I'M THE BOSS ลูกพี่หุ่นเทวะ - ตอนที่ 190 หุ่นรบลึกลับในหลุมดำ!
“อาโอกิ แจ้งหน่วยรบไพ่ราชาพิเศษ ให้สังหารผู้ควบคุมหุ่นรบไพ่ราชาของพวกมันอย่างสุดความสามารถ!” ในเมื่อลอบโจมตีไม่ได้ผล ถ้าอย่างนั้นก็โจมตีผู้ควบคุมหุ่นรบไพ่ราชาของพวกมันร่วงลงไปส่วนหนึ่งเพื่อบรรลุเป้าหมายในการลดทอนกำลังรบของพวกเขา นายพลสั่งการอย่างเฉียบขาด
“ไฮ้!” อาโอกิยืนตัวตรงโค้งคำนับรับคำสั่งของนายพลด้วยความเคารพ ความหยิ่งทระนงที่เดิมทีอยู่บนใบหน้าถูกเก็บไปทันที หลังจากนั้นเขาก็หันกายแล้วถ่ายทอดคำสั่งนี้ให้กับเหล่าผู้ควบคุมหุ่นรบที่กำลังประจันหน้าต่อสู้กับผู้ควบคุมหุ่นรบไพ่ราชาของอีกฝ่าย
แต่ในตอนนี้เอง หุ่นรบไพ่ราชามังกรเหินที่ปล่อยออกมาเป็นกลุ่มแรกสุดได้เข้าปะทะกับฝ่ายตรงข้ามแล้ว ตั้งแต่นี้ไปการเข่นฆ่ากันอย่างโหดเหี้ยมก็ได้เปิดม่านขึ้น
ในขณะที่กองบัญชาการทั้งสองฝ่ายกำลังอดทนรอคอยความคืบหน้าในการสู้รบของผู้ควบคุมหุ่นรบไพ่ราชาอยู่นั้น พลังงานไร้รูปร่างสายหนึ่งกำลังก่อตัวขึ้นที่ใจกลางไฟสงคราม
ทหารที่เฝ้าจับตามองสนามรบคนหนึ่งบนยานบัญชาการของสหพันธรัฐส่งเสียงร้องตกใจออกมาทันใด
ทหารที่อยู่ข้างๆ ถูกเขาทำให้สะดุ้งตกใจ รีบเอ่ยถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”
“นายดูสิ นั่นคืออะไรน่ะ?” นายทหารซูมภาพผิดปกติที่เขาพบทันที จากนั้นก็เห็นว่าใจสงครามมีจุดสีดำโผล่ขึ้นมาตรงนั้นโดยไม่คาดคิด
นายทหารรู้สึกมาโดยตลอดว่าจุดสีดำนั้นดูน่ากลัวแปลกๆ อยู่บ้าง เขาพลันขยายภาพจุดสีดำออกมาหลายเท่าเพื่อให้มีขนาดใหญ่ที่สุด แล้วในที่สุดก็มองเห็นด้านในภาพได้อย่างชัดเจน ตรงใจกลางของจุดสีดำคล้ายกับมีกระแสลมกำลังไหลย้อนอยู่รางๆ สิ่งที่แปลกประหลาดยิ่งไปกว่านั้นคือ จุดดำนั้นกำลังขยายตัวอย่างรวดเร็ว
“หรือว่าเป็น….หลุมดำ!” ปรากฏการณ์กระแสลมย้อนกลับที่น่าหวาดกลัวนี้ทำให้เขาตระหนักขึ้นมาได้ทันใดก่อนจะพูดโพล่งออกมา
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” ร้อยเอกซึ่งเป็นนายทหารชั้นผู้ใหญ่ที่รับผิดชอบห้องเฝ้าระวังตรวจสอบได้ยินเสียงก็รีบเข้ามาอย่างเร็วไว
“ท่านครับ เป็นหลุมดำ มีหลุมดำโผล่ขึ้นตรงใจกลางสงคราม รีบให้พวกเขาถอยทัพเร็วเข้า” นายทหารตกใจกลัวจนหน้าซีดเผือด หลุมดำเป็นจุดจบของทุกสิ่งทุกอย่าง เมื่อถูกหลุมดำกลืนกินก็ไม่มีใครสามารถหนีออกมาจากด้านในได้ ดังนั้น เมื่อพบการกำเนิดของหลุมดำ ต่อให้ทั้งสองฝ่ายกำลังสู้รบกัน พวกเขาต่างก็เลือกที่จะหยุดการรบไว้เพียงเท่านี้และหลบหนีไปด้วยกันอย่างที่รู้กันดี
ร้อยเอกมองเห็นจุดดำที่นายทหารขยายใหญ่อย่างไม่มีจำกัดได้อย่างแจ่มแจ้งเช่นกัน จุดดำที่เดิมทีมีขนาดเท่านิ้วมือได้แผ่ขยายออกเป็นหลุมวงกลมที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางยี่สิบสามสิบเซนติเมตรในช่วงเวลานี้เอง ความเร็วในการขยายตัวของหลุมรวดเร็วอย่างยิ่งยวด สามารถคาดการณ์ได้เลยว่ามันจะก่อตัวเป็นหลุมขนาดใหญ่ยักษ์ที่สามารถกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างในช่วงเวลาสั้นๆ เวลานั้นทุกคนที่นี่ต่างก็ไม่สามารถหลบหนีหายนะครั้งนี้พ้น
ร้อยเอกรู้ว่าสถานการณ์ฉุกเฉินแล้ว เขารีบพุ่งไปที่ออปติคัลคอมพิวเตอร์ของตัวเองอย่างฉับไว จากนั้นก็เปิดใช้มาตรการฉุกเฉินยามสงครามของออปติคัลคอมพิวเตอร์! แน่นอนว่ามาตรการแบบนี้ไม่สามารถใช้งานสงเดชได้ เมื่อพบว่ามีการใช้อำนาจส่งเดชจะต้องถูกส่งขึ้นศาลทหารรับการลงโทษ
“เปิดใช้มาตรการฉุกเฉินยามสงครามสำเร็จ โปรดเลือกรายการที่ต้องการ!” ออปติคัลคอมพิวเตอร์เอ่ยถามอย่างเย็นชา
“เปิดช่องสื่อสารทั้งกองทัพ ฉันจะทำการประกาศทั่วทั้งกองทัพ!” แค่ช่วงเวลาในการเปิดใช้งานนี้ก็ทำให้หน้าผากกับปลายจมูกของร้อยเอกมีเหงื่อไหลย้อยลงมา หลุมดำน่ากลัวมากเกินไปจริงๆ เขากลัวว่าจะไม่ทันการ
“เชื่อมต่อช่องสื่อสารทั้งกองทัพสำเร็จ!” เมื่อออปติคัลคอมพิวเตอร์กล่าวคำพูดประโยคนี้ ร้อยเอกก็กดปุ่มพูดสายเพื่อแจ้งทั้งกองทัพว่า “เวลานี้ทำการแจ้งเตือนฉุกเฉินทั้งกองทัพ หลุมดำกำลังก่อตัวขึ้นที่ใจกลางสงคราม! ผู้ควบคุมหุ่นรบทุกคนรีบถอนทัพทันที ผู้ควบคุมหุ่นรบทุกคนรีบถอนทัพทันที!”
“แจ้งเตือนฉุกเฉินทั้งกองทัพอีกครั้ง หลุมดำก่อตัวขึ้นที่ใจกลางสงครามแล้ว! ควบคุมหุ่นรบทุกคนรีบถอนทัพทันที ผู้ควบคุมหุ่นรบทุกคนรีบถอนทัพทันที!”
การแจ้งเตือนทั้งกองทัพที่ไม่คาดฝันนี้ทำให้เหล่าทหารสหพันธรัฐส่งเสียงฮือฮาขึ้นมา เวลานี้กองบัญชาการได้รับภาพหลุมดำที่ห้องเฝ้าระวังตรวจสอบส่งมาแล้ว ผู้บัญชาการสูงสุดให้ยานอวกาศที่บรรทุกหุ่นรบทั้งหมดส่งสัญญาณถอนทัพทันทีโดยไม่ต้องคิดเลยแม้แต่น้อย
ทว่าเวลานี้หลุมดำตรงใจกลางสงครามได้ขยายตัวจนปากหลุมสีดำกว้างสามสี่เมตรแล้ว พลังงานของกระแสลมที่กลืนกินมองเห็นได้ชัดเจนอย่างยิ่งยวดแล้ว โดยเฉพาะสำหรับผู้ควบคุมหุ่นรบไพ่ราชาที่อยู่ใกล้กับหลุมดำ พวกเขาหยุดการต่อสู้ลงด้วยความเคร่งเครียด มองไปยังปากหลุมสีดำที่มีกระแสลมกลืนกินรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความหวาดกลัวอย่างเต็มเปี่ยม
ทุกคนรู้ว่าหลุมดำบ่งบอกถึงอะไร มันคือหายนะ ความตายและบ่อเกิดการทำลายล้างทุกสิ่ง
“เป็นหลุมดำ รีบถอยเร็วเข้า!” หลุมดำที่เห็นได้ชัดแบบนี้ทำให้พวกผู้ควบคุมหุ่นรบของจักรวรรดิฮิงูเระถอยร่นไปด้านหลังอย่างรวดเร็วโดยไม่รอให้ยานอวกาศของตัวเองส่งสัญญาณถอยทัพออกมา
เวลานี้ผู้ควบคุมหุ่นรบทั้งหมดของทั้งสองประเทศไม่ปรารถนาที่จะสู้ต่อแล้ว หุ่นรบทุกตัวแล่นไปยังยานอวกาศของฝ่ายตัวเองอย่างฉับไว กลัวว่าถ้าเกิดพวกเขาช้าไปจะถูกหลุมดำกลืนกินเข้าไปได้
แต่พวกเขาก็ยังช้าไปอยู่ดี ทันใดนั้นเองจู่ๆ หลุมดำที่ขยายตัวจนเส้นผ่าศูนย์กลางไปถึงสิบกว่าเมตรก็ระเบิดออกมา หลังจากนั้นหลุมดำก็เหมือนกับถูกพลังอะไรบางอย่างเปิดออก มันเปลี่ยนเป็นหลุมดำขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางมากกว่าหนึ่งร้อยเมตรทันที นี่ทำให้หุ่นรบที่อยู่ชั้นในสุดถูกพลังกลืนกินของหลุมดำดูดเอาไว้
“บัดซบ เร่งแรงม้า เปิดใช้กำลังเครื่องยนต์ 120%!” หุ่นรบที่อยู่ชั้นในสุดรู้สึกได้ถึงแรงดูดที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จากทางด้านหลัง ผู้ควบคุมหุ่นรบที่มีปฏิกิริยาตอบสนองรวดเร็วก็ทำการตัดสินใจทันที พวกเขาให้เครื่องยนต์ขับเคลื่อนด้วยแรงขับเคลื่อนสูงสุดเพื่อที่จะพยายามหลบหนีแรงกลืนกิน ทว่าการเปิดใช้งานเครื่องยนต์ 120% ไม่สามารถคงไว้ได้นาน เมื่อเปิดใช้เป็นเวลานาน มันจะสร้างความเสียหายต่อเครื่องยนต์หลักไปตลอดกาล โดยปกติแล้วผู้ควบคุมหุ่นรบที่รักทะนุถนอมหุ่นรบจะทำแบบนี้ไม่ลง
ผู้ควบคุมหุ่นรบที่มีปฏิกิริยาตอบสนองรวดเร็วกลุ่มนี้ยังถือว่าโชคดี ถึงแม้ว่าพวกเขาจะจ่ายค่าตอบแทนด้วยเครื่องยนต์ที่เสียหาย แต่พวกเขายังพุ่งออกมาจากขอบเขตการกลืนกินของหลุมดำรอดชีวิตไปได้ ทว่ามีผู้ควบคุมหุ่นรบจำนวนมากกว่านั้นได้สูญเสียโอกาสรอดชีวิตโดยสิ้นเชิงเนื่องจากตอบสนองช้าไป พวกเขาถูกพลังกลืนกินสายนี้กลืนเข้าไปทันที เมื่อพวกเขาคิดจะเปิดใช้แรงขับเคลื่อนยนต์สูงสุดอีกก็ไม่มีประโยชน์แล้ว
ต่อให้ผู้ควบคุมไพ่ราชาแข็งแกร่งเกรียงไกรบงการสนามรบได้ก็เป็นเหมือนกับเด็กทารกไม่สามารถต้านทานภายใต้อานุภาพของธรรมชาติอวกาศที่น่ากลัวนี้
ถึงแม้ว่าผู้ควบคุมหุ่นรบไพ่ราชาส่วนใหญ่ที่มีปฏิกิริยาตอบสนองรวดเร็วหนีพ้นจากขอบเขตพลังกลืนกินของหลุมดำได้แล้ว แต่เนื่องจากหลุมดำโผล่ขึ้นที่ใจกลางสงครามของหุ่นรบไพ่ราชา ดังนั้นจึงมีผู้ควบคุมหุ่นรบไพ่ราชาไม่น้อยที่ถูกดูดเข้าไปอย่างไร้ความปรานี
ผู้ควบคุมหุ่นรบของทั้งสองประเทศเผชิญหน้ากับสถานการณ์แบบนี้ก็ได้แต่เบิกตาค้างมองดูหุ่นรบเหล่านั้นถูกกลืนกินเข้าไปในหลุมดำ ถึงขนาดที่ยังมีผู้ควบคุมหุ่นรบไม่น้อยที่สูญเสียการควบคุมหมุนชนกันอยู่ในกระแสลมปั่นป่วนอย่างรุนแรงก่อนที่จะโดนกลืนเข้าไปในหลุมดำจนระเบิดกลายเป็นเศษชิ้นส่วนนับไม่ถ้วน…
“8217 อดทนเอาไว้นะ!” ขบวนหุ่นรบไพ่ราชาของสหพันธรัฐเกิดวิกฤติแบบนี้เช่นเดียวกัน 8207 ซึ่งเป็นหุ่นรบหลักมีปฏิกิริยาตอบสนองเร็วมาก เกือบจะหนีออกจากรัศมีศูนย์กลางแรงดูดที่ทรงพลังได้แล้ว ขอเพียงหุ่นรบไม่เกิดความเสียหาย ย่อมไม่มีปัญหาในการหนีเอาชีวิตรอด
ทว่าวิงแมน 8217 ที่อยู่ด้านหลังไปสิบเมตรกลับไม่ได้โชคดีอย่าง 8207 ตำแหน่งที่เขาอยู่ยังคงอยู่ในรัศมีแรงกลืนกินอันทรงพลังของหลุมดำ และสิ่งสำคัญที่สุดคือหนึ่งในเครื่องยนต์สำรองสองอันของหุ่นรบเขาได้ระเบิดออกเนื่องจากรับภาระหนักมากเกินไป นี่ทำให้ความเร็วของเขาช้าลงไปทันที และวิกฤติของเขาก็เกิดขึ้นจากการช้าลงนี้
แรงกลืนกินของหลุมดำจับมันไว้ได้อย่างราบรื่น หุ่นรบ 8217 ค่อยๆ เริ่มถอยไปข้างหลังเนื่องจากแรงดูดอันรุนแรงนี้ นี่ก็หมายความว่าเครื่องยนต์ของหุ่นรบเขาไม่มีกำลังต้านทานแรงกลืนกินที่ทรงพลังนี้แล้ว
ในฐานะที่ 8207 เป็นหุ่นรบหลักหัวหน้าของขบวน พอเขาเห็น 8217 ที่เป็นวิงแมนของตัวเองเกิดวิกฤติอย่างใหญ่หลวงก็บังคับหุ่นรบให้คว้าแขนขวาของอีกฝ่ายไว้ทันทีโดยไม่ได้คิดเลยแม้แต่น้อย
“หัวหน้า!” เมื่อเห็นหัวหน้าลงมือช่วยเขาโดยไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเองในช่วงเวลาวิกฤติที่สุด ดวงตาทั้งสองข้างของ 8217 ก็แดงก่ำขึ้นมา เขากรอกคำสั่งให้ออปติคัลคอมพิวเตอร์เพิ่มแรงเครื่องยนต์อย่างสุดชีวิต หวังว่าอาศัยแรงดึงของหัวหน้าหนีภัยพิบัตินี้ไปได้
พวกเขานิ่งค้างอยู่สามสิบวินาที เมื่อเขาเห็นว่าเครื่องยนต์สำรองอีกอันของหุ่นรบเขาระเบิดขึ้นอีกครั้งเนื่องจากรับภาระมากเกินไป เขาก็รู้แล้วว่าเขาไม่มีหวังแล้ว
“อย่ายอมแพ้!” ต่อให้รู้แน่ชัดว่าความหวังในการหนีรอดไปด้วยกันมีไม่มาก แต่ 8207 ยังไม่คิดจะปล่อยมือ
“หัวหน้า ปล่อยฉันเถอะ!” 8217 กัดฟันกล่าว เขาไม่อาจลากหัวหน้าไปตายด้วยกันได้
“ไม่ 8227 สละชีวิตไปแล้ว ฉันไม่สามารถมองดูพี่น้องคนสุดท้ายของฉันไปตายได้หรอกนะ!” 8207 ปฏิเสธทันที
พวกเขามาถึงจุดเข้าตาจนเช่นนี้ แต่ 8207 ยังคงไม่ยอมปล่อยมือ เขาเพียงแค่พูดซ้ำๆ ว่า อย่ายอมแพ้! ดวงตาของ 8217 หลั่งน้ำตาออกมา “หัวหน้า รีบปล่อยมือเร็วเข้า…นายอยากตายไปด้วยกันกับฉันหรือไง?”
“พี่น้องตายหมดแล้ว ฉันรอดชีวิตไปยังจะมีความหมายอะไรอีก? พวกเราเคยพูดไว้ว่า ถ้าวันหนึ่งพวกเราตายในสนามรบด้วยกัน ชาติหน้าก็มาเป็นพี่น้องกันอีก ตอนนี้ 8227 สละชีวิตไปแล้ว บวกกับพวกเราสองคน ต่อให้ไปยมโลก พวกเราสามคนพี่น้องก็สามารถอยู่ด้วยกันได้แล้ว” 8207 กล่าวด้วยรอยยิ้ม สามารถตายด้วยกันกับพวกพี่น้องได้ก็เป็นโชคดีอย่างหนึ่งเช่นกัน
“หัวหน้า!” ถึงแม้ดวงตาทั้งสองข้างของ 8217 จะหลั่งน้ำตา แต่เขากลับยิ้มขึ้นมา “ขอบใจที่นายดูแลฉันหลายปีมานี้ ได้เป็นวิงแมนหมายเลขหนึ่งของนายคือโชคดีที่สุดของฉัน” เขากล่าวจบก็ยื่นมือซ้ายไปชักดาบเลเซอร์ที่อยู่ด้านหลังออกมา หลังจากนั้นก็ฟันแขนขวาของตัวเองอย่างเด็ดขาดท่ามกลางเสียงร้องตกใจของ 8207…
‘ฉัวะ’ แขนขวาของหุ่นรบร่วงลงไปตามเสียง เนื่องจาก 8207 สูญเสียน้ำหนักในมือไปอย่างกะทันหัน เครื่องยนต์ที่เปิดใช้งานหนักเกินไปก็เหวี่ยงเขาออกไปจากรัศมีแรงกลืนกินของหลุมดำทันที
“8217!” 8207 น้ำตานองหน้าตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวดใจแทบขาด พี่น้องคนสุดท้ายของเขาเสียสละตัวเองด้วยวิธีการรุนแรงเช่นนี้เพื่อช่วยเขาไว้…
ในอกของ 8207 เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส พุ่งไปที่หลุมดำทันทีโดยไม่คิดเลยสักนิด ทว่าเขาถูก 8102 หัวหน้าขบวนที่มาถึงแล้วฉุดรั้งเอาไว้ทันที “207 นายใจเย็นหน่อยสิ!”
“นั่นเป็นพี่น้องของฉันนะ!” 8207 ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดขึ้นมาในที่สุด
“นั่นก็เป็นพี่น้องของฉันเหมือนกัน!” 8102 เอ่ยอย่างเฉียบขาด “นายจำเอาไว้นะ ตอนนี้ชีวิตของนายไม่ได้เป็นของนายเพียงคนเดียวอีกต่อไปแล้ว มันเป็นของ 217 เหมือนกัน”
คำพูดประโยคนี้ทำให้ 8207 สั่นสะท้านไปทั้งตัว ร่างของหุ่นรบที่เดิมทียังอยากดิ้นรนพลันหยุดนิ่ง
ในตอนนี้เอง 8122 ซึ่งเป็นวิงแมนของ 8102 ร้องตกใจขึ้นมาทันใด “หัวหน้า รีบดูเร็วเข้า มีอะไรบางอย่างบินออกมาตรงใจกลางหลุมดำแล้ว…”
8102 มองไปโดยไม่ลังเล จริงๆ ด้วย ตรงใจกลางหลุมดำมีบางสิ่งบางอย่างกำลังเคลื่อนตัวออกมาจากแรงกลืนกินของมันอย่างช้าๆ ถึงแม้ความเร็วจะเชื่องช้าสุดขีด แต่มันค่อยๆ หลุดพ้นจากใจกลางหลุมดำจริงๆ “นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”
ทุกคนต่างรู้ว่าแรงกลืนกินตรงกลางสุดของหลุมดำย่อมน่ากลัวอย่างแน่นอน ไม่มีพลังใดสามารถต้านทานมันได้เด็ดขาด มันคืออะไรกันแน่ถึงสามารถต้านทานแรงกลืนกินค่อยๆ หนีออกมาจากด้านในได้
8102 ซูมภาพตรงนั้นทันที ใจกลางหลุมดำมีหุ่นรบลึกลับตัวหนึ่งกำลังเคลื่อนที่ด้วยความยากลำบาก มันพยายามดิ้นรนหนีจากแรงกลืนกินมหาศาลของหลุมดำ ร่างของหุ่นรบลึกลับตัวนั้นมีร่องรอยความเสียหายอยู่มากมาย ถึงขนาดที่มีบางแห่งชำรุดเสียหายอย่างแสนสาหัส ทว่าปาฏิหาริย์ได้ปรากฏขึ้นบนตัวหุ่นรบลึกลับที่ชำรุดตัวนี้อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนแน่นอน
……………………….