Infinity Armament สรรพวุธไม่สิ้นสุด - ตอนที่ 54

IA:เล่มที่ 3 บทที่ 9: การแข่งขันฆ่าในนิวยอร์ก (ตอนที่ 3)

เวลาผ่านไป 8 ชั่วโมง รถแฮมเมอร์ยังคงวิ่งบนถนนเรื่อยๆ ในขณะที่ เหวินโหรว ยังคงค้นหาเป้าหมายด้วยกล้องส่องทางไกล

ฮงหลาง รู้สึกกังวลเกี่ยวกับการจัดอันดับของ Bloody Crest

โชคดีที่สุดในเวลานี้การเพิ่มขึ้นของ  Killing Point  ดูเหมือนจะชะลอตัวลง  10 อันดับแรกพวกเขาไม่โชคดีเหแต่ก่อนประสิทธิภาพของพวกเขาช้าลง

มันทำให้ ฮงหลาง รู้สึกสบายใจขึ้น

เมื่อเห็นคนอื่นไม่สามารถทำได้ดีมันจึงเกิดความสบายใจสำหรับตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่ผลการปฏิบัตินั้นเกี่ยวข้องกับชีวิตของตัวเอง

รถแฮมเมอร์เข้าสู่พื้นที่บรูคลิน และมันเข้าใกล้สู่เขตเมืองนิวยอร์กอย่างเป็นทางการ

บูรคลิน  เคยเป็นพื้นที่สีดำ ที่มีชื่อเสียงเนื่องจากในเขตนี้ระดับการศึกษาต่ำจึงเป็นพื้นที่ที่ทำให้เกิดอาชญากรรมสูงสุดในสหรัฐอเมริกา หลายคนมองว่านี่คือจุดเริ่มต้นของความวุ่นวายทั้งหมด ในพื้นที่บูคลินเต็มไปด้วยคนผิวดำ อย่างไรก็ตามเนื่องจากการเหยียดสีผิวทำให้พวกคนผิวดำมักเกลียดชังคนผิวขาวดังนั้นคนผิวดำจึงมีความเห็นอกเห็นใจมนุษย์กลายพันธุ์ ผลก็คือสงครามในพื้นที่ บูรคลินนั้นมีจำนวนน้อย

รูปแบบถนนใน บูรคลิน เหมือนกับกระดานหมากรุก มีการจัดระเบียบเรียบร้อย ถนนหลายทุกสายมีชื่อเป็นตัวเลข ทั้งสองฟากถนนเงียบสงบ ในแต่ละถนนมีสถาปัตยกรรมที่สวยงาม ต้นไม้ให้ร่มเงาและบ้านหลังใหญ่ที่สวยราวกับเทพนิยาย รูปแบบที่แตกต่างเหล่านี้สะอาดและสวยงามมีประวัติศาสตร์มากกว่า 100 ปี ผู้คนเพลิดเพลินไปกับทัศนียภาพอันงดงาม

รถแฮมเมอร์ชะลอตัวลงบนถนน บูรคลิน แม้ว่าในเมืองนิวยอร์กจะเกิดสภาวะสงครามแต่ใน บูรคลินหลายพื้นที่ยังคงเป็นฉากที่สวยงาม

ชินยี่ นั่งอยู่บนรถขณะที่เขาเฝ้ามองทัศนียภาพของถนนเขาชี้ไปที่ร้านอาหารร้านหนึ่งและกล่าวว่า “ผมเคยกินอาหารที่ร้านนั้น”

เหวินโหรว ส่องกล้องทางไกลเพื่อดูตามทิศทางที่ ชินยี่บอก

“ เมื่อ 2 ปีก่อนผมเคยไปนิวยอร์กในการทำธุรกิจ และมีชายคนหนึ่งแนะนำให้ผมมาที่นี่ เขาเป็นชายผิวดำที่เดินทางมาประเทศจีนเพื่อเรียนรู้อาหารจีนและกลับไปเปิดร้านอาหารจีนที่นี่ ธุรกิจของเขาไม่ค่อยดีนัก ผมเคยมาที่นี่ไม่กี่ครั้งและเรากลายเป็นเพื่อนกัน…และผมพึ่งเห็นเขายืนอยู่ที่หน้าร้าน” ชินยี่ ยิ้มให้กับ เหวินโหรว

เหวินโหรว ศีรษะและเธอใช้ความคิดสักครู่ตอบว่า “คุณคิดว่าถ้าคุณไปที่นั่นเขายังจะจำคุณได้ไหม?”

ดวงตาของ ชินยี่ แสดงออกถึงความคิด “ผมไม่รู้…”

เขาหัวเราะและส่ายหัว “มันเป็นไปไม่ได้เลย โลกที่เราอยู่ในตอนนี้ไม่เหมือนกัน”..เขามองไปที่  เหวินโหรว

“ พวกเขาเป็นกลุ่ม NPC”

เหวินโหรว เปิดปากของเธอที่จะพูดอะไรบางอย่างแต่เธอก็ตัดสินใจที่ไม่พูดออกมา

ชินยี่ มองไปที่ร้านอาหารข้างทางด้วยดวงตาเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ถ้าคนในโลกภารกิจนี้เป็นเพียงแค่กลุ่มเป็น  NPC  แล้วพวกนักผจญภัยล่ะ พวกเขาคืออะไร? ไม่มีใครสามารถตอบได้

ชินยี่  ล้มเลิกความคิดของเขาและตบไหล่ของ จินกวง “ อยู่ที่นี่ผมจะไปสอบถามดูหน่อยว่ามีข่าวคราวอะไรไหม”

“คุณแน่ใจหรอว่าคุณสามารถสอบถามเกี่ยวกับข้อมูลที่คุณต้องการได้?” จินกวง สงสัยบางอย่าง

สถานที่ที่พวกเขาอยู่ในขณะนี้เรียกว่าถนน 230

ชื่อถนนในนิวยอร์คมีการทำเครื่องหมายด้วยตัวเลข ถนน 230  เป็นถนนที่รู้จักในย่านบรูคลิน ไม่ใช่เพราะเป็นใจกลางเมืองแต่เป็นเพราะมันเป็นสถานที่วุ่นวาย

สงครามระหว่างมนุษย์และมนุษย์กลายพันธุ์ สถานที่แห่งนี้มีชื่อเสียงเกี่ยวกับการสังหารและลักพาตัวหรือการโจรกรรมในคดีอื่นๆนับไม่ถ้วน ในภาพยนตร์เรื่อง ‘Die Hard 3’ บรูซวิลลิสเล่นตำรวจนิวยอร์กที่อยู่ในบริเวณนี้และถูกปล้นทุกอย่างยกเว้นกางเกงในที่เหลือ ในขณะที่บนร่างของเขามีป้ายเขียนไว้ว่า “ฉันเกลียดนิกเกอร์” เขาเกือบจะถูกฆ่าโดยคนผิวดำที่อยู่ในท้องถิ่น

เมื่อเห็นสีหน้างงๆของ จินกวง ชินยี่ ยิ้ม   เขากล่าวเบาๆว่า “สถานที่ที่สับสนวุ่นวายมักจะมีข้อมูลอยู่มาก”

ไนท์คลับอยู่ที่มุมถนน

ในช่วงสงครามสถานที่หลายแห่งกลายเป็นรกร้าง แต่ในคลับยังคงเป็นรูปแบบของความบันเทิงที่ไม่ได้รับผลกระทบ เมื่อคนไม่มีเงินพวกเขาจะใช้วิธีการเสพบรรยากาศแทนนั่นคือเป็นวิธีผ่อนคลายที่ประหยัดที่สุด โดยเฉพาะพวกอันธพาลที่ไม่สนใจอนาคต พวกเขาใช้ชีวิตประจำวันเพื่อเพลินไปกับสิ่งนี้

ไนท์คลับเล่นดนตรีเพราะๆ หน้าเวทีใหญ่มีนักเต้นกลุ่มหนึ่งกำลังร้องเพลงและเต้นรำขณะที่เด็กผู้หญิงในชุดกระต่ายน้อยชิ้น กำลังแบกถาดไวน์เพื่อรองรับความต้องการของแขก แขกทุกคนได้กอดสาวๆและพูดติดตลกพร้อมกับซิการ์ในมือของพวกเขากำลังปล่อยควันออกมา

ชินยี่ เดินไปที่บาร์และเอาเงินออกมา 10 เหรียญ “มีอะไรดื่มบ้าง”

บาร์เทนเนอทำมาร์ตินี่ ให้ ชินยี่อย่างรวดเร็ว

เงินนี้ ชินยี่ แลกมาจากเมืองกระหายเลือดก่อนทำภารกิจ เมื่อเข้าสู่โลกภารกิจนักผจญภัยต้องเตรียมของที่เขาสามารถใช้เพื่อแก้ปัญหาในภารกิจได้  1 BP สามารถแลกเปลี่ยนได้  20 เหรียญ

“คุณต้องการอะไรอีกไหมครับ?” บาร์เทนเดอร์ถามด้วยรอยยิ้ม

ชินยี่ หยิบเหรียญขึ้นมาอีก 10 เหรียญและส่งมอบในมือบาร์เทนเนอ “ตอบคำถามของผมได้ไหม”

“ขึ้นอยู่กับว่าคำถามนั้นคืออะไร”บาร์เทนเนอระมัดระวังหลังจากรับเงิน

“ผมต้องการทราบว่า ใครเป็นคนที่มีข้อมูลมากที่สุด”

ใบหน้าของบาร์เทนเดอร์แสดงออกถึงความอึดอัดใจ  บาร์เทนเนอ คิดสักครู่และกระซิบใส่หู ชินยี่

“ถ้าไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนไม่ควรที่จะตามหาเขา เพราะเขาเป็นคนที่ไม่ควรยุ่งเกี่ยวด้วย”

“คุณเพียงแค่ตอบคำถาม”

“ 10 ดอลลาร์”บาร์เทนเดอร์ตอบ

เพียงแค่เวลาเล็กน้อยบาร์เทนเดอร์ก็รับไปแล้ว 20 เหรียญเขานำเงินเก็บใส่กระเป๋าอย่างรวดเร็วและเช็ดโต๊ะด้วยผ้าก่อนกล่าวว่า “ที่โต๊ะนั่งหมายเลข 3  ชื่อ มิสเตอร์มอลลี่ แต่ถ้าถูกถามอย่าบอกว่าผมเป็นคนบอกคุณ”

“เข้าใจแล้ว” ชินยี่ พยักหน้า

ชินยี่ เดินไปรอบๆในคลับและพบตำแหน่งที่จะนั่ง จากที่ตรงนี้เขาสามารถมองเห็นโต๊ะหมายเลข 3 ได้ เขาเห็นชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่แขนขวาของเขากำลังกอดผู้หญิงอยู่ ด้านข้างยังมีคนสองคนยืนเป็นผู้คุ้มกันบนแขนของเขามีรอยสักขนาดใหญ่  ชินยี่ ใช้เวลาพิจารณาชายวัยกลางคนคนนั้นแต่หลังจากนั้นไม่นานก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเขา

“ท่านคะต้องการรับอะไร?”

ชินยี่ มอบเงินเล็กน้อยใส่มือของผู้หญิง “เอาไวน์ที่ดีมาสักขวดจากนั้นนำไปที่โต๊ะหมายเลข 3 ให้กับมิสเตอร์มอลลี่”

“ฉันต้องพูดอะไรบ้างเมื่อฉันนำไปให้เขา”สาวน้อยดูเหมือนจะฉลาดมาก

“ไม่ต้องพูดอะไร”

หญิงสาวรับเงินและจากไป ไม่นานหลังจากนั้นไวน์แดงเกรดดีก็ถูกส่งไปยังโต๊ะหมายเลข 3

ชายวัยกลางคนรู้สึกประหลาดใจและถามคำถาม 2- 3 ข้อ เมื่อเขาได้คำตอบแล้วเขามองมาที่ ชินยี่

ไม่นานหลังจากนั้นหญิงสาวคนนั้นก็เดินกลับมาที่ ชินยี่ และพูดว่า “มิสเตอร์มอลลี่เชิญคุณไปหาเขาค่ะ”

****

ที่โต๊ะหมายเลข 3 มอลลี่ จ้องมองอย่างเย็นชามาที่ ชินยี่  ใบหน้าที่เยือกเย็นเพียงพอที่จะทำให้รู้ว่าเขาคือใคร

มอลลี่ เป็นพ่อทูนหัวที่มีชื่อเสียงในละแวกนี้เกี่ยวกับขายสิ่งสกปรกทุกอย่าง ชีวิตของเขาติดต่อกับอาชญากรจำนวนมาก ในบางครั้งก็ได้ยินข่าวว่าเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับการค้ามนุษย์

ช่วงเวลาที่ ชินยี่ นั่งอยู่ตรงข้ามเขาเขายังคงกอดเด็กสาวไว้ใกล้ๆ

“ เธอรู้ไหมว่าทำไมฉันต้องเลือกผู้ชายคนนี้มา ไม่ใช่เพราะว่าเขานำไวน์มูลค่า 800 เหรียญมาให้ฉัน แต่เพราะว่าเขาไม่ได้บอกจุดประสงค์ออกมา”เขาหันหน้าไปทางหญิงสาวดวงตาของเขายังคง เหล่มอง ชินยี่

“ฉันเชื่อว่าเขาต้องมีเหตุผลบางอย่าง และความจริงฉันไม่ต้องการที่จะพูดคุยกับคนแบบนี้ แต่นั่นแสดงถึงความกล้าหาญและมั่นใจของเขามาก การที่เขาจะเข้าหาคนอย่างฉันเขาควรจะใช้ไวน์ที่มีมูลค่า 3,000 เหรียญเพื่อดึงดูดความสนใจของฉันมากกว่า”

มอลลี่ ชี้ไปที่ขวดไวน์ที่อยู่บนโต๊ะ “ไวน์ขวดนี้สามารถทำให้คุณนั่งอยู่ต่อหน้าฉันได้ แต่คราบใดที่คุณพูดบางอย่างที่ทำให้ฉันไม่มีความสุขฉันจะให้คนของฉันโยนคุณออกไป”

ชินยี่ ยิ้ม “ผมไม่เคยคิดจะใช้ 800 ดอลลาร์เพื่อแลกกับเวลาของมิสเตอร์มอลลี่ ผมอาจมีราคาที่ดีกว่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับรายละเอียดดีๆ”

“คุณรู้…”มอลลี่พึมพำ เขาเช็ดปากผ้าเช็ดปากของเขา

“บอกมาว่าคุณต้องการที่จะรู้อะไร?”

“ข้อมูลเกี่ยวกับมนุษย์กลายพันธุ์”

“ถ้าเป็นข้อมูลธรรมดาไปถามใครที่นี่ก็ได้”

“ผมต้องการรู้แหล่งที่อยู่ของพวกเขาและวิธีหาพวกเขา?”

“ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่ข้อมูลธรรมดาทั่วไป” มอลลี่ หลับตาลงแล้วดูดซิกก้า ในปากของเขา และปล่อยควันออกมา

“เมื่อ 10 คนก่อน มีบางคนซื้ออาวุธที่บริษัทเลห์แมนบราเธอร์ส และหนึ่งในนั้นถูกระบุว่าเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ คนของฉันรู้สถานที่ของอาวุธและแหล่งที่เขาอยู่”

“ผมต้องการที่อยู่ดังกล่าว”

มอลลี่ ชินยี่  ก่อนจะเขี่ยซิก้าลงบนโต๊ะ แล้วพูดว่า

“ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร และฉันก็ไม่สนใจ อีกอย่างฉันก็ไม่อยากรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับกลุ่มมนุษย์กลายพันธุ์คืออะไร แต่ถ้าคุณต้องการข่าวจากฉัน จ่าย3แสนดอลลาร์”

“ 3 แสนดอลลาร์?” ชินยี่ ยิ้ม “มันแพงเกินไป”

“ แม้ว่า FBIจะมาที่นี่มันก็คงจะเป็นราคานี้”

“ ไม่แน่” ชินยี่ สายหัว

“ถ้า FBI มาที่นี่พวกเขาจะยัดเยียดข้อมูลเกี่ยวกับอาชญากรรมทั้งหมดของคุณตลอดหลายปีที่ผ่านมา มันพอที่จะทำให้คุณติดคุกตลอดชีวิต แล้วคุณก็จะต้องบอกข้อมูลทั้งหมดที่คุณมีอยู่ให้กับพวกเขาเพื่อแลกกลับความสุขในชีวิตครั้งสุดท้ายของคุณ”

มอลลี่หัวเราะ ขณะที่มองไปผู้หญิงที่อยู่ข้างเขา จากนั้นชี้ไปที่  ชินยี่ “ ฉันชอบผู้ชายคนนี้”

จากนั้นเขาตบมือลงบนโต๊ะและตะโกนว่า “เอาเงินมาหรือไม่ก็ออกไปจากที่นี่ เพราะขวดไวน์ที่อยู่ต่อหน้าฉันในตอนนี้ฉันจึงให้โอกาสกับคุณ ให้ออกไปด้วยขาของตัวเอง”

ชินยี่ กล่าวว่า “ผมลืมบอกเหตุผลไปขวดไวน์ที่ผมให้คุณนั้นมีมูลค่า 800ดอลลาร์ ไม่ใช่เพราะผมต้องการใช้มันเพื่อแลกกับเวลาของคุณ เพราะผมคิดว่าเมืองนิวยอร์กนี้กำลังจะมีบางอย่างเปลี่ยนแปลง ผมจึงมอบมันเป็นค่าตอบแทน”

“ค่าตอบแทน”

“ใช่แล้ว” ชินยี่ หัวเราะ

จากนั้นเขาใช้การโจมตีรวดเร็วจะไปที่ศีรษะของ มอลลี่ และกดลงไปในชามผลไม้ มือซ้ายของ ชินยี่ คว้าคอของชายคนหนึ่ง จากนั้นบิดทำให้ชายคนนั้นหล่นลงบนพื้นทันที ส่วนชายคนหนึ่งกำลังเอาปืนออกมา ชินยี่ เหยียบไปที่เท้าของเขาและใช้มือจับคอของเขาคนนั้นกระแทกลง  ตลอดการโจมตี ชินยี่ ไม่ได้ลุกขึ้นแม้แต่น้อย และยังสามารถจัดการกับบอดี้การ์ดของมอลลี่อย่างง่ายดาย หญิงสาวที่อยู่ข้างมอลลี่กำลังจะกรีดร้อง ชินยี่ จึงวางนิ้วลงบนปากและแสดงท่าทางให้เงียบ

ชินยี่ ยกหัวมอลลี่ขึ้นและสังเกตเห็นว่าใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยผลไม้ จากนั้น ชินยี่ จิบน้ำอุ่นเละๆออกจากใบหน้าของมอลลี่ และยิ้มอย่างอบอุ่นให้กับมอลลี่ “ให้ผมอยู่ที่นี่หรือให้ผมเอาลูกตาของคุณออกมาแล้วยัดใส่ปากของคุณ”

ใบหน้าของ ชินยี่ แสดงออกอย่างสง่างามและไม่ได้ดูโหดร้าย  แต่มอลลี่กำลังรับรู้ว่าชายคนนี้ไร้ปรานีอย่างแน่นอน เมื่อเห็นการกระทำของ ชินยี่ ที่สามารถจัดการกับบอดี้การ์ดทั้งสองคนของเขาได้แทบไม่ต้องกระพริบตา นี่แสดงให้เห็นว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้เพียงข่มขู่

มอลลี่ หวาดกลัวชายคนนี้ “ ถนน 145  …อาคารฮัดสัน มีที่จอดรถใต้ดิน มีอย่างน้อย 20 สายพันธุ์อยู่ที่นั่น!”

“ดี” ชินยี่ พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ชินยี่ ปัดฝุ่นบนร่างกายของมอลลี่ และตบหน้าเบาๆพูดด้วยน้ำเสียงปานกลาง “คุณน่าจะรู้ว่าผมไม่ชอบใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา แต่ผมมักจะมีความอดทนน้อย สำหรับไวน์ขวดนี้เป็นการขอโทษของผมหวังว่าคืนนี้คุณจะมีความสุข”

หลังจากที่ ชินยี่ พูดเสร็จเขายืนขึ้นและเดินออกไป ในขณะที่เขากำลังที่จะเตรียมออกจากในคลับนี้อยู่ๆสายตาของเขาก็เห็นบางอย่าง

มีชายผิวขาวตัวเล็กออกมาจากที่นั่งถัดไปและบนข้อมือของเขามี Bloody Crest อยู่

นักผจญภัย?  ชินยี่ กำลังแปลกใจ

ในเวลาเดียวกันนักผจญภัยคนนั้นก็เห็น ชินยี่  ดวงตาของเขาเผยให้เห็นความตกใจ เขาทั้งสองเป็นนักผจญภัย

ชินยี่ มองไปที่มอลลี่ “ใครคือคนที่นั่งอยู่ตรงๆนั้น”

“ลูกค้าของฉันเอง”

“เขาก็สนใจเกี่ยวกับเรื่องมนุษย์กลายพันธุ์เหมือนกันนั่นหรอ?”

“ใช่”มอลลี่ ไม่เข้าใจว่าทำไมทุกๆคนจึงต้องถามคำถามนี้

“เชี่ยเอ้ย!” ชินยี่ สบถ

คนขาวคนนั้นเห็นได้ชัดว่าได้ยินคำตอบเดียวเช่นเดียวกับ ชินยี่

คนทั้งสองคนมองหน้ากันดวงตาของเขาเป็นประกาย ครู่ต่อมาพวกเขารีบวิ่งออกจากไนท์คลับในเวลาเดียวกัน

****

ชินยี่ รีบวิ่งออกมาจากไนคลับราวกับการแสดงของแจ็คกี้ชาน  เขากระโดดข้ามหน้าต่างของรถแฮมเมอร์เข้าไปและตระโกนว่า “ไป!ไป!ไป เร็ว!”

ในเวลาเดียวกันชายหนุ่มผิวขาวที่วิ่งออกมาไม่ไกลก็เข้าไปยังรถสปอร์ตสีแดงและตะโกนสิ่งเดียวกัน “ไปเร็วเข้า!”

“เกิดอะไรขึ้น”  จินกวง ถาม

ชินยี่ ตอบว่า “ไม่มีอะไรเพียงแค่เจอนักผจญภัยคนอื่น พวกเขาอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน ถ้าคุณไม่ขับรถให้เร็วกว่านี้เป้าหมายของเราจะตกอยู่ในมือคนอื่น”

“บ้าเอ้ย!” จินกวง สาปแช่ง เขาเหยียบคันเร่งอย่างรวดเร็วจนรถแฮมเมอร์พุ่งตัวออกไป

ทั้งรถแฮมเมอร์และรถสปอร์ตสีแดงวิ่งไปยังถนน 145 ด้วยความเร็วสูงสุด

รถสปอร์ตสีแดงอยู่ด้านหลังของรถแฮมเมอร์ คนขับรถเป็นหญิงสาวผมบลอนด์ ที่เบาะหลังมีชาย 2 คนผิวขาวและผิวดำ

ชายผิวขาวตัวเล็กที่นั่งอยู่ตะโกนว่า “ลีน่าคุณต้องไปให้เร็วกว่านี้ เราต้องรีบไป”

“มั่นใจได้เลย”หญิงสาวผมบลอนด์ยิ้มอย่างอ่อนโยน

เธอเปิดแผงควบคุมของรถออกมาและกดปุ่มสีแดงที่กระพริบอยู่ “การชาร์จไนตริกออกไซด์”

ทันใดนั้นท่อรถของพวกเขาก็มีเปลวไฟพุ่งออกรถสีแดง พุ่งราวกับลูกศรผ่านรถแฮมเมอร์ไป ขณะที่ผ่านรถแฮมเมอร์ชายผิวขาวมองไปที่  ชินยี่ และยกนิ้วกลางให้

“เย็* แ*” ฮงหลาง ทุบคอนโซลหน้าของรถแฮมเมอร์ การทุบของเขาทำให้ฝาครอบหลุดเห็นสายไฟจำนวนมากอยู่ภายใน

“ จินกวง ทำไมรถคุณกากแบบนี้!”

“ รถคันนี้ถูกปรับปรุงมาแล้ว!” จินกวง ตอบเสียงดัง “แต่มันไม่สามารถเปรียบเทียบความเร็วกับรถสปอตได้ฉันไม่คุ้นเคยกับถนน!”

ชินยี่  บอกว่า “ เหวินโหรว  มองไปที่แผนที่ หาเส้นทางที่ดีที่สุดไปยังถนน 145  และประมาณเวลาที่เราจะถึง”

เหวินโหรว กลางแผนที่ของเธอและลากนิ้วไปยังถนนตรงแผนที่ “ถนน 145  เราต้องผ่าน บล็อกอย่างน้อย 68  ตึก ถ้าจราจรไม่ติดขัดเราจะใช้เวลาประมาณ 40 นาที แต่ด้วยความเร็วของพวกเขาฉันคิดว่าพวกเขาจะถึงในเวลา 30 นาที”

“ 10 นาทีเพียงพอที่จะฆ่ามนุษย์กลายพันธุ์ทั้งหมด พวกเราต้องไปให้ถึงก่อน  เหวินโหรว หาเส้นทางที่ใช้เวลาเพียงแค่ 20 นาทีเท่านั้น”

“ได้เลย” เหวินโหรว กรีดนิ้วบนแผนที่ จากถนน 145 มาถึงตำแหน่งปัจจุบันของพวกเขา เป็นเส้นตรง“ไปตามเส้นนี้เลย”

ทุกคนในรถจ้องเธอเป็นสายตาเดียวกัน

“ โอ้ไม่!” จินกวง สายหัว “บ้าสุดๆ”

“ถึงแม้มันจะบ้าแต่ผมก็จะทำมัน” ชินยี่ หัวเราะ “ผมจะเป็นคนขับเอง  เหวินโหรว คุณเป็นคนบอกทิศทาง”

“แต่ฉันไม่ใช่กัปตันมืออาชีพ” เหวินโหรว กล่าว

“ เราไม่จำเป็นต้องเป็นมืออาชีพ”

เมื่อถึงจุดนี้ ฮงหลาง อยากร้องไห้ออกมา “มีอุบัติเหตุอยู่ข้างหน้าทำให้จราจรติดขัด เชี่ย!เชี่ย! มันคือสิ่งที่นักผจญภัยพวกนั้นทําเอาไว้”

“ไม่เป็นไร”  ชินยี่ ตอบอย่างสงบ “เราไม่จำเป็นต้องอยู่บนถนนสายนี้อีกต่อไป”

“รัดเข็มขัดนิรภัยให้แน่น!” จินกวง คำราม