ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - บทที่ 1475 : ลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายออกโรง!

แต่ละวันผ่านไป

การเตรียมงานคอนเสิร์ตคืบหน้าเกินกว่าครึ่งแล้ว

มีโฆษณาประชาสัมพันธ์เต็มไปหมด

ช่วงหลายวันนี้จางเย่ไม่ได้ทำอะไร เขากำลังเลือกเพลงเพื่อทำเป็นเพลย์ลิสต์อยู่ที่สตูดิโอ เรื่องอื่นต่างมอบหมายให้พวกฮาฉีฉีจางจั่วไปทำ จางเย่แค่ตัดสินใจในขั้นตอนสุดท้ายก็พอ และส่วนใหญ่ก็ไม่จำเป็นต้องให้เขากังวล ดูเผินๆ เหมือนเขาว่างมาก แต่ในใจของจางเย่กลับคิดหนักอยู่ตลอด เขาคิดว่าจะทำยังไงให้คอนเสิร์ตครั้งนี้ยิ่งใหญ่ขึ้นอีก ให้เป็นที่ฮือฮาทั่วเอเชีย เจาะเข้าตลาดเกาหลีได้ จะให้ดีคือสามารถขึ้นจุดสูงสุดในครั้งเดียวไปเลย หากเขาสามารถขึ้นไปเหยียบยืนบนปลายยอดนั้นได้ก่อนอำลาวงการ นั่นถึงจะเรียกว่าสมบูรณ์แบบ

เล่นใหญ่กว่าเดิมยังไงดี?

เขาคิดมาทุกวิธีแล้ว

อันนี้?

ไม่ได้!

อันนั้นล่ะ?

ก็ไม่ได้เหมือนกัน!

ถนนสายนี้ถูกปิดตาย จนคล้ายกำลังมนุษย์ไม่อาจผ่านไปได้

ในที่สุดช่วงสายของวันนี้จางเย่ก็ตัดสินใจ กำลังของมนุษย์ยังไม่พอ? ไม่เป็นไร เขามีไม้ตายสุดท้ายที่ยังไม่ได้ใช้อยู่ วงแหวนเกม ในวงแหวนเขายังเหลือของสิ่งหนึ่ง เป็นของที่จางเย่ไม่เต็มใจจะใช้จึงเก็บมาถึงทุกวันนี้ นั่นก็คือลูกเต๋าแห่งความโชคร้าย และก็เหลือเพียงอันสุดท้ายเท่านั้น แม้ว่าลูกเต๋านี้จะมาจากลอตเตอรี่ประเภทแรก และไม่เคยสุ่มได้อีกเลย เขาจึงสามารถจินตนาการถึงความล้ำค่าของสิ่งนี้ได้ ใช้แล้วก็หมดไป ลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายเคยช่วยเขาผ่านช่วงเวลายากลำบากมากมาย จึงมีประโยชน์อย่างยิ่ง จางเย่เลยไม่อยากใช้มันง่ายๆ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่ใช้ตอนนี้จะเอาไปใช้ตอนไหน? ตอนนี้คือเวลาที่สมควรที่สุดแล้ว!

แน่นอนว่าลูกเต๋านี้ก็ทำให้คนทั้งรักทั้งเกลียด เขายังจำเหตุการณ์จี้เครื่องบินครั้งนั้นได้ จางเย่เกือบตายอยู่บนท้องฟ้าระดับความสูงหนึ่งหมื่นเมตรแล้ว อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เขาจำได้ไม่รู้ลืม และก็เป็นฉากอันตรายที่สุดในชีวิตของเขาด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะยังมีรัศมีแห่งโชคอยู่จางเย่ก็ไม่กล้าหยิบไม้ตายนี้ออกมาใช้ง่ายๆ แน่ เพราะสิ่งนี้ถ้าสามารถใช้ฆ่าคนอื่นได้เลย แต่ถ้าใช้ไม่ดีก็จะกลายเป็นการฆ่าตัวตายได้เหมือนกัน!

มาเถอะ ได้เวลาแกออกโรงแล้ว!

สำเร็จหรือล้มเหลว รู้กันคราวนี้แหละ!

ชั้นบนของสตูดิโอ

จางเย่ล้างมือล้างหน้า เปิดวงแหวนเกม และหยิบลูกเต๋าในคลังสินค้าขึ้นมา

‘ลูกเต๋าแห่งความโชคร้าย’ : จะมีผลหลังจากการเขย่า สามารถสุ่มปรับระดับความโชคร้ายของผู้เล่น และระยะเวลาบังคับใช้

ลดลงสิบเท่า

ลดลงห้าเท่า

ลดลงสองเท่า

เพิ่มเป็นสองเท่า

เพิ่มเป็นห้าเท่า

เพิ่มป็นสิบเท่า

ลูกเต๋าทั้งหกด้านมีระดับความโชคร้ายต่างกัน

จากนั้นจางเย่ก็เปิดใช้งานรัศมีแห่งโชค (อัปเกรด) รอจนออร่าส่งผล เขาถึงสงบจิตใจได้ จากนั้นก็หยิบลูกเต๋าลูกเดียวออกมาด้วยความระมัดระวังและหวาดกลัว ที่สำคัญคือเขาเคยมีเงามืดอยู่ในใจ แม้ว่าจะมีรัศมีแห่งโชคอยู่ก็ยังกังวล เพราะรัศมีแห่งโชคแต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาสมปรารถนา 100% แค่เพิ่มค่าความโชคดีเท่านั้น บางครั้งก็ล้มเหลว แต่เขาคิดว่าเขาคงไม่โชคร้ายขนาดนั้น น้อยครั้งมากที่รัศมีแห่งโชคจะไม่ทำงาน ในร้อยครั้งก็มีแค่สักครั้งเดียวเท่านั้นเอง

เอาล่ะ!

จางเย่พึมพัมกับตัวเองก่อนบีบลูกเต๋าแห่งความโชคร้าย พ่นลมหายใจแล้วโยนมันขึ้นไปบนอากาศ สายตาเขาจ้องลูกเต๋าที่โค้งขึ้นไปจนถึงจุดสูงสุด จากนั้นก็ร่วงลงมา

ป๊อกป๊อก ตกลงบนพื้น

หนึ่งครั้ง

สองครั้ง

ลูกเต๋าหมุนทั้งหมดสามครั้ง

หัวใจของจางเย่ก็กระเด้งกระดอนสามครั้งเช่นกัน เขาดูลูกเต๋าที่กลิ้งไปบนพื้นโดยไม่กระพริบตา ในที่สุดลูกเต๋าก็หยุดลง จางเย่รีบลุกขึ้นและวิ่งไปมองอย่างคาดหวัง จากนั้นเขาก็แทบจะต้องกระอักเลือดก!

ข้อความจากระบบปรากฏขึ้นมา :

‘เพิ่มความโชคร้ายเป็นห้าเท่า!’

‘ระยะเวลา : ยี่สิบเก้าชั่วโมง!’

จางเย่ตะลึง และแหกปากตะโกนด่า!

“เชี่ยเอ้ย!”

“ทวดเอ็งสิ!”

“เชี่ยแม่งโว้ย!”

จางเย่โมโหแทบคลั่ง รัศมีแห่งโชคหลุดการเชื่อมต่อโดยไม่คาดคิด ในช่วงเวลาที่วิกฤตและอันตรายที่สุดแต่ดันหลุดการเชื่อมต่อ! แต่ก่อนใช่ว่าจะไม่เคยเกิดขึ้น ครั้งที่รัศมีแห่งโชคยังเป็นเวอร์ชั่นธรรมดา ในบางครั้งก็มีผลเพียงเล็กน้อยหรือแม้กระทั่งล้มเหลว หลังจากอัปเป็นเวอร์ชั่นอัปเกรด สถานการณ์แบบนี้ก็น้อยลงมาก แต่ในความทรงจำของเขามีอยู่ครั้งหนึ่ง ตอนที่เขายังทำงานอยู่ที่ CCTV ในงานเลี้ยงประจำปีของ CCTV ให้พนักงานจับรางวัล และจางเย่ก็จับฉลากได้รางวัลทั้งหมดไปคนเดียว ตอนนั้นเขาเปิดใช้งานรัศมีแห่งโชค (อัปเกรด) และเคยมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นเล็กน้อย ทว่าเขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป ครั้งนี้เขาเล่นใหญ่มาก แต่ดันมาได้เอ่ไม่ตรงเวลาเสียเลย!

ความโชคร้ายห้าเท่า?

สี่สิบเก้าชั่วโมง?

สองวันกว่า?

นี่ต้องการฆ่าฉันชัดๆ!

ยังคิดว่าจะอาศัยลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายมาทำให้เรื่องคอนเสิร์ตยิ่งใหญ่อลังการ!

ตอนนี้เป็นยังไงล่ะ ความฝันของเขาเป็นจริง เรื่องดันถูกทำให้ยุ่งยากไปกว่าเดิมแล้ว!

จางเย่ด่าอย่างบ้าคลั่ง หากคิดในแง่ดี ก็คือดีแค่ไหนแล้วที่ลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายนี้ไม่เพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า เหตุการณ์จี้เครื่องบินครั้งนั้นได้รับผลความโชคร้ายเป็นสิบเท่า หากคุณได้รับโชคร้ายสิบเท่าบวกกับระยะเวลาสี่สิบเก้าชั่วโมง ก็ไม่ต่างจากการฆ่าตัวตาย ตอนนี้อย่างน้อยยังยืดหยุ่นได้บ้าง เขายังมีทางรอด!

ทำยังไงดี?

สองวันนี้จะไปซ่อนตัวที่ไหนดี?

สมองของจางเย่คิดอย่างรวดเร็ว แต่คิดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ มาคิดเรื่องหลบภัยก่อนดีกว่า ในขณะนี้เขาเข้าสู่ภาวะตื่นตัวอย่างมาก มองไปทางหน้าหลังซ้ายขวารัวๆ กลัวว่าจะมีอะไรระเบิดกะทันหัน หรือมีระเบิดมือลอยเข้ามาจากหน้าต่าง ดังนั้นเมื่อกี้เขาจึงเปิดใช้งานรัศมีแห่งโชคไม่หยุด เปิดไว้ตลอดเวลา เขาต้องการใช้รัศมีแห่งโชคมาต้านทานลูกเต๋าแห่งความโชคร้าย แต่นี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาในระยะยาว รัศมีแห่งโชค (อัปเกรด) ใช้พลังงานมากเกินไป หนึ่งวินาทีก็คือชื่อเสียงหนึ่งแสนแต้ม หกล้านแต้มต่อนาที เขาสามารถเปิดได้ห้านาที สามารถเปิดได้สิบนาที แต่สี่สิบกว่าชั่วโมงล่ะ? เขาจ่ายไม่ได้แน่นอน มีค่าชื่อเสียงมากแค่ไหนก็ไม่พอใช้!

มีคนมาเคาะประตู

“ผู้กำกับจาง?”

“ผู้กำกับจางเป็นอะไรคะ?”

“คุณทะเลาะกับใครอีกเหรอครับ?”

พอได้ยินเสียงตะโกนด่า เสี่ยวหวังเสี่ยวโจวและคนอื่นๆ ที่อยู่ในสตูดิโอต่างพากันวิ่งขึ้นมาชั้นบนด้วยความตื่นตระหนก

เมื่อประตูถูกเปิดออก จางเย่ที่เดินออกมากลับดูตื่นตระหนกยิ่งกว่าพวกเขาเสียอีก เขาพูดทันที “ไม่ต้องพูดอะไร ขยับไปให้ไกลจากฉันหน่อย ฉันจะไปซ่อนตัวสักสองวันนะ ช่วงสองวันนี้พวกเธอหนักแน่นไว้นะ อย่าตื่นตกใจถ้าเกิดอะไรขึ้น มีเรื่องอะไรรอฉันกลับมาค่อยคุย!”

เสี่ยวหวังอึ้งไป “หา?”

เสี่ยวซุนตกใจ “เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”

เสี่ยวโจวมึนงง “คุณหนีใครคะ?”

หนีใครเรอะ?

ไม่ว่าใครฉันก็ต้องหนีทั้งนั้น!

เขากลัวจะกระทบถึงคนอื่น พอพูดจบก็รีบออกจากประตูของสตูดิโอไป

เขาเดินบนถนนดูผู้คนที่สัญจรไปมา ตอนนี้จางเย่เห็นใครก็เหมือนเห็นผู้ก่อการร้ายไปหมด!