I'M THE BOSS ลูกพี่หุ่นเทวะ - ตอนที่ 123 ทะลวงจุดคอขวด!

เสือชีตาห์สับเปลี่ยนการเคลื่อนไหวในกลางอากาศติดต่อกัน อาศัยสิ่งกีดขวางต่างๆ นานาพุ่งทะยานไปโดยที่ไม่ได้ตกลงสู่พื้นเลย มันยืมแรงพุ่งผ่านกลางอากาศด้วยความปราดเปรียวอยู่หลายครั้ง ผ่านสิ่งกีดขวางที่โผล่ขึ้นมาไม่ขาดสายไปทีละอันก่อนจะมาถึงเส้นชัยสุดท้ายโดยที่ตลอดทางไม่ได้รับอันตรายใดๆ เลย เขาผ่านภารกิจประเมินผลครั้งนี้ไปได้อย่างสมบูรณ์แบบมาก

“ยินดีด้วย XXX ที่สำเร็จการศึกษาควบคุมหุ่นรบพื้นฐานด้วยผลคะแนนหนึ่งนาที ห้าสิบเจ็ดวินาที เข้าสู่หนึ่งพันคนแรกของทำเนียบบุคคลชั้นยอด” ตัวอักษรสีแดงแถวหนึ่งพลันปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอหุ่นรบของหลิงหลาน นี่ก็พิสูจน์แล้วว่าความเร็วของอีกฝ่ายโดดเด่นเหนือใครอย่างที่คิดไว้จริงๆ

“ว้าว ร้ายกาจมาก ผลคะแนนของเขาไปถึงอันดับหนึ่งพันคนแรกของรายชื่อบุคคลชั้นยอดด้วย นี่ยังเป็นแค่ผลคะแนนครั้งแรกของเขาเองนะ” คำพูดของเสี่ยวซื่อทำให้หลิงหลานอึ้งไปอีกครั้ง ควรทราบว่าจากความสามารถในการบังคับของอีกฝ่าย ขนาดเธอมีมิติการเรียนรู้ มีเวลาฝึกฝนมากกว่าคนปกติหลายสิบเท่าก็ไม่สามารถทำได้ ไม่นึกเลยว่าคนผู้นี้จะทำได้อย่างสบายๆ…

“เขาปิดบังผลคะแนนผ่านด่านก่อนหน้านี้ไว้หรือเปล่า?” หลิงหลานรู้สึกว่าความมั่นใจของเธอถูกโจมตีอย่างใหญ่หลวง และนึกขึ้นได้ว่าเขาเป็นผู้ที่พัฒนาเป็นผีซวี สามารถปิดบังข้อมูลในโลกเสมือนจริงได้ เรื่องนี้ก็ถูกปิดบังไว้เหมือนกันหรือเปล่า?

“ฉันตรวจสอบแล้ว ไม่มีจริง” คำพูดของเสี่ยวซื่อทำให้หลิงหลานรู้ว่าผลคะแนนของอีกฝ่ายถูกต้องอย่างแท้จริง นี่ก็ทำให้หลิงหลานยิ่งพยายามมากขึ้น ครั้งนี้เธอสัมผัสได้ถึงความแตกต่างอย่างแท้จริงของเธอกับปีศาจอัจฉริยะในโลกใบนี้ เดิมทีเนื่องจากเธอไม่มีคู่แข่งในสถาบันศูนย์กลางลูกเสือเลยทำให้เธอหย่อนยานลงเล็กน้อย ทว่าตอนนี้เส้นความพยายามของเธอถูกขึงแน่นอีกครั้ง ให้เธอยืนหยัดมุ่งไปยังเส้นทางของผู้แข็งแกร่งจนถึงที่สุด

“เขาร้ายกาจมากจริงๆ ไม่รู้ว่าฉันจะทำได้ถึงระดับไหน” ในใจหลิงหลานเกิดความคิดแข่งขันเอาชนะขึ้นมา เธอเป็นลูกพี่ในสถาบันมาตลอด จู่ๆ ถูกคนกดข้ามหัวไป อันที่จริงแล้วก็รู้สึกไม่ยอมรับอยู่บ้าง

“ลูกพี่ไม่ลองดูด้วยตัวเองล่ะ” เสี่ยวซื่อเป็นตัวก่อกวนอย่างชัดเจน เขาเอ่ยยุยงทันที

หลิงหลานอยากรู้จริงๆ ว่าตอนนี้เธอเรียนรู้การควบคุมพื้นฐานไปถึงระดับไหนกันแน่ ดังนั้นเมื่อได้ยินคำพูดเสี่ยวซื่อก็เริ่มเลือกภารกิจการประเมินพื้นฐาน

หลิงหลานรู้สึกว่าตัวเองถูกส่งเข้าไปในพื้นที่กว้างขวางแห่งหนึ่ง พื้นที่แห่งนี้แตกต่างกับพื้นที่การประเมินของเสือชีตาห์ที่เธอเห็นเมื่อสักครู่นี้

“แผนที่ของการประเมินผลแต่ละอันจะเป็นการสุ่ม ว่ากันว่ามีแผนที่มากกว่าหนึ่งหมื่นอัน ดังนั้นความเป็นไปได้ที่อยากจะศึกษาแผนที่ให้ทะลุปรุโปร่งล่วงหน้าแทบจะไม่มีเลย นี่ก็เป็นการรับรองว่าผลคะแนนการประเมินแต่ละอันต่างก็เป็นผลคะแนนที่ถูกต้องอย่างแท้จริง” เสี่ยวซื่ออธิบายสาเหตุให้หลิงหลานว่าทำไมแผนที่ถึงไม่เหมือนกัน

“ในเมื่อแผนที่แตกต่างกัน ทำไมยังอาศัยเวลามาจัดอันดับด้วยล่ะ? ฉันคิดว่าแผนที่มากกว่าหนึ่งหมื่นอันนี้ต้องมีแยกเป็นยากง่ายอยู่แล้ว” หลิงหลานไม่เข้าใจเล็กน้อย

“ระดับความยากของแผนที่ทั้งหมดเท่ากัน การควบคุมพื้นฐานของการประเมินผลในแผนที่แต่ละอันแตกต่างกันไม่มาก ดังนั้นเลยสะท้อนระดับที่แท้จริงของผู้ควบคุมหุ่นรบได้ ยกตัวอย่างเช่น ผู้ควบคุมเสือชีตาห์เมื่อตะกี้นี้ที่เคลียแผนที่นั้นได้ในหนึ่งนาที ห้าสิบเจ็ดวินาที เขาแทบจะใช้เวลาเดียวกันกับแผนที่นี้ได้เหมือนกัน ไม่มีทางแตกต่างกันเกินหนึ่งวินาทีโดยประมาณ”

หลิงหลานผงกศีรษะบ่งบอกว่าเข้าใจแล้ว เธอเห็นเวลานับถอยหลังเริ่มต้นการแข่งขันปรากฏขึ้นบนหน้าจอของหุ่นรบ วิธีการเตือนแบบนี้มีมนุษยธรรมมากกว่ามิติการเรียนรู้ของเธอ ถึงยังไงมันก็ให้เวลาคุณเตรียมตัวนะ ไม่เหมือนกับมิติการเรียนรู้ที่จะเริ่มต้นเมื่อไหร่ต้องขึ้นอยู่กับอารมณ์ของมัน ทุกครั้งที่มาต่างก็ไม่บอกไม่กล่าวเลย ทำให้หลิงหลานได้แต่รู้สึกจนปัญญาอยู่ลึกๆ

เมื่อเห็นตัวอักษร GO ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นสองตัว หลิงหลานก็บังคับหุ่นรบกระต่ายของตัวเองให้กระโดดราวกับบินออกไปก็ไม่ปาน หลิงหลานที่ทุ่มเทร่างกายและจิตใจทั้งหมดไม่รู้เลยว่าเวลานี้มีหุ่นรบที่คุ้นเคยได้เข้าไปในมิติภารกิจประเมินผลของเธอ มันคือหุ่นรบเสือชีตาห์ตัวนั้น ผู้มีความสามารถพัฒนาเป็นผีซวีที่หลิงหลานคิดมาตลอดว่าอันตรายมากๆ

ที่แท้ตอนที่หลิงหลานยืนชมในมิติประเมินผลของหุ่นรบเสือชีตาห์ อีกฝ่ายก็รู้หมดแล้ว อย่างไรก็ตาม หุ่นรบของหลิงหลานดูไม่มีพิษมีภัยอยู่บ้างจริงๆ การกระทำของหุ่นรบที่โยกหัวไปพลางแทะแครอทไปพลางดูสนุกสนานร่าเริงอย่างยิ่ง ทำให้ผู้ควบคุมเสือชี้ต้าอดไม่ไหวหัวเราะขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ในใจยากจะเลี่ยงความสงสัยต่อผู้ควบคุมหุ่นรบขึ้นมาไม่ได้

เขาพบว่าหุ่นรบกระต่ายตัวนั้นแค่รับชมเพียงอย่างเดียวเท่านั้น และก็ปล่อยตามอำเภอใจ เมื่อการประเมินผลสิ้นสุดก็เห็นข้อความที่ระบบส่งมา ในใจก็ตื่นเต้นพอใจมาก เมื่ออารมณ์สงบลง เขากำลังคิดจะเลือกจบการศึกษาและออกจากหอฝึกหุ่นรบ แต่แล้วก็พบว่าหุ่นรบกระต่ายของหลิงหลานเลือกภารกิจประเมินผลเช่นกัน เนื่องจากความสงสัยเขาเลยไม่ได้เลือกจบการศึกษา หากแต่เลือกตัวเลือกฝึกฝนใหม่อีกครั้งและกลับไปที่หอฝึกหุ่นรบ หลังจากนั้นก็เข้ามาชมการประเมินผลของหลิงหลาน

แน่นอนว่าตัวเลือกนี้ทำให้เขาต้องทำการประเมินผลพื้นฐานใหม่อีกครั้งในภายหลัง แต่เขาไม่สนใจเลย ถึงยังไงสำหรับเขาแล้ว การผ่านการประเมินผลเป็นเรื่องที่ง่ายดายมากจริงๆ

เสี่ยวซื่อสังเกตเห็นในแวบแรกที่อีกฝ่ายเข้ามาชมดู แต่เสี่ยวซื่อไม่ได้เตือนหลิงหลาน นอกจากนี้เสี่ยวซื่อเองก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะส่งผลกระทบอะไรต่อพวกเขาได้ด้วย ต่อให้ฝ่ายตรงข้ามเป็นผู้มีความสามารถพัฒนาเป็นผีซวี แต่เสี่ยวซื่อก็เชื่อมั่นมาโดยตลอดว่าโลกเสมือนจริงคืออาณาเขตของเขา ไม่มีใครสามารถทำร้ายหลิงหลานต่อหน้าต่อตาเขาได้

หลิงหลานเอาแครอทที่เดิมทีสะพายอยู่บนหลังมาคาบไว้ในปากทันทีเพื่อให้หุ่นรบกระต่ายกระโดดโลดแล่นได้อย่างเต็มที่ ไม่ต้องแบกรับภาระใดๆ จากนั้นก็เห็นกระต่ายยักษ์ตัวหนึ่งที่อยู่ในพื้นที่กว้างโล่งแห่งนั้นกำลังกระโดดผ่านสิ่งกีดขวางไปทีละอันด้วยความปราดเปรียว

พื้นที่เพียงพอให้หุ่นรบของหลิงหลานกระโดดได้อย่างอิสระเสรี นี่ทำให้หลิงหลานไม่ต้องสนใจสิ่งกีดขวางพวกนั้นมากเกินไป ตอนนี้หลิงหลานปล่อยความเร็วสูงสุดที่เธอสามารถให้หุ่นรบกระต่ายวิ่งตะบึงไปได้ พูดอีกอย่างก็คือความเร็วมือของเธอไปถึงจุดสูงสุดแล้ว

“ความเร็วดีมาก ความเร็วมือของอีกฝ่ายน่าจะไปถึงระดับสูงแล้ว ไม่นึกเลยว่าดาวเว่ยหลานจะมีคนรุ่นเยาว์ที่ร้ายกาจขนาดนี้ด้วย เป็นนักเรียนเหรอ? ถ้าเกิดเป็นนักเรียนละก็ เขาคือใครกัน? อัจฉริยะระดับสุดยอดที่อายุ 13 ก็ท้าทายภารกิจปิดล็อกได้สำเร็จเหรอ?” ผู้ควบคุมเสือชีตาห์เห็นความเร็วของหุ่นรบกระต่ายก็อุทานด้วยความชื่นชมอย่างลับๆ ในสมองเริ่มใคร่ครวญว่าผู้ควบคุมหุ่นรบกระต่ายคนนี้คือใครในดาวเว่ยหลานกันแน่

ความจริงก็โทษหุ่นรบเสือชีตาห์ไม่ได้เหมือนกันที่ไม่ยอมคิดถึงดาวดวงอื่นเลย เพราะว่ามือใหม่ที่ฝึกฝนในหอฝึกหุ่นรบต่างก็เป็นมือใหม่ที่ไม่อาจใหม่ได้อีกซึ่งเพิ่งจะเข้ามาในโลกเสมือนจริง หรือไม่ก็เป็นนักเรียนจากสถาบันลูกเสือที่ท้าทายภารกิจได้สำเร็จ ไม่ว่าแบบไหนต่างก็เป็นพวกที่ไม่มีเงินในกระเป๋า ดังนั้นเลยจ่ายค่าเทเลพอร์ตที่มากมายมหาศาลไม่ไหว ถ้าอยากเรียนเรื่องหุ่นรบก็ต้องเรียนรู้ฝึกฝนในหอฝึกหุ่นรบในโลกดาวดวงนี้ ไม่สามารถเลือกเทเลพอร์ตไปที่ดาวดวงอื่นได้

เนื่องจากความเข้าใจผิดเช่นนี้เองทำให้ผู้ควบคุมเสือชีตาห์ไม่สามารถหาผู้ควบคุมหุ่นรบกระต่ายเจอมาตลอด จนกระทั่งเขาไปที่โรงเรียนทหารถึงค่อยพบเบาะแสบางอย่าง

…………..

หลิงหลานเลี้ยวโค้งด้วยความเร็วสูงหลายครั้งทำให้ผู้ควบคุมเสือชีตาห์ตกตะลึงและก็เสียใจเล็กน้อย “อืม ดูเหมือนว่าจะมีข้อบกพร่องเรื่องความแม่นยำอยู่นิดหน่อยนะ แต่ว่าภายใต้ความเร็วแบบนี้ก็ทำได้สมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว” ผู้ควบคุมเสือชีตาห์รู้ดีว่ายิ่งความเร็วสูง ระดับความยากของการบังคับหุ่นรบก็จะเพิ่มขึ้นสูงฉับพลัน การเลี้ยวโค้งบางอย่างจะสามารถเลี้ยวโค้งได้อย่างสมบูรณ์ที่สุดภายใต้ความเร็วต่ำ แต่เมื่ออยู่ภายใต้ความเร็วสูง มันทำได้ยากมาก โดยปกติแล้วขอเพียงสามารถเคลื่อนไหวตามที่กำหนดไว้ได้สำเร็จก็จะถือว่าทำได้ยอดเยี่ยมแล้ว

การปฏิบัติของหลิงหลานในเส้นทางด้านหน้าเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ แต่ว่าส่วนครึ่งหลังไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น ตอนที่หลิงหลานกำลังวิ่งด้วยความเบิกบานอยู่นั้น เธอก็พบว่าจุดที่ยากลำบากมาแล้ว ที่แท้พื้นที่กีดขวางที่เคลื่อนที่อย่างไร้กฎเกณฑ์ก็มาถึงแล้ว ต่อให้ในใจหลิงหลานจะรู้นานแล้วว่ามีอุปสรรคแบบนี้อยู่ แต่เพราะว่ามันมาอย่างกะทันหันทำให้เธอรู้สึกว่ายังรับมือไม่ทันอยู่บ้าง

เนื่องจากสิ่งกีดขวางเคลื่อนที่อย่างไร้กฎเกณฑ์นี้มาอย่างแปลกประหลาดไม่อาจคาดเดาได้อย่างยิ่ง ไม่มีกฎเกณฑ์เลยสักนิดเดียวจริงๆ

ในขณะที่หลิงหลานกำลังวิ่งอย่างรวดเร็ว ขอบตาก็เห็นหินก้อนยักษ์พุ่งมาที่ด้านซ้ายของตัวเองฉับพลัน ดูจากความเร็วนั้น หลิงหลานรู้ดีว่ามันจะต้องกระแทกตรงเข้ากับเอวของหุ่นรบเธอแน่นอน

หลิงหลานตัดสินใจในชั่วพริบตา เธอปฏิเสธตัวเลือกหยุดระบบหุ่นรบฉุกเฉิน หลิงหลานรู้ดีว่าเมื่อหยุดการทำงานลง ความเร็วของหุ่นรบก็จะเพิ่มขึ้นมาไม่ได้อีกแล้ว เพราะว่าที่นี่ไม่มีพื้นที่และโอกาสให้หุ่นรบค่อยๆ เพิ่มความเร็วรุดไปข้างหน้า การตัดสินใจในตอนนี้มีแต่ต้องอาศัยความเร็วเพื่อฝ่าทะลวงไปเท่านั้น

การตัดสินใจของหลิงหลานเหมือนกับหุ่นรบเสือชีตาห์ นั่นก็คือทำการเตรียมยืมแรง อุปกรณ์ขับเคลื่อนที่อยู่ตรงเอวสองฝั่งของหุ่นรบหลิงหลานเปิดใช้งานพร้อมกัน ยืมพลังของอุปกรณ์ขับเคลื่อนให้เพิ่มความเร็วของหุ่นรบขึ้นมาหนึ่งระดับอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม ก้อนหินยักษ์มาเร็วมากเกินไป ต่อให้หลิงหลานเปิดใช้งานอุปกรณ์ขับเคลื่อนของหุ่นรบในชั่วพริบตาเพื่อให้ความเร็วของหุ่นรบสูงขึ้นเล็กน้อย ก็ทำได้แค่ให้หุ่นรบหลุดพ้นจากขอบเขตของก้อนหินยักษ์ได้มากกว่าครึ่งตัวเท่านั้น ขาหลังของหุ่นรบกระต่ายยังไม่สามารถหลุดออกจากขอบเขตการชนของก้อนหินยักษ์ได้

“จะล้มเหลวแล้วเหรอ?” ผู้ควบคุมเสือชีตาห์ขมวดคิ้วอย่างเงียบๆ เนื่องจากเวลานี้หุ่นรบกระต่ายไม่มีความเป็นไปได้ใดๆ ที่จะหลีกหนีได้แล้ว ทว่าในตอนนี้เอง การเคลื่อนไหวต่อมาของหุ่นรบกระต่ายกลับทำให้ดวงตาเขาเปล่งประกาย อดตะโกนเสียงดังว่า ‘ดี’ ไม่ได้

ที่แท้หุ่นรบกระต่ายทำการเคลื่อนไหวที่เหนือความคาดหมายออกมา ขาหลังของหุ่นรบกระต่ายสั่นขึ้นมาฉับพลัน จากนั้นก็เห็นเอวกับขาหลังของหุ่นรบปรากฏเป็นมุมฉากเกือบจะเก้าสิบองศา เป็นพราะการเคลื่อนไหวแปลกประหลาดนี้ทำให้ขาหลังของหุ่นรบกระต่ายสามารถเฉียดผ่านก้อนหินยักษ์ไปได้ ไม่เพียงเท่านั้น ขาหลังที่เอียงอยู่นั้นก็ถีบตัวขึ้นมาโดยพลัน มันเหยียบไปบนก้นหินยักษ์ที่แฉลบผ่านตัวก้อนนั้นทันทีจนเกิดเสียงดังสนั่นที่น่าหวาดกลัวสุดขีด เป็นเพราะการถีบตัวของหุ่นรบกระต่ายทำให้การเคลื่อนไหวที่แต่เดิมทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วนั้น กลายเป็นพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่มากกว่าเดิมสามเท่า

ถ้าหากพวกอาจารย์ของมิติการเรียนรู้เห็นท่านี้ละก็ พวกเขาจะต้องอุทานอย่างตกใจว่านี่คือท่าไม้ตายกระต่ายทะยานฟ้า

ถึงแม้ว่าท่านี้จะถือกำเนิดจากความสามารถของกระต่าย แต่ความจริงแล้วมันไม่เหมาะให้หุ่นรบกระต่ายใช้เลย เพียงแต่ฉากเมื่อสักครู่นี้ทำให้หลิงหลานหนีจนไม่อาจหนีได้แล้วและใช้ท่านี้ออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ แน่นอนว่าการที่สามารถทำให้หุ่นรบกระต่ายแสดงความคล่องแคล่วปราดเปรียวออกมาเช่นนี้ได้ก็ต้องขอบคุณที่หลิงหลานฝึกฝนการควบคุมพื้นฐานอย่างหนักในมิติการเรียนรู้เลยหลอมรวมการควบคุมพื้นฐานพวกนั้นเข้ามาในสัญชาตญาณได้ ด้วยเหตุนี้เองถึงได้โชคดีใช้ท่านี้ออกในช่วงเวลาวิกฤติได้ ช่วยให้หลิงหลานหลีกหนีสภาวะอับจนครั้งนี้พ้น

อย่างไรก็ตามวิกฤติของหลิงหลานไม่ได้สิ้นสุดลงเพียงเท่านี้ เนื่องจากการเพิ่มพลังของกระต่ายทะยานฟ้าทำให้ความเร็วของหุ่นรบทะลุขีดจำกัดที่หลิงหลานสามารถควบคุมได้ และเนื่องจากความเร็วของหุ่นรบสูงขึ้น สิ่งกีดขวางต่างๆ นานาก็เปลี่ยนเป็นรวดเร็วตามขึ้นมา เห็นได้ชัดว่ามันลอยละลิ่วแปลกประหลาดมากขึ้นทำให้หลิงหลานทำอะไรไม่ถูกอยู่พักหนึ่ง

เวลานี้หลิงหลานที่นั่งอยู่ในหุ่นรบกระต่ายหลั่งเหงื่อจนเปียกชุ่ม เธอมองดูภาพหน้าจอทุกทิศทางที่ปรากฏขึ้นในหุ่นรบอย่างใจจดใจจ่อ หลบการโจมตีของพวกสิ่งกีดขวางที่ไม่รู้ว่ามาจากทิศทางไหน ความเร็วมือของเธอทะลุจุดคอขวดกลายเป็นรวดเร็วมากยิ่งขึ้นในตอนที่เธอไม่รู้สึกตัว ถึงขนาดที่ปรากฏภาพซ้อนหลายครั้งอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

………………………………