Invincible Combat Strength System ระบบสงคราม - ตอนที่ 70

ICSS บทที่ 70: ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า

“หยิชานไปกันเถอะ”

หนิงเทียนหลินเห็นว่าหน้าของชูหยิชาน “นิ่งจนอึ้ง” และกลายเป็นซีดเซียวและรู้ได้เลยว่าเธอกำลังหวาดกลัว ทางเดินเต็มไปด้วยมีดที่ใช้ฆ่าและอีก
2 สาวที่ถูกตบหน้า จากเหตุการณ์นี้เพียงเห็นครั้งแรกก็ทำให้เธอเงียบไปได้เลย

เขารีบหันกลับไปและไปยืนอยู่หน้าเธอทันที ใช้ตัวเขาเองเพื่อบังสายตาของเธอพร้อมทั้งกอดเธอเข้าที่ไหล่และผลักเธอไปที่บันได

“โอ้”

หลังจากตกใจอยู่สักพัก ชูหยิชานไม่ได้ถามอะไรมากและเธอก็รีบเดินไปข้างหน้าพร้อมกับมือของหนิงเทียนหลิน

เธอแค่อยากจะไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้! ออกไปจากโรงอาบน้ำนี้! ในทุกก้าวที่เดินเธอก็กลัวว่าจะมีคนมาจับพวกเขาและฆ่าพวกเขาด้วยมีดพวกนั้นแต่กลับไม่มีใครตามพวกเขามาเลยจนเดินออกประตูโรงอาบน้ำไป
จนถึงตอนนี้ หัวใจของเธอก็ยังเต้นรัว!

“เทียนหลิน เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น? ทำไมมีคนมากมายขนาดนั้น?”

เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ด้านในและไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นด้านนอก เมื่อเธอออกมาก็เห็นเพียงคนมากมายตรงทางเดิน มีเสียงดังมากมายจากมีดและกระบองไม้ที่อยู่ในมือและไม่รู้เลยว่าคนที่ต้องการตัวเธอได้ถูกจัดการไปแล้ว!

ฉันเห็นแค่หมอนวดแบบเธอ 2 คนกำลังถูกซ้อมอยู่!

ถึงแม้เธอจะมาอยู่ที่นี่หลายเดือนแล้วแต่เธอก็ไม่คุ้นกับหมอนวด 2 คนนั้นเลย ในโรงอาบน้ำมีหมอนวดมากกว่า 80 คน พวกเธอเรียกกันด้วยหมายเลยเลยไม่รู้ชื่อจริงของพวกเธอ

“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

หนิงเทียนหลินยิ้ม “พวกคนที่พกมีดกับไม้กระบอง ทันทีที่พวกเขาขึ้นบันไดมาแล้วก็เริ่มไล่ล่าคนที่อยากจะย่ำยีเธอ พวกเขาปิดตรงทางเดินและเริ่มฆ่ากัน แล้วก็ตะโกนและไล่ทวงเงินคืน”

“ดูเหมือนว่าจะมีคนติดหนี้และไม่ยอมจ่ายคืน อีกฝ่ายเลยมาตามเก็บหนี้”

หนิงเทียนหลินไม่อยากที่จะสร้างความเลือดเย็นให้กับจิตใจของชูหยิชาน เขาเลยเล่าเรื่องโกหกออกไป ถึงแม้เขาจะโกรธแทนชูหยิชานก็ตาม

“ตายเหรอ? นายบอกว่าผู้ชายในห้องเพิ่งตายงั้นตาย?”

ในสายตาของชูหยิชาน มีแต่ความตกใจเธอไม่เคยคิดว่าอีกฝ่ายจะตาย! ตายตรงทางเดิน! เขาเพิ่งจะซ้อมเธอในห้องเมื่อกี้นี้เองและเขาก็ยังแข็งแรงอยู่เลย

“อื่ม” หนิงเทียนหลินพยักหน้า “ฉันคิดว่าเขาตายอย่างดีและมีความสุขมากนะ ไอ้คนเลวๆแบบนั้นไม่คู่ควรที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้หรอก ก็คิดซะว่าไอ้เจ้าหนี้ที่มาตามเก็บหนี้แก้แค้นแทนเธอแล้วกัน”

“ก็เหมือนหมากัดกันเองแหละ”

“แล้วนายจะทำยังไง? นายเพิ่งจะทำร้ายผู้ชายคนนั้นไป เมื่อตำรวจมาถึงพวกเขาจะไม่ตามมาจับนายใช่ไหม?” ในเวลานี้ ชูหยิชานคิดถึงความปลอดภัยของเขาขึ้นมาทันทีและถามหนิงเทียนหลินออกไปด้วยความกังวล

เพราะตอนที่เธออยู่ในห้อง เธอเห็นชายคนนั้นนอนกองอยู่ที่พื้นและร้องโอดครวญ ขยับไปไหนไม่ได้ตั้งนาน ตอนนี้เขาตายแล้วมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆแล้ว

“ไม่มีไรหรอก ฉันแค่ลากเขาขึ้นมาแล้วก็โยนออกไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก ถ้าตำรวจมาหาฉันก็คงไม่ทำเหมือนฉันเป็นฆาตกรหรอก”

หนิงเทียนหลินโบกมือด้วยรอยยิ้มและดูเหมือนจะไม่สนใจอะไรเลย แต่การที่ได้ยินว่าชูหยิชานเป็นห่วงเขาก็ทำให้หัวใจเขารู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเลย

“แล้วพอ…รปภ.ล่ะ? ฉันเห็นนายทำพวกเขาฟันร่วงเลยนิ!”

ในเวลานั้นเธออยู่ในอ้อมกอดของหนิงเทียนหลินแต่เธอเห็นได้อย่างชัดเจนว่าหนิงเทียนหลินใช้กระบองของ รปภ. ตีเข้าที่ฟันของทุกคนเลย

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันคิดว่าแค่ให้เงินพวกเขาไปก็โอเคแล้ว แค่สู้กันเฉยๆไม่ถึงกับต้องเข้าคุกหรอกจริงไหม?”

หนิงเทียนหลินยังคงยิ้มอยู่

“ฉันเก่งไหมล่ะ? คนเดียวจัดการ 6 คนได้เลยนะฉันเรียนการต่อสู้มาบ้างน่ะ อืมมมม ใช่ๆวิชาต่อสู้ อืม แค่ใช้มันฉันก็บินข้ามกำแพงได้เลยละ”

หนิงเทียนหลินพูดแล้วก็เต้นไปด้วยนิดหน่อย
“อุ ฮ่าฮ่า”

เมื่อได้เห็นแบบนี้ ชูหยิชานก็ยิ้มออกมาทันที เธอรู้ดีว่าหนิงเทียนหลินพยายามที่จะหยอกล้อเธอแต่ก็มีเพียงรอยยิ้ม ไม่มีเสียงหัวเราะ แต่เธอก็อดไม่ได้แล้วก็พูดกับหนิงเทียนหลินอย่างจริงจัง

“ขอบคุณนะเทียนหลิน ถ้าวันนี้ไม่ใช่เพราะนาย ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง บางที…”

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้นขึ้นมา ชูหยิชานก็ยังรู้สึกกลัวอยู่เลย

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก”

หนิงเทียนหลินยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า เขารู้ว่ามีเพียงตอนนี้เท่านั้นที่รอยยิ้มของเขาจะช่วยคลายความกดดันให้ชูหยิชานได้

“ใครใช้ให้เราเป็นเพื่อนร่วมห้องกันล่ะ อีกอย่างตอนฝึกทหาร เราก็ได้อยู่ใกล้ๆกันและเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันด้วย โชคชะตานำพาจริงๆเนอะ!”

ในเวลานี้หนิงเทียนหลินดูเหมือนจะสบายใจมากและเขาไม่รู้เลยว่าทำไมตัวเองถึงรู้สึกผ่อนคลายเมื่ออยู่ต่อหน้าชูหยิชานในตอนนี้เลย เวลาที่เขาเจอคนสวยๆเขามักจะซีเรียสและพูดติดอ่างด้วยซ้ำ นี่อาจจะเป็นเพราะความแข็งแกร่งของเขาเองก็ได้

“ขอบคุณจริงๆเลยนะ” ชูหยิชานดูจริงจังมากๆ

“ฉันจะคืนเงิน 3,000 เหรียญให้ทีหลังนะ ฉันติดนายไว้ก่อนนะ ฉันไม่รู้ว่ามากแค่ไหนแต่ฉันจะทำงานแล้วหาเงินมาคืนนายนะ”
“เธอหมายความว่าไง?” หนิงเทียนหลินตัวแข็งทื่อแต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูดออกมา

“มันคือค่าชดเชยให้ รปภ. พวกนั้นไม่ใช่เหรอ?” ชูหยิชานพูด

“ฟันของพวกนั้นร่วงหมดเลย อย่างน้อยก็ต้องจ่ายหลายหมื่นเหรียญ นี่ก็เพราะฉัน ฉันจะหาวิธีหาเงินมาคืนนายนะ ไม่งั้นพวกนั้นก็ต้องจับนายแน่ๆ”

“ไม่ต้องหรอก” หนงเทียนหลินตอบไปในทันทีพร้อมทั้งโบกมือปฎิเสธ

“ไม่ต้องคืนหรอก เธอจะไปหาเงินจากไหน อีกอย่างไม่ต้องพูดถึงหลายหมื่นหรอก เป็นแสนเธอก็ไม่ต้องคืน”

ถ้าเป็นแต่ก่อนเขาก็คงไม่พูดอะไรแบบนี้แต่ตอนนี้สิ่งที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง ในบัตรเครดิตเขามีเงินตั้ง 10 ล้านหยวนและก็ยังมีเงินสดอีก 10 ล้านหยวนอยู่ในแหวนอวกาศอีก!! และถึงแม้เงินจะหมดไป เขาก็เอาพลังงานไปแลกได้เสมอ

“เป็นแสนงั้นเหรอ? มันจะเป็นไปได้ยังไง? ฉันรู้ว่านายทำเพื่อฉันแต่สำหรับเงิน 3,000 เหรียญ นายต้องเอาคืน”

ถึงแม้เธอจะไม่รู้พื้นเพครอบครัวหนิงเทียนหลินมากนัก แต่เธอก็ดูจากเสื้อผ้าที่ธรรมดาและการกระทำในทุกๆวันได้ อีกอย่างโรงเรียนก็เป็นโรงเรียนธรรมดาและแน่นอนว่าเขาก็ต้องมาจากครอบครัวธรรมดาๆเหมือนกัน ถึงแม้เขาจะมีเงิน แต่ก็ไม่มีวันมีมากมายได้หรอก

แม้แต่ลูกคนรวยยังไม่กล้าพูดเลยว่าตัวเองเป็นเป็นแสนอยู่ในธนาคาร
ถึงยังไงเงินก็เป็นของพ่อแม่และจะโอนมาให้พวกเขาเวลาที่ต้องการก็เถอะ
และตอนนี้หนิงเทียนหลินก็ดูเหมือนอย่างนั้น เธอคิดว่าอีกฝ่ายพูดเพื่อให้เธอสบายใจ เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องกังวล

“เฮ้”

“พ่อหนุ่ม ทำไมยังใส่ชุดจากโรงอาบน้ำอยู่อีก ฉันซื้อเสื้อผ้ามาให้แล้ว ทั้งหมด 2,600 หยวนแล้วที่เหลือ…”

ทันทีที่หนิงเทียนหลินกำลังจะอธิบาย รปภ. หนุ่มก็มายืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาพร้อมถุงเสื้อผ้าถูงใหญ่ที่อยู่มือ ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นคนที่หนิงเทียนหลินใช้ให้ไปซื้อเสื้อผ้าให้เขาตอนที่เขาเดินเข้าประตูมา
ในเวลานั้นเสื้อผ้าของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นปลาและเลือดจนเขาสวมต่อไปไม่ได้แล้ว