ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - ตอนที่ 1414 : จางเย่ทุบรถ! (กลาง)
งานจัตุรัสอยู่ไม่ไกล เดินผ่านถนนเส้นหนึ่งก็เจอแล้ว
“อยู่ตรงไหน?”
“ข้างหน้านั่นไง!”
“งานของรถยนต์จากเกาหลีนั่นน่ะเหรอ?”
“ใช่ค่ะ พวกเขานั่นแหละ!”
“ทำไมเฉินเฉินถึงไปอยู่ตรงนั้นได้? ไปเดินห้างกันไม่ใช่เหรอ?”
“เธออยากไปดูความคึกคักน่ะค่ะ”
เหราอ้ายหมิ่นใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล
จางเย่เองก็ร้อนรนไม่น้อย
อย่ามองว่าทั้งคู่มักจะไม่ได้แสดงท่าทีอะไรต่อเฉินเฉินมากนัก แท้จริงแล้วในใจพวกเขาต่างรักและถนอมเธอมาก
คนทั้งกลุ่มเดินไปที่ลานจัตุรัสอย่างรวดเร็ว ไกลออกไป พวกเขามองเห็นแผ่นป้ายโฆษณาและเวทีของแบรนด์รถยนต์เกาหลี ที่พื้นปูด้วยพรมแดง และมีรถกันกระสุนสีดำเจ็ดถึงแปดคันจอดอยู่ ด้านข้างมีไม้กอล์ฟ ไม้เบสบอล และอุปกรณ์ต่างๆ เช่นคีมและไขควง เห็นได้ชัดว่าคืออุปกรณ์ที่ใช้ทุบรถ ผู้ชมทั้งหลายยืนล้อมรอบมองสถานการณ์ ตรงกลางเป็นเวที เฉินเฉินและเสี่ยวหวังยืนอยู่ด้านบน นอกจากนี้ยังมีเจ้าหน้าที่จัดกิจกรรมและผู้จัดการยืนอยู่ด้วย
ตอนนั้นด้านบนเวทีกำลังมีปากเสียงกันอยู่
เสี่ยวหวังเท้าสะเอว “ทำไมถึงทุบแตกได้ล่ะ?”
พนักงานชายชี้ไปที่ประตูรถ “คุณดูสิ คุณลองดูเองสิ!”
เสี่ยวหวังพูดเสียงดัง “พวกคุณให้เด็กทุบเองนะ! พวกคุณให้เด็กขึ้นมาบนเวทีเอง! คนตั้งเยอะมาทุบไม่เห็นเป็นไร ทำไมถึงตอนพวกเราทุบมันถึงมีปัญหา?”
พนักงานชายโมโห “คนอื่นเขาทุบกระจก! ใครให้พวกคุณทุบประตูรถกัน!”
เสี่ยวหวัง “พวกคุณก็ไม่บอกให้ละเอียดเองนี่!”
พนักงานหญิงที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้นมา “สิ่งที่เราพูดยังไม่ชัดเจนพออีกงั้นเหรอ รถของเรายังต้องเอาไปขายต่อ สีตรงประตูก็หลุดออกมาแล้ว จะขายได้ยังไง?”
เสี่ยวหวังสั่ง “คุณจะตะโกนทำไม ทำให้เด็กน้อยของเราตกใจกลัวไปหมดแล้ว!”
เฉินเฉินยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
ผู้จัดการและพนักงานบางคนแทบจะเป็นลม!
เธอตกใจกลัวที่ไหนกัน!
เธอยังใจเย็นกว่าพวกเราอีก!
ผู้ชมหลายคนที่อยู่ด้านล่างเวทีพูดขึ้นมา
“พวกนายไม่พูดให้ชัดเจน”
“อีกอย่างจะไปโทษเด็กได้ยังไง”
“เด็กตัวเล็กนิดเดียว แขนก็ไม่มีแรงอะไรมาก ทุบพลาดไปก็เป็นเรื่องปกติ”
“เด็กเขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ถึงกับให้อภัยไม่ได้หรอกมั้ง”
“ใช่ ช่างมันเถอะน่า”
“บริษัทพวกนายก็ออกจะใหญ่โต เสียเงินเล็กน้อยแค่นี้เอง?”
ผู้จัดการที่อยู่บนเวทีกล่าว “ไม่ใช่เรื่องเสียเงินหรือไม่เสียเงิน แต่พวกเราพูดชัดเจนแล้ว เด็กจะมาทำมั่วๆ ไม่ได้!”
เฉินเฉินตอบเสียงหนักแน่น “รถของพวกคุณไม่มีคุณภาพ”
ผู้จัดการเริ่มรำคาญ เขาชี้หน้าเฉินเฉิน “เธอทุบรถพวกเราเสียหายแล้วยังจะพูดแบบไร้ความรับผิดชอบอีกเหรอ?”
เสี่ยวหวังขู่เหมือนลูกเสือตัวเล็กและปัดมือของเขาออก “คุณชี้อะไร!”
พนักงานชายสองสามคนเข้ามาล้อมเธอไว้ “คุณยังกล้าลงมือเองเหรอ!”
ฟังจนถึงตรงนี้ เรื่องทั้งหมดก็กระจ่างแล้ว
ปรากฏว่าเฉินเฉินพาเสี่ยวหวังเสี่ยวโจวไปดูความคึกคัก ด้านบนกำลังทุบรถกันอยู่ เฉินเฉินก็ไปเข้าแถวอย่างกระตือรือร้น ด้านผู้จัดการเห็นว่าเป็นเด็กคนหนึ่งก็ไม่ได้จริงจังมากนัก เขาจึงพาเธอขึ้นไปพร้อมรอยยิ้ม ผลคือไม่มีใครคาดคิดว่าเด็กหญิงอายุแปดเก้าขวบจะมีแรงเยอะขนาดนี้ เธอเลือกหยิบก้อนอิฐขึ้นมาก้อนหนึ่ง สูดหายใจหนึ่งครั้งจากนั้นก็ขว้างมันออกไป แต่มันกลับไม่ตรงจุดที่ตั้งใจไว้ ก้อนอิฐกระแทกเข้ากับบานประตูที่อยู่ด้านล่างกระจกไปนิดเดียว สีที่ประตูหลุดออกมา แผ่นเหล็กที่ประตูก็จมลงไปเล็กน้อย ผู้ชมที่อยู่โดยรอบเกิดความสงสัย ต่างคิดในใจว่านี่มันรถกันกระสุนไม่ใช่เหรอ กระจกแข็งแรงดีก็จริง แต่ทำไมประตูถึงทนแรงกระแทกไม่ได้เลยล่ะ? สุดท้ายเมื่อเฉินเฉินพูดออกมาหนึ่งประโยคว่า “รถคันนี้ไม่มีคุณภาพ” ผู้จัดการในงานก็ยกเลิกกิจกรรมทันที และดึงพวกเธอเอาไว้ไม่ให้ไปไหน
ผู้จัดการตะโกน “ผู้ปกครองของเด็กอยู่ที่ไหน? ให้ผู้ปกครองมารับผิดชอบ!”
เสี่ยวหวังโกรธ “คุณมีสิทธิ์อะไร?”
ผู้จัดการ “รถเสียหายแล้ว! ผมมีสิทธิ์! ให้ผู้ปกครองของเธอมา!”
ด้านนั้น กลุ่มของจางเย่ก็วิ่งมาถึงพอดี
จางเย่พูดอย่างไม่แยแส “ผมคือผู้ปกครองของเธอเอง”
ในขณะนี้สายตาของผู้คนต่างก็จับจ้องไปที่เขา หลังจากนั้นก็บรรยากาศก็คึกคักขึ้นมาทันที!
“สวรรค์!”
“จางเย่!”
“จางเย่นี่!”
“ทำไมถึงกลายเป็นลูกของจางเย่ได้ล่ะ?”
“พรูด คราวนี้มีเรื่องสนุกครั้งใหญ่แล้ว!”
“จอมตอกหน้าจางมาแล้ว!”
มีคนส่งเสียงเชียร์
มีคนถ่ายรูป
และมีคนบันทึกวิดีโอ
คนจากแบรนด์รถยนต์ก็อึ้งเช่นกัน!
ผู้จัดการมีสีหน้ามืดครึ้ม “จางเย่?”
เสี่ยวหวังเจอคนที่พึ่งพาได้แล้ว “ผู้กำกับจาง!”
จางเย่เดินขึ้นไปบนเวที
เฉินเฉินก็รีบเดินเข้ามาเพื่อประท้วงทันที “จางเย่ รถของพวกเขาไม่มีคุณภาพ”
จางเย่มองไปที่พนักงานเหล่านั้น “ยังไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น พวกคุณเป็นผู้ใหญ่ตัวโตตะโกนเสียงดังใส่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งและยังหน้าเธอ เรื่องนี้พวกเราต้องคุยกันหน่อยแล้ว คุณบอกว่าประตูรถคุณเสียหาย ได้สิ ค่าซ่อมเท่าไร ได้หมด พวกผมเองก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักเหตุผล แต่คุณจะตะโกนใส่เด็กทำไม?”
พนักงานชายคนหนึ่งส่งเสียงดัง “เธอทุบรถของพวกเรา แล้วยังสาดโคลนป้ายสีเราอีก ถึงจะเป็นเด็กแต่ก็ไม่สามารถพูดจาไร้สาระได้นะ!”
จางเย่มองเขา “ยังจะตะโกนอีกใช่ไหม?”
ผู้จัดการพูดเสียงเย็น “อาจารย์จาง คุณตั้งใจจะมาสร้างปัญหาให้พวกเราหรือเปล่า?”
จางเย่หัวเราะ “ผมสร้างปัญหาเหรอ?”
คนจากสตูดิโอของจางเย่ที่อยู่ด้านต่างก็โมโหขึ้นมาแล้ว!
ผู้ชมที่อยู่โดยรอบยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่เข้าท่าแล้ว พวกเขาคิดว่าผู้จัดการทำแบบนี้กับเด็กหญิงตัวเล็กๆ ออกจะมากเกินไป จะจับลูกของคนอื่นเขาเอาไว้ทำไม กิจกรรมทุบรถได้รถเดิมทีก็เป็นพวกคุณที่จัดมันขึ้นมา พอจางเย่มาถึงก็พูดออกมาอย่างชัดเจนแล้วว่าควรจะชดใช้เท่าไรก็ชดใช้กันตามนั้น พูดกันอย่างมีเหตุผล แต่ทำไมพวกคุณกัดเด็กเสร็จแล้วก็แว้งมาจิกกัดจางเย่อีก?
“อะไรเนี่ย!”
“อาจารย์จาง อย่าไปสนใจพวกเขาเลย!”
“พวกเขากำลังยั่วนิสัยอารมณ์ร้อนของคุณอยู่!”
มีผู้ชมตะโกนออกมา
ยั่วยุฉัน?
เหอะๆ อารมณ์ของฉันไม่ได้ยุได้ง่ายๆ!
จางเย่พูด “เฉินเฉิน เธอลงไปก่อน”
เฉินเฉิน “อื้ม”
แต่ผู้จัดการคนนั้นก็กัดไม่ปล่อยจริงๆ “ไปไม่ได้! เรื่องนี้ต้องจัดการให้เรียบร้อย!” ในคำพูดนี้มีความหมายว่าจะไม่ผ่อนปรนให้อย่างชัดเจน
จางเย่จ้องเขาเขม็ง “ให้เด็กลงไป ผมจะคุยกับคุณเอง”
ผู้จัดการลังเลเล็กน้อย “ก็ได้!”
จางเย่หมุนตัวเดินไปที่หน้ารถคันดังกล่าว เขาก้มหน้ามองและชี้จุดที่สีหลุดออกมา “นี่คือจุดที่เด็กทุบเหรอ?”
พนักงานชายคนหนึ่ง “ใช่!”
จางเย่ถาม “ใช้ก้อนอิฐทุบ?”
ผู้จัดการ “ใช่!”
จางเย่พยักหน้า ก่อนจะพูดว่า “งั้นเด็กน้อยของผมก็พูดไว้ไม่ผิด รถของพวกคุณไม่มีคุณภาพ!”
ผู้จัดการสายตาเย็นชา “คนชั่วร้ายถือโอกาสฟ้องก่อนเหรอ?”
พนักงานชาย “คุณอย่าพูดเหลวไหลนะ!”
จางเย่ “ทุกคนที่มีสามัญสำนึกต่างรู้ดี เด็กอายุแปดถึงเก้าขวบ ทั้งยังเป็นเด็กผู้หญิง แม้ว่าเธอจะแข็งแรงกว่านี้ หรือเกิดมาพร้อมกับพลังพิเศษ เธอก็คงไม่แข็งแกร่งขนาดนั้นหรอกมั้ง?”
ผู้ชมด้านล่างเวทีต่างหัวเราะออกมา
จางเย่ชี้ตรงจุดนั้น “แค่อิฐก้อนหนึ่งก็สามารถทุบประตูรถที่เรียกว่ากันกระสุนของคุณได้ขนาดนี้ ด้านในก็ยุบเข้าไปด้วย? งั้นความสามารถที่คุณบอกว่ากันกระสุนมันอยู่ตรงไหนกัน?” ในขณะที่พูดอยู่ เขาก็เอื้อมมือไปเคาะ “สีที่ทาภายนอกไม่กันกระสุนนั่นผมเชื่อ แต่แผ่นเหล็กนี่ก็เป็นเหมือนกันเหรอ?”
ผู้รับผิดชอบงานโต้กลับทันที “คุณจะรู้อะไร นี่คือชั้นนอก ความสามารถป้องกันที่แท้จริงอยู่ชั้นใน ถ้ามีกระสุนปืนมาก็เจาะได้เฉพาะประตูด้านนอก ฝ่าไปด้านในไม่ได้แม้แต่นิด ประตูรถของพวกเรามีการป้องกันห้าชั้น ทั้งหมดต่างผ่านการทดสอบจากทหารมืออาชีพแล้ว!”
จางเย่พูด “ห้าชั้นไม่ห้าชั้นผมดูไม่ออก ฉันรู้แค่ว่าการป้องกันชั้นแรก ถูกเด็กหญิงอายุเก้าขวบพังด้วยก้อนอิฐเท่านั้น”
ทุกคนส่งเสียงโห่
“ใช่แล้ว!”
“อาจารย์จางพูดถูกทุกอย่าง!”
“ฉันเองก็เพิ่งสงสัยอยู่คนเดียวเมื่อกี้ว่าทำไมทุบแค่ครั้งเดียวก็เละแล้ว?”
“รถคันนี้กันกระสุนได้จริงเหรอ?”
“แต่กระจกค่อนข้างแข็งแรงเลยนะ”
“อืม เมื่อกี้คนยี่สิบกว่าคนทุบยังไม่แตกเลย”
ผู้จัดการได้ยินก็เริ่มโกรธ “อาจารย์จาง ตอนนี้ผมแน่ใจแล้วว่าคุณตั้งใจมาสร้างปัญหาจริงๆ! เราไม่สามารถเห็นการป้องกันชั้นในของประตูได้โดยไม่ถอดชิ้นส่วน คุณจงใจกัดเรื่องนี้ไม่ปล่อย คุณหมายความว่ายังไง? คุณมีเจตนาอะไรกันแน่? คุณตั้งใจให้แบรนด์ของเราเสื่อมเสียชื่อเสียง! ระบบกันกระสุนของรถเราเป็นยังไง ผู้ชมด้านล่างเวทีก็ได้เห็นอย่างชัดเจนไปแล้วเมื่อกี้! ตรงนี้มีอุปกรณ์มากมาย ไม่มีใครทุบกระจกรถกันกระสุนของเราได้! รถของพวกเราไม่มีคุณภาพ? เราเป็นผู้ผลิตรถยนต์สามอันดับแรกของเกาหลีนะ! พวกเรามีความมุ่งมั่น คุณภาพรถทุกคันของพวกเราผ่านการทดสอบมาหมดแล้ว!”
พนักงานชาย “คุณกำลังสาดน้ำโคลนใส่พวกเราอยู่นะ!”
พนักงานชายอีกคนหนึ่งก็พูดเสียงดัง “คุณมีเจตนาอะไร!”
คนกลุ่มนั้นพูดจาไม่สุภาพ
ผู้ชมที่อยู่รอบด้านต่างมองด้วยความรังเกียจ
ทำอะไรกันฟะ?
จางเย่เขาเป็นใคร?
ศาสตราจารย์ของเป่ยต้า!
นักคณิตศาสตร์ระดับโลก!
แม้ว่าคุณจะไม่เคารพ แต่อย่างน้อยก็ควรจะสุภาพสักหน่อยไหม? คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง? ทั้งยังจงใจทำให้สับสนอีก? คนอื่นเขาจงใจสร้างปัญหาตรงไหน? ไม่ใช่พวกคุณจับตัวเด็กผู้หญิงเอาไว้แล้วถามหาผู้ปกครองของเธอก่อนเหรอ? ตอนนี้ผู้ปกครองเขาก็มาแล้ว พวกคุณยังพูดนั่นทีพูดนี่ที! คนอะไรกัน!
พนักงานในสตูดิโอของจางเย่เองก็โมโหมากเช่นกัน!
แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจคือ จางเย่กลับหนักแน่นมั่นคงดุจภูเขาไท่ซาน และยังคงเฝ้าดูพวกเขาอย่างเรียบเฉย ไม่เปลี่ยนสีหน้าเลยสักนิด
จางเย่หันกลับมา และเอื้อมมือเคาะกระจกรถเบาๆ “กันกระสุนจริงเหรอ?”
ผู้รับผิดชอบงานพูดเสียงเย็น “คุณลองดูได้!”
จางเย่หัวเราะ “ทำไมผมไม่เชื่อล่ะ?”
พนักงานด้านข้างพูดขึ้นมา “พวกเรามีอุปกรณ์! คุณเลือกหยิบ เลือกใช้ได้เลย!”
ผู้จัดการหัวเราะอย่างเย็นชา “คุณบอกว่ารถพวกเราไม่มีคุณภาพไม่ใช่เหรอ? ก็ได้ คุณทุบ ทุบดู ทุบคันนี้ได้เราจะแจกรถให้หนึ่งคัน!”
พวกเขาทุกคนต่างรอดูเรื่องตลก!
จางเย่ก็ยิ้มออกมา “งั้นผมลองดูนะ?”
ผู้จัดการโบกมืออนุญาต “คุณลองเลย ลองได้ตามสบาย!”
ทุบกระจกกันกระสุน?
ล้อเล่นอะไรกัน!
เฮอร์คิวลิสมาเองก็ยังทุบไม่ได้เลย!
จากนั้นจางเย่ก็ยกมือข้างขวาขึ้น!
ไม่ใช้ไม้เบสบอล!
ไม่ใช้ก้อนอิฐ!
เขาโคจรพลังภายในไว้ในฝ่ามือ จากนั้นเขาเพียงตบลงบนกระจกกันกระสุนเบาๆ มีเสียงปังดังขึ้น รถก็สั่นสะเทือนไปทั้งคัน!
กระจกก็มีรอยร้าวเป็นรูปดอกไม้สีขาว!
ผู้จัดการตกตะลึง!
เหล่าพนักงานช็อกค้าง!
ผู้ชมด้านล่างกลายเป็นโง่งม!
พนักงานจากสตูดิโอจางเย่ก็อึ้งไป!
ในเวลาต่อมา จางเย่ยกมือขึ้นอีกครั้ง และฟาดฝ่ามือลงไป!
ปัง!
รถสั่นสะเทือนราวกับมีแผ่นดินไหว!
กระจกทั้งบานแตกละเอียด!
วินาทีนี้ ผู้คนที่อยู่ในงานไม่มีใครพูดออกมาสักคน!
ทั่วทั้งลานจัตุรัสขนาดใหญ่เงียบกริบ!
YOU MAY ALSO LIKE
Inquailer
นี่แค่แตะนะ อย่าให้ทุบ
chobZhāng Yè
อุ๊บส์ สมน้ำหน้า
A'Lay Khontee
แข.. แข็ง แข็งแกร่ง