ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - บทที่ 1474 : ตกตะลึง!

วันต่อมา

มีข่าวประกาศ

สตูดิโอจางเย่ประกาศอย่างเป็นทางการ : ประมาณกลางเดือนหน้า คอนเสิร์ตเดี่ยวสุดยิ่งใหญ่ครั้งแรกของจางเย่จะจัดขึ้นที่สนามกีฬาโอลิมปิกแห่งชาติ

ยังไม่ระบุเวลา

ยังไม่ระบุราคาบัตร

ยังไม่ระบุแขกรับเชิญ

มีเพียงชื่อและสถานที่เท่านั้นที่ระบุไว้

ชื่อคอนเสิร์ตคือ ‘ปักกิ่งของเย่’!

เมื่อข่าวเผยแพร่ออกไป คนจำนวนมากก็ต้องตกตะลึง!

“หา?”

“เขาจะจัดคอนเสิร์ตจริงสิ?”

“แต่เรื่องสถานที่นี่มันเป็นมายังไง?”

“ฉันอ่านผิดไปหรือเปล่า?”

“เขาว่าอะไรนะ? สนามกีฬาโอลิมปิก?”

“เชี่ย! สนามกีฬาโอลิมปิก?”

“ที่จุคนได้หนึ่งแสนคนอ่ะเหรอ?”

“จางเย่เป็นบ้าไปแล้ว!”

“ทำไมเบื้องบนถึงอนุมัติล่ะเนี่ย!”

“สนามกีฬาแห่งชาติเอามาใช้เชิงพาณิชย์ได้เหรอ?”

“เล่นใหญ่สุดๆ ไม่เคยมีนักร้องคนไหนถือสิทธิ์ขนาดนี้มาก่อนเลย!”

ประชาชนสนทนาอย่างเผ็ดร้อน

ทั้งตกใจ และตั้งตารอคอย!

ที่สตูดิโอ

จางเย่กำลังอ่านความคิดเห็นของสื่อและชาวเน็ต ทันใดนั้นมือถือของเขาก็ดังขึ้น เขารับสายทีละสาย

เสี่ยวตงโทรมา

เอมี่และหลี่เสี่ยวเสียนก็อยู่ด้านข้าง

พอรับสายเสี่ยวตงก็ตะโกนขึ้นมาทันที “คุณทำได้ยังไง?”

จางเย่หัวเราะ “ก็ทำแบบนั้นแหละ”

เอมี่คำราม “อาจารย์จาง คุณมันนิสัยไม่ดี เมื่อไม่นานมานี้คอนเสิร์ตของพวกเราสปริงการ์เด็นเพิ่งจะจบไป จัดที่สนามกีฬาปักกิ่ง ฉันคิดว่ามันก็ใหญ่มากแล้วนะ แต่คุณนี่ยังไง คอนเสิร์ตแรกก็ไปจัดที่สนามกีฬาแห่งชาติเลยเหรอ? สนามนี้สามารถใช้ได้จริงอ่ะ? พวกเราก็ใช้ได้ด้วยใช่ไหม?”

จางเย่พูด “ได้หมดมั้ง”

เอมี่ตื่นเต้น “เยี่ยมไปเลย ปีหน้าพวกเราจะไปยื่นขอใช้บ้าง!”

หลี่เสี่ยวเสียนที่อยู่ด้านนั้นพูดขัดขั้นมา “พอเถอะน่า เธอไปฟังอาจารย์จางพูดเรื่อยเปื่อย สนามนี้มีแต่เขาที่เอามาใช้ได้ คนอื่นไม่มีสิทธิ์หรอก”

เสี่ยวตงเห็นด้วย “พี่จางพี่หลันเองก็คาดว่าจะไม่ได้เหมือนกัน”

เอมี่หมดกำลังใจในทันใด “ฉันก็รู้อยู่แล้วแหละ เฮ้อ พวกเราจะได้ร้องเพลงในสนามกีฬาโอลิมปิกสักครั้งเมื่อไรกันนะ ถ้าทำได้ก็คุ้มแล้วชีวิตนี้”

จางเย่ฟังจบก็ถือโอกาสพูดขึ้น “ครั้งนี้ก็ได้นี่”

หลี่เสี่ยวเสียน “หา?”

เอมี่ “หมายความว่าไงคะ?”

จางเย่หัวเราะเหอะๆ “ผมกำลังคิดจะโทรหาพวกคุณอยู่พอดี คอนเสิร์ตแรกในอาชีพการงานของผม เพื่อนสนิทอย่างพวกคุณจะไม่สนับสนุนผมหน่อยเหรอ? ผมเพิ่งทำครั้งแรก ยังไม่มีประสบการณ์ แล้วผมก็ตื่นเต้นมากด้วย พวกคุณต้องมาเป็นกำลังให้ผมแล้วล่ะ ตอนนี้ผมเชิญพวกคุณอย่างเป็นทางการเลย”

เสี่ยวตงดีใจ “คุณให้เราเป็นแขกรับเชิญเหรอ?”

หลี่เสี่ยวเสียนถาม “คุณไม่เชิญพี่จางพี่หลันเหรอคะ?”

จางเย่หัวเราะ “ปีนี้เจ๊จางทำตัวลึกลับ ไม่รู้ว่าเธอวุ่นกับอะไรอยู่ หาตัวไม่เจอเลย พี่สาวหลันเองก็ไม่ใช่นักร้องมืออาชีพ สไตล์การร้องของเธอกับผมมันต่างกันเกินไป ร้องคู่ไม่ไหว ผมคิดไปคิดมาก็ยังเป็นพวกเรานี่แหละที่เข้ากันได้ดี ตอนอยู่ที่เกาหลีพวกคุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่ากลับจีนแล้วอยากจะร้องเพลงเฮฟวี่เมทัลด้วยกันอีกสักครั้ง? ถึงเวลารวมตัวเฮฟวี่เมทัลของเราอีกครั้งหนึ่งแล้ว”

เสี่ยวตง “ฮ่าๆ ไม่มีปัญหา!”

หลี่เสี่ยวเสียน “ต้องช่วยอาจารย์จางอยู่แล้ว!”

เอมี่ “คิกคิก ครั้งนี้ฝันถึงราชวงศ์อะไรดี?”

จางเย่ “คุณอยากฝันไปที่ไหนได้หมดเลย”

จากนั้นฉีเหม่ยหลัน จางเสีย เฉินกวง ฟ่านเหวินลี่และคนอื่นๆ ก็โทรมายืนยันกับจางเย่ว่าข่าวนี้เป็นความจริงหรือไม่ แม้ว่าสตูดิโอของจางเย่จะโพสต์ไปแล้ว แต่เมื่อทุกคนเห็นชื่อของสถานที่จัดงานก็รู้สึกไม่ค่อยเชื่อเท่าไรนัก แต่พอยืนยันแล้วพวกเขาต่างดีใจแทนจางเย่ ได้จัดคอนเสิร์ตในสถานที่จัดงานโอลิมปิกชีวิตหนึ่งก็คุ้มแล้วจริงๆ นี่ถือเป็นเกียรติอย่างสูงสุด

แน่นอนว่าในวงการยังมีข้อสงสัยอยู่

“เขาอาศัยอะไร?”

“ยังไงก็น่าจะเป็นสตาร์คิงสตาร์ควีนคนอื่นมากกว่าไหม?”

“ดูจากคุณสมบัติแล้ว สตาร์คิงอีกคนยังเหมาะกว่าอีก”

“จางเย่ก็หน้าใหญ่ไม่เบานะนี่”

“ใช่ สถานที่จัดงานน่าตกใจจริงๆ!”

แต่คนที่พูดสิ่งเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นดาราและนักร้องรุ่นเล็ก

นักร้องและทีมงานที่มีคุณสมบัติจัดการแสดงในสถานที่ความจุหมื่นคนกลับรู้สึกยินดีมาก เพราะพวกเขามองเห็นได้ชัดเจนกว่าคนอื่น คนอื่นไม่สามารถจัดคอนเสิร์ตที่สนามกีฬาโอลิมปิกได้ แม้จะอาศัยเส้นสายแค่ไหนก็ตาม!

ความนิยม?

บารมี?

เครือข่าย?

ความสนิทสนมกับระดับหัวหน้า?

ขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปไม่ได้!

เมื่อมองวงการบันเทิงจีน มีเพียงจางเย่เท่านั้นที่มีคุณสมบัติครบตามข้อกำหนดนี้ แค่ตัวตนของเขาในฐานะหัวหน้าผู้กำกับคืนส่งปีก็ไม่มีใครเทียบได้แล้ว นอกจากนี้ยังมีเส้นสายภรรยาของเขาด้วย มีเพียงจางเย่เท่านั้นที่สามารถกัดแทะสถานที่นี้ด้ จากนั้นล่ะ? ในเมื่อปากนี้ยอมเปิดอ้าแล้ว คนอื่นจะทำอะไรก็ง่ายขึ้น มีตัวอย่างนำร่องแล้ว ในอนาคตนักร้องที่มีความสามารถและคุณสมบัติเพียงพอคิดอยากจัดงานที่สนามกีฬาโอลิมปิกก็ง่ายดายขึ้นมาก ดังนั้นนี่จึงเป็นเรื่องดีแน่นอน ดาราระดับ A หลายคนเห็นข่าวนี้ ก็เตรียมตัวยื่นสมัครขอใช้สนามในปีหน้าแล้ว

บนอินเทอร์เน็ต

แฟนคลับของจางเย่เริ่มเลือกเพลงกันแล้ว

“ฉันอยากฟัง ‘ราชาแห่งคาราโอเกะ’!”

“ผมอยากฟัง ‘ฉันคือนกน้อยตัวหนึ่ง’!”

“ฮ่าๆ ขอเพลง ‘แอปเปิลน้อย’ นะ คึกคักดี!”

“มีเพลงใหม่ไหม?”

“น่าจะมีแหละ คอนเสิร์ตจางเย่จะไม่มีเพลงใหม่ได้ยังไง?”

“รออยู่นะ!”

“ซื้อบัตรยังไงอ่ะ?”

“ยังไม่ประกาศเลย”

“บัตรตั้งหนึ่งแสนใบ น่าจะซื้อง่ายกว่าเดิมนะ!”

“แม่ง ฉันต้องไปดูคอนเสิร์ตของจางเย่ที่ปักกิ่งให้ได้! ฉันเป็นแฟนตัวยงของเขา!”

“สนามกีฬาที่มีคนหนึ่งแสนคนฟังจางเย่ร้องเพลงแค่คนเดียว สวรรค์ แค่คิดเลือดฉันก็เดือดพล่านแล้ว มันจะเป็นฉากแบบไหนกันนะ!”

ที่สตูดิโอ

พวกฮาฉีฉีจางจั่วทั้งหมดออกปฏิบัติภารกิจแล้ว

จางเย่นั่งอยู่คนเดียว เขาเริ่มครุ่นคิดเรื่องเพลงและเรียงลำดับเพลงที่จะใช้ในคอนเสิร์ต ข้อเสนอแนะและเพลงโปรดของเหล่าชาวเน็ต เขาก็เอามาพิจารณาด้วย เพลงคลาสสิกบางเพลงที่เขาเคยร้องมาก่อนแน่นอนว่าต้องหยิบมาร้องสักสองสามเพลง แต่เพลงใหม่กลับไม่มีวี่แววเลย เรื่องนี้จะรีบไม่ได้ ต้องค่อยเป็นค่อยไป เพลงไม่เหมาะก็ไม่ได้อีก นี่คือคอนเสิร์ตครั้งแรกของเขา และยังเป็นการแสดงครั้งสุดท้ายก่อนอำลาวงการบันเทิง เขาต้องทำให้สมบูรณ์แบบที่สุด

จะดีที่สุดถ้าสามารถพุ่งขึ้นไประดับ S ของเอเชีย

แต่จะขึ้นไปได้นั้นยากมาก ระยะห่างยังค่อนข้างไกล

จางเย่มีความยึดติด และยังคงคิดถึงเรื่องนี้อยู่ เขาเป็นคนที่ไล่ตามความสมบูรณ์แบบ อยากทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเสมอ และอยากทำให้เสร็จในรวดเดียว เขาจะไม่ละความพยายามที่จะลั่นกระสุนนัดสุดท้าย สำหรับดาราแล้ว ทำเนียบอันดับก็คือสนามรบ!

ตลอดหลายวันที่ผ่านมา เขาล้วนคิดเรื่องนี้

คนในครอบครัวสนับสนุนงานของเขา พ่อตาแม่ยายก็บอกกับเขาไว้แล้วว่าช่วงหลายวันนี้ไม่ต้องให้เขาไปดูแลเจ๋อชิง เธอจะอยู่บ้านเดิมสักพัก พวกเขาอยากให้จางเย่ใช้เวลาที่มีจัดการเรื่องคอนเสิร์ตให้ดี เพราะหลังจากนี้เวลาทั้งหมดต้องใช้ไปกับการดูแลภรรยาและเลี้ยงลูกแล้ว

ซื้ออุปกรณ์

จัดระเบียบสถานที่

เลือกเพลง

ทั้งหมดใกล้จะพร้อมแล้ว

คอนเสิร์ตครั้งใหญ่ที่สุดของเอเชีย เข้าสู่การนับถอยหลังอย่างเป็นทางการ!