Infinity Armament สรรพวุธไม่สิ้นสุด - ตอนที่ 62

IA:เล่ม 3 บทที่ 15 เด็กผู้ชาย (ตอนที่1)

ในความเป็นจริงแล้วห้องลับมีเพียงประตูเล็ก ๆ ทางด้านข้างของโรงรถ หลังจากเข้าประตูผ่านทางแคบ ๆ เข้าไป ก็พบกับพื้นที่กว้างขวาง

ห้องมีขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยเตียงและสิ่งต่าง ๆ สำหรับต่อการใช้ชีวิต เมื่อมองดูสถานที่ ห้องพักที่นี่เดิมเป็นโกดังใต้ดินของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง แต่เมื่อมันถูกทิ้งร้าง พวกกลายพันธุ์จึงใช้เป็นพื้นที่อยู่อาศัย

ตรงมุมของโกดังมีอาวุธจำนวนมากวางอยู่ พวกอาวุธเหล่านี้เป็นที่รู้กันอยู่ว่ามันเป็นของมนุษย์กลายพันธุ์ ด้วยอาวุธเหล่านี้ กองพลร่มที่2 ไม่จำเป็นต้องออกไปปล้นอาวุธอีก

แต่สำหรับกลุ่มของ ชินยี่ในสายตาของพวกเขาไม่ได้สนใจที่อาวุธ

ในหลังห้อง มีเด็กน้อยกำลังนั่งอยู่บนพื้นและกอดเข่าของเขา

“ นี่มันเป็นเด็กหนิ!” เหวินโหรว ร้องอุทานออกมาดัง ๆ

ในที่สุดชินยี่ก็เข้าใจว่าทำไมทหารจึงเรียกเขาให้เข้ามาดู

เด็กชายอายุประมาณสิบขวบเท่านั้น ดวงตาคู่นั้นของเขามีสองสีคือทองและสีดำ ผมสีน้ำตาลหยิกเล็กน้อย ดวงตาสองสีของเด็กชายมองไปที่พวกเขา ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย

“ เฮ้!” เหวินโหรวโบกมือให้เด็กชายตัวเล็ก ๆ แล้วเดินไปหาเขา

และหยุดอยู่ตรงหน้าเด็กชายตัวเล็ก เหวินโหรว พยายามสัมผัสใบหน้าของเด็กน้อยคนนั้นและพูดว่า

“อย่ากลัวเลย เราแค่……”

ทันใดนั้นเด็กชายตัวเล็กก็กรีดร้องและกัดที่มือ เหวินโหรว

“ อ๊ะ!” เหวินโหรว รีบดึงมือกลับทันที ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวด แต่เป็นเพราะความตกใจ

เด็กชายตัวเล็กรีบวิ่งออกไปเหมือนกระต่าย มุ่งหน้าไปยังกล่องเก็บอาวุธ

ฮงหลาง รีบยกปืนของเขาขึ้นมา แต่ ชินยี่จับมือเขา

“ อย่ายิง! เขาเป็นแค่เด็กนะ!”

“ แต่……” เมื่อ ฮงหลาง กำลังจะโต้เถียงเด็กน้อยพุ่งเข้าไปในกล่องอาวุธ

เขาไม่ได้หยิบอาวุธมาทำร้าย เพียงแต่เขาวิ่งไปหลบอยู่ทางด้านหลังของกล่องอาวุธเท่านั้น

“ เขาเเค่กลัว เขาต้องเห็นสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นไปเมื่อกี้”

“บ้าเอ้ย พวกเราอยู่ที่นี่เพื่อฆ่าพวกมนุษย์กลายพันธุ์ไม่ใช่มาเป็นนักบุญ” ฮงหลาง พูดออกมา

“นายแน่ใจหรอว่านายต้องการปล่อยเจ้าเด็กน้อยไป?”

จินกวง ยิ้ม “ อย่างไรก็ตามเขาเป็นเพียงเด็กตัวคนเดียว”

“ แต่เขาเป็นเพียง NPC ใน ภารกิจโลก …”

“ และเขาก็ยังเป็นเด็ก!” ชินยี่ขัดจังหวะ ฮงหลาง“ อย่าทำร้ายเด็กเลย!”

เสียงของ ชินยี่นั้นหนักแน่นและไม่อาจจะปฏิเสธได้

“ โอเค โอเค สามต่อหนึ่งนายชนะแล้ว” ฮงหลาง ยักไหล่อย่างไร้ประโยชน์

ชินยี่มองไปรอบ ๆ แล้วก็พูดว่า“ ไม่มีเวลาเหลือให้ค้นหาอะไรเเล้ว เวลาใกล้จะหมดแล้ว”

ในขณะนั้นทหารที่ติดตามก็ค้นพบบางอย่างและตะโกนขึ้นมา “ท่าน ดูนี่สิครับ ”

ทหารส่งเอกสารให้ ชินยี่

ชินยี่มองดู เขายิ้มทันที

“ อะไรนะ?” ฮงหลาง ถาม

ชินยี่ส่งไฟล์ให้กับ ฮงหลาง “ ข้อมูลเกี่ยวกับการกลายพันธุ์อื่น ๆ รวมถึงว่าฐานนี้เป็นฐานย่อยของ มนุษย์กลายพันธ์ เอกสารนี้ยังมีวิธีการติดต่อและฐานข้อมูลลับอื่น ๆ อีกหลายแห่งด้วย”

“ บิงโก”  ฮงหลาง หัวเราะอย่างมีความสุขขณะที่อ่านเอกสาร

หลังจากนั้นก็ไม่มีการค้นพบอะไรอีก แล้ว ชินยี่ก็ออกคำสั่งและทุกคนก็เริ่มเตรียมพร้อมเคลื่อนย้ายออก กองพลร่มที่ 2 บางคนนำอาวุธที่มนุษย์กลายพันธุ์ซ่อนอยู่ในห้องกลับมา เมื่อเปรียบเทียบกับปืนเก่าในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง อาวุธเหล่านี้ก้าวหน้ากว่ามาก อย่างไรก็ตามในทหารสามารถใช้งานได้เพียงในโลกนี้เท่านั้น

เมื่อเห็นว่าอาวุธได้ถูกเคลื่อนย้ายออกไปแล้ว กองพลร่มที่ 2 ก็พร้อมที่จะเคลื่อนย้ายออกไป ในเวลานี้เด็กน้อยตัวเล็กๆก็รีบวิ่งออกไปผ่าน ฮงหลาง ..

ฮงหลาง รู้สึกสับสนเพียงเสี้ยววินาที แต่มือของเขาว่างเปล่าเสียแล้ว

เด็กน้อยนำเอกสารออกไปด้วย

เด็กชายนั้นคล่องแคล่วเหมือนปลาและวิ่งออกจากประตูไป

“ เด็กคนนั้นเอาเอกสารไปแล้ว!” ฮงหลาง ตะโกนยกปืนขึ้นอีกครั้ง

ชินยี่ปัดกระบอกปืนของฮงหลางยิงที่ผนังเพดาน

“ ชินยี่!” ฮงหลาง เป็นห่วงอย่างยิ่ง

“ ไม่ต้องคิดมาก เด็กตัวแค่นั้นจะวิ่งเร็วกว่าเราได้ยังไง เราเพียงแค่ต้องนำไฟล์กลับมา ” ชินยี่พูดอย่างใจเย็น ” แต่อย่าฆ่าเขา กองพลร่มที่ 2  เคลื่อนย้ายตามแผนที่วางไว้โดยไม่ต้องสนใจเขา!” ประโยคสุดท้ายพูดผ่านไมโครโฟน

เมื่อออกมาจากโกดังในโรงรถใต้ดินมีควันอยู่ทุกหนทุกแห่งหลังการต่อสู้ รถยนต์ใช้งานไม่ได้เนื่องจากการต่อสู้ ถูกจอดทิ้งไว้บนถนน

“เหวินโหรว” ชินยี่พูดด้วยน้ำเสียงกดดัน

เหวินโหรว หลับตาแล้วเปิดใช้งานการเพิ่มประสิทธิภาพในการได้ยินของเขาและฟังอย่างละเอียดรอบครอบ

หลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอก็ชี้ไปยังทิศทาง “ ในทิศทางนั้นหลังรถโตโยต้าสีขาว”

ฮงหลาง ตรงไปที่โตโยต้าสีขาวอย่างรวดเร็วเขากระโดดไปที่หลังรถด้วยการกระโดดครั้งเดียว เขาตกใจและมองกลับไปที่ เหวินโหรว

“เขาไม่อยู่ที่นี่.”

“เป็นไปได้อย่างไง?” เหวินโหรว พูดเบา ๆ “ ฉันได้ยินไม่ผิดแน่ ฉันยังได้ยินเสียงเขาหายใจ เขาอยู่ข้างคุณ”

ฮงหลาง ลังเลและเสี้ยววินาทีต่อมาเขาก็เข้าใจ เขายิ้มออกมา

“ ฉันรู้แล้ว! เด็กน้อยซ่อนตัวอยู่ในรถ”

กระจกสีชาที่ปิดกั้นการมองเห็นทั้งหมดดังนั้นคนที่อยู่ด้านนอกรถไม่สามารถมองเห็นภายในรถได้ แต่ ฮงหลาง ยังคงหัวเราะต่อหน้ารถอย่างภาคภูมิใจ

ทันใดนั้นรถบรรทุกโตโยต้าสีขาวก็พุ่งไปข้างหน้าปะทะกับ ฮงหลาง เขาถูกกระแทกอย่างแรงและกระเด็นออกจากรถ เสียงสตาร์ทของเครื่องยนต์ฉับพลันทำให้ เหวินโหรว ปิดการใช้งานความสามารถในการได้ยินของเธอได้อย่างรวดเร็วในขณะที่รถโตโยต้าสีขาวพุ่งไปที่โรงรถ

เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจึงไม่มีใครตั้งตัวได้ทันเวลา และมีเพียง ชินยี่เท่านั้นที่ยิงกระสุนได้และทำให้กระจกหน้าต่างด้านหลังของรถแตก อย่างไรก็ตามครั้งที่สองที่เขาเล็งไปที่เด็กชายตัวเล็ก ๆ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และตัดสินใจที่จะไม่ยิง และยิงไปที่รถโตโยต้าสีขาวแทน

——————————–