ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I'm really a superstar - บทที่ 1491 : เปิดม่านคอนเสิร์ต!
วันต่อมา
ในคืนนั้น
สนามกีฬาโอลิมปิกสเตเดียมคับคั่งไปด้วยฝูงชน
“เวทีใหญ่มาก!”
“สวรรค์ โคตรรอลังการ!”
“นี่คือโอลิมปิกสเตเดียมเหรอเนี่ย?”
“กำลังจะเริ่มแล้วเหรอ?”
“ใกล้แล้ว”
“จางเย่!”
“จางเย่!”
“จางเย่!”
คนในพื้นที่จัดงานจำนวนหลายหมื่นกำลังร้องเรียกชื่อจางเย่!
ฝูงชนถึงกับเล่นเวฟกันด้วย รอบแล้วรอบเล่า
ด้านหลังเวที
จางเย่กำลังแต่งหน้า
ฮาฉีฉีร้อง “ตรวจสอบอุปกรณ์อีกครั้ง! กำลังจะเริ่มแล้ว!”
เสี่ยวหวังตื่นเต้น “ข้างนอกนั่นคึกคักกันใหญ่แล้ว!”
เสี่ยวโจวเองก็ตื่นเต้นมาก “ตื่นตาตื่นใจจริงๆ! โคตรตื่นตาตื่นใจมาก!”
“จะไม่ตื่นตาได้เหรอ? นี่เวทีความจุหนึ่งแสนคนเลยนะ!” อู่อี้ว่า “ในทวีปเอเชียนี้ ไม่เคยมีใครจัดคอนเสิร์ตใหญ่ขนาดนี้มาก่อน! มีพวกเราเป็นคนแรก!”
จางจั่ว “กล้องไลฟ์สตรีมติดตั้งรึยัง?”
ถงฟู่ “ติดตั้งเรียบร้อยแล้วครับ ทุกอย่างพร้อมแล้ว!”
จางเย่ยิ้ม “ทุกคนลำบากแล้วนะ”
ช่างแต่งหน้ารีบเบรก “อย่ายิ้มสิคะ กำลังแต่งหน้านะ”
ฮาฉีฉีถาม “วันนี้คอเป็นไงบ้างคะ?”
จางเย่ “เยี่ยม ไม่เคยดีขนาดนี้มาก่อนเลย”
ฮาฉีฉ๊ยิ้ม “งั้นคืนนี้คุณต้องร้องได้ดีแน่นอนค่ะ ใครจะไปรู้ว่าเราอาจจะได้ขึ้นสู่จุดสูงสุดของระดับเอเชียในคืนนี้ก็ได้ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ก็ถือเป็นรางวัลของการทำงานแล้ว หลังคุณกลับมาจากการพักครึ่งปีหรือหนึ่งปีนี้ เราจะได้ลุยในระดับเวทีโลกกันเสียที เวทีในประเทศถือเป็นก้าวแรก จากนั้นเป็นระดับเอเชีย แต่เป้าหมายสุดท้ายคือการสร้างชื่อคุณไปในระดับโลกไงคะ ทุกคนจะลงแรงเต็มที่เลย!”
จางเย่ยินดี “เยี่ยมมาก”
……
ที่บ้านพ่อแม่
พ่อเร่ง “จะเริ่มแล้ว รีบเปิดสตรีมสิ”
แม่ “รีบทำไมเล่า ยังเหลืออีกตั้งสิบนาที”
พ่อ “ก็เปิดไว้ก่อนไง”
……
บ้านของคุณอู๋
หลี่ฉินฉิน “ฉันยังอยากเข้าไปดูที่หน้าเวทีเลย”
อู๋ฉางเหอคำราม “ไอ้เย่น้อยนี่ เป็นตายยังไงก็ไม่ยอมให้เราเข้าไป”
อู๋เจ๋อชิงยิ้มน้อยๆ “ดูที่บ้านเถอะ”
……
บ้านของเหล่าเหยา
เหยาเจี้ยนไฉ “ไอ้เด็กนั่นวันนี้โด่งดังใหญ่แล้ว”
เหยามี่หัวเราะคิก “อาจางยิ่งใหญ่เกรียงไกร!”
……
สตูดิโอของสปริงการ์เด้น
เสี่ยวตงร้องขึ้น “ใกล้เริ่มแล้วนะ!”
เอมี่ฮึ่ม “ไม่ดู!”
หลี่เสี่ยวเสียนยิ้ม “ยังโกรธอยู่เหรอ?”
เอมี่ “แน่สิ! ไม่มีใครทนได้หรอกนะ”
เสี่ยวตง “งั้นฉันจะดูกับเสี่ยวเสียนแล้วกันนะ”
เอมี่ยังงุ่นง่าน แต่ก็อดชำเลืองมองไลฟ์สตรีมไม่ได้
……
การไลฟ์เริ่มขึ้นแล้ว
ในช่องไลฟ์สตรีม จำนวนผู้ชมเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง!
สิบล้าน!
ยี่สิบล้าน!
สามสิบล้าน!
ห้าสิบล้าน!
เพิ่มขึ้นไม่หยุด!
เพิ่มขึ้นครั้งละหลายแสน!
สุดท้ายคอนเสิร์ตยังไม่ทันเริ่ม ผู้ชมไลฟ์สตรีมมิ่งก็ทะลุร้อยล้านไปแล้ว นี่หมายความว่าอย่างไรไม่มีใครรู้ เพราะคอนเสิร์ตที่ไลฟ์สดก่อนหน้านี้ ไม่เคยมีครั้งไหนถึงหลักร้อยล้านเลยสักครั้ง!
สื่อ
คนในวงการ
ประชาชน
ครอบครัวและเพื่อนฝูงของจางเย่
คนที่เข้ามาร่วมงานได้ต่างอยู่ที่เวที ขณะที่คนที่ไม่สามารถมาได้กำลังชมไลฟ์อยู่
……
เริ่มการนับถอยหลัง!
ห้า!
สี่!
สาม!
สอง!
หนึ่ง!
ปัง!!
แสงบนเวทีมีชีวิตชีวาขึ้นในทันที!
สีสันที่ตื่นตาตื่นใจระเบิดออกมาพร้อมกัน!
ผู้ชมไม่ว่าจะหน้าเวทีหรือในไลฟ์ต่างก็ตื่นเต้นแล้ว!
ชั่วขณะนั้น ดนตรีก็ดังขึ้น เป็นการโซโล่ด้วยกีตาร์ไฟฟ้า!
“มาแล้ว!”
“จางเย่!”
“เริ่มแล้ว เริ่มแล้ว!”
“จางแหยโคตรคึกคักเลย!”
“อาจารย์จางฉันรักคุณ!”
“กรี๊ด!”
เสียงกรี๊ดดังสะเทือนไปทั่วทั้งสเตเดียม
ทั่วทั้งพื้นที่เต็มไปด้วยความคึกคัก ทุกคนโบกแท่งเรืองแสงในมืออย่างบ้าคลั่ง!
จางเย่ที่แต่งกายอย่างหรูหรายืนบนแท่นลิฟต์ปรากฏตัวขึ้นกลางเวที เมื่อเห็นภาพตรงหน้า เห็นฝูงชนที่ตื่นเต้นดีใจ เขาก็รู้สึกเหมือนมีหลายอย่างที่อยากจะพูด ถ้ายังมีเวลา เขาก็ยังมีสิ่งที่อยากทำอีกมากมาย แต่ว่าเขาไม่มีโอกาสนั้นแล้ว เขาเหลือเวลาอีกแค่สองชั่วโมงเท่านั้น นี่คือห้วงเวลาที่สวรรค์ยังเมตตาเหลือไว้ให้เขา จางเย่รักษามันอย่างหวงแหน จึงคิดจะปิดม่านลงให้สวยงาม
ขอบคุณนะทุกคน
ขอบคุณที่มาร่วมงานนี้
“จางเย่!”
“จางเย่!”
“จางเย่!”
ท่ามกลางเสียงตะโกนนั้น จางเย่ยกไมค์ขึ้นช้าๆ
ทั่วทั้งเวทีเงียบเสียงลงในทันใด!
จางเย่หลับตา ภาพความทรงจำมหาศาลปรากฏขึ้นในห้วงความคิด
ตั้งแต่เกิด
เข้ามหาวิทยาลัย
เข้าวงการ
ประสบการณ์บนทางสายนี้ผ่านวาบเข้ามาในสมองทีละฉากๆ
เขาอ้าปากร้องด้วยเสียงแหบแห้ง
“ไม่ว่าฉันจะเดินบนถนนเส้นใด”
“ในใจล้วนไม่อาจสงบลงได้”
“นอกจากเสียงเครื่องยนต์และไฟฟ้า”
“ฉันยังได้ยิน เสียงเต้นของหัวใจจากวิญญาณของมัน”
จางเย่ร้องเสียงต่ำ
“ฉันหัวเราะในที่นี้ ร้องไห้อยู่ที่นี่”
“ฉันมีชีวิตในที่นี้ ตายลงอยู่ที่นี่”
“ฉันสวดอ้อนวอนในที่นี้ สับสนอยู่ที่นี่”
“ฉันค้นหาบางสิ่ง และทำบางสิ่งหล่นหายไป”
“ปักกิ่ง”
“ปักกิ่ง”
ผู้ชมพากันกรีดร้องด้วยความตื่นต้น!
เพลงใหม่!
เป็นเพลงใหม่!
เพราะมาก ว่าแล้วว่าต้องเป็นเพลงใหม่!
แต่ว่าไม่มีใครรู้ว่าจางเย่ร้องเพลงนี้ด้วยอารมณ์ความรู้สึกแบบไหน อาจมีเพียงอู๋เจ๋อชิงเท่านั้นที่เข้าใจ
……
ขณะชมการไลฟ์
ถึงใบหน้าของอู๋เจ๋อชิงยังประดับรอยยิ้มน้อยๆ แต่ทว่าสองตากลับแดงรื้นขึ้นมา
……
บนเวที
จางเย่ยังคงร้องต่อ
“สามช่วงถนนระหว่างร้านกาแฟและตลาด”
“เป็นเหมือนความห่างระหว่างแสงไฟนีออนกับพระจันทร์”
“ท่ามกลางความทุกข์ยากของชีวิต ผู้คนโอบกอดและปลอบประโลมกัน”
“ค้นหาและไล่ตามความฝันเฮือกสุดท้าย”
ก่อนที่เขาจะไล่เสียงสูงขึ้น
“ฉันหัวเราะในที่นี้ ร้องไห้อยู่ที่นี่”
“ฉันมีชีวิตในที่นี้ ตายลงอยู่ที่นี่”
“ฉันสวดอ้อนวอนในที่นี้ สับสนอยู่ที่นี่”
“ฉันค้นหาบางสิ่ง และทำบางสิ่งหล่นหายไป”
“ปักกิ่ง ปักกิ่ง”
“ปักกิ่ง ปักกิ่ง [1]”
คนข้างล่างเวทีตะโกนร้องเชียร์ดังลั่น!
ผู้ชมบ้าคลั่ง!
เพลงเปิดเวทีนี้ทำให้ทุกคนเลือดเดือดพล่าน!
……
ที่บ้านของเหล่าจาง
ฟางเว่ยหงถอนหายใจ “อาจารย์จางมีพรสวรรค์ร้ายกาจจริงๆ”
จางหย่วนฉีกลับว่า “เธอรู้สึกรึเปล่าว่าวันนี้เขาไม่ค่อยเหมือนเดิม?”
ฟางเว่ยหงตะลึง “ไม่นะ? มีตรงไหนแปลกไปเหรอ”
“ช่างเถอะ ฉันคงรู้สึกไปเองน่ะ” จางหย่วนฉีว่า
…..
บ้านของเหล่าซวี
สวีเหม่ยหลันสีหน้าชื่นชน “เป็นเพลงที่ดีจริงๆ”
ผู้จัดการของเธอว่า “เพลงใหม่นี่ สุดยอดเลย!”
ผู้ช่วยหญิง “แค่เปิดเวทีก็ร้ายกาจขนาดนี้แล้ว ชวนให้ตะลึงจริงๆ!”
……
บ้านของเหล่าเฉิน
เฉิงกวง “เวทีนี้ยอดจริงๆ!”
ฟ่านเหวินลี่ “เพลงนี้ก็เยี่ยมมากเหมือนกัน”
……
ตอนแรกยังมีคนกังวลว่าคอนเสิร์ตของจางเย่จะมีแต่เพลงเก่าๆ หรือเปล่า
แต่ตอนนี้ เมื่อเปิดเวทีทุกคนก็วางใจแล้ว
จางเย่ก็ยังคงเป็นจางเย่คนนั้น!
————————-
[1] 北京北京 (ปักกิ่ง ปักกิ่ง) โดย วังเฟิง https://www.youtube.com/watch?v=0oZn1M50Uw0
YOU MAY ALSO LIKE
![Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/08/novel_5522_cover-75x106.jpg)
