I’M THE BOSS ลูกพี่หุ่นเทวะ - ตอนที่ 519 แทรกซึม! (2) - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

“หิมะตกอีกแล้ว” ก่อนที่พระอาทิตย์ตกยังเป็นหน้าร้อนจัดอยู่เลย หลังจากพระอาทิตย์ตกก็เข้าสู่หน้าหนาวรุนแรง หิมะปลิวว่อนขึ้นมา ผู้บัญชาการอดถอนหายใจไม่ได้ อากาศบ้านี้ทำให้คนทนไม่ไหวจริงๆ

เขามองหัวหน้าฝ่ายพลาธิการที่อยู่ข้างกายแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยถามว่า “นายว่าทำซุปร้อนๆ กันสักหน่อยดีไหม ให้ทุกคนดื่มอุ่นกระเพาะบ้าง?” ถึงแม้ว่าอยู่ภายในห้องคนขับ มีอุปกรณ์ควบคุมอุณหภูมิ แต่มนุษย์ไม่สามารถอยู่ในห้องคนขับยี่สิบสี่ชั่วโมงได้ ไม่อย่างนั้นจะทำให้ผู้ควบคุมหุ่นรบอ่อนเพลียเพราะอยู่ในพื้นที่แคบ ถึงขนาดที่เกิดความกังวลหงุดหงิดไม่สบอารมณ์ได้ง่าย ดังนั้นภายในหนึ่งวันมักจะจัดเวลาให้ผู้ควบคุมหุ่นรบออกมาจากหุ่นรบเพื่อพักผ่อน

หัวหน้าพลาธิการพยักหน้าติดต่อกันแล้วกล่าวว่า “ความคิดนี้ดีมาก ตอนกลางวันก็ไม่ได้ยินว่ามีความผิดปกติอะไรในเขต M ด้วย เขต Q ของเรามีเขต M คุ้มกัน ความจริงแล้วก็ไม่มีอันตรายมากนัก ให้ทั้งสองทีมสลับกันลงมาจากหุ่นรบกินข้าวดีๆ ก็ไม่น่าจะเกิดเรื่องใหญ่อะไร”

“ฉันรู้ นี่ก็คือเหตุผลที่เจี่ยงเส่าอวี่ขอให้พวกเราส่งกองกำลัง 80% ออกไปลาดตระเวนเฝ้าระวังทั้งสองเขต ถึงฉันจะโมโห แต่ก็ไม่ได้แตกคอไง เทียบกับเขต M แล้ว เขต Q ของพวกเราปลอดภัยมากกว่า” ผู้บัญชาการตอบ ถึงแม้ส่วนใหญ่เป็นเพราะต้านทานโรงเรียนทหารชายที่สองที่ทรงอำนาจไม่ไหว แต่ว่าก็มีเหตุผลส่วนนี้อยู่จริงๆ โรงเรียนระดับกลางค่อนไปทางต่ำอย่างพวกเขา ขอเพียงรับประกันได้ว่าฐานที่มั่นของตัวเองจะไม่ถูกบุกโจมตีก็พึงพอใจแล้ว

หุ่นรบสองทีมเลยถูกแจ้งให้มากินอาหารร้อนๆ ซุปร้อนๆ ได้เช่นนี้เอง พวกเขาก็ดีใจมาก ไม่มีใครอยากเคี้ยวอาหารแห้งๆ นอกจากนี้อาหารแห้งนี้ยังไม่มีรสชาติอะไรด้วย โดยเฉพาะสารอาหารเหลวที่รสชาติเฝื่อน…หลังจากที่พวกเขาเข้าสู่การต่อสู้ประจัญบาน ก็กินเจ้านี่ทุกมื้อจนพวกเขาเลี่ยนกันหมดแล้ว

ลูกทีมที่เดิมทีอยู่ในหุ่นรบของหน่วยรบหนึ่งก็ลงจากหุ่นรบมาพักผ่อนแบบนี้ เมื่อหลิงหลานได้ยินเสี่ยวซื่อรายงานเรื่องนี้ก็คิดอย่างประหลาดใจว่า ที่แท้เธอก็เป็นนางเอกได้เหมือนกัน

เดิมทีหลิงหลานยังกังวลใจว่าจะจัดการหน่วยรบสองหน่วยอย่างไรดี ถึงแม้หน่วยรบสองหน่วยนี้จะเป็นหน่วยรบผสมระหว่างผู้ควบคุมหุ่นรบระดับพิเศษกับผู้ควบคุมหุ่นรบระดับสูง แต่ปริมาณยังคงเหนือกว่าพวกเขา หลิงหลานมั่นใจในตัวเองว่าอาศัยความพยายามของพวกลูกทีมจะต้องคว้าชัยชนะมาได้แน่นอน แต่เป้าหมายของเธอคือจัดการอย่างเงียบเชียบ โดยไม่ทำให้กองกำลังรอบๆ บริเวณตกใจ นี่ถึงจะบรรลุเป้าหมายของเธอในการช่วงชิงฐานที่มั่นอย่างลับๆ

ไม่นึกเลยว่า เธอกำลังกังวลใจอีกฝ่ายก็ทำการตัดสินใจแบบนี้ออกมา นี่ก็คือการอยากนอนก็มีคนยื่นหมอนเข้ามาให้อย่างแท้จริง โชคดีเกินไปแล้วจริงๆ ไม่ได้ต่างอะไรจากกฎตายตัวของนางเอกในนิยายเลย

หลิงหลานย่อมไม่ทิ้งโอกาสดีแบบนี้ไปแน่นอน เธอรีบพาพวกลูกทีมลอบเข้าไปในฐานที่มั่นของโรงเรียนเจี้ยนเฉียว ถึงแม้ฐานที่มั่นของเขต Q จะอยู่ภูมิประเทศที่ป้องกันง่ายบุกโจมตียาก แต่นี่ก็ต้องให้อีกฝ่ายมีความสามารถทำการป้องกันอย่างเต็มเปี่ยมด้วยเหมือนกัน ทว่าตอนนี้ฐานที่มั่นแทบไม่มีความสามารถป้องกันเลยสักนิดเดียว ทำให้พวกเขาลอบเข้ามาที่ตรงใจกลางได้ง่ายๆ

แน่นอนว่าที่ง่ายดายขนาดนี้ก็เป็นเพราะเสี่ยวซื่อทำการรบกวนเรดาร์ของหุ่นรบอีกฝ่าย นี่ก็คือสาเหตุที่หลิงหลานกล้าพาลูกทีมเข้ามาที่ใจกลางอย่างโจ่งแจ้ง

“หุ่นรบสิบสองตัว มีหุ่นรบระดับพิเศษสี่ตัว หุ่นรบระดับสูงแปดตัว พวกนายแต่ละคนเลือกคู่ต่อสู้ของตัวเองเลย” หลิงหลานเห็นหุ่นรบที่หันหน้ามาจากทางฝั่งต่างๆ ปกป้องตรงใจกลางไว้ ก็เอ่ยกับพวกลูกทีม

ฉีหลงตะโกนเป็นคนแรกว่า “ผู้ควบคุมหุ่นรบระดับพิเศษ B1 มอบให้ฉันนะ” ฉีหลงเล็งผู้ควบคุมหุ่นรบระดับพิเศษโดยไม่เกรงใจเลยสักนิดเดียว

หลิงหลานแค่นเสียงเย็น “สิ่งที่ฉันต้องการคือสังหารในชั่ววินาที เปลี่ยนเป้าหมายซะ” ครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อน จำเป็นต้องจัดการอย่างรวดเร็ว เธอปล่อยให้ฉีหลงดันทุรังไม่ได้

ฉีหลงมองหุ่นรบระดับพิเศษตัวนั้นด้วยใบหน้าเสียดาย ก่อนจะเลือกหุ่นรบระดับสูงสองตัวที่อยู่ใกล้เขามากที่สุดอย่างจนปัญญา “งั้นฉันเอา B2 กับ X1 หุ่นรบระดับสูงสองตัวนี้”

หลิงหลานเอ่ยอย่างเฉยชาว่า “ฉันให้เวลานายแค่หนึ่งนาทีนะ ถ้าเกิดเลย ก็จะฝึกฝนในห้องส่วนตัวหนึ่งวันต่อหนึ่งวินาที”

ฉีหลงร้องโหยหวนขึ้นมาทันที “ลูกพี่ นายโหดเกินไปแล้ว”

“นายเลือกยอมแพ้ได้ แล้วรับมือแค่ตัวเดียว” หลิงหลานเอ่ยอย่างเย็นชา สำหรับฉีหลงแล้ว เธอจำเป็นต้องอาศัยการบีบคั้น ยิ่งบีบคั้น เขาก็ยิ่งสามารถประสบความสำเร็จ

ไฉนเลยฉีหลงจะเป็นคนยอมรับความพ่ายแพ้ เมื่อเขาได้ยินคำพูดของหลิงหลานก็รีบตอบกลับว่า “หนึ่งนาทีก็หนึ่งนาทีสิ ฉันไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำไม่ได้”

เมื่อคำพูดนี่หลุดออกมา ทุกคนก็มองฉีหลงด้วยความสงสาร หมอนี่ตกหลุมพรางลูกพี่อีกแล้ว คาดการณ์บทสรุปที่น่าสังเวชหลังจากที่ฉีหลงกลับไปล่วงหน้าได้เลย แต่พวกเขาไม่มีทางเตือนฉีหลงด้วยความหวังดีแน่นอน พวกเขามีความสุขกับการได้ดูมากๆ โดยเฉพาะสภาพน่าอนาถของฉีหลง

หลี่ซื่ออวี๋ยังคงทำใจเหี้ยมไม่พอ เขากลัวว่าฉีหลงพูดอีก จุดจบก็จะยิ่งน่าสังเวชอีก ก็เลยออกปากพูดว่า “B1คนนั้นให้ฉันจัดการละกัน”

หลี่หลานเฟิงอดปิดหน้าทนมองหลี่ซื่ออวี่ไม่ได้ น้องชายโง่เง่าของเขาช่วยเหลือแบบนี้ไม่สู้ไม่ช่วยเหลือเลยจะดีกว่า นี่เป็นการสาดเกลือบนแผลของฉีหลงชัดๆ เลย

เมื่อเห็นฉีหลงมองไปทางหลี่ซื่ออวี๋ด้วยความโศกเศร้า แต่หลี่ซื่ออวี๋ยังคงทำหน้างุนงง เซี่ยอี๋ก็ฝืนกลั้นเสียงหัวเราะแล้วกล่าวว่า “งั้นผู้ควบคุมหุ่นรบระดับสูง D1 มอบให้ฉันละกัน”

ลั่วล่างเองรู้สึกได้ถึงบรรยากาศแปลกพิกลระหว่างฉีหลงกับหลี่ซื่ออวี๋เหมือนกัน เขาก็เอ่ยตามเซี่ยอี๋ว่า “งั้นหุ่นรบระดับสูง F2 ฉันรับผิดชอบเอง” เนื่องจากต้องจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด พวกลั่วล่างก็เลยไม่ได้เลือกทำเรื่องที่เกินความสามารถของตัวเอง

จ้าวจวิ้นตรึกตรองอยู่พักหนึ่งแล้วเอ่ยว่า “ฉันมั่นใจว่าจัดการหุ่นรบระดับพิเศษหนึ่งตัวได้ในหนึ่งนาที” ความหมายภายใต้คำพูดนี้คือ เขาไม่มีความมั่นใจว่าจะจัดการหุ่นรบระดับพิเศษสองตัวได้ในช่วงเวลาสั้นๆ ถ้าเกิดหุ่นรบที่เขาขับเป็นหุ่นรบไพ่ราชา บางทีเขาอาจยินดีลองดู

ทุกคนมองไปทางหลิงหลาน ยังมีหุ่นรบระดับพิเศษสองตัวรวมถึงหุ่นรบระดับสูงสี่ตัว ไปถึงจำนวนของหน่วยรบครึ่งหนึ่ง ต่อให้เป็นคนที่เก่งกาจอย่างลูกพี่หลานก็อาจจะจัดการไม่ได้เช่นกัน

หลี่หลานเฟิงหงุดหงิดใจ ถ้าเกิดเขายังขับหุ่นรบได้ละก็อย่างน้อยที่สุดก็สามารถช่วยหลิงหลานต้านทานหุ่นรบระดับพิเศษได้หนึ่งตัว หรือว่าหุ่นรบระดับสูงที่เหลืออยู่หลายตัว เช่นนั้นหลิงหลานก็ไม่จำเป็นต้องแบกรับภาระมากมายขนาดนี้ หลี่หลานเฟิงรู้สึกได้ว่าตัวเองไร้ความสามารถอีกครั้ง เขามักจะถ่วงขาหลิงหลานเสมอ

หลี่ซื่ออวี่เอ่ยอย่างไม่สบายใจว่า “ฉันคิดว่า ฉันรับผิดชอบหุ่นรบระดับสูงได้อีกหนึ่งตัวนะ”

จ้าวจวิ้นกล่าวตามว่า “งั้นฉันก็รับผิดชอบหุ่นรบระดับสูงอีกสองตัวละกัน” ไม่ว่ายังไงผู้ควบคุมหุ่นรบไพ่ราชาอย่างเขาก็จะพ่ายแพ้ให้กับหลี่ซื่ออวี่ที่เพิ่งเลื่อนขั้นเป็นระดับพิเศษไม่ได้เป็นอันขาด

“ไม่จำเป็น หลี่ซื่ออวี๋ นายยังคงรับผิดชอบ B1 จ้าวจวิ้น นายรับผิดชอบหุ่นรบระดับพิเศษ N1 แล้วถือโอกาสไปช่วยเหลือหลี่ซื่ออวี๋ คนอื่นๆ ให้ฉันจัดการเอง” หลิงหลานกุมชางฉยงในมือ เอ่ยอย่างสงบนิ่ง ถึงแม้ว่ามันจะยากในระดับหนึ่ง แต่หลิงหลานไม่ใช่คนที่ถอยหนีเมื่อเจอความยากลำบาก

“ครับ หัวหน้า!” จ้าวจวิ้นได้ยินคำสั่งของหลิงหลาน แววตาพลันเปล่งประกาย ลูกพี่หลานร้ายกาจจนถึงขั้นนี้แล้วเหรอ? ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงเฉียวถิงที่หยิ่งทระนงคนนั้น ถ้าเกิดหมอนั่นรู้ความสามารถที่แท้จริงของหลิงหลาน เขายังจะเย่อหยิ่งแบบนี้อยู่หรือเปล่า?

หลิงหลานทำสัญญาณมือ พวกเขาลักลอบเข้าไปหาเป้าหมายของแต่ละคนอย่างรวดเร็วและเงียบงัน

และตอนนี้เอง หน่วยรบสิบสองคนที่กำลังป้องกันทิศทางต่างๆ กำลังตั้งตารอซุปร้อนๆ ชามนั้น ไม่รู้เลยว่าช่วงเวลาหายนะของพวกเขามาถึงแล้ว

“ไม่รู้ว่าพวกเสี่ยวสู่จะกินเสร็จเปลี่ยนกะได้เมื่อไหร่?” ลูกทีมคนหนึ่งเลียริมฝีปาก นับตั้งแต่ที่เข้าสู่การต่อสู้ประจัญบาน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้กินอาหารร้อนๆ เขากินสารอาหารเหลวจนจะอ้วกแล้ว

“ไม่รู้สิ เสี่ยวโม่นั่นเพิ่งยั่วโมโหพวกเราว่ากินข้าวเย็นๆ ทำเอาฉันโกรธแทบตาย” ลูกทีมอีกคนเอ่ยด้วยความโมโห ถึงแม้อยู่โรงเรียนเดียวกัน แต่ก็มีความขัดแย้งกันในระหว่างหน่วยรบแต่ละหน่วย เลยมักจะมีการกระทบกระทั่งเล็กๆ อยู่บ้าง

“หัวหน้าเฟิงไม่น่าจะอืดอาดมากนัก พวกเราวางใจเถอะ” หัวหน้าทีมได้ยินเสียงบ่นพึมพำเบาๆ ของพวกลูกทีมก็เอ่ยปลอบใจ พูดตามตรง เขาเองก็อยากเข้าไปกินอาหารร้อนๆ ในห้องพักผ่อนเดี๋ยวนี้เลยเหมือนกัน แต่น่าเสียดายที่เมื่อตะกี้เขาพนันแพ้หัวหน้าทีมเฟิง เลยได้แต่ให้ลูกทีมอดทนต่อไปอย่างน้อยอกน้อยใจ

เวลานี้หลิงหลานกำลังเล็งไปยังหุ่นรบที่เฝ้าคุ้มกันทิศทางต่างๆ ถึงแม้เขต Q ส่วนใหญ่จะเป็นไม้พุ่มเตี้ย แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีต้นไม้สูงเสียดฟ้าเลย ใจกลางฐานที่มั่นของโรงเรียนเจี้ยนเฉียวมีป่าทึบผืนใหญ่ นี่ทำให้หุ่นรบที่คุ้มกันตรงใจกลางเหล่านี้ซ่อนตัวอยู่ในนั้นได้อย่างปลอดภัย แต่ขณะเดียวกันก็ทำให้ผู้บุกรุกมีสถานที่ซ่อนตัวเช่นกัน ก็เหมือนกับหลิงหลานในตอนนี้

หลิงหลานสังเกตเห็นคนเหล่านี้ไม่ได้ระแวดระวังมากนัก ถึงขนาดที่มีหุ่นรบหลายตัวแค่ทำท่าทำทาง ไม่ได้ตั้งใจเฝ้าระวังรอบๆ บริเวณ นี่ทำให้หลิงหลานดีใจยกใหญ่ การเพิกเฉยของพวกเขาเอื้ออำนวยหลิงหลานมากอย่างไม่ต้องสงสัย เธอมีความมั่นใจมากขึ้นแล้วว่าสามารถจัดการหุ่นรบหกตัวได้ในพริบตา

เวลานี้เอง หุ่นรบสองตัวพลันหมุนกายจากไป หลุดออกจากขอบเขตสายตาของหลิงหลาน แววตาของหลิงหลานเปล่งประกาย นิ้วมือโบกสะบัดอย่างรวดเร็ว หุ่นรบพุ่งจากด้านหลังต้นไม้ใหญ่สูงเสียดฟ้ามาที่หุ่นรบสองตัวนั้นในพริบตา

นี่เป็นหุ่นรบระดับสูงสองตัว ซึ่งยังอยู่ใกล้กันนิดหน่อย เดิมทีหลิงหลานกังวลว่าตอนที่จัดการหุ่นรบตัวหนึ่งก็จะโดนหุ่นรบอีกตัวสังเกตเห็น ตอนนี้ขอเพียงพวกเขาไม่ได้มองเห็นหลิงหลานทันที หลิงหลานก็มีความมั่นใจว่าจะสังหารหุ่นรบสองตัวนี้ได้ในชั่ววินาที

ความเร็วของหุ่นรบของหลิงหลานว่องไวมาก พริบตาเดียวก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าหุ่นรบหนึ่งในนั้น ชางฉยงในมือกวาดเข้าไปเป็นแนวขวางอย่างรุนแรง

‘ฉัวะ’ คมดาบที่คมกริบของชางฉยงเฉือนลำคอหุ่นรบของอีกฝ่ายได้ง่ายๆ ไม่จำเป็นต้องหั่นเป็นท่อน ขอเพียงทำลายระบบควบคุมของหุ่นรบก็สามารถทำให้ออปติคัลคอมพิวเตอร์ล็อกและตัดสินว่าเป็นการสังหารทิ้งในชั่ววินาที

เนื่องจากความเร็วของหลิงหลานไวมากเกินไป และมีเสียงน้อยมาก บวกกับเสี่ยวซื่อรบกวนเรดาร์ทำให้เรดาร์ไร้ประสิทธิภาพ เพื่อนที่อยู่ใกล้กับหุ่นรบตัวนี้มากที่สุดไม่รู้สึกถึงอะไรเลยแม้แต่น้อย หลิงหลานจัดการหุ่นรบตัวนี้เสร็จแล้ว ปลายเท้าแตะพื้นเล็กน้อบ หุ่นรบก็เปลี่ยนทิศทางพุ่งไปหาหุ่นรบที่อยู่ใกล้ที่สุดตัวนั้น

เสียงดังฉัวะ…หุ่นรบระดับสูงอีกตัวถูกหลิงหลานสังหารในชั่ววินาทีโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันได้ตอบสนอง หลิงหลานเล็งไปยังหุ่นรบตัวที่สาม…ระยะเวลาแค่ไม่กี่วินาที หลิงหลานก็จัดการหุ่นรบระดับสูงสี่ตัวได้อย่างเงียบๆ หลิงหลานไปถึงความเร็วมือของขั้นสูงสุดของไพ่ราชาแล้ว การจัดการหุ่นรบระดับสูงไม่ยากเลยสักนิดเดียว

หลิงหลานเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ผู้ควบคุมหุ่นรบระดับพิเศษที่เหลืออยู่สองตัว เมื่อเธอจัดการหุ่นรบระดับพิเศษตัวแรก เสียงเคลื่อนไหวที่เกิดจากพวกฉีหลงก็ทำให้หุ่นรบระดับพิเศษอีกตัวตกใจ

หุ่นรบระดับพิเศษรีบเรียกสมาชิกทีมแต่พบว่าไม่มีการตอบรับ ก็รู้ว่าเรื่องท่าจะไม่ดีแล้ว เขากดปุ่มขยายเสียงโดยไม่ลังเล แล้วตะโกนด้วยเสียงเจ็บปวดว่า “ศัตรูบุก” ขณะเดียวกัน หุ่นรบของเขาพลันถูกอะไรบางอย่างโจมตี ล้มลงพื้นอย่างควบคุมไม่อยู่

เสียงตะโกนของผู้ควบคุมหุ่นรบระดับพิเศษตัวนั้นเพิ่งจะหยุดลงถึงค่อยพบว่าห้องคนขับของตัวเองมืดสนิทแล้ว เขาถูกล็อกอยู่ในห้องคนขับ พอหวนนึกถึกฉากเมื่อสักครู่นี้ เขาไม่แน่ใจว่าคำว่า ‘ศัตรูบุก’ ที่เขาร้องจะถูกส่งออกไปสำเร็จหรือเปล่า

หลิงหลานเดินเข้าไปใกล้หุ่นรบระดับพิเศษที่ล้มลงพื้นตัวนั้นแล้วดึงชางฉยงออกมาจากส่วนคอของหุ่นรบช้าๆ เมื่อสักครู่นั้นเธอสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายก็เลยสะบัดข้อมือซัดชางฉยงที่อยู่ในมือออกไปทันทีโดยไม่ครุ่นคิดเลยสักนิดเดียว ตัดการควบคุมของระบบได้ก่อนที่อีกฝ่ายจะส่งเสียงออกไปได้สำเร็จ

——————-