ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - ตอนที่ 1428 : โรงแรมอาซาคุสะถูกล้อมแล้ว!
บ่ายวันนั้น
ที่โตเกียว
นอกโรงแรมอาซาคุสะ
ฝูงชนรุมล้อมเข้ามาทุกทิศทาง บ้างก่นด่าด้วยความโกรธ บ้างขุ่นเคือง บ้างก็มีสีหน้าตึงเครียด มีทั้งหญิงชาย มีทั้งเด็กและคนชรา
“เรามาแล้ว!”
“โรงแรมอาซาคุสะ!”
“ที่นี่เอง!”
“บัดซบ!”
“จางเย่อยู่ที่นี่!”
สิบคน!
ห้าสิบคน!
หนึ่งร้อยคน!
คนมากันมากขึ้นเรื่อยๆ แค่ครู่เดียวก็เกินพันเข้าไปแล้ว!
ทั้งประตูหน้า ข้าง และหลังโรงแรม ต่างเต็มไปด้วยฝูงชนผู้โกรธแค้น!
ชั้นบน ที่ออฟฟิศของประธาน
เหล่าผู้บริหารกำลังคุยเล่นหัวเราะกัน
ขณะนั้นผู้จัดการส่วนต้อนรับของโรงแรมก็วิ่งเข้ามาอย่างแตกตื่น
“แย่แล้วครับ! ท่านประธาน! เกิดเรื่องแล้ว!”
“อะไรกัน? เกิดอะไรขึ้น?”
“มีคนมาล้อมโรงแรมครับ!”
“อะไรนะ? ใครกัน?”
“ไม่ทราบครับ!”
“คนมากแค่ไหน?”
“นับไม่ถ้วนครับ! นับไม่ไหวจริงๆ!”
“ได้ยังไง!”
“เร็วๆ ไปดูเร็ว!”
เหล่าผู้บริหารโรงแรมต่างก็ตกตะลึง ทั้งยังเริ่มตระหนก ถึงกับต้องวิ่งออกไปดูข้างนอกด้วยตนเอง แต่เมื่อพบว่าบริเวณรอบๆ โรงแรมมีแต่ผู้คนก็แทบฉี่ราด! ทำไมกัน? ทำไม? จางเย่เป็นคนอยู่เบื้องหลังเหรอ? เป็นไปไม่ได้สิ! นี่มันญี่ปุ่นนะไม่ใช่ประเทศจีน! ทำไมจางเย่มันถึงมีอิทธิพลขนาดนี้! เหล่าผู้บริหารที่เมื่อครู่หยันว่าจางเย่ไม่มีทางระดมใครมาที่โรงแรมได้ พอเห็นฝูงชนตรงหน้าแล้วก็ต้องตะลึงไป แม่งโคตรดุร้ายจริงๆ!
ฝูงชนยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ!
ฝูงชนยังคงใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ!
แค่พริบตาก็มีคนเพิ่มอีกร้อยกว่าคน!
ทันใดก็มีคนตะโกนขึ้น “มอบตัวจางเย่ออกมา!”
“มอบตัวจางเย่ออกมา!”
“มอบตัวจางเย่ออกมา!”
ผู้คนนับไม่ถ้วนร้องเป็นเสียงเดียว
แกนนำนั้นคำรามขึ้นอีก “ไสหัวออกจากญี่ปุ่นไปซะ!”
“ไสหัวออกจากญี่ปุ่นไปซะ!”
“ไสหัวออกจากญี่ปุ่นไปซะ!”
“ไสหัวออกจากญี่ปุ่นไปซะ!”
“กำจัดมะเร็งร้าย!”
“กำจัดมะเร็งร้าย!”
ปิดถนนแล้ว!
คนที่เดินผ่านไปมาตะลึง!
สีหน้าของประธานโรงแรมอึ้งไป ในที่สุดเขาก็ทราบแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น!
เหล่าผู้บริหารโรงแรมพอได้ยินต่างก็รู้แน่ชัด แต่ละคนล้วนด่าแม่กันในใจ!
พนักงานโรงแรมทั้งหลายหวาดหวั่นจนไม่กล้าปรากฏตัวออกไป!
เชี่ย!
ซวยแล้ว!
ไอ้คนแซ่จาง! แกแม่งชั่วร้ายฉิบหาย!
……
ที่โรงแรมฝั่งตรงข้าม
ฮาฉีฉี เสี่ยวหวังและคนอื่นๆ กำลังประชุมกันอยู่ในห้อง ทุกคนต่างก็คุยกันเรื่องการ์ตูนที่จางเย่มอบหมายมาให้ ขณะนั้นเองเสียงร้องตะโกนโวยวายดังลั่นมาจากด้านนอก ทุกคนสะดุ้งโหยง ต่างก็คิดว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น พอวิ่งไปริมหน้าต่าง ฮาฉีฉีและพวกต่างสูดลมหายใจเฮือกด้วยความตะลึง!
เสี่ยวหวัง “เชี่ย!”
เสี่ยวโจว “เชี่ย!”
เสี่ยวซุน “เชี่ย!”
ฮาฉีฉีตระหนก “พวกนั้นตะโกนชื่อจางเย่เหรอ?”
เสี่ยวซุนที่พอรู้ภาษาญี่ปุ่นเล็กน้อยตอบ “ครับ!”
ฮาฉีฉี “แย่แล้ว! เกิดเรื่องแล้ว!”
เธอรีบโทรหาจางเย่ที่โรงแรมฝั่งตรงข้ามทันที
ตู้ดๆๆ สายต่อติดแล้ว
“ผู้กำกับจาง!”
จางเย่ตอบ “เหล่าฮา? มีอะไรเหรอ?”
“ทางนั้นเกิดอะไรขึ้นคะ?”
“ไม่มีอะไรนี่?”
ฮาฉีฉีแทบกระอักเลือด “คุณยังจะบอกว่าไม่มีอะไรอีกเหรอคะ?”
จางเย่หัวเราะ “ไม่เป็นไรหรอก ทำอะไรอยู่ก็ทำต่อไปเถอะ ก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ต้องมาหาผมช่วงนี้? ผมมีเรื่องต้องทำ ไว้เสร็จแล้วจะไปหานะ”
พอวางสาย ฮาฉีฉีกับคนอื่นๆ ได้แต่สั่นเทิ้มด้วยความกลัวเกรง!
พวกเธอเพิ่งเข้าใจว่าผู้กำกับจางวางแผนอะไรไว้!
พวกเธอเพิ่งเข้าใจว่าทำไมผู้กำกับจางยืนยันจะพักที่อาซาคุสะ!
เสี่ยวหวังตบหน้าผากฉาด “ว่าแล้ว! ว่าแล้วว่าผู้กำกับจางออกนอกประเทศแล้วต้องก่อเรื่องแน่! ดูสิ! เห็นรึยังล่ะ!”
เสี่ยวซุนแทบร้องไห้ “จะทำไงดีน่ะ!”
เสี่ยวซุนเพิ่งเข้าทำงานที่จางเย่สตูดิโอได้ไม่นาน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาออกมาทำงานกับจางเย่ แม้จะเคยได้ยินเรื่องของจางเย่มามาก ตอนนี้กลับเป็นครั้งแรกที่ได้เผชิญด้วยตนเอง ในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมเพื่อนร่วมงานของเขาถึงต้องสะพรึงเมื่อได้ยินว่าจางเย่จะไปต่างประเทศ ในที่สุดเขาก็ได้รับประสบการณ์ความรู้สึกนั้นแล้ว คนธรรมดาไม่มีทางรับได้ ใจของพวกเขาไม่มีทางรับความเครียดเหล่านี้ได้แน่นอน!
……
ที่โรงแรม
ห้องของจางเย่
เสียงตะโกนด้านนอกดังยิ่งขึ้นกว่าเดิม แต่จางเย่กลับไม่แม้แต่จะขมวดคิ้ว กลับนั่งขัดสมาธิบนโซฟาอย่างผ่อนคลาย ดูการ์ตูนและอนิเมะในโลกนี้ด้วยมือถือของเขา
หนึ่งหน้า
ห้าหน้า
สิบหน้า
การ์ตูนเรื่องนี้ไม่เลว
จางเย่อ่านอย่างมีรสชาติ
……
ชั้นล่าง
ฝูงชนโวยวาย
“ไสหัวไปจากญี่ปุ่น!”
“มอบตัวจางเย่มา!”
มีคนเริ่มบุกเข้าโรงแรม!
ทีมพนักงานรักษาความปลอดภัยของโรงแรมอาซาคุสะตรงเข้ามาหยุดพวกเขา ขณะที่เหล่าพนักงานโรงแรมต่างก็พยายามต่อต้าน จับมือกันเป็นกำแพงมนุษย์เพื่อป้องกันฝูงชนบุกเข้ามา
“อย่าเบียด!”
“ห้ามเข้าครับ!”
“ผู้จัดการรีบเรียกตำรวจเร็ว!”
“ฉันเรียกแล้ว!”
“จะทำยังไงดีครับ!”
“ขวางไว้! ขวางคนไว้!”
“ไปปิดประตูหลัง เร็วๆๆๆ!”
โรงแรมมีแขกพักเต็ม ย่อมไม่มีทางปล่อยผู้ประท้วงเข้าไป ถ้าทางแขกยื่นร้องเรียนขึ้นมาทางโรงแรมย่อมรับไว้ไม่ได้ อีกทั้งคนเหล่านี้ต่างก็โกรธเคือง เข้าไปแล้วจะไปทำอะไรบ้างใครจะไปรู้? ถ้าเข้าไปถล่มที่นี่ล่ะก็ ไม่มีใครยอมรับความเสียหายนี้ได้แน่!
ไม่กี่นาที!
แค่ไม่กี่นาที!
โรงแรมอาซาคุสะก็วุ่นวายใหญ่โตแล้ว!
ประธานโรงแรมก้าวออกมาพูด “ทุกท่านสงบลงก่อนครับ! ทุกท่านฟังผมก่อน!”
ฝูงชนโกรธแค้นย่อมไม่ฟังอะไร “ส่งจางเย่มา! พวกเรารู้ว่าเขาอยู่ในนี้!”
ประธานโรงแรมนั้นพูดดังลั่น “ผมไม่ทราบว่าพวกคุณได้ข้อมูลมาจากไหน แต่เราไม่รู้เรื่องที่จางเย่พักอยู่กับเรา ไม่ได้รับข่าวแม้แต่น้อย ดังนั้นทุกท่านขอเชิญกลับไปก่อนครับ! รีบกลับไปก่อน! จางเย่ไม่ได้อยู่ที่นี่! พวกคุณไปหาเขาที่อื่นเถอะ!”
ฝูงชนร้อง “เป็นไปไม่ได้!”
ประธานโรงแรม “เขาไม่ได้อยู่ที่นี่จริงๆ!”
ผู้บริหารของโรงแรม “ใช่ครับ คนคนนี้ไม่ได้อยู่ที่นี่!”
ฝูงชนพลันเงียบลง ลังเลเล็กน้อย
แต่ตอนนั้นเอง หน้าต่างโรงแรมก็ถูกผลักเปิดออก ชายหนุ่มปรากฏตัวหลังหน้าต่าง ข้อศอกเท้าขอบหน้าต่าง ถือมือถือไว้ในมือ อ่านการ์ตูนพร้อมรอยยิ้มขณะที่อาบอยู่ใต้ความอบอุ่นของแสงอาทิตย์
มีคนมองขึ้นไป!
มีคนชี้ไปข้างบน!
“เร็ว ดูบนนั้น!”
“จางเย่นี่!”
“เชี่ย! หมอนั่นจริงๆ!”
“หมอนั่นอยู่นี่จริงๆ!”
“หมอนั่นอยู่ข้างในนั้น!”
“โรงแรมร่วมมือกับเขานี่เอง!”
“เชี่ย! ร่วมมือกันหลอกพวกเรานี่!”
ดังนั้นฝูงชนจึงยิ่งโกรธเคือง!
เจ้าของโรงแรมและเหล่าพนักงานเองก็มองขึ้นไปหน้าต่างชั้นบน แล้วพวกเขาก็ต้องโมโหจนแทบร้องไห้ ไม่เคยเจอใครไร้ยางอายเช่นนี้มาก่อนจริงๆ!
ไอ้ลูกเต่านี่แม่งจงใจ!
จางเย่!
เช็ดปู่เอ็งสิวะ!
แกแม่งจะลากพวกเราไปตายด้วยเรอะ!
YOU MAY ALSO LIKE
