I'M THE BOSS ลูกพี่หุ่นเทวะ - ตอนที่ 310 ดาว X192!

เมืองใหญ่ทั้งสิบเมืองในโลกหุ่นรบต่างมีเมืองแห่งท้องฟ้าที่เชื่อมต่อเมืองทั้งสิบแห่งนี้ เมืองแห่งท้องฟ้าตั้งอยู่ท่ามกลางท้องฟ้าสมดังชื่อ เพียงแต่เมืองแห่งท้องฟ้าไม่ใช่เมืองที่ให้ผู้คนอยู่อาศัย หากแต่เป็นท่าอวกาศ

ทุกวันที่นี่จะมียานบิน กองยานรบรวมถึงยานบินลำเลียงจำนวนมากจอดเทียบท่าหรือว่าแล่นออกมาจากที่นี่ ผู้เล่นอิสระ กลุ่มนักผจญภัยรวมถึงหน่วยรบที่ต้องการไปทำภารกิจในที่ห่างไกลมากมายต่างจำเป็นต้องเข้าสู่เมืองแห่งท้องฟ้าเพื่อโดยสารยานอวกาศหรือว่ายานบินลำเลียง อย่างไรก็ตามหน่วยรบสามารถเลือกได้ตามใจชอบว่าจะโดยสารยานรบหรือว่ายานบินที่พลเรือนใช้ แต่ผู้เล่นอิสระกับทีมนักผจญภัยทั่วไปได้แต่โดยสารยานบินที่พลเรือนใช้เท่านั้น

นี่ก็คือเหตุผลว่าทำไมหน่วยรบถึงได้เป็นที่นิยมในโลกหุ่นรบแบบนี้ อย่างไรเสีย เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ในโลกหุ่นรบต่างเป็นยานรบของกองทัพสหพันธรัฐ นอกจากนี้เขตพื้นที่ที่ทหารควบคุมดูแลบางส่วนมีเพียงยานรบเท่านั้นถึงจะเข้าไปได้ ยานบินที่พลเรือนใช้ไม่สามารถเทียบท่าได้เลย พื้นที่เก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้มากที่สุดมักจะอยู่ในสถานที่เหล่านี้…

ยกตัวอย่างเช่น ค่ายทหารซึ่งเป็นที่ตั้งของกองยานรบซวิ่นหลงตรงชายแดนเนบิวลาที่พวกเขาอยากไปนั้น มีเพียงยานรบเท่านั้นถึงจะได้รับอนุญาตให้เข้าไป นี่ก็คือสาเหตุที่พวกเขาคิดว่ายุ่งยาก เนื่องจากพวกเขาที่ไม่มีคุณสมบัติโดยสารยานรบ ไม่ว่ายังไงก็ใช้ยานบินที่พลเรือนใช้เหล่านั้นเข้าใกล้จุดหมายปลายทางไม่ได้เลย

และวันนี้เมืองแห่งท้องฟ้าที่เดิมทียุ่งมาก เวลานี้ก็ยุ่งมากกว่าเดิม เพราะว่ากิจกรรมบุกเบิกพื้นที่ดวงดาวหนึ่งครั้งต่อหนึ่งฤดูกาลได้เปิดม่านขึ้นอย่างเป็นทางการ นี่ก็คือโอกาสเพียงครั้งเดียวที่ผู้เล่นอิสระและกลุ่มนักผจญภัยทั่วไปสามารถนั่งยานรบได้เช่นกัน

การบุกเบิกดาวคือกิจกรรมทางการที่จัดตั้งโดยรัฐบาลของสหพันธรัฐ พวกเขาจะเปิดดวงดาวไร้อารยธรรมที่ค้นพบใหม่บางส่วนออกมา จัดพลเรือนหรือว่ากลุ่มของพลเรือนไปผจญภัยบุกเบิกพื้นที่ดวงดาว ถ้าหากสามารถหาทรัพยากรที่มีประโยชน์ต่อสหพันธรัฐหรือว่าค้นพบสิ่งมีชีวิตใหม่ได้ สหพันธรัฐจะมอบรางวัลเป็นเครดิตจำนวนนับไม่ถ้วน

ผู้เล่นอิสระยากจนหรือว่ากลุ่มนักผจญภัยที่การเงินไม่ดีมากมายสามารถพลิกฟื้นขึ้นมากลายเป็นคนดังหรือว่ากลุ่มนักผจญภัยชื่อดังได้เพราะกิจกรรมนี้ ดังนั้นกิจกรรมบุกเบิกพื้นที่ดวงดาวจึงกลายเป็นช่องทางลัดตัวเลือกแรกในการมีชื่อเสียงโด่งดังร่ำรวยของผู้เล่นอิสระหรือกลุ่มนักผจญภัยทั่วไปทั้งหมด

“พวกเขามองเห็นเพียงความรุ่งโรจน์ของความสำเร็จ แต่มองไม่เห็นผลลัพธ์ของความล้มเหลวเลย นายว่าคนหรือทีมที่ไปบุกเบิกพื้นที่พวกนี้จะมีคนรอดชีวิตกลับมาได้เท่าไหร่?” ผู้บัญชาการที่นำเหล่านักผจญภัยในครั้งนี้ไปส่งเห็นบรรดานักผจญภัยชาวบ้านด้านล่างบังคับหุ่นรบให้ขึ้นยานอวกาศกันอย่างคึกคักในหน้าจอยานหลักของตัวเองก็อดเอ่ยพลางถอนหายใจไม่ได้

“นี่เป็นการตัดสินใจของพวกเขาเอง บางทีความล้มเหลวในครั้งนี้อาจจะทำให้พวกเขารู้ว่าอะไรถึงเรียกว่านกน้อยทำรังแต่พอตัวก็ได้นะครับ” ผู้ช่วยผู้บัญชาการที่อยู่ข้างกายผู้บัญชาการตอบอย่างเย็นชา ผู้ช่วยผู้บัญชาการไม่เห็นนักผจญภัยพลเรือนที่ไม่มีพลังและวินัยเลยสักนิดเดียวพวกนี้อยู่ในสายตา ถ้าหากไม่ใช่เพราะนี่เป็นภารกิจของเขา เขาไม่มีทางยอมติดต่อกับขยะเหล่านี้แน่นอน

“นายก็นะ ความคิดแบบนี้ไม่ดีเลยจริงๆ นายไม่เคยได้ยินคำพูดโบราณที่ว่า อัจฉริยะปรากฏตัวขึ้นจากในหมู่ประชาชนเลยหรือไง?” ผู้บัญชาการส่ายหน้าเอ่ยพลางหัวเราะ

“คำพูดประโยคนั้นถูกคัดออกไปนานแล้วครับ อัจฉริยะถูกขุดออกมานานแล้วด้วยกลไกที่สมบูรณ์แบบของสหพันธรัฐในปัจจุบัน พวกเขายังรอจนถึงตอนนี้ได้ด้วยเหรอครับ?” ผู้ช่วยผู้บัญชาการเอ่ยอย่างดูถูก ขยะที่ตั้งหน่วยรบไม่ได้เหล่านี้ก็กลายเป็นได้แค่คนธรรมดาสามัญไปชั่วชีวิต “ผมแค่ไม่เข้าใจอยู่บ้างว่า ทำไมพวกเราต้องมาทำภารกิจนี้ในโลกหุ่นรบเสมือนด้วยครับ? สิ้นเปลืองเวลาของพวกเราจริงๆ”

ผู้บัญชาการได้ยินคำถามของผู้ช่วยผู้บัญชาการ รอยยิ้มบนใบหน้าพลันหายไป เขาเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังว่า “เพราะว่าออปติคัลคอมพิวเตอร์หลักของสหพันธรัฐส่งข้อความแจ้งเตือนฉุกเฉินมาให้พวกเรา ชายแดนเนบิวลาของโลกหุ่นรบเกิดเหตุการณ์ผิดปกติขึ้น ถึงแม้ว่ามันคิดจะกำจัดปัญหาอย่างสุดความสามารถแต่ก็ล้มเหลว และก็หาสาเหตุไม่เจอด้วย”

สีหน้าของผู้ช่วยผู้บัญชาการเปลี่ยนไป “หรือว่าออปติคัลคอมพิวเตอร์หลักของสหพันรัฐเราถูกไวรัสของประเทศศัตรูรุกราน?”

ผู้บัญชาการผงกศีรษะอย่างจริงจัง “มีความเป็นไปได้สูง นี่ก็คือสาเหตุว่าทำไมพวกเราถึงเข้ามาในโลกหุ่นรบอย่างลับๆ แทนที่พวก NPC ภายใต้การจัดการของออปติคัลคอมพิวเตอร์หลัก นายควรรู้เอาไว้ว่า เมื่อออปติคัลคอมพิวเตอร์หลักของสหพันธรัฐถูกไวรัสกัดกร่อนได้สำเร็จ ระบบทั่วทั้งสหพันธรัฐจะถูกทำลายทั้งหมด เวลานั้นพวกเราก็เหมือนกับเต่าที่ถูกถลกกระดอง ยอมให้ถูกเข่นฆ่าแต่โดยดี”

“แค่พวกเราจะได้เหรอครับ?” ผู้ช่วยผู้บัญชาการหวั่นวิตกอยู่บ้าง ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ใช่แฮคเกอร์ที่เชี่ยวชาญในด้านนี้ ไม่อาจควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างในโลกเสมือนได้จริงๆ

“วางใจเถอะ คนที่เข้ามาไม่ได้มีแค่พวกเราเท่านั้น ยังมีแฮคเกอร์ชั้นยอดที่สุดของกองทัพอีก คราวนี้ทางกองทัพถึงขนาดยังส่งผีซวีที่ดีที่สุดหลายคนมาด้วย…” ใบหน้าของผู้บัญชาการฉายแววโหดเหี้ยมอำมหิตออกมาแวบหนึ่ง “คิดจะพยายามทำลายออปติคัลคอมพิวเตอร์หลักของพวกเรา ก็อย่าคิดรอดชีวิตกลับไปเลย”

ผู้ช่วยผู้บัญชาการอดกำหมัดแน่นไม่ได้ ในฐานะที่เขาเตรียมตัวจะทะลวงด่านกั้นของไพ่ราชาเลื่อนขั้นเป็นผู้ควบคุมหุ่นรบระดับราชัน ครั้งนี้เป็นโอกาสของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย เขาเชื่อว่าถ้าเกิดคราวนี้เป็นการโจมตีที่มาจากศัตรูจริงๆ ละก็ เชื่อว่าจะต้องมีผู้ควบคุมหุ่นรบชั้นยอดคุ้มกันมาด้วยแน่นอน บางทีนี่อาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมกองทัพถึงได้ส่งอัจฉริยะที่มีความหวังในการเลื่อนขั้นเป็นผู้ควบคุมหุ่นรบระดับราชันมากที่สุดอย่างเขาคนนี้เข้ามา

‘หลิงเซียว ฉันจะต้องกลายเป็นตัวตนในตำนานที่เหนือกว่านายให้ได้!’ ความอำมหิตพาดผ่านขึ้นในแววตาของผู้ช่วยผู้บัญชาการ นายพลหลิงเซียวผู้ควบคุมหุ่นรบขั้นเทวะที่ทำลายสถิติครั้งแล้วครั้งเล่าเหยียบอัจฉริยะอย่างพวกเขาให้จมอยู่ใต้เท้า ต่อให้พวกเขาโดดเด่นอีกสักแค่ไหน เมื่อเทียบกับสถิติของเขาแล้วก็ไม่คู่ควรให้เอ่ยถึงเลย แต่ทุกอย่างนี้ก็กลายเป็นเรื่องในอดีตไปแล้ว ขอเพียงเขาเลื่อนขั้นสำเร็จในปีนี้ เขาก็จะกลายเป็นผู้สร้างสถิติเลื่อนขั้นเป็นระดับราชันที่อายุน้อยที่สุดของสหพันธรัฐโดยที่ทำลายสถิติเลื่อนขั้นเป็นผู้ควบคุมหุ่นรบระดับราชันที่อายุน้อยที่สุดของหลิงเซียว…

ผู้ช่วยผู้บัญชาการคิดถึงตรงนี้ก็อดตัวสั่นเทาด้วยความตื่นเต้นไม่ได้ เขาจะต้องดึงหลิงเซียวลงมาจากแท่นบูชาเทพให้จงได้!

…..

ในหมู่ฝูงหุ่นรบที่กำลังลงทะเบียนเตรียมเข้าไปในยานอวกาศก็มีกลุ่มของหลิงหลานอยู่ในนั้นด้วยเช่นกัน รอบด้านต่างเป็นหุ่นรบระดับสูงที่เคยผ่านการดัดแปลงมาแล้ว ถึงขนาดที่ยังมีไม่น้อยที่เป็นหุ่นรบระดับพิเศษอันน่าเกรงขาม กลุ่มของพวกเขาดูอ่อนด้อยอยู่มาก พวกฉีหลงห้าคนรวมถึงหลี่หลานเฟิงกับหลี่ซื่ออวี๋ต่างเป็นหุ่นรบตามมาตรฐานของสหพันธรัฐ ทว่าจีอู๋ปู้ซิวกับหลิงหลานเป็นหุ่นรบระดับกลางที่อยู่ต่ำกว่าหนึ่งระดับ ถึงแม้หุ่นรบระดับกลางของจีอู๋ปู้ซิวจะเห็นได้ชัดว่าเคยผ่านการดัดแปลงมาแล้วรอบหนึ่ง แต่ว่าต่อให้ดัดแปลงดีอีกสักแค่ไหน เมื่ออยู่ต่อหน้าหุ่นรบระดับสูงก็ไร้ค่า

ความแตกต่างของระดับหุ่นรบไม่ใช่สิ่งที่สามารถชดเชยได้ด้วยการดัดแปลง…แน่นอนว่านี่หมายถึงการดัดแปลงทั่วไปเท่านั้น หุ่นรบที่ผ่านการดัดแปลงโดยช่างพัฒนาระดับปรมาจารย์ขึ้นไปอาจไม่เป็นเช่นนี้แล้ว

อย่างไรก็ตาม ทุกคนต่างไม่เชื่อว่า ทีมนักผจญภัยทั่วไปที่กระทั่งหุ่นรบระดับสูงต่างเป็นหุ่นรบมาตรฐานจะมีช่างพัฒนาหุ่นรบระดับปรมาจารย์ยินดีลงมือดัดแปลงหุ่นรบระดับกลางให้สักตัว…

“เก๋อโต้ว ถึงตาพวกเราแล้ว” หลิงหลานเห็นว่าถึงตาของพวกเขาแล้วในที่สุดก็รีบเตือนฉีหลงในช่องสื่อสารของทีมให้ขึ้นไปลงทะเบียน หุ่นรบของเธอในปัจจุบันคือหุ่นรบระดับกลาง ยังไม่เหมาะที่จะเป็นหัวหน้าทีมนี้จริงๆ

“เข้าใจแล้ว ลูกพี่!” ในที่สุดฉีหลงที่อยู่ในความตื่นเต้นมาตลอดก็รีบเข้าไปลงทะเบียนภายใต้การเตือนสติของลูกพี่ตัวเอง การจัดการเหล่านี้ต่างปรึกษากันล่วงหน้าไว้แล้ว หลังจากที่พวกเขาออกเดินทาง หัวหน้าทีมในฉากหน้าก็คือฉีหลง

ในขณะที่ฉีหลงลงทะเบียน หานจี้จวินก็ถามข้อสงสัยของเขาออกมาในท้ายที่สุด “ลูกพี่ ทำไมนายไม่ให้พวกเราช่วยนายแลกหุ่นรบระดับสูงสักตัวล่ะ?”

แน่นอนว่าผู้ควบคุมหุ่นรบระดับต่ำสามารถบังคับหุ่นรบระดับที่สูงกว่าได้ เพียงแต่ไม่สามารถแสดงพลังของหุ่นรบออกมาได้ทั้งหมด ถึงขนาดที่ไม่สามารถใช้งานได้เป็นเวลานาน เนื่องจากยิ่งเป็นหุ่นรบระดับสูง ความต้องการด้านคุณสมบัติร่างกายและความอดทนก็ยิ่งสูงเช่นกัน มีคนเคยลองใช้ผู้ควบคุมหุ่นรบระดับกลางบังคับหุ่นรบระดับสูงโดยตรง สิบนาทีให้หลัง พลังกายของเขาก็ถูกใช้จนหมดสิ้น ไม่สามารถบังตับต่อไปได้อีก ความจริงที่ตายตัวนี้ทำให้ผู้ควบคุมหุ่นรบทุกคนไม่มีความคิดเรื่องเดินทางลัด และเรียนรู้เลื่อนขั้นตามขั้นตอนอย่างซื่อสัตย์

อย่างไรก็ตาม พวกหานจี้จวินเชื่อว่าจากความสามารถของลูกพี่พวกเขา ต่อให้ควบคุมหุ่นรบระดับสูงยิ่งกว่านี้ก็สามารถเล่นหุ่นรบระดับสูงให้เหมือนกับแขนของตัวเองก็ไม่ปาน จินตนาการถึงการควบคุมอันน่ากลัวของหลิงหลานในปีนั้นผ่านมาหลายปีขนาดนี้ ความสามารถของเขามีแต่จะร้ายกาจมากยิ่งขึ้น

“เพราะว่าแบบนี้สะดวกต่อการเคลื่อนไหวของฉันมากกว่า ไม่มีใครสนใจหุ่นรบระดับกลางตัวหนึ่งหรอก นอกจากนี้ จากที่ฉันรู้มา ข้อมูลการขึ้นยานจำเป็นต้องสอดคล้องกับระดับที่แท้จริง ไม่อย่างนั้นจะถูกออปติคัลคอมพิวเตอร์หลักปฏิเสธการขึ้นยาน” หลิงหลานอธิบายอย่างเฉยชา เธอกล่าวอย่างกระอักกระอ่วน เธอมีอาวุธลับอยู่ชิ้นหนึ่ง ถึงแม้ว่าอาวุธลับชิ้นนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการก็ตามทีเถอะ…

หานจี้จวินกำลังอยากจะพูดอะไรบางอย่างก็ได้ยินฉีหลงตะโกนในช่องสื่อสารว่า “Go Go Go~” ที่แท้เขาก็ลงทะเบียนเสร็จแล้ว กำลังเร่งพวกเขาให้ขึ้นไปบนยานรบ

หลิงหลานเห็นดังนั้นก็พูดว่า “พวกเราขึ้นยานกันเถอะ” เธอกล่าวจบก็เดินตามฉีหลงไปที่ทางเข้าขึ้นยานของยานรบ เพราะว่ายานเหล่านี้ต่างเป็นยานลำเลียง หลังจากที่เดินเข้าไปในทางเข้าขึ้นยานก็เห็นพื้นที่ว่างขนาดใหญ่สุดขีด และเวลานี้ด้านในมีหุ่นรบอยู่ไม่น้อยกำลังเดินเข้าไปยังบูสเตอร์ซีทของตัวเองตามลำดับ

ภายในห้องโดยสารขนาดใหญ่ของยานลำเลียงต่างมีบูสเตอร์ซีทเฉพาะของหุ่นรบแบบนี้เพื่อรับรองความเสถียรในการขนส่งหุ่นรบ เมื่อหุ่นรบถูกล็อกติด หุ่นรบก็จะขยับเขยื้อนตัวไม่ได้ นอกเสียจากยานลำเลียงจะปลดล็อกบูสเตอร์ซีทออกเองแล้ว ก็มีแต่ต้องอาศัยหุ่นรบทำลายด้วยกำลังป่าเถื่อน

ทีมของหลิงหลานเดินเข้าไปในบูสเตอร์ซีทตามขั้นตอน หลังจากนั้นต่างคนต่างพักผ่อน สิ่งที่เรียกว่าการพักผ่อนก็เป็นเพียงการนอนหลับในห้องคนขับหุ่นรบของแต่ละคนเท่านั้น เมื่อยานรบออกจากท่าอวกาศ ทุกคนไม่ได้รับอนุญาตให้ออฟไลน์ นอกเสียจากไปถึงจุดเซฟต่อไป

โชคดีที่ระยะเวลาในการเดินทางครั้งนี้ไม่นับว่ายาวมาก ต้องการเวลาแค่คืนเดียวเท่านั้น นอกจากนี้พวกหลิงหลานทำการเตรียมพร้อมไว้นานแล้ว ทุกคนต่างขอลาหยุดกับอาจารย์ของตัวเองหลายวัน ใส่น้ำยาฟื้นฟูพลังกายไว้ในแคปซูลล็อกอินสู่โลกเสมือนจริงอย่างเต็มเปี่ยม น่าจะสามารถประคับประคองไปจนถึงจุดเซฟใหม่ที่พวกเขาหาเจอได้

ครั้งนี้จุดหมายปลายทางของกิจกรรมบุกเบิกพื้นที่ดวงดาวที่สหพันธรัฐจัดตั้งไว้ก็คือ ดาว X192 ที่อยู่ไม่ไกลจากชายแดนเนบิวลา และหลิงหลานก็ต้องการใช้ดาว X192 ดวงนี้เป็นจุดเริ่มต้นของพวกเขา ให้พวกเขามีโอกาสเข้าไปในฐานที่มั่น ของกองยานรบซวิ่นหลงในชายแดนเนบิวลา

ตอนนี้พวกเขาไม่รู้เลยว่า กลุ่มคนจากกองทัพสหพันธรัฐก็วางแผนแบบนี้เช่นกัน

หนึ่งคืนผ่านไปอย่างเงียบงัน กองยานรบมาถึงชายแดนเนบิวลา ร่อนลงไปยังดาว X192 อย่างรวดเร็ว

ขณะเดียวกัน ช่องสื่อสารรวมของโลกหุ่นรบก็ประกาศข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับดาว X192 ขึ้นมาว่า

ดาว X192 แรงดึงดูด 29.7 ระดับความหนาแน่นของสนามแม่เหล็ก 15e-18 เทสลา อุณหภูมิ: 56 ความแรงลมโดยปกติระดับ 12 ความแรงลมรุนแรงที่สุดระดับ 19 องค์ประกอบของอากาศ: คาร์บอนไดออกไซด์ 87% ไฮโดนเจน 3% คลอรีน 8% อื่นๆ 2%…

“เชี่ย ดาวนี้มีสิ่งมีชีวิตจริงๆ เหรอ?” เมื่อได้ยินข้อมูลที่ไม่เหมาะให้มนุษย์มีชีวิตอยู่เหล่านี้ ฉีหลงปรับการตั้งค่าของหุ่นรบเพื่อให้เข้ากับดาว X192 ไปพลาง เอ่ยถามเพื่อนที่อยู่ข้างกายไปพลาง

———————-