“ทางฝั่งเกาหลีญี่ปุ่นมีคำสั่งแบนเขาแล้วนี่นา ตอนนี้ชื่อเสียงของจางเย่ฉาวโฉ่แค่ไหน ทำไมความนิยมถึงยังเพิ่มขึ้นได้?”

“เชี่ย! สวรรค์ยังมีความยุติธรรมอยู่ไหม!”

“ถือสิทธิ์อะไร!”

ใช่!

มีสิทธิ์อะไร!

ศัตรูมากมายในประเทศของจางเย่โกรธแทบตายแล้ว พวกเขาทุ่มเทแรงใจอย่างยากลำบากเพื่อเพิ่มความนิยมและคำชื่นชม ความผิดพลาดสักนิดก็ไม่กล้าให้เกิด พูดผิดสักนิดก็ไม่ได้ ทุกคนใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังต่อหน้าสาธารณชน แต่ผลสุดท้ายเป็นอย่างไร? ความนิยมก็ยังไม่เท่าจางเย่ด่าคนประโยคเดียว? เขามีสิทธิ์อะไรไม่สนไม่แคร์ นึกอยากด่าใครก็ด่า แต่ความนิยมกลับเพิ่มขึ้นทุกวัน?

……

ที่ญี่ปุ่น

“เชี่ย!”

“เชี่ย!”

“นี่มันอะไรกัน!”

“ความนิยมของจางเย่เพิ่มขึ้นไม่น้อยเลย!”

“สวรรค์ นี่ยังหยุดเขาไว้ไม่ได้อีกเหรอ?”

“เชี่ย วันนี้ใครพูดว่าจางเย่ต้องหลุดจากระดับเอของเอเชีย? ใครพูดว่าจะไม่ได้เห็นชื่อจางเย่บนทำเนียบอันดับของเอเชียแล้ว บรรพ-บุ-รุษ-แกสิ! ทำไมความนิยมแม่งยังเพิ่มขึ้นได้อีก?”

“คราวก่อนก็แบบนี้ ครั้งนี้ก็ยังเป็นแบบนี้?”

“ฉันโกรธจะตายอยู่แล้ว!”

“คนคนนี้ดึงดูดความเกลียดชังมากจริงๆ!”

“อ๊าๆๆๆ!”

“เขี่ยออกไป! รีบเขี่ยเขาออกไปเลย!”

“ฉันเองก็ทนมองเขาไม่ได้แล้ว!”

……

เกาหลี

“สวรรค์!”

“ไอ้หมอนี่มันเป็นแมลงสาบเหรอ?”

“แม่ง! ยังสามารถเพิ่มความนิยมได้อีก?”

“สวรรค์ เป็นครั้งแรกที่เห็นสองประเทศร่วมมือกันแบนเขา เขายังอยู่บนทำเนียบอันดับเอเชียได้อย่างสบายใจอีก? หมอนี่เองก็แหวกขนบเกินไปแล้ว!”

“ฉันรู้นะ เพราะว่าวันนี้ทางฝั่งเอเชียมีข่าวเยอะมาก ทั่วทั้งจีน ญี่ปุ่น เกาหลีล้วนเป็นรายงานเกี่ยวกับจางเย่ ทั้งหมดล้วนเป็นการกระจายข่าวสู่สาธารณะ แม้จะมีคำสั่งให้แบนเขา แต่นั่นก็เป็นการกระจายสู่สาธารณะเช่นกัน ทุกคนล้วนรู้แล้ว เห็นแล้ว แล้วก็กำลังพูดคุยกันอยู่ บางทีนี่อาจทำให้ความนิยมเพิ่มขึ้นก็ได้? ฉันแนะนำนะ! ทุกคนไม่ต้องใส่ใจเขาแล้ว! ไม่ต้องโดยเด็ดขาด! เห็นข่าวจางเย่พวกเราก็ปิดตาไปเลย!”

“ใช่ ไม่ดูเขาแล้ว!”

“ถูกต้อง ขอเพียงมีการติดตามเขาก็ยังมีความนิยม ยิ่งสนใจความนิยมยิ่งมาก เชี่ย ไม่ตามเขาแล้ว ปิดตาให้หมด ปิดตา!”

“ปิดตา? มารดามัน จะปิดตาได้ยังไง ฉันยังต้องไปทำงานอยู่นะ! ฉันทิ้งงานเพื่อเขาไม่ได้หรอก! ไม่ออกจากบ้านก็ไม่ได้!”

“น่าโมโหจริงๆ!”

“ไม่มีปัญหา วันนี้แล้ว!”

“พูดแล้วก็ใช่ หลังจากวันนี้ ทางฝั่งเกาหลีญี่ปุ่นก็จะไม่มีข่าวของเขาแล้ว แล้วก็จะไม่มีผลงานของเขาด้วย ความนิยมในเอเชียของเขาจะต้องดิ่งเหวแน่ๆ! ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเป็นไปไม่ได้!”

“ใช่!”