I’M THE BOSS ลูกพี่หุ่นเทวะ - ตอนที่ 471 คำนวณพลาดไป! - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ไม่นานหุ่นรบทั้งสองตัวก็เว้นระยะห่างที่ต้องการสำหรับการโจมตีระยะไกลแล้ว บรรยากาศที่ตอนแรกดูเหมือนผ่อนคลาย เวลานี้ได้อันตรธานหายไปแล้ว ทุกคนต่างนั่งตัวตรง รอคอยการโจมตี ระยะไกลครั้งแรกของพวกเขาทั้งสอง!

จูจิ่งยกปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9 ขึ้นมาทันที นี่เป็นปืนไรเฟิลระยะไกลสังหารในชั่ววินาทีที่พิเศษมาก น้ำหนักของตัวปืนมากกว่าปืนยาวลำแสงระยะไกลทั่วไปสามเท่า ผู้ควบคุมหุ่นรบ บระยะไกลที่มีร่างกายอ่อนแอนิดหน่อยไม่สามารถใช้เจ้าตัวที่หนักอึ้งนี่ได้เลย

กระสุนของปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9 สร้างขึ้นโดยใช้ดินปืน Ng ที่ควบแน่น การยิงของมันถูกตั้งค่าให้เป็นรูปแบบยิงติดต่อกันสองลูก ขอเพียงกระสุนสัมผัสหุ่นรบได้สำเร็จ มันก็ จะเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง คลื่นกระแทกขนาดใหญ่ที่เกิดจากการระเบิดของกระสุนลูกหนึ่งสามารถทำลายการป้องกันของโล่แสงได้ การตั้งค่าโจมตีติดกันสองครั้งก็เพื่อทำให้ผู้ควบคุมหุ นรบที่ใช้ปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9 สามารถทำการสังหารได้ในการยิงครั้งเดียว

แน่นอนว่ากระสุนที่ใช้ภายในปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9 เวลานี้ได้ปรับเปลี่ยนเป็นกระสุนกลวงที่มีพลังน้อยนิดสุดขีด ไม่สามารถก่อให้เกิดอันตรายใดๆ ได้ แต่เมื่อคู่ต่อสู้โดนโจมตีไ ได้สำเร็จ กรรมการก็จะประกาศสิ้นสุดการแข่งขันรอบนี้โดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

นับตั้งแต่ที่จูจิ่งเลื่อนขั้นเป็นผู้ควบคุมหุ่นรบระดับพิเศษแล้ว ตอนที่เขาเลือกอาวุธระยะไกลที่ตัวเองเชี่ยวชาญ เขาก็เลือกปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9 ที่หนักและทรงพลังมากและมี พลังสะท้อนกลับเยอะมากเป็นพิเศษ เขากล้าเลือกแบบนี้เป็นเพราะเขามีความมั่นใจว่า อาศัยร่างกายที่แข็งแกร่งทรงพลังของตัวเอง ทนรับแรงสะท้อนกลับหลังจากยิงปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9 ติดต่อกันได้หมด

ความจริงแล้ว จูจิ่งแข็งแกร่งทรงพลังมาก ตอนที่ตรวจวัดในตอนแรก คุณสมบัติร่างกายของเขาไปถึงระดับ S+ เป็นผู้ควบคุมหุ่นรบต่อสู้ระยะประชิดโดยกำเนิด ท้ายที่สุดตอนที่ตัดสินเส้นทาง ในอนาคต เขาก็ได้เลือกหุ่นรบระยะไกล อาจารย์ของเขาเคยไม่เข้าใจ จนกระทั่งเขาเลือกปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9 เป็นอาวุธระยะไกลประจำตัวเขาแล้ว อาจารย์ถึงค่อยพบว่า จูจิ่งไม่ได้สิ นเปลืองคุณสมบัติร่างกายที่ยอดเยี่ยมของเขา ตรงกันข้ามเนื่องจากคุณสมบัติร่างกายนี้ทำให้เขาสามารถสำแดงอานุภาพของปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9 ออกมาได้มากยิ่งขึ้น

จูจิ่งเข้าใจการใช้งานปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9 อย่างลึกซึ้งภายใต้การชี้แนะแบบทุ่มสุดตัวของอาจารย์ อาจารย์เคยฟันธงว่า ขอเพียงพยายามต่อไป จูจิ่งสามารถกลายเป็นนักฆ่าที่ยอดเยี่ ยมที่สุดในอนาคตได้แน่นอน!

และตอนนี้ นักฆ่าในอนาคตก็กางเขี้ยวดุร้ายของเขาออกมาในที่สุด พยายามกลืนกินคู่ต่อสู้ที่ปะทะกันเป็นครั้งแรกของเขา…

“ลูกพี่ นี่เป็นปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9!” ทางด้านหลิงหลานที่เดิมทีกระทำอยู่ในกรอบ ทันใดนั้นออปติคัลคอมพิวเตอร์ตามมาตรฐานของหุ่นรบพลันมีเสียงของเสี่ยวซื่อดังขึ้นมา

หลิงหลานเพิ่งจะประคองปืนยาวลำแสงระยะไกลขึ้นก็หยุดชะงักเล็กน้อยเนื่องจากการมาอย่างกะทันหันของเสี่ยวซื่อ ปืนเลยไม่ได้หยุดลงตำแหน่งที่ดีที่สุด หลิงหลานรีบทำการแก้ไขอย่ างรวดเร็ว ปากก็เอ่ยถามว่า “เสี่ยวซื่อ นายมาทำไม?”

“ปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9 นะ!” เวลานี้เสี่ยวซื่อไม่มีใจตอบคำถามของหลิงหลานแล้ว เขาเพียงแต่ร้องเตือนอีกครั้งด้วยความตกใจ เสี่ยวซื่ออดกังวลใจไม่ได้ นั่นเป็นปืนไรเฟิลอันน่ าสะพรึงกลัวที่มีชื่อเสียงอย่างมากในสหพันธรัฐ สามารถสังหารหุ่นรบได้ในชั่ววินาที

“ฉันรู้!” หลิงหลานตอบกลับอย่างเฉยชา

“ยิงนัดเดียวก็ฆ่าพวกเราทิ้งได้ทันทีเลยนะ!” เสี่ยวซื่อเครียดมาก กลัวว่าลูกพี่ตัวเองไม่รู้ถึงความร้ายกาจของอาวุธชิ้นนั้น ประมาทเลินเล่อทีเดียวก็ Game Over แล้ว

“ฉันรู้น่า!” หลิงหลานตอบกลับอย่างสงบนิ่งอีกครั้ง

ท่าทางเยือกเย็นของหลิงหลานทำให้เสี่ยวซื่อใจเย็นลงเช่นกัน “ลูกพี่ เธอไม่เครียดเลยหรือไง?”

“เครียดอะไร? ศึกประลองหุ่นรบไม่อนุญาตให้มีอาวุธที่ทรงพลังมากเกินไปโผล่ออกมา ในเมื่ออาวุธชิ้นนี้โผล่ออกมาได้ งั้นก็เดาล่วงหน้าได้เลยว่าจะต้องจัดการกับกระสุนด้านในแล้ ว…” หลิงหลานอธิบาย

“จริงด้วย!” เสี่ยวซื่อตระหนักได้แล้ว

“อีกอย่าง ต่อให้เป็นของจริงแล้วเป็นยังไง นายควรรู้เอาไว้นะว่า ต้องมีสักวันที่พวกเราจะไปที่สนามรบ ที่นั่น ไม่ว่าอะไรก็มีหมด ของที่น่ากลัวกว่าอาวุธชิ้นนี้ก็มีไม่น้อยเ เหมือนกัน ถ้าเกิดตอนนี้กลัว นายคิดว่าพวกเราจะเอาชีวิตรอดในสนามรบได้ยังไง?” หลิงหลานถามกลับ “ดังนั้น การที่เราได้รู้จักอาวุธแบบนี้ล่วงหน้าก็เป็นโชคดีของพวกเราแล้ว!”

หลิงหลานพูดไปด้วย โบกสะบัดนิ้วมือของตัวเองโดยไม่รีบร้อนไปด้วย ทำการควบคุมหนึ่งชุด เธอปรับปืนลำแสงระยะไกลของตัวเองเสร็จแล้วก็เล็งไปที่คู่ต่อสู้…

รอบนี้หลิงหลานตัดสินใจเชื่อฟังคำพูดของพ่อเธอ เก็บงำความสามารถเอาไว้สักหน่อย เธอไม่ได้ทำการบุกอีก หากแต่เป็นฝ่ายตั้งรับป้องกัน ถึงแม้ว่ารูปแบบเช่นนี้จะไม่สอดคล้องกับนิ สัยของเธอเลยก็ตาม

เสี่ยวซื่อฟังคำพูดของหลิงหลานก็เงียบกริบไปทันที เวลานี้ออปติคัลคอมพิวเตอร์เพิ่งรายงานข้อมูลตัวเลขหลังจากการปรับเปลี่ยน เมื่อหลิงหลานได้ยินน้ำเสียงจักรกลนี้ก็รู้ว่าเสี่ ยวซื่อไม่ได้ทำการควบคุมแล้ว หลิงหลานไม่สนใจพฤติกรรมของเสี่ยวซื่อที่ไปมาอย่างไร้ร่องรอย และเนื่องจากการไม่สนใจของเธอ จึงได้มองข้ามการเปลี่ยนแปลงของเสี่ยวซื่อ นับวันเสี่ ยวซื่อยิ่งไม่เหมือนตัวตนทางปัญญา ตรงกันข้ามเขาเหมือนกับเด็กที่กำลังเติบโตขึ้นมากกว่า เขามีเจ็ดอารมณ์หกปรารถนา และก็มีการครุ่นคิดและการตัดสินใจ…

จูจิ่งใช้เวลาปรับพิกัดปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9 สักพัก ข้อเสียอีกอย่างนอกจากน้ำหนักที่เทอะทะของอาวุธชิ้นนี้ก็คือต้องใช้เวลาปรับพิกัดนานกว่าปืนระยะไกลทั่วไป นี่ก็บ่งบอก ชัดเจนแล้วว่า ปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9 เหมาะสำหรับการลอบสังหารแบบหลบซ่อน และไม่เหมาะกับการประลองที่ต่อสู้กันแบบโจ่งแจ้งเหมือนอย่างเช่นในตอนนี้

“หลิงหลานจากโรงเรียนทหารชายที่หนึ่งคนนั้นกำลังรอการโจมตีของผู้ควบคุมหุ่นรบจิงอันอยู่ เขามั่นใจเกินไปหน่อยหรือเปล่า?” ผู้ชมเห็นหลิงหลานทำการเตรียมตัวเสร็จแล้ว และไม ม่ได้เริ่มยิงก่อน หากแต่อดทนรอคอยอีกฝ่าย พฤติกรรมที่ขัดใจนิดหน่อยเช่นนี้ทำให้บรรดาผู้ชมเริ่มกระซิบกระซาบขึ้นมา

หลิงเซียวกุมขมับโดยไม่รู้ตัว รู้สึกว่าท่าไม่ดีแล้ว ลูกสาวของเขาเก็บงำความสามารถเกินไปหรือเปล่า?

ตอนนี้เอง สถานการณ์เกิดการเปลี่ยนแปลงฉับพลัน ขณะที่ทุกคนคิดว่าหลิงหลานจะรอฝ่ายตรงข้ามยิง หลิงหลานที่รอคอยอยู่นิ่งๆ มาโดยตลอดก็เหนี่ยวไกปืนทันใด ลำแสงสายหนึ่งยิงตรงใส ส่คู่ต่อสู้ มันเป็นการยิงจุดตายตัวของหลิงหลานที่ทำให้ผู้คนประทับใจอย่างล้ำลึก

การโจมตีนี้มาอย่างกะทันหัน ทุกคนล้วนมองไปทางจูจิ่ง รอดูว่าจูจิ่งจะทำยังไง เขาจะโดนคู่ต่อสู้ยิงใส่ หรือว่าหลบพ้นได้สำเร็จ?

จากนั้นก็เห็นร่างหุ่นรบของจูจิ่งขยับไปที่ด้านข้างโดยพลัน ลากเป็นเงาซ้อนทับกันในชั่วพริบตา!

“เงาแสงพาดผ่าน!” ผู้ชมที่รู้จักทักษะหุ่นรบอดร้องขึ้นมาไม่ได้ นี่เป็นทักษะระดับสูงอย่างหนึ่งที่มีเพียงผู้ควบคุมระดับสูงถึงสามารถเรียนรู้ได้ มันกับการวิ่งไร้กฎเกณฑ์กลายเป ป็นเทคนิคการก้าวเท้าชั้นยอดสองอย่างของผู้ที่อยู่ต่ำกว่าไพ่ราชาสามารถเรียนรู้ได้

รูปแบบการพัฒนาของการวิ่งไร้กฎเกณฑ์คือการพุ่งหลบไร้หลักเกณฑ์ที่มีเพียงไพ่ราชาถึงเรียนรู้ได้ และเงาแสงพาดผ่านก็มีรูปแบบสุดยอดของมันเหมือนกัน—ร่างเงาตามตัว ว่ากันว่า เงื อนไขที่มันต้องการสูงมากกว่า คนที่สามารถเรียนรู้ได้อย่างน้อยที่สุดก็ไปถึงขอบเขตไพ่ราชาชั้นยอดแล้ว

สรุปคือ เงาแสงพาดผ่านนี้เป็นการก้าวเท้าหลบหลีกที่ยอดเยี่ยมสุดขีด จูจิ่งใช้มันออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบทำให้เขาหลบปืนนัดนี้ของหลิงหลานได้อย่างสบายๆ

จูจิ่งไม่ได้หยุดลงแค่การป้องกันตัว เมื่อร่างหุ่นรบของเขากลับคืนจากเงาซ้อนทับกันนับไม่ถ้วนมาเป็นรูปลักษณ์เดิม ในที่สุดเขาก็เหนี่ยวไกปืนที่อยู่ในมือ

‘ปังๆ’ หุ่นรบของจูจิ่งเอนไปด้านหลังอย่างควบคุมไม่อยู่เนื่องจากแรงสะท้อนกลับอย่างมหาศาลของปืนไรเฟิลจรวดระยะไกล M9 ปากกระบอกปืนถูกดันขึ้นไปด้านบน

เวลานี้ผู้ชมทั่วทั้งสนามกลั้นลมหายใจจ้องมองเข้าไปในสนาม อยากรู้ผลลัพธ์ของปืนนัดนี้ว่ายิงโดนคู่ต่อสู้ หรือว่าโดนหลบได้?

หลิงหลานมองการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายอย่างเยือกเย็น ชั่ววินาทีที่ฝ่ายตรงข้ามกำลังยิง หลิงหลานก็เข้าสู่โลกลี้ลับแห่งนั้นอีกครั้ง จู่ๆ เธอก็มองเห็นความเร็วของกระสุนสองนัด ดเปลี่ยนเป็นเชื่องช้าลง ทำให้เธอมองเห็นวิถีกระสุนที่บินมาได้อย่างชัดเจน...

“ตรงนั้นแหละ!” หลิงหลานมองเห็นวิธีการรับมือแล้ว โอกาสในการหลบ เธอเหนี่ยวไกปืนทันที!

เสียง ‘ปัง’ ดังขึ้น หลิงหลานกลับจากโลกลี้ลับแห่งนั้นมาสู่โลกความเป็นจริง ภาพของกระสุนกลับมารวดเร็วสุดขีดอีกครั้ง ในตอนนี้เอง ปืนลำแสงในมือหลิงหลานปล่อยลำแสงที่เจิดจ จ้าสายหนึ่งออกมา ซึ่งตรงเข้าไปรับกระสุนลูกหนึ่ง

กระสุนหลอมละลายอย่างรวดเร็วท่ามกลางพลังงานของลำแสงจนสุดท้ายกลายเป็นเหล็กเหลวหยดหนึ่ง ก่อนจะสลายหายไปอย่างไร้ร่องรอยในอากาศ ส่วนกระสุนอีกลูกกลับเฉียดผ่านลำแสงสายนั้น และตรงมาที่ส่วนหน้าอกหุ่นรบของหลิงหลาน

ดวงหน้าของหลิงหลานสงบนิ่งราวกับน้ำ นิ้วมือโบกสะบัดกลายเป็นดอกไม้แย้มบานทีละดอก หุ่นรบเอียงไปทางด้านขวาลากออกเป็นเงาตกค้างสายหนึ่งภายใต้การควบคุมของเธอ…

‘ตูม!’ เสียงระเบิดดังขึ้น หลิงหลานหลบกระสุนลูกนั้นได้สำเร็จ หลังจากที่กระสุนยิงใส่พื้นก็ระเบิดออก สาดกระเซ็นฝุ่นดินนับไม่ถ้วน กลบสายตาของพวกผู้ชมไปชั่วขณะ

เมื่อฝุ่นดินตกลงมาจนหมด พวกผู้ชมก็มองเห็นชัดเจนว่าตำแหน่งที่หลิงหลานยืนอยู่แต่เดิมปรากฏหลุมลึก เห็นได้ว่าอานุภาพของกระสุนลูกนั้นที่ถูกจำกัดแล้วยังคงทรงพลังอย่าง งมาก

“ตรวจสอบแล้ว แรงระเบิดเมื่อกี้ไปถึง 30 TNT ถ้าเกิดโดนระเบิดติดกันสองลูก โล่แสงของหุ่นรบก็จะตกอยู่ในสภาพปริ่มใกล้จะพัง” ออปติคัลคอมพิวเตอร์ปรากฏเสียงของเสี่ยวซื่ออีกครั้ ง

“เข้าใจแล้ว!” หลิงหลานตอบกลับอย่างเรียบนิ่ง

“ระเบิดลูกนั้นทำให้คะแนนของลูกพี่โดนหักไปยี่สิบคะแนนแล้ว” เสี่ยวซื่อรีบเอ่ยเตือนหลิงหลานทันทีหลังจากที่ขโมยคำตัดสินล่าสุดของคณะกรรมการมาได้สำเร็จ

หลิงหลานได้ยินคำกล่าวก็อึ้งไป แล้วก็ตระหนักได้ทันทีว่านี่เป็นเพราะอะไร กระสุนถูกจำกัดอานุภาพไว้แล้ว ทำให้หุ่นรบของเธอไม่ได้รับผลกระทบจากการระเบิด แต่ในความเป็นจริงแล้ ว แรงระเบิดสามารถมีอานุภาพไปถึง 60-70 TNT หุ่นรบของเธอยังหลบได้ไม่ไกลมากพอ ไม่อาจหลุดพ้นจากรัศมีแรงระเบิดได้

ถ้าเกิดระเบิดลูกนั้นยังคงมีระดับตามเดิม หุ่นรบของเธอย่อมได้รับความเสียหายหนักมาก ต่อให้พลังป้องกันของโล่แสงไม่ได้ถูกทำลาย ก็น่าจะตกอยู่ในสภาพใกล้จะพังเสียหาย ดังนั้น น กรรมการจึงร่วมกันออกความคิดเห็นว่า กระสุนลูกนั้นของจูจิ่งเป็นการโจมตีที่มีประสิทธิภาพ หลิงหลานโดนหักคะแนนเพราะเหตุนี้ก็เป็นเรื่องสมเหตุสมผลแล้ว เมื่อสักครู่นี้เธอคำนวณพ พลาดไป

หลิงหลานนึกเสียดายในใจอยู่บ้าง เดิมทีเธอคิดจะเอาชนะโดยไม่เสียสักคะแนน ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่มีหวังแล้ว เธอยกปืนลำแสงขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเล็งไปที่จูจิ่ง ถึงแม้อานุภาพปืนขอ องจูจิ่งจะเหนือกว่าเธอหลายเท่า แต่ปืนของเธอใช้เวลาปรับน้อยกว่าจูจิ่งมาก นี่ก็คือข้อได้เปรียบของเธอ

หลิงหลานใช้เวลาเตรียมการยิงครั้งแรกนานขนาดนั้นเป็นเพราะเธอต้องการเก็บงำความสามารถ ขณะเดียวกันก็อยากโจมตีจูจิ่งอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอถึงได้รอคอยอยู่นานมาก ยิงปืนนัดนั้น นก่อนหน้าที่ฝ่ายตรงข้ามกำลังจะยิง

แต่ว่าผลลัพธ์กลับไม่ได้สมบูรณ์แบบ อีกฝ่ายเป็นคนที่เตรียมการไว้พร้อมสรรพ ขณะที่ปรับพิกัดปืนก็เตรียมการป้องกันเธอเป็นระยะๆ ไปด้วย ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หลิงหลานก็ไม่ใช้กลยุ ทธ์ทางจิตวิทยาที่ไร้ประโยชน์พวกนี้อีก เธอตัดสินใจโจมตีอย่างเต็มกำลัง!