Kill the Hero - ตอนที่ 15

Kill the Hero 015

ในป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้หนาแน่นจนมองไม่เห็นแม้แต่แสงที่ส่องผ่านยอดไม้

Keururu…

ในป่าแห่งนี้มีออร์คตัวหนึ่ง

มันมีส่วนหัวที่สูงกว่าออร์คทั่วไป และก็ใหญ่กว่ามากเช่นกัน

มันเป็นมอนสเตอร์ที่น่ากลัว ดูเหมือนมีเพียงใบหน้าที่เป็นออร์ค

สิ่งที่สำคัญที่สุด ที่แตกต่างจากออร์คทั่วไปคือ ตาขาวของมันเป็นสีแดงเลือด

ตอนนี้มอนสเตอร์ตัวนั้น น้ำลายที่เต็มปากของมันไหลออกมา

มันเป็นสัญญาณของความหิวโหยอย่างรุนแรงถึงขนาดที่สามารถกินเนื้อเน่าอย่างมีความสุขได้

Keururu!

และในความเป็นจริง ออร์คก็กำลังมองหาเนื้อเน่าอยู่

มันกำลังเดินไปทั่วป่า เพื่อหากระดูก และเศษเนื้อสัตว์ที่มันโยนทิ้งไปหลังจากที่มันกินมื้อก่อนหน้านี้เสร็จ

Keuru?

เมื่อไปถึง มันเห็นสิ่งมีชีวิตถือกระดูกสัตว์ที่มันเคยกินในอดีต

Keuaa!

ออร์คมองว่ามันเป็นของขวัญที่ส่งมาจากสวรรค์

ตอนนี้ออร์คมีแค่เป้าหมายเดียวเท่านั้น

ฆ่าสัตว์ร้าย ฉีกผิวหนังที่ท้องของมัน แล้วลิ้มรสลำไส้สด ๆ ของมันก่อน!

Keuaa!

ท่ามกลางความเพ้อฝัน ออร์คพุ่งเข้าหาเหยื่อจากข้างหลัง มันออกแรงเต็มกำลัง

มันต้องการบดขยี้กระดูกสันหลังของเหยื่อทันที เพื่อป้องกันไม่ให้เหยื่อวิ่งหนีไป มันต้องการกินเหยื่อที่ทำอะไรไม่ได้ตอนที่เหยื่อยังมีชีวิตอยู่

Keururu!

เห็นได้ชัดว่าออร์คไม่ได้สังเกตเห็นทหารโครงกระดูกทั้งสองที่รออยู่เงียบ ๆ

Swiig!

นอกจากนี้มันยังไม่เห็นหนึ่งในสองทหารโครงกระดูกแกว่งดาบฟันคอด้านซ้ายของมัน ในขณะที่อีกตัวอยู่ทางขวา

Keuru?

กว่าออร์คจะรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ และหยุดตัวเองทัน คอของออร์คก็มีแผลลึกแล้ว

บาดแผลนั้นลึกมาก เนื่องจากแรงมหาศาลจากการเข้าชาร์จของออร์ค

Puhwat!

เลือดเริ่มไหลทะลักออกมาจากต้นคอทั้งสองข้าง

Keuru? Keururu!

ด้วยความตกใจ ออร์ครีบเอามือปิดคอทั้งสองข้าง

Puk!

แน่นอนว่าไม่มีทางที่ออร์คจะหยุดลูกศรที่พุ่งเข้ามาทางด้านหลังของมัน ในขณะที่มือทั้งสองข้างปิดบาดแผลที่คอของมันได้

 

[ออร์คติดพิษจากเลือดพิษ]

 

ยิ่งไปกว่านั้น มันไม่สามารถทำอะไรกับเลือดพิษของคิมวูจินได้ มันไม่อาจหยุดหัวลูกศรที่อาบเลือดพิษไม่ให้ทะลวงร่างของมันในทันทีได้

Keuaa!

การเสียเลือดมาก และติดพิษ ด้วยความทุกข์ทรมานจากอันตรายทั้งสองอย่างนี้ ร่างกายของออร์คโอนเอนราวกับเปลวเทียนต้องลม

Tteolgeuleok tteolgeuleok!

เมื่อเห็นช่องโหว่ ดวงตาของทหารโครงกระดูกสว่างขึ้น และพวกเขาก็ค่อย ๆ ลดระยะห่างระหว่างพวกตัวเองกับออร์ค

แทนที่จะประมาทเมื่อเห็นเหยื่ออ่อนแรง พวกมันกลับเริ่มเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังยิ่งขึ้น

คิมวูจินหัวเราะในใจ

‘พวกมันจะใช้เจ้าของเป็นเหยื่อล่อ’

เขาหัวเราะทหารโครงกระดูกที่ใช้เขาเป็นเหยื่อล่อ และรอให้ออร์คถูกจับ จากนั้นก็ทำให้มันตาย

ในใจของเขา คิมวูจินไม่ได้ตำหนิทหารโครงกระดูก

‘พวกเขาเหมือนฉันมากเลย ~.’

คิมวูจินไม่มีสิทธิ์ตำหนิทหารโครงกระดูกที่ทำตัวเห็นแก่ตัวแบบนี้

‘หืม? ’

คิมวูจินเห็นดวงตาของออร์ค

‘สีแดง? ’

ทันทีที่คิมวูจินเห็นดวงตาสีแดงของออร์ค เขาสังเกตเห็นว่ามันไม่เหมือนกับออร์คตัวอื่น ๆ

‘มันกินพวกเดียวกันเอง’

ออร์คบางตัวไม่อาจเอาชนะ และควบคุมความหิวโหยได้ และมันก็กินพวกเดียวกันเอง

อย่างที่คิด ออร์คที่กินพวกของมันเองจะไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้นาน

ออร์คที่กินพวกของตัวเองจะถูกขีดกัน และถูกไล่ออกจากเผ่า และจะถูกพวกมันตามล่า

อย่างไรก็ตาม ออร์คพวกนี้แข็งแกร่งกว่าออร์คทั่วไป แทนที่มันจะถูกล่า มันจะเป็นฝ่ายล่าแทน

‘ออร์คฮันเตอร์!’

พวกมันจะกลายเป็นออร์คฮันเตอร์

พูดอีกแบบ มอนสเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าเขาคือมอนสเตอร์ระดับบอสของดันเจี้ยน

“หยุด! “

คิมวูจินตะโกนไปยังทหารโครงกระดูกของเขา

เมื่อได้ยินเสียงตะโกน เหล่าทหารโครงกระดูกที่ถูกดาบฟันซ้ำแล้วซ้ำเล่า สร้างระยะห่างกับออร์คมากขึ้น

‘อ่า’

อย่างไรก็ตาม ออร์คฮันเตอร์ตกอยู่ในสภาวะวิกฤตแล้ว

ดาบของทหารโครงกระดูกได้ทำลายร่างกายของออร์คฮันเตอร์ไปแล้ว

เมื่อคิมวูจินเห็นฉากที่เกิดขึ้นเขาก็ส่งเสียงคลิกลิ้น

คิมวูจินยังมีงานที่ต้องทำในดันเจี้ยนอีก

เขาต้องการไอเทมมากขึ้น และรวบรวมข้อมูลเพิ่มเติมจากผู้เล่นที่ตายไปแล้ว

‘ฉันจะฆ่าบอสมอนสเตอร์ เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม…’

นั่นคือเหตุผลที่เขาวางแผนจะทำให้บอสมีชีวิตอยู่ให้นานที่สุด

‘ฉันไม่เคยคิดว่าการฆ่ามอนสเตอร์เก่งเกินไปอาจจะกลายเป็นปัญหาได้’

น่าเสียดายที่มันจบลงแล้ว

 

[เลเวลเพิ่มขึ้น]

[คุณล่าออร์คฮันเตอร์แล้ว]

[คุณเคลียร์ดันเจี้ยนแล้ว]

 

ในตอนนี้เขาได้ยินเสียงแจ้งเตือนเลเวลอัพตามด้วยการแจ้งเตือนว่าดันเจี้ยนถูกเคลียร์แล้ว

อย่างที่คิมวูจินคิด

‘ช่วยไม่ได้’

หลังจากคิดเสร็จ คิมวูจินก็ไม่คิดมากอีกต่อไป

ภารกิจนี้สำเร็จแล้ว และเขาบรรลุความต้องการขั้นต่ำสำหรับเป้าหมายที่เขาต้องการแล้ว ไม่มีเหตุผลที่จะสั่นด้วยความโกรธหรือขุ่นเคือง

 

[ทูตแห่งนรกชื่นชมความสามารถของคุณ]

 

‘หืม? ’

นอกจากนี้ยังมีของขวัญ

 

[ทูตแห่งนรกมอบพลังบางส่วนให้คุณ]

[ระดับทักษะทหารโครงกระดูกเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ]

 

รัศมีของคิมวูจินส่งของขวัญให้คิมวูจิน

 

“อือออ… ..”

ภายในรถเทรลเลอร์ตั้งแคมป์ที่มีเตียงขนาดเล็กอยู่ด้านใน โชมินกิ สมาชิกของทีมสนับสนุนดันเจี้ยนสมาคมฟีนิกซ์ลุกขึ้นยืน และยืดตัว

สิ่งแรกที่เขามองหาเมื่อตื่นขึ้นมาคือสมาร์ทโฟนของเขา

เมื่อเขาเปิดสมาร์ทโฟน เขาก็เห็นข่าวเชิงลบมากมายที่ประกาศถึงการปรากฏตัวของมอนสเตอร์

อย่างไรก็ตามโชมินกิไม่ได้สนใจจริง ๆ

‘ฉันไม่ได้นอนหลับเต็มอิ่มมานานแล้ว’

ตรงกันข้าม เขาเม้มริมฝีปากด้วยความรู้สึกสงบนิ่งที่ไม่ได้สัมผัสมานาน

‘ต้องขอบคุณคิมวูจิน’

สาเหตุที่ทำให้เขาหลับฝันดีไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคิมวูจิน

ในขณะที่ผู้เล่นกำลังเคลียร์ดันเจี้ยน มอนสเตอร์จะไม่ออกมาจากดันเจี้ยนเกท

นั่นหมายความว่า จนกว่าคิมวูจินจะตายหลังจากเข้าไปในดันเจี้ยน โชมินกิก็เป็นอิสระจากความกลัวมอนสเตอร์ที่กระโดดออกมาจากดันเจี้ยนเกท

นั่นเป็นเหตุผลที่ดีพอจะนอนหลับฝันดี

แน่นอนว่านั่นไม่ได้หมายความว่าโชมินกิจะปรับทัศนคติที่มีต่อคิมวูจิน

‘ถึงเขาเป็นคนแปลก ๆ ก็เถอะ’

ยังคงมีข่าวลือที่ไม่ดีเกี่ยวกับคิมวูจินที่แพร่กระจายภายในสมาคมฟีนิกซ์

ไม่ ข่าวลือเกี่ยวกับคิมวูจินได้แพร่กระจายไปยังสมาคมอื่น ๆ เช่นกัน

‘มันจบแล้ว’

อาชีพในฐานะผู้เล่นของเขาจบแล้ว

‘ดันเจี้ยนจะโซโล่ได้ถึง Lv 10 เท่านั้น’

ข้อกำหนดของดันเจี้ยนชั้นเดียวที่เลเวล 10 หรือต่ำกว่า คือ 10 คน แต่ของดันเจี้ยนที่ต่ำกว่าเลเวล 20 นั้น บางครั้งเข้าได้ถึง 20 คน และสำหรับดันเจี้ยนที่มี 2 ชั้น เข้าได้อย่างต่ำ 20 คน

แต่ก็มีหลายครั้งที่การเคลียร์ดันเจี้ยนล้มเหลว

นั่นหมายความว่าจะมีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่าผู้เล่น 20 คนออกมา

แน่นอนว่ามีขีดจำกัดในการทำด้วยตัวคนเดียวในที่แบบนี้

‘ไม่ ช่างหัวข้อจำกัดมัน ผู้เล่นอาจจะพยายามฆ่าเขาด้วยซ้ำ’

ผู้เล่นต้องระวังผู้เล่นคนอื่น ๆ มากกว่ามอนสเตอร์ในดันเจี้ยนอีก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าผู้เล่นที่ชื่อเสียงไม่ดีมีไอเท็มที่ดี มันจะเป็นฝันร้าย

‘เอาล่ะ ยังไงฉันก็รอดมาได้’

ท้ายที่สุดแล้วโชมินกิก็ไม่สนใจ

‘แต่ยังไงฉันก็ต้องตรวจสอบดันเจี้ยนเกท บางทีเขาอาจจะยังไม่ตาย? ‘

สิ่งที่เขาต้องทำคือร้องขอความช่วยเหลือจนกว่าดันเจี้ยนจะถูกเคลียร์

โชมินกิออกมาจากรถเทรลเลอร์ตั้งแคมป์เพื่อทำงานของเขา

ตอนนั้นเองที่เขาเห็น

“เฮือก! ”

ชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้พลาสติกหน้ารถเทรลเลอร์แคมป์ปิ้งของเขา และทาน้ำมันบนดาบ

“คะ คุณคิมวูจิน? ”

ตัวตนของชายคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากคิมวูจิน

“อ่า คุณตื่นแล้วเหรอ?”

“คุณ คุณทำได้ยังไง?”

เมื่อถูกถามโดยโชมินกิที่ประหลาดใจ คิมวูจินตอบในขณะที่เก็บดาบเข้าไปในหน้าต่างไอเทมเหมือนมายากล

“ผมออกมาจากดันเจี้ยนได้ไม่นานเอง ผมไม่อยากปลุกคุณ ตอนที่ดูหลับสบายขนาดนี้”

“เอ่อ อ่า…”

โชมินกิได้รับคำตอบที่ไม่คาดคิดจากคำถามของเขา ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ

เขาเอาแต่กะพริบตา

ในที่สุดคิมวูจินก็พูดต่อ

“ผมโชคดีน่ะ เพราะปาร์ตี้ก่อนหน้าทิ้งบาดแผลฉกรรจ์ไว้ที่ออร์คฮันเตอร์มันเลยฆ่าได้ค่อนข้างง่าย ผมจดรายละเอียดลงในสมุดบันทึกแล้ว โปรดใช้มันอ้างอิงตอนคุณเขียนรายงาน”

หลังจากพูดจบ คิมวูจินก็ยื่นโน้ตให้

โชมินกิพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ

“และนี่”

จากนั้นคิมวูจินก็ยื่นถุงพลาสติกที่มีเสื้อผ้า และดาบยาวให้โชมินกิ

นี่คืออะไร? โชมินกิถามด้วยการมอง

คิมวูจินตอบคำถามด้วยสีหน้าเศร้า

“ผมไม่รู้ว่ามันเป็นของใคร แต่ผมคิดว่ามันเป็นของที่ผู้เล่นเหลือไว้ข้างใน คิดว่ามันน่าจะเป็นคำสั่งเสีย ดูเหมือนว่าเขาจะใช้เลือดของตัวเองเขียนลงบนผ้า…ช่วยส่งให้ครอบครัวหรือคนรู้จักของเขาด้วย”

“อ่า ผมเข้าใจแล้วครับ”

ในที่สุดโชมินกิก็ตอบกลับ

คิมวูจินเน้นย้ำอีกครั้ง

“ผมอยากให้คุณหาว่าเป็นของใครแล้วส่งมอบให้พวกเขาน่ะ”

การย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้โชมินกิเปลี่ยนใจเกี่ยวกับคิมวูจินเป็นครั้งแรก

‘บางทีเขาอาจจะเป็นคนดีจริง ๆ ไม่เหมือนกับในข่าวลือ’

คิมวูจินอาจจะแตกต่างจากที่คนอื่นพูดถึงเขาโดยสิ้นเชิงก็ได้

“โอ้ แต่ผมได้ดาบยาวนี้มาจากดันเจี้ยน ดังนั้นผมเก็บมันไว้ตามกฎได้ใช่ไหม? ช่วยส่งให้ผมหลังจากที่คุณตรวจสอบว่าใครเป็นเจ้าของแล้ว”

แน่นอนว่าความคิดนี้อยู่ได้ไม่นาน

“แล้วคุณเติมน้ำมันรถให้ผมหรือยัง?”

‘อย่างที่คิดไว้เขาเป็นคนประหลาด’

นี่คือข้อสรุปที่โชมินกิมีให้กับคิมวูจิน

 

ถ้าผู้เล่นเสียชีวิตในดันเจี้ยน ไอเทมทั้งหมดที่ผู้เล่นเคยเป็นเจ้าของก่อนหน้านี้ จะถูกส่งมอบให้กับผู้เล่นที่เคลียร์ดันเจี้ยน

ดังนั้นบางครั้งผู้เล่นคนอื่นจะสนใจเมื่อผู้เล่นนำของออกมาจากดันเจี้ยน โดยเฉพาะเมื่อมีการนำไอเทมระดับยูนีคขึ้นไปออกมา

‘แม่ง’

แต่กรณีของปาร์คเจซุน

เมื่อเขาได้ยินว่าดันเจี้ยนในชุนชอนถูกเคลียร์แล้ว คำพูดที่ออกมาจากปากของเขาคือ

‘ทำไมแกถึงบอกเรื่องอะไรแบบนั้นกับฉัน? ’

‘จอนยองคยู ไอ้เชี่ยนี่!’

อย่างไรก็ตาม เมื่อไอเท็มของชายที่ชื่อจอนยองคยูถูกนำออกมาจากดันเจี้ยน เช่นเดียวกับความตั้งใจของเขา สิ่งต่าง ๆ ก็เปลี่ยนไป

หลังจากตรวจสอบเนื้อหาของคำสั่งเสียแล้ว ความคิดของปาร์คเจซุนก็ละลายหายไป

‘ถ้าแกจะตาย ก็แค่ตายไปเงียบ ๆ สิวะ ทำไมต้องทิ้งไอ้นี่ไว้อีก? ‘

อันที่จริงแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตรวจสอบเนื้อหาในคำสั่งเสียได้อย่างถูกต้อง เนื่องจากมันเสียหายมากแล้ว

มีเพียงห้าตัวอักษรเท่านั้นที่อ่านออก

ปาร์ค วาน อิน ซา และนัง (TL : บางที่ก็อ่านว่า นยัง )

มันมีความหมายไม่ชัดเจน เว้นแต่คุณจะมีนักถอดรหัส เพื่อถอดรหัสความหมายของมัน

อย่างไรก็ตาม ปาร์คเจซุนสามารถตีความได้ทันทีที่เห็น

ปาร์คยองวาน ล่ามนุษย์

ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต จอนยองคยูได้ทิ้งข้อความไว้ในคำสั่งเสียของเขา มันเกี่ยวกับโครงการที่น่ารังเกียจที่เรียกว่า ล่ามนุษย์

เขาไม่สนใจว่าทำไมเขาถึงทิ้งมันไว้ตอนที่ตาย

มันก็ไม่สำคัญ

‘ถ้าปาร์คยองวานรู้เรื่องนี้ ฉันจบเห่แน่’

สิ่งสำคัญก็คือ ถ้าปาร์คเจซุนไม่ได้จัดการกับของสิ่งนี้ให้ดี และเรื่องต่าง ๆ ก็ไม่สามารถควบคุมได้ เขาอาจจะได้เจอกับจอนยองคยูในนรก

‘ฉันต้องจัดการคำสั่งเสียนี่ให้ดี’

โชคดีที่มันส่งมาถึงปาร์คเจซุน

มันเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิด

ปาร์คเจซุนคือคนที่แนะนำ และเลือกจอนยองคยูเข้าสมาคมฟีนิกซ์

เขาคิดว่าเพราะจอนยองคยูไม่มีครอบครัว จึงเป็นเรื่องปกติที่สมาคมฟีนิกซ์จะส่งคำสั่งเสียนี้ให้กับปาร์คเจซุน ที่เป็นคนรู้จักของจอนยองคยู

แน่นอนว่าปาร์คเจซุนก็ตัดสินใจเผาคำสั่งเสีย

‘ตอนนี้ก็เหลือแค่…’

นั่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เหลืออยู่

‘ฉันแค่ต้องจัดการหมอนั่น คิมวูจิน’

เขาต้องตกลงกับคิมวูจินที่นำมันออกมา

‘วิธีนี้จะดีกว่า’

ถึงตอนนี้ ปาร์คเจซุนจึงรู้สึกว่าเขาโล่งใจขึ้นเล็กน้อย

‘การจัดการกับคนแบบเขาไม่ยากอะไรเลย’

ถ้าผู้เล่นที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้แข็งแกร่งเกินไป หรือเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มใหญ่ ๆ ก็คงจะลำบาก อย่างไรก็ตาม คิมวูจินเป็นผู้เล่นที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับอะไรแบบนั้น

‘ถึงหมาข้างถนนจะตาย ก็ไม่มีใครพูดอะไรหรอก’

สำหรับปาร์คเจซุน คิมวูจินเป็นแค่หมาจรจัดที่ไม่มีความสามารถ ไม่มีเบื้องหลัง และไม่มีกลุ่ม เขาคิดสถานการณ์ที่จะจัดการกับหมาจรจัดอย่างเขาแล้ว

‘ฉันเลเวล 19 ถ้าฉันเชิญเขาเข้าปาร์ตี้ของฉัน เพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งความซาบซึ้งใจที่เขาเอาคำสั่งเสียของจอนยองคยูมาให้ เขาต้องกระดิกหางเหมือนหมาแน่’

ปาร์คเจซุนต้องการจัดการเขาในดันเจี้ยน โดยการเชิญเขาเข้าปาร์ตี้ทำเหมือนกับว่าเขากำลังแสดงความขอบคุณต่อคิมวูจิน

‘ฉันจำเป็นต้องเลือกดันเจี้ยน เอาล่ะ ทำให้ละเอียดรอบคอบ ฉันจะจัดการเขาในดันเจี้ยนผิดกฎหมายที่สมาคมไม่ได้ประมูลมัน’

ปาร์คเจซุนตรวจสอบสถานการณ์ของเขาอีกครั้ง และดูดาบยาวของจอนยองคยูบนโต๊ะ

Knock, knock!

ในขณะนั้นเอง มีคนเคาะประตูห้องเขา

“ผมมาที่นี่เพื่อรับไอเท็ม ผมเข้าไปได้ไหม?”

ปาร์คเจซุนพูดด้วยความดีใจ

“เข้ามาเลย!”

ชายคนหนึ่งยื่นศีรษะไปเข้ามาหลังจากเปิดประตู

“ผม คิมวูจิน ครับ”

“ฉันปาร์คเจซุน”

ตอนนั้นเองที่ยาจกงับเหยื่อ