ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I’m really a superstar - ตอนที่ 1463 : จางเย่เลอะเลือนอีกแล้ว! - novel-lucky

บทที่ 1463 : จางเย่เลอะเลือนอีกแล้ว!

โดย

ในวันเดียวกัน

ตอนเช้า

บริษัทผลิตการ์ตูนและแอนิเมชันฉีจี้

บริษัทตั้งอยู่ในเขตทงโจวซึ่งเป็นสถานที่ที่ไม่นับว่าดี บนชั้นสามของตึกเก่าแห่งหนึ่งที่ด้านหน้าแขวนป้ายขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ เขียนตัวอักษรไว้ว่า ‘การ์ตูนและแอนิเมชันฉีจี้’ หากบอกว่านี่คือบริษัทผลิตการ์ตูนและแอนิเมชันที่ใหญ่เป็นอันดับห้าของของประเทศ ทุกคนต้องไม่เชื่อแน่

ในบริษัท

หุ้นส่วนทั้งหกนั่งอยู่ด้วยกัน

พวกเขาล้วนเป็นเพื่อนร่วมชั้นในมหาวิทยาลัย หลังเรียนจบก็รวมตัวรวมเงินก่อตั้งบริษัทนี้ขึ้นมา ล้มลุกคลุกคลานอยู่ในวงการการ์ตูนและแอนิเมชันมาตลอด เคยมีผลงานเรื่อง ‘ลิงกับนกแก้ว’ และ ‘บันทึกการต่อสู้บู๊ลิ้ม’ ทำให้บริษัทฉายแววออกมา ทีมงานไม่หยุดเติบโต บริษัทไม่หยุดพัฒนา จนกลายเป็นหนึ่งในบริษัทการ์ตูนและแอนิเมชันที่โดดเด่นแห่งหนึ่งของประเทศ จากนั้นเมื่อความหนาวเหน็บของวงการมาเยือน พวกเขาก็ถูกผลักลงไปในจุดต่ำสุด แต่ละโปรเจกต์ล้วนขาดทุน สมาชิกทยอยก็ลาออก ความสิ้นหวังประเภทนี้ยากที่จะอธิบายเป็นคำพูดได้ เมื่อครั้งที่บริษัทเริ่มมีชื่อเสียง ตอนที่ทุกคนโหวตให้เลือกชื่อ ‘ฉีจี้’[1] ก็เพราะนึกอยากร่วมมือกันสร้างความมหัศจรรย์ให้กับการ์ตูนและแอนิเมชันในประเทศ ทว่าตอนนี้ชื่อนี้กลับเป็นการเยาะหยัน

วันนี้ในห้องประชุมล้วนเงียบงัน

เพราะมีผู้ถือหุ้นอีกคนออกจากบริษัทไปแล้ว เป็นผู้ก่อตั้งร่วมกันกับพวกเขา เป็นเพื่อนที่ร่วมทางและเพื่อนร่วมกรำศึกกันมาหลายปี

เดิมพวกเขาคิดว่าตนคงชินชากับภาพนี้แล้ว เพราะมีการจากลามากมายตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทว่าเมื่อต้องเผชิญสถานการณ์เช่นนี้อีกครั้ง พวกเขาก็พบว่าตัวเองรับไม่ไหว ในใจยากจะรับได้ การโจมตีนี้หากเทียบกับตลาดที่แห้งแล้งแล้วยังสร้างบาดแผลให้มากยิ่งกว่า!

เฉินเสียง “เสี่ยวข่ายไปแล้ว”

หลี่จื้อ “เพื่อนร่วมชั้นยี่สิบคนก่อนหน้านี้ เหลือแค่พวกเราหกคนแล้ว”

หานปิน “ทำไมกันเสี่ยวข่าย!”

ซุนเสี่ยวเป้ย “พูดไว้ไม่ใช่เหรอว่าจะอยู่ด้วยกันจนถึงที่สุดน่ะ!”

เฉินเสียง “บริษัทขาดทุนทุกวัน เขาทนไม่ไหวแล้ว แฟนสาวของเขาหางานด้านโปรแกรมให้เขาแล้ว ไปก้าวหน้าอยู่ที่เซี่ยงไฮ้แล้ว”

หูเค่อปัง “ตอนนี้บริษัทแอนิเมชันและการ์ตูนของจีนที่ไหนง่ายดายบ้าง? ทุกที่ก็เหมือนกันหมด ฉันเชื่อมาตลอดว่าการ์ตูนและแอนิเมชันของจีนจะต้องมีทางออก จะต้องมีแน่นอน!”

เฉินเสียง “เมื่อก่อนฉันเองก็เชื่อ แต่ตอนนี้ฉันเริ่มกังขาแล้ว”

หูเค่อปัง “เสียงจื่อ!”

เฉินเสียงเอ่ยว่า “ให้ฉันพูดให้จบก่อน ผ่านมาหลายปีแล้ว ตอนนี้พวกนายก็เห็นตลาดแล้ว ไม่ได้ดีขึ้นเลยสักนิดเดียว ยิ่งไปกว่านั้นยังมีกระแสการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่อง ‘วันพีซ’ กับ ‘นารูโตะ’ ที่กวาดไปทั่วเอเชีย ตลาดการ์ตูนและแอนิเมชันจีนยิ่งเลวร้ายลง พื้นที่ของพวกเรายิ่งหดแคบลง การ์ตูนญี่ปุ่นแทบจะยึดครองตลาดในประเทศของพวกเราไปแล้วเก้าสิบห้าเปอร์เซนต์ ทุกคนอ่านการ์ตูนญี่ปุ่น แล้วก็มีบางเรื่องที่พวกเราไม่ยอมรับไม่ได้ พวกเราเริ่มต้นช้าเกินไป แค่ขนาดของบริษัทเอาทุกบริษัทในประเทศของพวกเรามารวมกัน ยังเทียบกับบริษัทเดียวของชาวบ้านเขาไม่ได้เลย ยิ่งระดับการผลิตและระดับความเชี่ยวชาญของทีม ก็ยังห่างกับคนอื่นมาก ทั้งที่เป็นแอนิเมชันเหมือนกัน ถ้าเป็นคุณ คุณจะดูอันไหน?”

ไม่ดึงดูด

แล้วก็ไม่ชื่นชม

แอนิเมชันจีนทุกวันนี้ยากลำบากเกินไป

ตอนนั้นเอง ซุนเสี่ยวเป้ยก็เอ่ยปากขึ้น “โอกาสไม่ใช่สิ่งที่รอแล้วจะได้มา”

เฉินเสียงตอบ “เรื่องนี้ฉันรู้ ตลาดต้องพึ่งตัวเองในการบุกเบิก แต่จะเบิกทางยังไง? ตั้งกี่ปีแล้ว บริษัทการ์ตูนและแอนิเมชันตั้งมากมายลองมากี่ครั้งแล้ว? มีใครสำเร็จบ้างล่ะ? ต่อให้บังเอิญออกผลงานที่ประสบความสำเร็จมาสักหนึ่งหรือสองงาน แต่ก็แค่งั้นๆ ระดับความร้อนแรงเทียบหนึ่งในยี่สิบของวันพีซไม่ได้เลยด้วยซ้ำ! แบบนี้ยังเรียกว่าประสบความสำเร็จอีกเหรอ? ประสบความสำเร็จแบบนี้มีความหมายอะไร?”

ซุนเสี่ยวเป้ยเอ่ยา “แต่ฉันก็ยังอยากลองดู”

เฉินเสียงถอนใจ “ตอนนี้เรายังไม่มีโปรเจ็กต์เลยสักงานจะลองยังไง?”

แววตาของซุนเสี่ยวเป้ยแน่วแน่ “ฉันไม่เชื่อว่าเรื่องที่คนอื่นทำได้พวกเราจะทำไม่ได้ การ์ตูนและแอนิเมชันในประเทศจะถูกการ์ตูนญี่ปุ่นเหยียบไว้ใต้เท้าไปตลอดกาลไม่ได้” หยุดไปครู่หนึ่งเธอก็ถามว่า “สตูดิโอของจางเย่ตอบกลับมาหรือยัง?”

จ้าวเฉิงเฟยตอบ “ยังเลย”

เฉินเสียงส่ายหน้า “บริษัทเล็กๆ ของพวกเรา ชาวบ้านเขาจะตอบได้ยังไง”

หลี่จื้อเองก็พูดว่า “ใช่ จดหมายเชิญของเธอความจริงไม่จำเป็นต้องส่งไปด้วยซ้ำ อาจารย์จางเป็นซุูเปอร์สตาร์ระดับเอเชีย วันๆ มีงานกองเป็นภูเขา ออกมาเร่ร่อนกับพวกเราไม่ได้หรอก ใครไม่รู้บ้างว่าการ์ตูนแอนิเมชันจีนเป็นหลุมไร้ก้น ลงทุนมาก ความเสี่ยงสูง ผลตอบแทนต่ำ ไม่ต้องพูดถึงที่ดาราดังเลย กระทั่งผู้กำกับที่มีชื่อเสียงหน่อยก็ไม่กล้ากระโดดเข้ามาในหลุมนี้แล้ว ‘วันพีซ’ ‘นารูโตะ’ ‘โคนัน’ เขาก็ไม่วาดต่อแล้ว จะวิ่งมาทำการ์ตูนแอนิเมชันจีนได้ยังไง? จะลงมาลุยน้ำโคลนนี้เหรอ?”

ซุนเสี่ยวเป้ยกัดฟัน “ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปเชิญเขาที่สตูดิโอ”

เฉินเสียงตอบ “เขาไม่ให้เราเข้าไปหรอก”

ซุนเสี่ยวเป้ย “งั้นฉันจะรออยู่ที่หน้าประตู รอจนกว่าอาจารย์จางจะหยุดมองฉัน อาจารย์จางอาจจะเป็นคนจีนเพียงคนเดียวที่สามารถเรียกลมเรียกฝนในวงการการ์ตูนและแอนิเมชันได้ เขาเท่านั้น!”

หลี่จื้อ “พวกเราคงไม่ได้พบหรอก”

เฉินเสียงจุ๊ปาก “เฮ้อ ยกเว้นอาจารย์จางจะสมองเลอะเลือนน่ะนะ”

หูเค่อปังร้องเหอะา “นั่นก็ไม่แน่ ปู่จางคนนี้เลอะเลือนบ่อยๆ นี่”

ทุกคนพยักหน้า นอกจากซุนเสี่ยวเป้ยและหูเค่อปังแล้วก็ไม่มีใครหวังว่าจางเย่จะตอบจดหมายกลับมา

แต่แล้วตอนนั้นเอง ประตูห้องประชุมพลันถูกผลักออก

พนักงานคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน “หัวหน้าซุน! หัวหน้าซุน!”

ซุนเสี่ยวเป้ยมองเขา “มีอะไรเหรอ?”

คนคนนั้นส่งแฟ็กซ์มาให้แบบสั่นๆ “คุณดู! คุณรีบดูเร็วครับ!”

บนใบหน้าของซุนเสี่ยวเป้ยมีแต่ความสงสัย พอรับแฟ็กซ์มาดูก็พลันนิ่งค้างไป!

“เสี่ยวเป้ย?”

“เกิดอะไรขึ้น?”

“แฟ็กซ์อะไรเหรอ?”

ซุนเสี่ยวเป้ยมองพวกเขาอย่างงุนงง แล้วชูแฟ็กซ์ในมือขึ้น “เหล่าหู คุณพูดถูกแล้ว สมองอาจารย์จาง…เลอะเลือนจริงๆ ด้วย!”

เมื่อทุกคนได้ยินก็ตกใจจนหน้าถอดสี!

“เธอว่ายังไงนะ?”

“แฟ็กซ์ของจางเย่?”

“เป็นไปไม่ได้!”

“เชี่ย!”

“รีบส่งมาให้ฉันดูเร็ว!”

ทุกคนตะโกนพลางรีบลุกมามุง!

ซุนเสี่ยวเป้ยยิ้มแล้ว ยิ้มทั้งๆ ที่น้ำตาอุ่นร้อนร่วงหล่นลงมา “เป็นลายมือขออาจารย์จางจริงๆ ฉันอ่าน ‘หลันถิงซวี’ ไม่ต่ำกว่าห้าสิบรอบ ตัวอักษรนี้ใครก็ลอกเลียนแบบไม่ได้!”

เธอร้องไห้แล้ว

ตอนที่เห็นแฟ็กซ์นั้น เธอก็ร้องไห้แล้วจริงๆ

แฟ็กซ์เขียนประโยคไว้สามประโยค ตอบคำถามสามข้อนั้นของพวกเขา

หนึ่ง การ์ตูนและแอนิเมชันจีนมีทางออกแน่นอน

สอง ทางออกอยู่ใต้เท้าของพวกเรา

สาม ได้สิ ผมจะลองไปกับพวกคุณ

จางเย่

ผู้ถือหุ้นทั้งหกเป็นบ้าไปแล้ว!

“เป็นจางเย่!”

“เป็นลายเซ็นจ์ของเขา!”

“สวรรค์!”

“อาจารย์จางตอบจดหมายพวกเราจริงๆ!”