Infinity Armament สรรพวุธไม่สิ้นสุด - ตอนที่ 92

IA:เล่มที่ 3 บทที่ 27 หน้ากากแห่งการหลอกลวงและกำไลแห่งคู่รัก (ตอนที่ 1)

บางครั้งการทำให้ทุกคนเป็นที่ย่ำเกรงไม่ใช่เพราะว่าคุณถูกต้อง แต่เป็นเพราะบางคนนั้นหลงผิด

คำว่า “พวกพ้อง” เป็นภาษาสากลสำหรับความสัมพันธ์อันดีระหว่างกลุ่มบุคคล ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม พวกพ้องก็คือสายสัมพันธ์ที่ทรงพลังแต่ไม่ควรค่าแก่การยึดถือ

ในความสัมพันธ์ระหว่างกันและกันคำว่า “ความไม่เชื่อใจ” “วางแผนลับหลัง” “ทรยศ” ทุกๆอย่างค่อยๆถูกพัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆ

และเมื่อใดก็ตามที่มีใครทำอะไรผิดพลาด ก็ย่อมที่จะมีคนฉวยโอกาสนี้เพื่อซ้ำเติมคนที่กระทำผิดให้จมดิน

ชินยี่ก็เป็นคนแบบนั้นแหละ

เรน่าถูกบังคับให้มอบหีบทุกหีบที่เธอดรอปได้จากพวกกลายพันธุ์ ตั้งแต่ตอนนี้จนจบภารกิจ พวกเธอจะไม่ได้รับอะไรอื่นทั้งสิ้นนอกจากแต้มสังหาร ยิ่งไปกว่านั้นถ้าเธอจะทำอะไรต้องได้รับการอนุมัติจากชินยี่เสียก่อน

ทีมอื่นไม่มีใครกล้าออกความเห็นทั้งนั้น

แม้ว่าการเป็นพันธมิตรกันก็ต้องมีจุดยืนที่ไม่อาจล้ำเส้นกัน แต่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้มันถือว่าจำเป็นต้องมีบ้าง

หลังจากเจรจากันใหม่ ชินยี่บอกให้ทุกคนเก็บกวาดสถานที่นี้และรีบหนีออกไปจากที่นี่ เจ้าอ้วนเดินเข้ามาถามชินยี่ “เด็กคนนั้นร้องไห้และอยากจะออกไปจากที่นี่แล้ว เราปล่อยเขาไปได้ไหม?”

ชินยี่คิดก่อนตอบกลับ “ไม่ เก็บเขาไว้ก่อน”

ณ ตอนนี้ พายุที่สตรอมเรียกไว้ข้างนอกก็ได้หยุดลงไปนานแล้ว น้ำแข็งก็เริ่มละลายเหลือแต่เพียงพื้นที่โชกเลือด

ในการต่อสู้วันนี้นักผจญภัยทั้งหมดสิบสองคนได้ฆ่าพวกกลายพันธุ์ไปหลายร้อยตัวทำให้ขึ้นแท่นสู่อันดับหนึ่งได้ไม่ยาก โดยมีอันดับดังนี้

ชินยี่ 112 แต้ม ขึ้นแท่นเป็นอันดับหนึ่ง 50 แต้มของเขามาจากเจเคน แฮก ที่ถูกเขาฆ่าไปส่วนที่เหลือก็มาจากทหารของเขา

ฮงหลาน จินกวง และเหวินโหรว มีอันดับที่ไล่กันมาสอง,สาม และสี่ โดยมีแต้มสังหารอยู่ที่ประมาณ 70 – 80 แต่เดิมนักผจญภัยจากทางเหนือขึ้นแท่นเป็นที่หนึ่งซึ่งในตอนนี้ร่วงลงมาอยู่อันดับที่ห้าทันที ถึงกระนั้นเขาก็ยังมีแต้มเหลืออยู่ 40 แต้มและความเร็วในการล่าเหยื่อของเขาก็รวดเร็วมาก เจ้าอ้วนไม่ติดท็อป 10 แต่ก็ยังไม่เกิน 20 พวกฝั่งตะวันออกทำคะแนนขึ้นนำได้สูงมาก

เรน่ากับอันเหวินและคนอื่นได้แต้มสังหารไป 20 – 30 จากการต่อสู้ กลุ่มของอันเหวินขยับตนเองออกมาจากรายชื่อคนที่ต้องถูกกำจัดได้ และสี่คนจากกลุ่มนั้นก็ขึ้นไปติดท็อป10อันดับได้แล้ว และอันดับสุดท้ายก็คือพวกตะวันตกที่มีคะแนนนำพวกทางใต้อยู่เพียง 3 แต้มเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้นฝั่งตะวันออกตอนนี้มีคนเหลืออีก 24 คน และเสียชีวิตไป 1 คน ฝั่งเหนือมี 23 คนและเสียไป 2 ฝั่งทางใต้มี 21 คนและเสียไปทั้งหมด 4 ฝั่งตะวันตกมีทั้งหมด 20 คนและตายไป 5

นี่คือเหตุผลว่าทำไมฝั่งตะวันตกถึงได้รั้งท้ายทุกฝ่าย ในวันแรก 5 นักผจญภัยฝั่งตะวันตกตายไปซึ่งทำให้กำลังของพวกเขาลดลงอย่างแรง บวกกับการที่เรน่ามีข้อมูลของพวกกลายพันธุ์แต่ก็ยังรั้งท้ายพวกชินยี่อยู่หนึ่งก้าว แต่ถึงกระนั้นพวกตะวันตกก็ยังได้เปรียบคนอื่นๆอยู่ในด้านความคุ้นชินกับภูมิประเทศ ถึงแม้ว่าจะไม่มีกำลังการต่อสู้ที่เยอะเท่าฝ่ายอื่น แต่ก็ไม่น่าจะยากเกินความสามารถพวกเขา

ชินยี่นับว่าครั้งนี้เป็นการเอาคืน

นี่คือเหตุผลว่าทำไมเรน่าถึงไม่สบายใจเป็นอย่างมาก พวกเธอเลือกที่จะมาช่วยเขาแต่สุดท้ายก็ต้องมานั่งฟังชินยี่บ่นและเสียทุกอย่างที่ได้มายกเว้นแค่แต้มสังหาร ซึ่งนั่นก็นับว่าเป็นความผิดของเธอเต็มๆเพราะชินยี่ไม่ได้ร้องขอให้พวกเธอมาเสียหน่อย พวกเธอมาที่นี่ด้วยตัวเองและต้องรับผลกรรมที่ก่อขึ้น

และเมื่อเรื่องทุกอย่างคลี่คลายทั้งหมดก็แนะนำตัวเองกัน

อันเหวินและเพื่อนของเธอสองคน หลีชู และ หยางปิง ที่เป็นพวกหน้าใหม่จากภารกิจเริ่มต้นพร้อมกับอันเหวิน พวกเธอมาที่โลกนี้พร้อมๆกัน ถึงแม้ว่าความสามารถจะต่ำกว่าเกณฑ์ ยิ่งไปกว่านั้นหลีชูและหยางปิงก็เข้ากันได้ดี

สำหรับเว่ยหน่าพวกเขาเคยสู้กันมาก่อนทำให้พวกเขาเข้าใจซึ่งกันและกันดี กลุ่มของชินยี่ได้เปรียบในการต่อสู้ครั้งก่อนมาก และผู้ที่ชนะก็ไม่ได้ถูกติฉันท์นินทาแต่อย่างใด พวกเขากลับได้รับการยกย่องแทน

พวกเขาเริ่มคุยพัฒนาความสัมพันธ์กันจนสนิทกัน

ระหว่างที่คุยกันเหวินโหรวแอบถามชินยี่ “ไม่เป็นไรแน่นะ? ถ้าไม่ยอมอ่อนข้อให้พวกนั้นหน่อย พวกเขาจะพาลเกลียดเราเข้าไส้เอาได้นะ”

เธอหมายถึงที่เขาที่จะรีบรางวัลทุกอย่างจากเรน่า

“อย่าคิดว่าการที่เธอทำดีกับคนอื่นแล้วพวกเขาจะดีกลับนะ ความคิดแบบนั้นในที่นี่ลงถงขยะไปได้เลย จริงอยู่ที่ว่าเพื่อนร่วมงานที่ต้องแบ่งผลประโยชน์ร่วมกันนั้นอาจจะต้องมีการรักษามารยาทกันบ้าง แต่ก็ไม่ใช่กับทุกคนเสมอไป พวกยุโรปกับอเมริกาไม่ใช่พวกที่มีจุดมุ่งหมายร่วมกันกับเรา พวกเขากับเราไม่ควรที่จะเป็นพันธมิตรกันถาวรไม่ว่าจะเป็นคนดีแค่ไหนก็ตาม หลังจากนี้พวกนั้นก็จะทิ้งเรา ซึ่งนั่นก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปสร้างความสัมพันธ์อันดีกับพวกมันหรอก และเมื่อพวกเราเจอกับพวกเขาอีกครั้งหนึ่ง เราจะเป็นศัตรูกันและไม่ควรอย่างยิ่งที่จะผูกมิตรกับมัน สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับพวกเขาก็คือถ้าหากเราทำดีกับเขา พวกมันก็อาจจะขอบคุณหรือไม่ก็ได้และถ้าพวกเราใช้ความรุนแรง พวกเขาก็จะทำตามที่เราสั่งอย่างไม่ลังเลด้วยความกลัว ที่ตอนนี้พวกนั้นยังเชื่อฟังฉันอยู่ก็เพราะว่าพวกนั้นรู้สึกว่าอยู่กับฉันแล้วปลอดภัย ตราบใดที่เรายังทำแบบนี้อยู่พวกนั้นก็จะยอมทำตามอย่างไม่ขัดขืน แต่ถ้าเรายังคงระดับแบบนี้ต่อไปไม่ได้ต่อให้เราให้ของพวกมันเยอะขึ้นซักวันหนึ่งพวกมันก็ต้องทรยศเราอยู่ดี อย่าได้เชื่อใจพวกมันเป็นอันขาด”

ชินยี่พูดถึงเรื่องด้วยความเหนื่อยหน่าย “วิธีที่จะต้องใช้จัดการกับคนพวกนี้ ก็มีแต่ต้องให้มันเชื่องอย่างกับสัตว์เลี้ยงเท่านั้นแหละ ให้อาหารพวกมันแต่อย่าให้มันกินจนอิ่ม”

เหวินโหรวงุนงง “ในหัวของนายคิดแต่เรื่องใช้งานคนอื่นรึไงเนี่ย?”

“เรื่องแบบนี้เองก็มีให้เห็นมากมายบนโลกนี้นี่ ยกตัวอย่างเช่นอเมริกากับเกาหลีใต้ไง ใช่ไหมล่ะ?” ชินยี่หัวเราะ “แต่ถ้าพูดถึงเรื่องการใช้งานคนให้ถูกวิธีล่ะก็… งานถนัดของพวกเราชาวจีนเลยล่ะ”

เหวินโหรวหลุดขำออกมา “ถ้างั้นแล้วสามคนนั้นที่อยู่เขตตะวันออกล่ะ?”

“ไม่ต้องไปทำอะไรกับมัน สนับสนุนพวกมันในช่วงที่มันต้องการก็พอ ทำตัวตามปกติ”

“แบ่งแยกกันเหรอ?”

“แบ่งแยกสิ”

“รับทราบ” เหวินโหรวกระโดดไปขึ้นรถ “เอารถไปคืนเจ้าของด้วย นายทำมันเกือบพังแล้วนะรู้ตัวไหม”

ชินยี่มองไปที่เจ้าของรถซึ่งกำลังน้ำตาตกใน และเขาก็ได้แต่คำ

______

รถสามคันวิ่งออกจากความวุ่นวายบนถนน198

ยี่สิบนาทีต่อมา พวกเขาก็ไปจอดที่โรงแรมแห่งหนึ่ง

เป็นชั่วโมงที่ 28 แล้วนับตั้งแต่ที่พวกเขาเข้ามาโลกนี้

ทุกคนพักผ่อนกันอย่างเต็มที่ เรน่าและเปาโลออกไปหาข่าวคราวบริเวณนี้ เฟลเล่อกับพวกตะวันออกขับรถไปที่ปั้มน้ำมัน เลคเปลี่ยนป้ายทะเบียนรถและปลดระบบนำทาง GPS เพราะไม่รู้ว่าตำรวจนิวยอร์คจะมาเยือนพวกเขาเมื่อไหร่

ชินยี่เองต้องยอมรับว่าการร่วมมือกับพวกอเมริกานั้นสร้างความสะดวกสบายกับเขามาก แต่ก็ต้องใช้งานพวกเขาดีๆเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา

เจ้าอ้วนรับผิดชอบในการดูแลเด็กน้อยกับจิมมี่ เนื่องจากว่าเหลือกันแค่เพียงสี่คน พวกเขาก็เลยไปเช็คสภาพร่างกายกันในห้อง

พวกกลายพันธ์ดรอปหีบมาทั้งหมด 8 กล่อง กล่องแรกจากระดับ 4 เจเคน แฮก อีกหนึ่งมาจากระดับ 3 อีกสองมาจากพวกระดับ 2 และที่เหลือก็มาจากพวกระดับ 1

กล่องจากพวกระดับ 1 นั้นมีระเบิดที่มีค่าประมาณ 300BP ทั้งๆที่ราคาเต็มๆของมันประมาณ 1200BP ซึ่งราคาประมาณนั้นสามารถนำไปซื้อค่าสเตตัสได้แค่แต้มเดียวเท่านั้น

สำหรับกล่องระดับ 2 กล่องแรกมียาฟื้นฟูระดับต่ำที่ฟื้นได้แค่ 100 หน่วยเท่านั้น มีค่าแค่ 200BP อีกกล่องเป็นอาหารฟื้นฟู น่าแปลกใจอย่างนึงที่มันมีก้อนพลังจิตอยู่ในกล่องที่น่าจะเพิ่มแต้มพลังจิตได้ 20 แต้ม

จินกวงหัวเราะแล้วคว้าเจ้าก้อนนั้นแล้วพูด “นี่ของฉัน”

————————————–