ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I’m really a superstar - ตอนที่ 1464 : หลุมลึกในหลุมลึก! - novel-lucky

บทที่ 1464 : หลุมลึกในหลุมลึก!

โดย

วันต่อมา

ตอนเช้า

ที่สตูดิโอจางเย่

เสี่ยวหวังนำปึกข้อมูลเกี่ยวกับอุตสาหกรรมแอนิเมชันและการ์ตูนจีนที่เรียบเรียงแล้ววางไว้บนโต๊ะทำงานของจางเย่ กองสูงเป็นตั้ง จางเย่พลิกดูทีละหน้า หากต้องการลงทุนในธุรกิจนี้ย่อมต้องทำความเข้าใจให้ดีเสียก่อน ทำการบ้านให้ดี แต่ไหนแต่ไรจางเย่ก็ไม่เคยสู้โดยปราศจากอาวุธ

สถานการณ์ของอุตสาหกรรม

รูปแบบการทำงาน

ผลงานที่ผ่านมา

พื้นฐานอะไรที่ควรมีก็มี

เสี่ยวหวังเอ่ยว่า “ผู้กำกับจาง คุณคิดดูอีกครั้งเถอะนะคะ”

จางเย่หัวเราะเหอะๆ “ก็ตัดสินใจกันไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

เสี่ยวหวังตอบว่า “แต่ว่าไม่ลองหาข้อมูลก็ไม่รู้ พอลองหาก็ตกใจจนสะดุ้ง เมื่อก่อนทุกคนก็รู้ว่ายากจะทำการ์ตูนและแอนิเมชันจีน แต่ไม่คิดว่าจะยากถึงขนาดนี้ คุณดูข้อมูลนี่สิคะ ตอนที่เรียบเรียงหัวใจของพวกเราหนาวเหน็บไปหมด พี่ฮากับพี่จั่วดูแล้วก็ตบหน้าผากตัวเองแล้วเดินออกไป สถานการณ์ของแอนิเมชันและการ์ตูนจีนต่างจากที่เราคิดเอาไว้มาก คุณรู้ไหมคะว่าตอนนี้บริษัทแอนิเมชันในจีนยื้อชีวิตกันไว้ยังไง? อาศัยการ์ตูนเด็กที่มีรูปแบบเดิมๆ เพื่อ ‘ต่อชีวิต’ หลายปีมานี้ไม่มีความก้าวหน้าอะไรเลย ย่ำแย่มากเกินไปแล้วจริงๆ”

จางเย่ตอบยิ้มๆ “ดังนั้นถึงเวลาแล้วที่พวกเราจะยื่นมือไปจัดการ”

เสี่ยวโจวที่อยู่ด้านข้างก็ถอนหายใจดังเฮ้อ “ใครก็ใจกล้าได้ไม่เท่าคุณ ยิ่งที่ไหนเสี่ยง ยิ่งที่ไหนยากลำบาก คุณยิ่งกระโดดเข้าไป”

จางเย่ตอบ “แน่นอน ผมขี้เกียจทำเรื่องง่ายๆ น่ะ หึๆ เอาล่ะ ไม่ต้องมาต่อปากต่อคำกับผมแล้ว เรื่องสำคัญน่ะทำแล้วหรือยัง?”

เสี่ยวหวังตอบทันที “นัดหมายพวกเขาเรียบร้อยแล้วค่ะ”

เสี่ยวโจวดูนาฬิกา “น่าจะใกล้มาถึงแล้วนะ?”

จางเย่ตอบ “ลงไปรับหน่อยสิ”

“รับทราบ”เสี่ยวโจวลงไปที่ชั้นล่าง

จางเย่ก็ดูข้อมูลต่อไป

……

ที่ชั้นล่าง

พวกซุนเสี่ยวเป้ยมาถึงแล้ว

หลี่จื้อสูดลมหายใจลึก “มาถึงแล้วจะพูดว่ายังไงบ้าง?”

เฉินเสียงเองก็กังวลสุดขีด “นั่นสิ ขาฉันไม่มีแรงชอบกล”

“ฉันก็เหมือนกัน” จ้าวเฉิงเฟยปาดเหงื่อก่อนตอบว่า “ไม่อย่างนั้น ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่ขึ้นไปแล้ว พวกเธอไปเถอะ นั่นจางเย่เลยนะ อันธพาลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในวงการบันเทิงของเอเชีย!”

ซุนเสี่ยวเป้ยไร้คำพูด “พูดอะไรน่ะ อันธพาลอะไรกัน คนเขาก็แค่ชอบด่าคนชอบทะเลาะวิวาทแค่นั้นเอง”

จ้าวเฉิงเฟยย้อนถาม “แล้วนั่นไม่ใช่อันธพาลเหรอ?”

ซุนเสี่ยวเป้ย “…”

เฉิยเสียงเอ่ยว่า “เธอว่าอาจารย์จางจะทำสัญญากับพวกเราจริงๆ ไหม?”

หูเค่อปังตอบ “ฉันยังรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องจริงอยู่นิดหน่อย”

ซุนเสี่ยวเป้ยตอบว่า “สุดท้ายจะเป็นยังไง เดี๋ยวเจออาจารย์จางก็รู้เอง”

เฉินเสียงขบฟัน “ได้ ไปกันเถอะ”

……

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น

คนมาแล้ว

ในที่สุดพวกเขาก็ได้มาพบจางเย่ตัวเป็นๆ

จางเย่จับมือกับพวกเขาพร้อมรอยยิ้ม “ขอโทษด้วยนะครับที่ต้องให้พวกคุณวิ่งมาที่นี่สักรอบ เดิมทีควรเป็นผมที่พาทีมไปหาพวกคุณมากกว่า แต่ตอนนี้ผมค่อนข้างดึงดูดความเกลียดชังนิดหน่อย ไปที่ไหนก็กลัวชาวบ้านจะเอาอิฐมาทุบ ช่วงนี้ไม่กล้าโผล่หน้าไปตามถนน เลยให้คนเชิญพวกคุณมาที่นี่”

คุณค่อนข้างดึงดูดความเกลียดชังนิดหน่อยที่ไหนกัน!

คุณแม่งเป็นเป้าให้ทุกคนพุ่งมาต่อยเลยต่างหาก!

คนเหล่านั้นได้แต่ยิ้ม หนังหน้าหนาเกินไปแล้ว

แต่ว่าคำพูดเหล่านี้ของจางเย่กลับทำให้พวกซุนเสี่ยวเป้ยผ่อนลมหายใจออกมา พวกเขาพบว่าจางเย่ไม่ใช่คนที่คุยด้วยยากนัก

จางเย่ถาม “ใครเป็นตัวแทนครับ?”

ซุนเสี่ยวเป้ยยืนขึ้น เอ่ยตอบแบบไม่ได้ดูหมิ่นหรือประจบประแจงว่า “พวกเราเป็นหุ้นส่วนกัน แล้วก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นในมหาวิทยาลัย มีธุระอะไรทุกคนก็จะปรึกษาร่วมกัน เนื่องจากความเชื่อใจของทุกคน ปกติแล้วงานข้างนอกฉันจะรับผิดชอบเป็นผู้ประสานค่ะ” แม้ภายนอกจะเยือกเย็นมากแต่ความจริงแล้วในใจซุนเสี่ยวเป้ยกลับเต้นตึกตัก ประหม่าสุดขีดแล้ว

จางเย่ตอบยิ้มๆ “แฟ็กซ์คำเชิญร่วมงานก็เป็นคุณเขียนงั้นเหรอ?”

ซุนเสี่ยวเป้ยพยักหน้า “เป็นฉันเขียนเองค่ะ”

จางเย่ยิ้มๆ “ผมให้คนมาอธิบายเรื่องบริษัทคุณไปนิดหน่อยแล้ว ยอดเยี่ยมมาก ไม่ว่าจะเป็นขนาดหรือเทคนิคก็เป็นทีมแอนิเมชันที่ไม่เลวเลย ที่คุณเขียนให้ผมช่วยคุณ ผมไม่กล้ารับจริงๆ ความจริงแล้วผมยังเป็นมือใหม่ เพิ่งเข้าวงการมาแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้นเอง”

ซุนเสี่ยวเป้ยตอบยิ้มๆ “แต่ในไม่กี่เดือนของคุณนี่ คุณก็เดินไปถึงจุดที่พวกเราเดินไปไม่ถึงตลอดหลายปีมานี้แล้ว ที่พวกเรามาครั้งนี้ก็เพราะอยากจะเรียนรู้กับคุณ คุณเป็นคนจีนเพียงคนเดียวที่เคยขึ้นสู่จุดสูงสุดของวงการแอนิเมชันและการ์ตูน พวกเราเชิญคนอื่นมาไม่ได้ ทำได้แค่มาหาคุณแล้ว หวังว่าคุณจะสามารถชี้ทางให้กับพวกเรา บุกฟันเปิดทางรอดสักสายให้กับวงการการ์ตูนและแอนิเมชันจีนที่ถูกตลาดการ์ตูนญี่ปุ่นครอบครองด้วยเถอะค่ะ”

จางเย่ยิ้ม “ได้สิ เรื่องอื่นผมทำไม่ได้ แต่เรื่องฆ่าๆ ฟันๆ นี่ผมเชี่ยวชาญ”

ฮาฉีฉีเหงื่อตก “เรื่องฟันๆ ฆ่าๆ ที่เขาพูดถึงมันไม่ใช่ฆ่าๆ ฟันๆ อันนั้นของคุณไหมคะ?”

จางเย่แสร้งหัวเราะ “เหมือนกันนั่นแหละๆ”

ทุกคนถูกหยอกจนขำออกมา

จางจั่วโบกมือ “รีบนั่งก่อนเถอะครับ”

จางเย่เอ่ย “ใช่ๆ นั่งคุยกันเถอะ”

มีชา

มีสุรา

แล้วก็ขนมขบเคี้ยว

ซุนเสี่ยวเป้ยดื่มชาแบบใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ก่อนตรงเข้าเรื่องทันที “อาจารย์จางคะ การ์ตูนทั้งเจ็ดเรื่องของคุณฉันดูหมดแล้ว ทำให้พวกเราได้เรียนรู้เยอะมากจริงๆ ทุกเรื่องล้วนเป็นผลงานที่โดดเด่นมาก แต่ยิ่งเป็นแบบนี้พวกเรายิ่งรู้สึกสิ้นหวัง ขอโทษด้วยที่ฉันต้องพูดแบบนี้ เพราะฉันรู้สึกว่าการ์ตูนทั้งเจ็ดเรื่องไม่มีเรื่องไหนเลยที่เป็นการ์ตูนแบบจีน ล้วนมีรูปแบบสไตล์การ์ตูนญี่ปุ่นทั้งสิ้น”

จางเย่ยิ้มๆ “นั่นแน่นอนอยู่แล้ว”

ซุนเสี่ยวเป้ยถาม “คุณคิดว่านี่เป็ฯทางออกของการ์ตูนและแอนิเมชันจีนเหรอคะ?”

จางเย่ตอบ “คุณพูดถึงการลอกเลียนแบบเหรอ?”

ซุนเสี่ยวเป้ย “ใช่ค่ะ”

จางเย่ส่ายศีรษะ “ผมรู้สึกว่าไม่ใช่โดยสิ้นเชิง”

เฉินเสียงถามต่อ “คุณว่าถ้าจะทำงานกับพวกเรา ไม่ใช่การทำวันพีซหรือนารูโตะฉบับที่สองใช่ไหม?”

“แน่นอนว่าไม่ใช่” จางเย่ตอบยิ้มๆ “การ์ตูนจีน ย่อมต้องมีกลิ่นอายของประเทศจีนอยู่”

ซุนเสี่ยวเป้ยระบายลมหายใจ “ถ้าเป็นแบบนั้นฉันก็วางใจแล้วค่ะ ก่อนมาฉันยังกังวลว่าคุณจะทำวันพีซฉบับที่สองออกมาเสียอีก เพียงแต่เปลี่ยนเป็นภาษาจีนและมีชื่อจีน ถ้าหากเป็นแบบนั้นพวกเราคงไม่ทำจริงๆ นั่นไม่ใช่การ์ตูนแบบที่เราอยากทำ”

จางเย่ตอบ “การ์ตูนญี่ปุ่นก็มีรูปแบบของการ์ตูนญี่ปุ่น ที่ทำแล้วจะประสบความสำเร็จในญี่ปุ่นและทั่วเอเชีย แต่ถ้าหากมาใช้ที่จีน ก็ไม่แน่ว่าจะสำเร็จ อย่างเช่นนารูโตะ คุณคิดว่าหากใช้คำเรียกว่านินจาในการ์ตูนจีน จะมีกี่คนที่อ่าน? แล้วก็วันพีซ เอาโจรสลัดมาเป็นตัวละครหลัก คุณว่า SARFT จะอนุญาตไหม? สามารถฉายออกโทรทัศน์ได้ไหม? ต่อให้ภรรยาผมเป็นหัวหน้าของ SARFT แล้วก็ต่อให้ผมเป็นลูกเขยของ SARFT เรื่องนี้ก็ไม่มีโอกาสอยู่ดี”

ซุนเสี่ยวเป้ย “พรืด”

คนอื่นๆ เองก็หัวเราะแล้ว

จางเย่เอ่ยต่อไปว่า “อีกอย่างไม่แค่ปัญหาธีมเรื่องเท่านั้น รูปแบบเองก็เช่นกัน จีนสามารถรับการอัปเดตรายสัปดาห์ได้หรือ? ตอนนี้ยากมากใช่ไหม? ตลาดจีนไม่มีระบบการทำงานที่สมบูรณ์อย่างญี่ปุ่น เมื่อสถานการณ์ประเทศไม่เหมือนกัน รูปแบบธุรกิจก็แตกต่าง หลายสิ่งหลายอย่างจึงไม่สามารถลอกเลียนมาได้ พวกเราต้องมีของๆ เราเองที่ไม่เหมือนเขา ค้นหาเส้นทางของพวกเราเอง”

ซุนเสี่ยวเป้ยถอนหายใจ “แต่ว่าคนในวงการการ์ตูนจีนหลายคนก็เคยลองแล้ว แต่ก็พ่ายแพ้ พวกเราไม่รู้จริงๆ ว่าเส้นทางของเรานั้นอยู่ที่ไหน”

จางเย่ยิ้ม จากนั้นก็ถามว่า “พวกคุณเคยลองแอนิเมชันทรีดีมาก่อนไหม?”

หา?

แอนิเมชัน 3D?

พวกซุนเสี่ยวเป้ยงุนงง

พวกฮาฉีฉีกับจางจั่งก็งงเช่นกัน

พวกหลี่จื้อเป็นคนในวงการ พอได้ฟังคำพูดนี้ก็ตกใจจนสะดุ้ง “นี่ไม่ได้ ทางฝั่งญี่ปุ่นเคยลองแอนิเมชันทรีดีมาก่อนแล้ว ไม่กี่ครั้งก็จบเห่ การ์ตูนที่มีพล๊อตเรื่องดีแค่ไหนพอใช้ทรีดีทำเป็นแอนิเมชัน ก็ประสบความสำเร็จน้อยมาก ทำให้แฟนการ์ตูนแปลกใหม่ได้ไม่กี่วันจากนั้นก็ไม่สนใจกันแล้ว แม้ว่าเทคนิคการทำแอนิเมชันทรีดีจะไม่ยาก แต่ว่าทางญี่ปุ่นพิสูจน์แล้วว่ารูปแบบนี้ไม่ผ่าน”

เฉินเสียงโบกมือไปมา “เรื่องนี้ไม่ได้”

หูเค่อปังเองก็เอ่ยว่า “ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ธุรกิจการ์ตูนก้าวหน้าที่สุด พวกเขาพิสูจน์แล้วว่าแอนิเมชันทรีดีไม่มีทางไปต่อ พวกเราก็ยิ่ง…”

จางเย่เอ่ยว่า “พวกเขาคือพวกเขา พวกเราคือพวกเรา พวกเขาทำไม่ได้ พวกเราไม่แน่ว่าจะล้มเหลว”

คนเขาทำไม่ได้ พวกเราอาจทำได้?

จะเป็นไปได้หรือ!

ซุนเสี่ยวเป้ยเงียบงัน

จางเย่มองเธอ “อยากลองไหม?”

ซุนเสี่ยวเป้ยตอบว่า “แอนิเมชันทรีดีมีค่าใช้จ่าย การลงทุนและค่าเทคนิคต่างๆ เหนือกว่าทูดีหลายเท่ามากๆ ทั้งยังไม่เคยมีใครลองมาก่อน ถ้าล้มเหลวจะเป็นการสูญเสียอย่างมหาศาล แบบนี้จะเล่นใหญ่ไปหน่อยไหมคะอาจารย์จาง?”

จางเย่ยิ้ม “ผมไม่เคยทำอะไรเล็กๆ มาก่อน”

เฉินเสียงตกใจ “เสี่ยวเป้ย นี่…”

หูเค่อปังเองก็แอบเตะขาซุนเสี่ยวเป้ยใต้โต๊ะ

ทุกคนล้วนรู้ว่าแอนิเมชันจีนคือหลุม!

ทุกคนล้วนรู้ว่าแอนิเมชัน 3D เองก็เป็นหลุม!

ผลเป็นยังไงน่ะเหรอ?

จางเย่กลับอยากทำแอนิเมชันจีนแบบ 3D?

นี่แม่งเป็นการซ้อนหลุมในหลุม!

นี่แม่งเป็นหลุมลึกในหลุมลึกแล้ว!

จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!

นี่มันเสี่ยงชีวิตเลยนะ!

หูเค่อปังกับเฉินเสียงคิดว่าไม่มีใครมีไอเดียโง่ไปกว่าจางเย่แล้ว!

แต่พวกเขาคิดไม่ถึงแน่นอนว่าหลังจากเงียบไปครึ่งนาที ซุนเสี่ยวเป้ยก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาจางเย่ มองอยู่นาน ก่อนเอ่ยว่า “ถ้าเป็นคนอื่นมาพูดแบบนี้กับพวกเรา ฉันต้องคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระแน่นอน เป็นความคิดเลื่อนลอยในความเพ้อฝัน ฉันจะลุกเดินจากไปโดยไม่คิดเลยด้วยซ้ำ แต่กับคุณไม่เหมือนกัน ฉันเชื่อการตัดสินใจของคุณ! หลุมนี้พวกเรากระโดดลงไปค่ะ!”

“เสี่ยวเป้ย!”

“เอ๋!”

“นี่…”

พวกเฉินเสียงใกล้จะร้องไห้แล้ว!

ซุนเสี่ยวเป้ยพูดว่า “พวกเราสามารถออกเงินลงทุนได้ครึ่งนึง”

จางเย่เอ่ยว่า “ที่เหลือผมออกเอง”

ซุนเสี่ยวเป้ยถาม “การคัดเลือกผู้กำกับล่ะคะ?”

จางเย่ตอบ “ผมทำเอง ทีมงานเทคนิคล่ะ?”

ซุนเสี่ยวเป้ย “พวกเราเอง”

จางเย่ยื่นมือ “ขอให้ร่วมงานอย่างมีความสุข”

ซุนเสี่ยวเป้ยจับมือเขาด้วยแรงทั้งหมดที่มี หนักแน่นมาก คล้ายว่าเธอได้นำความหวังทั้งหมดวางเดิมพันไว้ที่เขาแล้ว “ขอให้ร่วมงานกันอย่างมีความสุข”

ก่อนหน้านี้เธอพูดว่าทุกคนเป็นหุ้นส่วน เวลาคุยธุระจะเป็นทุกคนตัดสินใจร่วมกัน ผลคือสุดท้ายก็เป็นซุนเสี่ยวเป้ยที่ตัดสินใจขั้นสุดท้าย เพราะว่าเธอเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ที่สุดในบริษัท บางครั้งความกล้าหาญและความแน่วแน่ของผู้หญิงก็มากกว่าผู้ชายเสียอีก ซุนเสี่ยวเป้ยเองก็ไม่รู้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้ของตนถูกต้องหรือไม่ แต่เธออยากลองเดิมพันดูสักตั้ง!

เดิมพันสักตั้งเพื่อบริษัทฉีจี้!

เพื่อวงการการ์ตูนและแอนิเมชันจีน!