ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - บทที่ 1480 : จะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นอีกแล้ว!
วันต่อมา
รุ่งเช้า
ชาวเน็ตยังพูดถึงเรื่องนี้กันอยู่
“ดูทำเนียบยัง?”
“เพิ่มขึ้นอีกแล้ว”
“ยอมใจท่านปู่จางเลยจริงๆ”
“ใช่ ไม่ยอมไม่ได้แล้ว!”
“ไม่รู้ว่าวันนี้จะเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นอีก”
“ถ้าปล่อยให้เขาทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ บางทีก่อนจะไปเป็นพ่อคน เขาอาจจะขึ้นถึงยอดอันดับทำเนียบเอเชียได้จริงๆ”
“เหลวไหล ยังห่างอยู่ไม่น้อยเลยนะ”
“ดูเขาโชคร้ายขนาดนี้ จะรอดไปถึงจุดสูงสุดของเอเชียได้หรือเปล่า?”
“พรูด ก็จริง”
เทพเจ้าแห่งความโชคร้าย นี่คือชื่อเล่นใหม่ของจางเย่
ผู้ชายคนนี้สามารถหาคะแนนนิยมด้วยวิธีประหลาดๆ เสมอ ทุกคนเคยชินแล้ว
……
สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
ภายในเต็นท์หลังหนึ่ง
จางเย่นอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ข้างใน เมื่อคืนนี้เขาอาศัยอยู่ในสวนสาธารณะ ไม่กล้ากลับบ้าน และไม่กล้าไปพักที่โรงแรม เขาไปซื้อเต็นท์และตั้งไว้บนสนามว่างๆ อของสวนสาธารณะ แม้ว่าจะมีลมกระโชกแรงห้าหรือหกครั้งตอนกลางคืน แม้ว่าต้นไม้ใหญ่สองต้นด้านข้างจะล้มมาทับเต็นท์ แม้ว่าหมาโคตรดุจะบุกเข้าเต็นท์กลางดึก แม้ว่าเขาจะตื่นขึ้นมาโดยมีงูตัวหนึ่งขดตัวแลบลิ้นขู่ฟ่ออยู่ข้างหัว แต่ก็นั่นแหละ ยังโชคดีที่เขารอดชีวิตมาได้
เขาอ่านข่าว
และดูทำเนียบดารา
คะแนนนิยมเพิ่มขึ้นอีกแล้วเรอะ?
แต่จางเย่จะคิดทางไหนก็ไม่ยินดีไม่ออก ที่จริงเขาผ่านเมื่อวานมาได้อย่างยากลำบากมาก แถมแม่งยังไม่จบด้วย ยังมีวันนี้อีกวัน!
วันนี้จะทำยังไงดี?
วันนี้จะไปหลบซ่อนตัวที่ไหนดี?
ล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตทุกสาขาในปักกิ่งถูกเขาทำลายไปหมดแล้ว!
หรือจะลองไปล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตที่เทียนจินดี?
‘โชคร้ายห้าเท่า’
‘ระยะเวลาที่เหลือ : ยี่สิบหกชั่วโมงห้านาทีสิบห้าวินาที’
เมื่อเห็นตัวเลขนับถอยหลังของลูกเต๋าแห่งความโชคร้าย จางเย่ก็เจ็บปวดนัก
เขาต้องการพลิกสถานการณ์เลยนึกถึงวงแหวนเกมอีกครั้ง เปิดใช้งานรัศมีแห่งโชค (อัปเกรด) แล้วกดเปิดการสุ่มลอตเตอรี่ประเภทที่สองขึ้นมา ไม่ได้เพิ่มเดิมพัน แค่ลองสุ่มดูครั้งหนึ่ง เขาอยากลองดูว่าจะสามารถสุ่มสิ่งที่เอามาใช้แก้สถานการณ์ตอนนี้ได้หรือไม่ ถ้าได้อุปกรณ์ที่สามารถจบการทำงานของลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายล่วงหน้าได้ก็เยี่ยมไปเลย
การสุ่มเริ่มต้นขึ้น
สล็อตแมชชีนเริ่มหมุน
ป๊าด่า
ว่างเปล่า’!
ไม่มีอะไรสักอย่าง!
จางเย่ยังไม่เชื่อ จึงสุ่มอีกครั้ง
แล้วก็ ‘ว่างเปล่า’!
ในที่สุดเขาก็เลิกพยายาม สิ่งนี้ทำให้จางเย่ได้ข้อสรุปในใจแล้ว ผลของรัศมีแห่งโชค (อัปเกรด) มีน้อยกว่าลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายห้าเท่า มาทีหลังย่อมมีประสิทธิภาพกว่ามาก่อน ตราบใดที่สถานะโชคร้ายห้าเท่ายังคงอยู่ จางเย่ก็ไม่สามารถสุ่มอะไรออกมาได้
มีเสียงฝีเท้าด้านนอก
“หืม? มีคนอยู่ไหม?”
“มี”
“ตรงนี้ตั้งเต็นท์ไม่ได้นะ!”
“ได้เลย จะรีบไปเดี๋ยวนี้”
ซิปเต็นท์เปิดออก และจางเย่ก็เดินออกมา
ด้านนอกคือคนงานสุขาภิบาล เพียงเห็นจางเย่ พี่สาวคนนั้นก็ตกใจถอยหลังไปสี่ก้าวอย่างลนลาน แม้น้ำเสียงยังเปลี่ยนไป “จาง จางเย่!”
จางเย่รื้อเต็นท์ จัดเก็บ และจากไป
คนงานสุขาภิบาลหลบเลี่ยงเขาอยู่ไกลๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ
มีทั้งรายงานข่าว ชาวเน็ตเองก็สนทนาอย่างเผ็ดร้อน ตอนนี้ผู้คนทั่วเอเชียต่างรู้แล้วว่าจางเย่เป็นตัวซวย เมื่อก่อนจางเย่จะไปเดินบนถนน เขาต้องปกปิดตัวตนอย่างมิดชิด กลัวจะถูกแฟนคลับรุมล้อม ตอนนี้ไม่ต้องกังวลกับปัญหานี้แล้ว ต่อให้หมอนี่เดินถนนโต้งๆ ก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ในระยะสามเมตร
ในวันนี้จางเย่สามารถ ‘เดินเล่น’ บนท้องถนนได้อีกครั้งแล้ว
ไม่ว่าจะไปที่ไหน ทุกคนต่างหลบหลีกอย่างหวาดกลัว!
“กรี๊ด!”
“จอมตอกหน้าจางโผล่มาแล้ว!”
“รีบเดินเร็ว!”
“อยู่ห่างจากเขาหน่อย!”
“หนีเร็ว!”
ทุกคนทำเหมือนมีปีศาจร้ายบุกเข้ามาในหมู่บ้าน
จางเย่เตรียมใจมาอย่างดี เขาพร้อมรับมือกับสถานการณ์วันนี้ด้วยความตื่นตัวและตึงเครียด แต่ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดปกติ ตั้งแต่จางเย่ออกจากสวนสาธารณะจนถึงตอนนี้ ก็ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้ว แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ข้างถนนไม่มีบ่อน้ำ ไม่มีรถบนท้องถนนที่หลุดจากการควบคุมและวิ่งมาชนเขาแล้ว
เกิดอะไรขึ้น?
นี่มันไม่ปกตินี่!
จางเย่งงเล็กน้อย ยิ่งเป็นแบบนี้เขาก็ยิ่งตื่นตัวกว่าเดิม
เชี่ย แม่งเป็นลมสงบก่อนพายุจะมาแน่ๆ ไอ้ลูกเต๋านั่นคงไม่ใช่ว่ากลั้นไว้ก่อนจะจัดชุดใหญ่ใส่เขาหรอกนะ?
ครึ่งชั่วโมง
หนึ่งชั่วโมง
สองชั่วโมง
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีจนน่ากลัว
หากในเวลาปกติ แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องธรรมดา แต่ตอนนี้แตกต่างออกไป ความโชคร้ายห้าเท่าของลูกเต๋ายังคงนับถอยหลัง มันยังไม่จบลง เมื่อวานปะทะศึกใหญ่ขนาดนั้น แต่วันนี้กลับไม่มีเลย? จะคิดทางไหนก็เป็นไปไม่ได้!
อย่างเชื่องช้า ท้องฟ้ามืดลงแล้ว
จางเย่เริ่มไม่มั่นใจหนักขึ้น
พอตกกลางคืน เขาก็เริ่มโทรหาคนอื่นๆ
……
โทรหาคนในครอบครัว
“แม่ ผมเอง”
“แกอยู่ไหน?”
“ผมอยู่ข้างนอก ที่บ้านไม่มีเรื่องอะไรใช่ไหม?”
“ไม่มีนี่”
“พ่อล่ะ?”
“ดูทีวีอยู่”
“อู๋ล่ะ?”
“เพิ่งวางสายไป เธออยู่บ้านพ่อแม่”
“คุณตาคุณยายล่ะ?”
“ทุกคนสบายดี”
“อืม ไม่น่าใช่แบบนี้สิ”
“แกหมายความว่ายังไงหา? แกอยากให้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับพวกเรารึไง?”
“เอ่อ เปล่า ไม่ได้หมายความแบบนั้น ผมแค่ถามเฉยๆ เป็นห่วงไง”
……
จากนั้นก็โทรไปที่สตูดิโอ
“เหล่าฮา”
“ผู้กำกับจาง คุณจะกลับมาเมื่อไรคะ? ทุกคนเป็นห่วงมากเลยนะคะ”
“ผมไม่เป็นไร สบายดีอยู่ พวกคุณเป็นยังไงบ้าง?”
“พวกเรา? พวกเราสบายดีค่ะ”
“แล้วทางคอนเสิร์ตล่ะ?”
“ทุกอย่างเรียบร้อยดี”
“เวทีไม่ยุบเหรอ?”
“หา? เวทียุบอะไรคะ?”
“มีอุปกรณ์ระเบิดไหม?”
“หา? ไม่ระเบิดค่ะ!”
“มีพนักงานตกบ่อน้ำไหม?”
“หา? ไม่มีค่ะ!”
“อ้อ งั้นไม่มีอะไรแล้ว”
……
เขาโทรออกไปอีกหลายสาย เพื่อนและครอบครัวต่างสอบถามมาหมดแล้ว สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกคนล้วนสบายดี แต่นี่ก็ยิ่งทำให้จางเย่กังวลหนัก
เป็นไปไม่ได้!
เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!
ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่!
มันต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นชัวร์ๆ!
จางเย่ตั้งหน้าตั้งตารอให้มีบางอย่างเกิดขึ้นเร็วๆ ยิ่งเงียบสงบ เขาก็ยิ่งต้องระมัดระวังมากขึ้น ความโชคร้ายห้าเท่าไม่ง่ายดายแบบนี้แน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่ผลกระทบจะมีแค่หนึ่งวันและล้มเหลวไป เขารู้ว่าต้องเกิดสิ่งที่ส่งผลกระทบกับเขาที่ไหนสักแห่ง เพียงแต่มันไม่ได้เกิดขึ้นตรงหน้าเขาเลยไม่ เขาเชื่อจนสุดใจ ไม่ใช่ว่าเขาระแวง แต่การคาดเดาเหล่านี้เกิดจากความเข้าใจที่เขามีต่อวงแหวนเกม เขารู้กฎการทำงานของมันเป็นอย่างดี
หนึ่งชั่วโมง
สองชั่วโมง
กลางคืนแล้ว ยังคงปลอดภัยดี
สื่อมวลชนและประชาชนไม่มีเรื่องสนุกให้ดูแล้ว
“ไอ้หยา ทำไมไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย?”
“วันนี้ไม่มีข่าวของจางเย่เลยเหรอ?”
“ฉันรอมาทั้งวันแล้วเนี่ย”
“พรูด พวกนายไม่มีอะไรทำแล้วรึไง!”
“พวกนายก็พอได้แล้ว วันวันเอาแต่จ้องให้จอมตอกหน้าจางเกิดเรื่องอยู่นั่นแหละ!”
“ปล่อยไปเถอะน่า”
ตอนนี้จางเย่เองก็สงบลงแล้ว ลูกพี่ไม่กลัวเกิดเรื่องแม่งแล้ว ส่งอะไรมาฉันก็รับได้ทั้งนั้น นอนเถอะ ถ้าเกิดเรื่องขึ้นมาจริงๆ พรุ่งนี้ก็ได้รู้แล้ว
YOU MAY ALSO LIKE
chobZhāng Yè
เอ้ะ ยังไงเนี่ย