ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - บทที่ 1473 : จัดการเรื่องสนามกีฬาโอลิมปิกเรียบร้อย!

วันต่อมา

ช่วงเช้า จางเย่บึ่งไปที่กระทรวงวัฒนธรรมอย่างรวดเร็ว

งานคอนเสิร์ตเองก็มีการแบ่งระดับ เราสามารถแยกมันได้จากสถานที่จัดงานนั่นเอง

สถานที่จัดคอนเสิร์ตของนักร้องระดับ C-D บางคน โดยเฉพาะในเมืองอย่างปักกิ่ง สถานที่จัดงานที่จุคนได้หนึ่งพันคนได้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว สถานที่จัดงานระดับนี้หลายที่ยังต้องต่อคิว และจำเป็นต้องได้รับการอนุมัติ ซึ่งส่วนใหญ่มักจะวนมาไม่ถึง สำหรับดาราระดับ A-B ที่เป็นนักร้องมืออาชีพบางคนจึงจะมีโอกาสได้แสดงในสถานที่ใหญ่ๆ และมีแค่จางเย่ จางหย่วนฉี ฉีเหม่ยหลันเหล่าสตาร์คิงสตาร์ควีนทั้งหลายเท่านั้นจึงจะมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะจัดงานแสดงในสถานที่ที่จุดคนได้ถึงหนึ่งหมื่นคน!

หนึ่งหมื่นคน?

หนึ่งหมื่นห้าพันคน?

นี่ก็ถือว่าถึงขีดจำกัดสูงสุดแล้ว!

มากกว่านั้นอีกล่ะ? สถานที่จุคนได้หนึ่งแสนคน?

ยังไม่มีเคยมีคนทำ! ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย!

สถานที่จัดงานโอลิมปิกเพิ่งสร้างเสร็จเมื่อปีที่แล้ว ไม่เคยได้ยินเรื่องให้ดาราเช่าจัดคอนเสิร์ตมาก่อน แม้แต่ตัวดาราเองก็ยังไม่กล้าคิดถึงที่นั่นด้วยซ้ำ มีแต่จางเย่ที่กล้าคิด อยู่ดีๆ หมอนี่ก็คิดจะจัดที่สนามกีฬาโอลิมปิก ไม่ใช่ว่าเขากล้าหาญ แต่ในโลกเดิมของจางเย่ใเคยมีตัวอย่างให้เห็น การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกในโลกนั้นถูกจัดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนแล้ว และก็มีดาราหลายคนเคยจัดงานแสดงคอนเสิร์ตขึ้นที่สนามกีฬารังนกด้วย แม้ว่าโลกทั้งสองไม่เหมือนกัน แต่ในเมื่อโลกนั้นสามารถทำได้ ตามหลักโลกนี้ก็น่าจะทำได้เช่นกัน

ดังนั้นเขาจึงรีบมาที่นี่ด้วยความกระตือรือร้น

คนอื่นอยากเข้าประตูกระทรวงวัฒนธรรมไม่ใช่เรื่องง่าย แต่จางเย่นั้นแตกต่าง เขาเป็นถึงหัวหน้าผู้กำกับคืนส่งปีที่เพิ่งผ่านมา เขาพบเจอกับระดับหัวหน้าหลายคน และรู้จักคนจำนวนมาก ไม่จำเป็นต้องให้คุณอู๋ออกหน้า อยู่ที่นี่ตัวจางเย่เองก็สามารถยืดได้เช่นกัน ไม่ต่างจากตอนที่เขาไปที่ SARFT มากนัก

ในห้องทำงานห้องหนึ่ง

จางเย่เคาะประตูและเปิดเข้าไป “หัวหน้าหู”

หัวหน้าหูเงยหน้าขึ้นมา “ไอ้หยา ผู้กำกับจาง ลมอะไรหอบเธอมาถึงที่นี่ได้เนี่ย?”

“ผมมาเยี่ยมคุณ” จางเย่ยิ้มขณะตอบ

หัวหน้าหูคือผู้คร่ำหวอดในวงการ “พอเถอะน่า เธอมาที่นี่ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ บอกมาเถอะ” พูดจบก็เชิญเขานั่ง จากนั้นจึงตะโกนเรียกเลขาฯ เข้ามารินน้ำให้เขาหนึ่งแก้ว

จางเย่เองก็ไม่เกรงใจ เขายิ้มขณะพูด “งั้นผมพูดแล้วนะ การอนุมัติการแสดงทางวัฒนธรรม พวกคุณรับผิดชอบอยู่ใช่ไหมครับ?”

หัวหน้าหูพยักหน้า “ใช่ พวกเราเอง”

จางเย่พูดต่อ “ผมอยากจัดคอนเสิร์ตน่ะครับ”

“โอ้ เรื่องดีนี่” หัวหน้าหูหัวเราะ “งั้นเธอมาหาฉันทำไม? สถานะระดับเธอพูดแค่ประโยคเดียวสมาคมสื่อฯ ก็อนุมัติแล้วไม่ใช่เหรอ?”

จางเย่เบ้ปาก “ประเด็นไม่ได้เกี่ยวกับการอนุมัติคอนเสิร์ต แต่เป็นเรื่องสถานที่จัดงานครับ”

หัวหน้าหูเข้าใจแล้ว “สถานที่? นั่นไม่มีปัญหา เรื่องเล็กน้อย” เขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที “เธอบอกมาสิ เล็งที่ไหนไว้ล่ะ? เดี๋ยวฉันอนุมัติให้ตอนนี้เลย”

จางเย่พูดตามตรง “สนาม! กีฬา! โอลิมปิก!”

ทันใดนั้นโทรศัพท์ในมือของหัวหน้าหูก็ร่วงลงไป “หา?”

จางเย่พูดซ้ำอีกรอบ

หัวหน้าหูเบิกตาโตอย่างตกตะลึง เขาเอื้อมมือแตะหน้าผากของจางเย่

จางเย่ “ทำอะไรน่ะ?”

หัวหน้าหู “ฉันจะเช็กว่าเธอไม่สบายหรือเปล่าไง!”

จางเย่หัวเราะ “ผมสบายดี แล้วทำได้ไหมครับ?”

“ทำได้อะไรกันล่ะ!” หัวหน้าหูพูด “สนามกีฬาโอลิมปิก ความคิดนี้เธอก็ยังกล้าคิด?”

จางเย่พูด “งานแข่งกีฬายังจัดที่นั่นได้ งานใหญ่ๆ ยังจัดที่นั่นได้ แล้วทำไมคอนเสิร์ตถึงทำไม่ได้ล่ะ? ช่วงนี้สนามก็ว่างมากไม่ใช่เหรอครับ? ให้ผมเช่า ผมสร้างรายได้ให้พวกคุณไม่ดีเหรอ ไหนๆ มันก็ว่างอยู่แล้วนี่”

หัวหน้าหูใกล้จะเป็นลมอยู่รอมร่อ “นี่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องสร้างรายได้ งานแข่งกีฬากับคือแข่งกีฬา กิจกรรมก็คือกินกรรม แต่ของเธอไม่เหมือนกัน ของเธอมันเป็นงานแสดงเชิงพาณิชย์”

ตอนนั้นเองก็มีคนเดินเข้าประตูมา

หัวหน้าเฉินตกใจ “อ้าว จางเย่อยู่นี่เหรอ?”

จางเย่ยิ้มทักทาย “พี่เฉิน”

หัวหน้าเฉินหัวเราะเหอะๆ “เธอมาได้ยังไง? ทำธุระเหรอ?”

จางเย่ “ใช่ครับ มาให้เหล่าหูอนุมัติสถานที่จัดงานให้น่ะ เขากำลังใช้ภาษาทางการมาอ้างเพื่อเบี่ยงเบนประเด็นกับผมอยู่”

หัวหน้าเฉินหัวเราะและมองไปทางหัวหน้าหู “เหล่าหูนี่นะ คุณก็ทำไม่ถูก คืนส่งปีที่ผ่านมา จางเอ้อร์เป็นถึงสหายร่วมรบกับพวกเราเชียวนะ เรื่องแค่นี้ทำไมคุณถึงไม่ช่วยล่ะ? คุณใจร้ายเกินไปแล้ว” หลังจากพูดจบก็ตบหน้าอกตัวเอง “จางเอ้อร์ มีพี่หูคนนี้อยู่ ฉันอนุมัติให้เธอเอง บอกมา เธอจะเอาที่ไหน? ที่ฮ่องกงฉันจัดการให้ไม่ได้นะ แต่ถ้าเป็นในประเทศเธอเลือกได้เลย!”

จางเย่ยิ้ม “ยังเป็นพี่เฉินที่ใจดี ผมดูสนามกีฬาโอลิมปิกไว้น่ะครับ”

หัวหน้าเฉินเข่าอ่อน หันหน้าเดินหนีทันใด “ลา! ก่อน!”

จางเย่รีบดึงเขาไว้ “คุณทำอะไรน่ะ?”

หัวหน้าเฉินหมดคำพูด “เรื่องนี้เหล่าหูทำให้เธอไม่ได้หรอก ใครจะกล้าทำ เธอนี่มันโลภมากจริงๆ สนามกีฬาเป็นสถานที่แบบไหนกัน เธอเปลี่ยนเป็นที่อื่นเถอะ”

จางเย่เดินไปนั่งที่โซฟา ส่ายหัวก่อนพูดว่า “ผมเลือกที่นั่นแล้ว”

หัวหน้าหูเปิดปากพูดออกมา “อนุมัติให้ไม่ได้จริงๆ ไม่เคยมีตัวอย่างให้เห็นมาก่อน”

จางเย่ “ผมเริ่มไง ก็ถือว่าเป็นตัวอย่างแล้วไม่ใช่เหรอ?”

หัวหน้าเฉินกลอกตา “เรื่องแบบนี้มีแต่เธอที่กล้าคิด!”

หนึ่งชั่วโมง

สามชั่วโมง

ห้าชั่วโมง

หาเส้นสาย

อธิบายเหตุผล

พูดข้อดีข้อเสีย

เขานั่งแช่อยู่ที่กระทรวงวัฒนธรรมทั้งวัน!

ทั่วทั้งกระทรวงวัฒนธรรมต่างรู้เรื่องที่จางเย่คิดหมดแล้ว ทุกคนมีเหงื่อผุดตรงหน้าผาก เดิมทุกคนคิดว่าเรื่องแบบนี้คงไม่มีทางเป็นไปได้ ถ้าคุณจัดกิจกรรมการกุศลขนาดใหญ่ระดับเอเชีย เราสามารถมอบสถานที่ให้คุณจัดงานได้โดยไม่มีปัญหา แต่คอนเสิร์ตมันจะเป็นไปได้ยังไง?

แต่ในขณะนี้เองเรื่องราวกลับพลิกล็อก

หัวหน้าใหญ่ของกระทรวงวัฒนธรรมทนไม่ไหวอีกต่อไป

หัวหน้าใหญ่เปิดการประชุม เขาเรียกหัวหน้าหู หัวหน้าเฉิน และทีมงานบุคลากรที่เกี่ยวข้องให้เข้าไป เขาพูดว่าจางเย่มีคุณูปการต่อวัฒนธรรมของชาติมากแค่ไหน? นวนิยายวรรณกรรม ผลงานการเขียนอักษร เพลงเฮฟวี่เมทัลของจีน คืนชีพรายการคืนส่งปี แม้แต่เรื่องการเพิ่มดันแอนิเมชันจีนจนโด่งดังเมื่อไม่นานมานี้ก็เกิดจากจางเย่ จะพูดว่าจางเย่เป็นผู้นำยุคใหม่ของวัฒนธรรมจีนก็ไม่มากเกินไปใช่ไหม? จางเย่ต่อสู้เพื่อประเทศชาติมาแล้วเท่าไร? ทำงานทางด้านวัฒนธรรมมากน้อยเพียงใด? คนอื่นเขาแค่อยากจัดคอนเสิร์ตเดี่ยวในสนามกีฬาโอลิมปิกไม่ใช่เหรอ? มากเกินไปตรงไหน? ให้เขาทำ! ฉันอนุมัติเอง! ถ้าเอาสถานที่นั้นมาไม่ได้ ฉันจะไปหาพวกเขาด้วยตัวเอง!

จางเย่เองก็มีหน้ามีตาอยู่เหมือนกัน

หรืออาจจะบวกหน้าตาของคุณอู๋เข้าไปด้วย

เรื่องก็เป็นไปตามนี้ จากเดิมทีที่เป็นเรื่องใหญ่มาก แต่เมื่อหัวหน้าใหญ่ออกปาก เรื่องใหญ่ก็กลายเป็นเรื่องเล็ก มีกระทรวงวัฒนธรรมเป็นผู้นำ ตอนบ่ายวันนี้ก็สามารถจองสถานที่ไว้ได้แล้ว นี่ก็เพราะเป็นจางเย่ หากเปลี่ยนเป็นจางหย่วนฉี ฉีเหม่ยหลัย หรือสตาร์คิงสตาร์ควีนคนอื่น คงไม่ได้รับการอนุมัติเช่นนี้

……

ช่วงค่ำ

ที่สตูดิโอ

จางเย่กลับมาและประกาศทันที “จองสถานที่ได้แล้ว!”

ฮาฉีฉีกะพริบตา “อะไรนะคะ?”

จางจั่วตะลึง “เป็นไปได้ยังไง!”

จางเย่ยิ้ม และยื่นนามบัตรให้ฮาฉีฉี “นี่คือคนประสานงานจากสนามกีฬา คุณติดต่อกับเขาเรื่องเวลาจัดคอนเสิร์ตเถอะ ยิ่งเร็วยิ่งดี”

วินาทีนี้ทุกคนถึงได้เชื่อ!

ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งก็ดังขึ้น!

“เชี่ย!”

“จริงเหรอ?”

“พวกเราจะได้จัดคอนเสิร์ตที่สนามกีฬาโอลิมปิกจริงๆ?”

“สวรรค์ คอนเสิร์ตนี้ค่อนข้างใหญ่เลย!”

แค่ค่อนข้างใหญ่เหรอ?

นี่คือคอนเสิร์ตที่ใหญ่ที่สุดของประเทศจีนต่างหาก!

และเป็นคอนเสิร์ตที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียด้วย!