ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - ตอนที่ 1454 : ครั้งนี้แหย่รังแตนเข้าให้แล้ว!

วงการการ์ตูนญี่ปุ่นเกิดแผ่นดินไหว!

เป็นแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่ไม่เคยมีมาก่อน!

นับตั้งแต่กำเนิดการ์ตูนก็ไม่เคยเกิดเหตุการณ์ยิ่งใหญ่ที่น่าตกใจและสั่นสะเทือนฟ้าดินเช่นนี้ การ์ตูนหนึ่งเรื่องหยุดเขียนกลางคันก็น่าตกใจอยู่แล้ว แม้การสูญเสียการ์ตูนแห่งชาติหนึ่งเรื่องจะส่งผลกระทบมาก แต่ก็ยังพออดทนยอมรับได้ แต่ถ้าเป็นสองเรื่องก็ไม่ใช่แล้ว พวกเขาทนไม่ได้ แล้วถ้าเป็นสามเรื่องล่ะ พวกเขาแทบไม่อาจจินตนาการได้เลย!

แต่นี่เจ็ดเรื่อง!

เจ็ดเรื่องเต็ม!

เจ็ดเรื่องเต็มๆ!

วันเดียวกัน เวลาเดียวกัน และหยุดวาดกลางคันเหมือนกัน!

ในขณะนี้วงการการ์ตูนของญี่ปุ่นรู้สึกเพียงว่ามีม้าหญ้าโคลนนับแสนตัวกระหน่ำวิ่งผ่านไป แล้วก็วกกลับมาวิ่งย่ำไปมาอีกครั้ง เป็นความรู้สึกเช่นนั้น!

“ไอ้พวกหลอกลวง!”

“เงียบไว้ เราต้องปกปิดเอาไว้!”

“ใช่ เปิดเผยออกไปไม่ได้เด็ดขาด!”

“ถ้าเรื่องนี้เล็ดลอดออกไป จะทำลายล้างวงการการ์ตูนญี่ปุ่นอย่างแน่นอน!”

“รีบไปตามหาเลย! ไปหานักเขียนให้ได้!”

“เชี่ย โทรไม่ติดแล้ว!”

“ครั้งนี้จบเห่แน่!”

“เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้วจริงๆ!”

ทั่วทั้งวงการต่างร่ำไห้!

บรรณาธิการหลายคนกระทืบเท้าด้วยความโมโห!

ทำแบบนี้ไม่ได้นะ จะทำกับพวกเราแบบนี้ไม่ได้!

ท้ายที่สุดกระดาษก็ไม่สามารถห่อไฟได้ เรื่องใหญ่เช่นนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีข่าวรั่วไหล ไม่นานสื่อมวลชนญี่ปุ่นก็รู้เรื่อง จากนั้นประชาชนญี่ปุ่นก็รับรู้ หลังจากนั้นไม่นานทั้งชาวเกาหลี ชาวจีน ประชาชนทั้งเอเชียก็ต่างรู้เรื่องนี้!

……

ญี่ปุ่นเดือดแล้ว!

ชาวญี่ปุ่นตกใจจนแทบกระอักเลือด!

“อะไรนะ?”

“ไม่วาดต่อแล้ว?”

“วันพีชนารูโตะโคนันกันดั้ม ไม่วาดต่อกันหมดเลยเหรอ?”

“เชรดดดด!”

“นายแม่งกำลังอำฉันอยู่ป่าวฟะ?”

“เชี่ย! พวกนายเป็นไอรอนแมนไม่ใช่เหรอ? พวกนายบอกว่าสามตอนเป็นเรื่องเล็กน้อยไม่ใช่เหรอ?”

“ออกตอนใหม่! รีบออกตอนใหม่เลยนะ!”

……

แฟนการ์ตูนเกาหลีก็บ้าไปแล้ว!

“พวกเขาล่ะ? หายไปไหน?”

“นะ!”

“เชี่ย พวกนายอย่าทำแบบนี้ได้ไหม!”

“พระเจ้า ฉันติดอนิเมเจ็ดเรื่องนี้มาก!”

“นี่ไม่จริง เป็นภาพหลอนแน่นอน!”

“ไร้ยางอาย! กำลังถึงช่วงสำคัญแต่พวกนายกลับไม่วาดต่อแล้วเนี่ยนะ?”

……

ประชาชนชาวจีนก็ช็อกเหมือนกัน!

“ไอ้กลุ่มนี้อาทิตย์ก่อนยังบอกสามตอนสี่ตอนอยู่เลย!”

“ไม่ต้องกระตุ้นกันขนาดนี้ก็ได้ไหม เชี่ย!”

“ไอ้ชั่ว! แม่งชั่วร้ายเกินไปแล้ว!”

“นี่ นี่หลอกลวงคนอื่นชัดๆ!”

“ฉันกำลังติดหนักมาก แต่พวกนายกลับไม่วาดต่อแล้วเรอะ?”

“นายเป็นใคร? อย่าให้ฉันรู้ที่อยู่พวกนายนะ!”

“กรี้ดดดดด ฉันจะบ้าตาย ไม่เคยเจอนักเขียนที่ชั่วช้าขนาดนี้มาก่อนเลย!”

……

ประชาชนทั่วเอเชียต่างทนไม่ไหวแล้ว!

นี่หาเรื่องกันชัดๆ!

ครั้งนี้กระตุ้นความโกรธของประชาชนอย่างสุดขีด!

ไอ้คนไม่มีคุณธรรมทั้งเจ็ดนี่!

ถ้าการ์ตูนของนายผลตอบรับไม่ดีก็ช่างเถอะ ถ้าพล็อตของนายพังก็ไม่เป็นไร  ถ้านายวาดช้าหรือระบายสีไม่ได้ก็แล้วไป แต่นี่ไม่ใช่เลย ผลตอบรับไม่ดี? การ์ตูนพวกนายแม่งเป็นการ์ตูนแห่งชาติเลยนะ! พล็อตเรื่องพัง? พล็อตทั้งเจ็ดเรื่องต่างกำลังอยู่ในช่วงสำคัญ! วาดช้าวาดไม่ได้? พวกนายเจ็ดคนคือสัตว์ประหลาดไม่ใช่เหรอ! สัปดาห์ละสี่ตอนพวกนายก็ทำมาแล้ว ถ้าพวกนายวาดช้า นักเขียนการ์ตูนญี่ปุ่นทุกคนคงไม่ล้มหายตายจากไปหรอก! แต่ตอนนี้พวกนายกลับไม่วาดต่อแล้ว นี่ไร้มนุษยธรรมเกินไป!

ทันใดนั้นโทสะของผู้คนก็โหมกระหน่ำ และความเกลียดชังของชาวเอเชียที่มีต่อ ‘ไอ้ขันที’ ก็พุ่งถึงขีดสุด เกลียดจนต้องขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน กระทืบเท้าขยี้และด่าทอไปด้วย!

สื่อมวลชน!

อุตสาหกรรมการ์ตูน!

ประชาชน!

ทั้งหมดต่างโมโหจนน้ำตาไหลแล้ว!

ทันใดนั้นก็มีหลายเสียงพูด

“พวกนายว่า ทั้งหมดนี่จะเป็นคนคนเดียวหรือเปล่า?”

เมื่อมีการคาดเดาเช่นนี้ ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างหวาดกลัวจนเหงื่อท่วมตัว!

หนึ่งคน?

หรือว่าเจ็ดคนนี้อาจจะเป็นคนเดียวกัน?

สื่อมวลชนช็อกค้าง!

บรรณาธิการนิตยสารการ์ตูนตกตะลึง!

ประชาชนก็สูดหายใจเข้าอย่างเยียบเย็น!

พอไม่คิดก็ไม่รู้ แต่พอมาคิดแล้วก็ต้องตกใจ!

ก่อนอื่นในแง่ของคุณภาพการ์ตูน สไตล์การ์ตูนทั้งเจ็ดเรื่องแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่ละเรื่องเป็นคนละประเภทกันเลย แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันก็คือการ์ตูนมีคุณภาพคับฟ้า ทุกเรื่องคือการ์ตูนแห่งชาติ ในช่วงห้าหรือหกปีที่ผ่านมาในอุตสาหกรรมการ์ตูนของพวกเขาไม่เคยมีการ์ตูนแห่งชาติเรื่องยาวมาก่อน ตอนนี้ล่ะ? เพียงไม่กี่เดือนก็มีถึงเจ็ดเรื่อง? นี่เป็นเรื่องที่น่าสงสัย จะมีการ์ตูนแห่งชาติมากมายขนาดนี้ได้ยังไง!

ต่อมาคือเรื่องการอัปเดตตอน การอัปเดตการ์ตูนเจ็ดเรื่องเป็นเรื่องแปลกใหม่ที่ไม่เคยมีก่อนในประวัติศาสตร์ สัปดาห์ละสองตอนก็น่าตกใจพอแล้ว แต่นี่สามารถวาดสามตอนต่อสัปดาห์ มีบางครั้งที่สามารถวาดได้ถึงสี่ตอน และไม่ใช่แค่คนเดียว แต่ทั้งเจ็ดคนต่างทำได้เหมือนกันหมด นี่ก็บังเอิญเกินไป!

จากนั้นยังมีเรื่องของนักเขียนด้วย นักเขียนทุกคนไม่เคยปรากฏตัว บรรณาธิการนิตยสารทุกคนได้พบเพียงตัวแทนเท่านั้น ตอนแรกทุกคนยังไม่รู้ แต่พอเรื่องค่อยๆ เปิดเผย นิตยสารหลายฉบับถึงเพิ่งรู้ว่าคนที่มาลงนามในสัญญาคือตัวแทนของนักเขียน ดังนั้น แท้จริงแล้วทั้งเจ็ดคนนี้ชื่ออะไร เป็นใคร หรือแม้แต่ถือสัญชาติอะไร พวกเขาต่างไม่มีใครรู้เลย นี่ก็เป็นจุดที่น่าสงสัยอีกจุดหนึ่ง!

และสุดท้ายที่สำคัญ นักเขียนการ์ตูนทั้งเจ็ด กลับประกาศหยุดวาดโดยไม่คาดคิดในเวลาเดียวกัน แม้แต่ถ้อยคำและสำนวนยังเหมือนกันทุกประการ จะบังเอิญขนาดนั้นได้ยังไง นี่แม่งไม่สามารถใช้ความบังเอิญมาอธิบายได้อีกต่อไป!

ที่จริงแล้วใช่ว่าจะไม่มีใครกล้าคาดเดาเรื่องนี้ แต่เนื่องจากมีข้อสงสัยมากไป ความคิดนี้จึงถูกปัดตก สาเหตุหลักเพราะอะไร คือจำนวนตอนที่อัปเดตยังไงล่ะ! ปริมาณเขียนงานสัปดาห์ละสามตอน ในวงการถือเป็นหนึ่งไม่มีสอง ความเร็วในการวาดประหนึ่งปืนกล หนึ่งเรื่องก็ว่าพอตัวแล้ว แต่นี่เจ็ดเรื่อง? ถ้าเจ็ดคนนั้นคือคนเดียวกันจริง นั่นหมายความว่าคนคนนั้นต้องวาดอย่างน้อยสามตอนทุกวัน และอัปเดตตอนใหม่อย่างน้อยก็ยี่สิบกว่าตอนต่อสัปดาห์!

คนอื่นมากที่สุดได้หนึ่งตอน!

เขาสามารถวาดได้ยี่สิบตอน?

จะมีคนประเภทนี้จริงเหรอ!

จะมีสัตว์ประหลาดแบบนี้ได้ยังไง!

แต่มาบัดนี้ข้อเท็จจริงและความเป็นไปได้นับไม่ถ้วนต่างถูกกางอยู่ตรงหน้า ทำให้พวกเขาไม่เชื่อก็ไม่ได้ พวกอาโออิ โอซาว่า มูโตะ ฮาตาโนะนักเขียนการ์ตูนทั้งเจ็ดคน อาจจะเป็นคนเดียวกันจริงๆ!

การค้นพบนี้ทำให้ทุกคนตกใจอย่างยิ่ง!

“คนเดียวกัน?”

“ไม่ผิดจแน่ ไม่งั้นก็อธิบายเรื่องทั้งหมดนี้ไม่ได้!”

“ไม่มีความบังเอิญแบบนี้ในโลกหรอก!”

“เหลือเชื่อมาก!”

“เชี่ย ทั้งหมดนี่คือคนวาดคนเดียวเหรอ?”

“เขาแม่งเป็นเทพมาจากไหนฟะ?”

“ยี่สิบตอนต่อสัปดาห์? สัตว์ประหลาดที่ไหนจะวาดได้เร็วขนาดนี้!”

“เขาเป็นใครกันแน่!”

“เชี่ยเอ๊ย นายให้ฉันเห็นหน่อย!”

“ใช่ รีบโผล่หัวเลย!”

“นี่เจ้าเล่ห์มาก! หลอกต้มกันครั้งใหญ่เลย!”

“เชรด! ไอ้บ้าปัญญาอ่อนที่กำลังหลอกพวกเราอยู่เป็นใครกันแน่!”

“ตอนนี้ยังทันนะ พวกเราจะยอมรับการจำนนของนาย!”

วันนี้คนเอเชียมากมายต่างกำลังขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างเกรี้ยวกราด และพยายามค้นหาร่องรอยของไอ้เจ้าหมอนั่น!