ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - ตอนที่ 1439 : จางเย่กลายร่างเป็นพ่อบ้าน!
วันต่อมา
สตูดิโอของจางเย่ประกาศ “เนื่องจากเหตุผลทางครอบครัว อาจารย์จางเย่จะหยุดกิจกรรมการทำงานทั้งหมดเป็นเวลาสามเดือน ยังผลในทันที ขอขอบทุกท่านที่เข้าใจ”
สัมภาษณ์? ปฏิเสธ!
โปรเจกต์? ปฏิเสธ!
โฆษณา? ปฏิเสธ!
ทุกกิจกรรมล้วนหยุดลงทันที!
จางเย่ทำงานเช่นนี้เอง ถ้าอยากทำก็ทำไปจนสุด ไม่งั้นก็คือไม่ทำเลย!
ข่าวนี้เป็นกระแสทันที
นักข่าวต่างได้รับข้อมูลถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
‘จางเย่หยุดรับงาน!’
‘ข่าวล่าสุด : ภรรยาของจางเย่ขาหัก!’
‘ภรรยาของจางเย่ประสบอุบัติเหตุ!’
‘จางเย่กลายเป็นพ่อบ้าน?’
บนเวยป๋อ
“กะทันหันแบบนี้เลยเหรอ?”
“หวังว่าจะไม่เป็นอะไรมากนะ!”
“คงไม่หรอก แค่หักธรรมดา”
“งั้นก็ดีแล้ว”
“หายไวๆ นะ”
“อาจารย์จาง ดีเลย คุณจะได้อยู่ดูแลภรรยาที่บ้าน”
“ใช่ อย่าไปกังวลกับงาน (หาเรื่องชาวบ้าน) เลย อยู่บ้านดูแลเมียดีๆ เถอะ”
“ใช่ งาน (ต่อยตี) น่ะทำตอนไหนก็ได้”
“วงเล็บของเมนต์บนขำเป็นบ้า”
“จางจอมตอกหน้าลางานทีไร ชื่อเสียงพุ่งเมื่อนั้น แต่คนอื่นเวลาหยุดงานมีแต่ชื่อเสียงร่วงเอาๆ สำหรับดาราแล้ว การปรากฏตัวคือที่มาของการงาน แต่ว่าการเพิ่มชื่อเสียงแบบนี้กลับทำให้อาจารย์จางเป็นตัวประหลาดของวงการ พอเห็นเขาบอกจะหยุดงานทีไรฉันได้แต่หัวเราะทุกที”
ที่บ้าน
เพื่อนของเขาโทรหา แม้ว่าอาการหักจะไม่หนักหนาแต่ก็ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย
จางเสียเป็นกังวล “เธอสบายดีไหม?”
จางเย่หัวเราะ “ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”
จางเสีย “อยากให้ช่วยอะไรรีบบอกนะ”
จางเย่ “ครับย่าจาง ผมกำลังหัดทำกับข้าวอยู่”
จางเสีย “เหอะๆ ดีแล้ว เธอจะได้ใช้หลายเดือนนี้ฝีกฝนจิตตัวเองสักหน่อย ให้ความอารมณ์ร้อนนั่นสงบลงบ้าง”
จางเย่ยิ้ม “ช่างเรื่องอารมณ์ผมเถอะน่า ตอนนี้ผมต้องดูแลภรรยาผมก่อนนี่สิ ไม่เคยรู้เลยว่าจะยากขนาดนี้ ตอนไปซื้อของที่ตลาดเมื่อเช้านี่งงไปหมด ปลาตะเพียนหน้าตาแบบไหนผมยังไม่รู้ ขนาดซื้อตามรายการแล้วผมยังซื้อผิด เพิ่งรู้ว่าภรรยาผมต้องทำอย่างยากลำบากขนาดไหน ผมที่เป็นสามีกลับไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย”
จางเสียหัวเราะ “โลกนี้คงมีแต่ภรรยาเธอละนะที่สามารถสะกดเธอได้ะ”
ใกล้เที่ยงแล้ว
อู๋เจ๋อชิงยังยุ่งกับการทำงานในห้องนอน แม้จะขอลาพักผ่อนที่บ้านหลายเดือนแล้ว แต่งานหลายอย่างใน SARFT ยังคงต้องการให้เธอดูแลอยู่ อย่างไรก็เป็นเจ้าหน้าที่รัฐ อยากเทก็เทแบบจางเย่คงไม่ได้ ได้แต่ทำงานทั้งหลายจากที่บ้าน
จางเย่ทำอาหารเที่ยงอยู่ชั้นล่าง
นี่ซอสถั่วเหลือง
งั้นนี่ล่ะ?
เขาชิม อ้อ เกลือ
จางเย่เปิดดูสูตรอาหารขณะทำกับข้าว
ขณะนั้นเองก็มีสายเข้ามาจากเหยาเจี้ยนไฉ
เหยาเจี้ยนไฉถาม “ฉันได้ข่าวเรื่องเมียนายแล้ว เป็นไงบ้าง? โอเคไหม?”
จางเย่ว่า “ก็ไม่ได้แย่นัก แค่เวลาไปไหนมาไหนต้องลำบากสักหน่อย”
เหยาเจี้ยนไฉ “นายทิ้งงานหมดเลย?”
จางเย่หัวเราะ “ไม่พูดเรื่องงาน พูดเรื่องทำกับข้าวเถอะ”
“หวา” เหยาเจี้ยนไฉประหลาดใจ “เอาจริงเรอะไอ้หนู? ทำกับข้าวเรอะ?”
จางเย่หัวเราะ “ยังไงก็เถอะ พี่สะใภ้อยู่รึเปล่าน่ะ? ขอสายหน่อยสิ ฉันอยากรู้วิธีทำน้ำแกงปลาตะเพียน ในเน็ตมีหลายสูตรเกินไป น้ำแกงง่ายๆ มีเป็นสิบกว่าสูตร ทุกคนก็มีสูตรของตัวเอง ฉันก็ไม่รู้จะทำสูตรไหนดี จำได้แค่ครั้งก่อนกินของพี่สะใภ้แล้วอร่อยจริงๆ”
เหยาเจี้ยนไฉยิ่งประหลาดใจ “ได้ๆ ฉันจะส่งให้”
ปลายสายเปลี่ยนคนพูด “ฮัลโหล จางน้อย?”
“สวัสดีครับพี่สะใภ้ ผมอยากรู้สูตรของคุณ”
เขาจัดการทำน้ำแกงออกมาจนได้
ต่อไปคือขาหมู
ใครทำขาหมูเป็นบ้างนะ?
จางเย่คิดก่อนโทรหาหลี่เสี่ยวเสียนแห่งสปริงการ์เด้น
“เสี่ยวเสียน ขาหมูทำยังไงน่ะ?”
“อะไรนะ?”
“ขาหมูน่ะ เจ๊ตงกับเอมี่บอกว่าขาหมูตุ๋นของเธออร่อยมากนี่?”
“เอ๋ ทำกับข้าวเหรอ?”
“ใช่”
“พรืด ฉันกำลังอัดรายการอยู่นี่นา”
“อัดอะไรกันเล่า? สอนฉันก่อนสิ”
“โอเคๆๆๆ ขอโทษนะคะผู้กำกับ ขอเวลาห้านาทีนะคะ”
หลังวุ่นวายเป็นชั่วโมง
กับข้าวก็เสร็จแล้ว
น้ำแกงก็ตุ๋นเสร็จแล้ว
จางเย่ตะโกน “อู๋ ได้เวลากินข้าวแล้ว” ก่อนขึ้นไปช่วยพาภรรยาลงมา “ช้าๆ นะ เดินระวังหน่อย”
อู๋เจ๋อชิงยิ้ม “ทำอะไรน่ะ? หอมจัง”
จางเย่ภูมิใจ “ของอร่อยแน่นอน”
อู๋เจ๋อชิง “ทำฉันหิวแล้วจริงๆ”
เขาดูแลคนไม่เก่งนัก แค่พาลงบันไดก็ใช้เวลามากแล้ว บันไดเองก็แคบเกินจะให้เขาพยุงเธอลง แต่ถ้าให้ขี่หลังก็กลัวจะเผลอโดนข้อเท้าเธอเข้า ด้วยความใจร้อนของเขาจึงตัดสินใจโอบที่เอวเธอแล้วก้าวลงมาชั้นล่างไวๆ
คุณอู๋รีบพูด “ฉันเดินเองได้”
จางเย่ยืนยัน “ไม่ต้องหรอก”
แม่เปิดประตูเข้ามาพอดีเห็นฉากอันน่าหวาดเสียว เธอรีบวิ่งเข้ามาร้องโวยวาย “หยุดเลย! ไอ้หยา หยุดเลยนะ!”
จางเย่ปล่อยคุณอู๋ลง “เรียบร้อย!”
แม่พูดไม่ออก “ใครลงบันไดแบบแกกัน?”
จางเย่พูดอย่างมั่นใจ “ผมแข็งแรงนะ ไม่ร่วงหรอก แม่มาทำไมน่ะ? มาตามกลิ่นเหรอ? กับข้าวมีเหลือเฟือแล้ว กินด้วยกันสิ?”
“ฉันกลัวแกดูแลเจ๋อชิงคนเดียวไม่ได้นี่แหละเลยต้องมาดู ถ้าสะใภ้ฉันเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจัดการแกแน่!” แม่ขู่ ก่อนหันมองบนโต๊ะอาหาร “นี่อะไรน่ะ?”
จางเย่ยิ้ม “น้ำแกงปลาตะเพียน ขาหมูตุ๋น ผัดผัก”
แม่ “หน้าตาไม่เลว แต่รสชาติเนี่ยสิ”
จางเย่เชื้อเชิญ “ลองชิมดูสิ”
ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว นี่ควรถือเป็นครั้งแรกที่จางเย่ทำกับข้าวอื่นนอกจากบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
ทั้งสามนั่งลงกินข้าว
อู๋เจ๋อชิงชิมน้ำแกงอย่างมีมารยาท นัยน์ตางดงามนั้นหลับลงก่อนพูดเบาๆ “ใช้ได้เลยนะ”
แม่ชิมแล้วก็เบ้ปาก “ใช้ได้ แต่ไม่อร่อยเท่าฉันทำหรอกนะ ด้วยฝีมือระดับแก นี่เกินที่ฉันคิดไปมากแล้ว”
จางเย่กลอกตา
หึ! แค่เพราะผมไม่ได้หนังสือทักษะทำอาหารหรอก ถ้าผมได้ทักษะนี้เต็มล่ะก็ ตำรับจักรพรรดิชิงร้อยแปดประการผมก็เนรมิตให้ได้!
กินข้าว
ล้างจาน
เก็บครัว
แม่อาจจะพูดจารุนแรงกับเขาบ้าง แต่ก็ยังรักเขามาก จึงเอ่ยว่า “เอาล่ะๆ วางจานไว้อย่างนั้นแหละ ฉันไม่เคยให้แกทำงานบ้านเลยนะเนี่ย”
จางเย่กลับห้ามไว้ “หยุดเลยแม่ ผมไม่ให้ใครทำแทนหรอกนะ – เอ๊ะอู๋ นั่งลงเถอะ ใครใช้ให้ยืนน่ะ? อยากได้น้ำ? เดี๋ยวจัดให้ ฉันเอาให้ – ตรงนี้เรียบร้อยแล้ว ยังต้องซักผ้าไหมนะ? – เอ๋ ไหนน้ำยาปรับผ้านุ่มน่ะ? อ้อ นี่เอง!”
จางเย่เดินไปเดินมาทำงานบ้านทั่วทั้งบ้าน แม้อาหารที่ทำจะไม่ยอดเยี่ยม แม้จะล้างจานเปลืองน้ำ แม้จะซักรีดได้ไม่ดีนัก แต่ทุกอย่างนั้นจางเย่ทำอย่างตั้งใจเต็มที
พอแม่เห็นดังนั้นจึงค่อยวางใจ
หลังแม่กลับไปแล้วอู๋เจ๋อชิงก็พูดว่า “เย่น้อย พอเถอะ”
จางเย่เข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้ม “ว่ายังไง?”
คุณอู๋เช็ดฟองน้ำยาปรับผ้านุ่มที่ข้อมือ “เธอไปทำงานของตัวเองเธอเถอะ แค่ขาหักเท่านั้นเอง คิดว่าฉันดูแลตัวเองไม่ได้เหรอ? ฉันไม่ได้บอบบางอย่างที่เธอคิดหรอกนะ”
จางเย่ “งานผมตอนนี้คือการดูแลคุณนะ”
“ไม่ต้องหรอก”
จางเย่ยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ไม่กระทบกับงานผมเองแน่”
“ทำไมล่ะ?”
“ผมบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ฮ่าๆ ลูกพี่น่ะลอบเข้าไปค่ายของศัตรูได้แล้ว ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ก็เถอะ การ์ตูนเป็นงานที่ค่อนข้างยืดหยุ่นนะ อยากวาดตอนไหนก็วาด สบายจนผมทำงานจากบ้านได้สักสองสามเดือนเลยล่ะ ตอนเปิดเผยความจริงผมต้องได้ชื่อเสียงในระดับทวีปจำนวนมาก ไม่ถ่วงงานผมแน่นอน เพราะงั้นพักรักษาตัวให้สบายเถอะ ระหว่างเราไม่ต้องเกรงใจอะไรกันนักหรอก”
คุณอู๋ “เอาล่ะ งั้นฉันคงต้องให้สามีฉันดูแลสักหลายเดือนแล้วละนะ”
YOU MAY ALSO LIKE
