Kill the Hero - ตอนที่ 26

Kill the Hero 026

หนึ่งในกรณีที่น่ารำคาญที่สุดในการล่าคือเหยื่อวิ่งหนี

แม้แต่นักล่าที่แข็งแกร่งที่สุดก็อาจจะไม่ประสบความสำเร็จ เมื่อไล่ล่าเหยื่อที่วิ่งหนีทันที

และเมื่อคนหนึ่งคนต้องล่าเหยื่อหลายตัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย

ในแง่นั้น สมาคมหัวกะโหลกเป็นเหยื่อที่ยุ่งยากมาก

พวกเขามีสมาชิกหลายคน และใบหน้าของพวกเขาถูกปกปิดด้วยหน้ากาก

 

– ว้าว! ดาบระดับยูนีค! แจ๊คพอต!

– หมอนี่ก็ปัญญาอ่อนเหมือนกันนะ ทำไมต้องพยายามล่าออร์คตั้งพันตัว ในเมื่อฆ่าผู้เล่นแค่คนเดียวยังได้มากกว่าอีก ฮ่า!

– ฉันจะเก็บเงินที่ได้มาจากการล่าครั้งนี้ ซื้อตึก แล้วเกษียณ ฉันต้องมีเลเวลเกิน 20 แน่นอน และฉันก็ไม่ใช่พวกบ้าที่อยากเสี่ยงชีวิตเข้าไปในดันเจี้ยนสองชั้นด้วย

 

พวกเขายังฉลาดพอที่จะทิ้งเพื่อนร่วมทีมแล้วหนีไปได้ตลอดเวลา

 

– ไอ้สารเลวนี่ ไม่ตลกเลยนะ

– พระเจ้า เขายังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?

– สมาคมฟีนิกซ์ใช่มั้ย? ดี อย่าแตะต้องเขา แค่หนีไป ถ้าเห็นเขา

 

ในที่สุดพวกเขาก็รู้ว่าคิมวูจินเป็นนักล่าที่น่ากลัวแค่ไหน

ถ้าคิมวูจินพยายามตามล่าพวกเขา พวกเขาก็จะหนีมากกว่าสู้กลับอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

ยิ่งไปกว่านั้นหากพวกเขาหนีได้สำเร็จ เป็นไปได้ที่พวกเขาจะซ่อนตัวจนดันเจี้ยนถูกเคลียร์

ถ้าพวกเขาได้ออกไปจากดันเจี้ยน คิมวูจินต้องเจอกับปัญหายุ่งยากแน่นอน

คิมวูจินจึงใช้กลอุบาย

เขาปลอมตัว และซ่อนอยู่ท่ามกลางพวกเขา

จากนั้นเขาก็ล่ามโซ่พวกเขา เหลือไว้แค่ทางเลือกเดียว – เผชิญหน้ากับเขา และฆ่าเขาซะ

ฉันรู้ตัวตนของแก!

สำหรับพวกเขา ตอนนี้จำเป็นต้องฆ่าคิมวูจิน แม้ว่าพวกเขาจะไม่อยากก็ตาม

คิมวูจินใช้ทหารโครงกระดูกเบี่ยงเบนความสนใจสมาชิกสมาคมหัวกะโหลก เพื่อไม่ให้ตัวเองเป็นจุดสนใจอย่างรวดเร็ว

จากนั้น การต่อสู้ก็สิ้นสุดลง

มันไร้ความหมาย เมื่อเทียบสถิติที่ได้จากเขี้ยวของออร์คลอร์ดระหว่างเขากับผู้เล่นที่เลเวล 20 ชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ถูกตัดสินแล้ว พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับหมาล่าเนื้อที่มีอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดในช่วงเลเวลของเขา ดาบซิมิทาร์ของออร์คแชมเปียนพร้อมทหารโครงกระดูกทั้งห้าที่ทำตัวเหมือนเขาในทุก ๆ ด้าน

“อ้าก! ”

“อึก เฮือก…”

สมาชิกทั้งเจ็ดของสมาคมหัวกะโหลกล้มลงบนพื้นขณะที่เลือดอาบ

พวกเขาไม่ได้ตายทั้งหมด

“คึก…”

แต่มีแค่สองในเจ็ดคนที่ตาย และอีกห้าคนยังมีชีวิตอยู่

แน่นอนว่าคิมวูจินไม่ได้ไว้ชีวิตพวกเขา เพราะความเมตตา

‘ฉันจับผู้ชายทั้งหมดที่อยู่ในความทรงจำของเขาแล้ว’

เมื่อออกล่าเหยื่อที่รู้วิธีหนี จุดสำคัญไม่ใช่การฆ่า แต่เป็นการทำให้แน่ใจว่าพวกเขาจะหนีไปไหนไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น คิมวูจินไม่มีเหตุผลที่จะไว้ชีวิตพวกเขาอีกต่อไป

ในที่สุดการทำความสะอาดก็เริ่มขึ้น

Tteolgeuleog! Tteolgeuleog!

“เฮ้ย ไปให้พ้น! ออกไปไกล ๆ เลย! “

ราวกับเข้าใจความคิดของเจ้านายพวกมัน ทหารโครงกระดูกก็ยินดีที่จะทำงานแทนเขา

“คึก! ”

จากนั้นชายคนหนึ่งก็ดึงดูดความสนใจจากคิมวูจิน

ลิมซุนจุน หัวหน้ากลุ่มที่ถูกเขาจัดการ

แม้ว่าเขาจะหายใจไม่ปกติ เพราะบาดแผลลึกที่ลำคอ แต่เขาก็ลุกขึ้น และจ้องมองไปที่คิมวูจินได้

แววตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

‘ฉันจะไม่ให้ข้อมูลอะไรกับแกเด็ดขาด’

เขามุ่งมั่นที่จะปิดผนึกความลับของเขาด้วยความตายของเขาเอง

ลิมซุนจุนทำตามการตัดสินใจของตัวเองทันที

“ฮึก เฮือก! ”

เขากำลูกศรในมือสุดแรง และแทงทะลุลำคอตัวเอง

ลิมซุนจุนตายแล้ว

การตัดสินใจที่ไม่อาจพรรณนาได้ ยังคงหลั่งไหลออกมาจากตัวเขา

สมาชิกของสมาคมหัวกะโหลกที่ยังมีชีวิตอยู่ต่างมองดูฉากนั้นแล้วอ้าปากค้าง

‘เดี๋ยวนะ อะไรเนี่ย? ‘

‘ฆ่า ฆ่าตัวตายเลยเหรอ? ’

พวกเขาไม่คิดว่าผู้นำของพวกเขาจะตัดสินใจแบบนี้

พวกเขานึกไม่ถึงว่าผู้เล่นที่ไม่สนใจโลกหรือความเป็นอยู่ของตัวเองจะฆ่าตัวตาย

คิมวูจินไม่แสดงอารมณ์แม้แต่น้อย แม้เหตุการณ์จะเปลี่ยนไป

เป็นเรื่องดีที่ได้เห็นความมุ่งมั่นอันแรงกล้าเช่นนี้

‘เขารู้อะไรบางอย่าง’

สิ่งที่สำคัญสำหรับคิมวูจินคือเขามีบางสิ่งที่มีค่ามากพอจะที่จะสละชีวิตตัวเองได้

 

[เปิดใช้งาน ดวงตาแห่งอนูบิส]

 

นั่นคือทั้งหมด

จากนั้นเขาก็อ่านความทรงจำของลิมซุนจุน

‘ไอ้บ้านี่…’

ในขณะนั้นใบหน้าของคิมวูจินบิดเบี้ยว

‘เขาเป็นสมาชิกของสหพันธ์ยามาโตะ’

 

เมื่อโลกกลายเป็นเกมหลาย ๆ อย่างก็เปลี่ยนไป

โครงสร้างของรัฐบาล และอำนาจหน้าที่ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

รัฐธรรมนูญที่มนุษย์พัฒนามานานกว่าศตวรรษต้องปรับตัว เมื่อเผชิญหน้ากับผู้เล่น มอนสเตอร์ และไอเทม

ไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากญี่ปุ่นที่พยายามเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สุด

 

– จากนี้ไป เราจะสร้างญี่ปุ่นใหม่! ญี่ปุ่นที่เราก่อตั้งจะกลายเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่!

 

หลังจากที่รัฐบาลฝ่ายขวาเข้ารับตำแหน่ง ชาวญี่ปุ่นที่ต้องการสร้างกองทัพที่สามารถรุกรานประเทศอื่น ๆ ได้ แทนที่จะเหลือไว้แค่กองกำลังป้องกันตนเอง พวกเขาสร้างกองทัพโดยที่ไม่คำนึงถึงประเทศรอบข้างอีกต่อไป ในกระบวนการนี้อาชญากรสงครามที่ซ่อนตัวอยู่ในสังคม เพราะความคิดเห็นของสาธารณชน และแรงกดดันจากประเทศโดยรอบ เริ่มวางรากฐานเพื่อก่อสงครามอีกครั้ง

 

– ยิ่งไปกว่านั้น เราจะทิ้งชื่อที่อ่อนแอของญี่ปุ่น และสร้างสหพันธ์ยามาโตะ!

 

ศูนย์กลางของมันคือบ้านที่เรียกว่าตระกูลยามาโตะ

ด้วยเป้าหมายสูงสุดในการก่อตั้งประเทศในยุคโบราณของญี่ปุ่นคือสหพันธ์ยามาโตะ พวกเขายึดอำนาจรัฐบาลญี่ปุ่น และวางแผนจะหลบหนีข้อจำกัดของหมู่เกาะญี่ปุ่น

 

– เพื่อการสร้างสหพันธ์ยามาโตะ สิ่งสำคัญคือต้องครองคาบสมุทรเกาหลี

 

การยึดครองคาบสมุทรเกาหลีเป็นเป้าหมายที่สำคัญของพวกเขา

มันไม่ใช่แค่สงครามรุกราน

เพราะความพ่ายแพ้ในสงครามครั้งก่อน ผู้นำของสหพันธ์ยามาโตะจึงตระหนักว่าสงครามขยายดินแดนจะส่งผลให้เกิดความพ่ายแพ้อีกครั้ง ที่สำคัญที่สุดพวกเขาคิดว่าการมีอาณาเขตขนาดใหญ่จะขัดขวางพวกเขา และในที่สุดก็จะบังคับให้พวกเขาต้องจัดการมอนสเตอร์ และดันเจี้ยนเกททั้งหมดที่อยู่ในพื้นที่

 

– จำไว้ว่า เป้าหมายของคุณคือคาบสมุทรเกาหลี อย่าไปไกลเกินไป และซ้ำรอยกับบรรพบุรุษของคุณ

 

มันฉลาดกว่ามากที่จะยึดเฉพาะคาบสมุทรเกาหลี ซึ่งจะช่วยให้พวกเขามีผลกระทบต่อทวีปนี้ และยังมีข้อได้เปรียบทางภูมิศาสตร์ด้วย

เพื่อบรรลุจุดประสงค์นั้น สหพันธ์ยามาโตะได้วางแผนอย่างเป็นระบบ และซ่อนเร้นมากขึ้น

 

– ฮายาโตะ…ไม่ ลิมซุนจุน ภารกิจของคุณมีความสำคัญมาก บนบ่าของคุณ คืออนาคตอันรุ่งโรจน์ของประเทศที่ยิ่งใหญ่

– ครับ!

– ไปเกาหลี ที่ที่คุณจะขุดคุ้ยความน่าเกลียด และความด้อยค่าของชาวเกาหลี และกัดกินพวกมัน!

 

ลิมซุนจุนเป็นสมาชิกของสหพันธ์ยามาโตะที่ถูกส่งมาเกาหลีใต้ เพื่อดำเนินการตามแผน คิมวูจินมองเห็นประสบการณ์ของลิมซุนจุนผ่านดวงตาแห่งอนูบิส

นอกจากนี้ คิมวูจินยังเคยประสบพบเจอกับผลลัพธ์ของการสมรู้ร่วมคิดที่พวกเขาวางแผนไว้

ฉันได้เห็นแล้วว่าผู้เล่นของเกาหลี ขายไอเทม และผู้เล่นที่เปรียบเสมือนทรัพย์สินของชาติให้กับญี่ปุ่น

แน่นอนว่า คิมวูจินได้ตอบโต้กลับเป็นการส่วนตัว

คนที่ทำตามความทะเยอทะยานนี้ ถูกลงโทษโดยคิมวูจิน

‘นับจากนั้นเป็นต้นมา อิทธิพลของสมาคมเมสสิอาห์ก็มั่นคงขึ้น’

ภายใต้ชื่อของพระเมสสิอาห์

‘ลีเซจุนกลายเป็นผู้กอบกู้ที่แท้จริง’

และต่อหน้าชื่อของพระเมสสิอาห์ ลีเซจุน

เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดความวุ่นวายทั่วโลก

ญี่ปุ่นที่เป็นชาติที่ทรงอำนาจ ได้ริเริ่มสงครามรุกราน เพื่อยึดครองเกาหลี อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่แค่ถูกปิดกั้น แต่ยังถูกขัดขวางโดยสมาชิกของสมาคมเมสสิอาห์

เป็นการพิสูจน์ว่าอำนาจของสมาคมเมสสิอาห์มีมากกว่ารัฐบาล เสียงเชียร์ของสมาคมเมสสิอาห์กระจายไปทั่วโลก และอิทธิพลของสมาคมเมสสิอาห์ทั่วโลกก็มาถึงจุดที่แม้แต่รัฐบาลก็ไม่อาจหยุดยั้งได้

ความนิยมในเกาหลียิ่งชัดเจนมากขึ้น

สมาคมเมสสิอาห์ป้องกันญี่ปุ่นที่ไม่อาจยอมรับความพ่ายแพ้ได้ ก็ได้รับการยกย่องเสมือนกับเป็นเทพเจ้าของชาวเกาหลี

เฉพาะผู้ที่พูดถึงสิ่งดี ๆ ของสมาคมพระเมสสิอาห์เท่านั้น ที่ได้รับเลือกในการเลือกตั้งทั่วไป และแม้แต่การเลือกตั้งประธานาธิบดีก็ถูกตัดสินโดยพิจารณาจากผู้สมัครที่ได้รับการสนับสนุนจากสมาคมเมสสิอาห์

‘ตอนนั้นก็ค่อนข้างดี’

คิมวูจินมีความสุขที่ได้นึกถึงเหตุการณ์เหล่านั้น

หากสมาคมเมสสิอาห์สามารถเปล่งประกายเจิดจรัสได้ เขาก็ยินดีที่จะสละชีวิตเพื่อสิ่งนี้มากกว่า

แต่ตอนนี้มันต่างออกไป

‘บางที นี่อาจจะเป็นแผนของสมาคมเมสสิอาห์ …’

คิมวูจินไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากสันนิษฐานว่าเรื่องนั้นอาจเป็นแผนของสมาคมเมสสิอาห์

‘ฉันจะต้องยืนยันก่อน’

จำเป็นต้องยืนยันสมมติฐาน

‘แต่ยังไง ฉันก็ได้ข้อมูลที่มีประโยชน์มากกว่าที่คิด’

ขณะนั้น ในความทรงจำของลิมซุนจุน คิมวูจินก็ได้รับข้อมูลที่มีค่า

รายชื่อสายลับจากสหพันธ์ยามาโตะที่อยู่ในเกาหลี แผนการของพวกเขา และเส้นทางที่พวกเขาใช้ในการลักลอบขนไอเทม …

‘พวกเขาทำรายชื่อลอบสังหารได้ละเอียดขนาดนี้’

เขามีแม้แต่รายชื่อคนที่พวกนั้นต้องการลอบสังหาร!

มันเป็นสถานการณ์ที่คิมวูจินได้รับอะไรจากคนมากกว่าที่เขาจะได้รับจากดันเจี้ยน

‘ฉันไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ในดันเจี้ยนนี้ต่อไปแล้ว’

หรือก็คือเขาไม่มีอะไรที่ต้องการในดันเจี้ยนนี้อีก

‘ตอนนี้ได้เวลาเคลียร์ดันเจี้ยนแล้ว’

 

ในวันที่ 2 ของการต่อสู้ ผู้เล่นที่ยอมแพ้ต่อเป้าหมายหลัก การสังหารออร์คแชมเปียน ถูกบังคับให้ตั้งเป้าหมายใหม่

‘สิ่งที่เหลืออยู่ในตอนนี้คือการล่าตัวที่หนึ่งพัน’

‘ฆ่าทุกอย่าง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฆ่าทุกตัวที่เห็น! ’

ผู้คนวางทุกอย่างลง เพื่อให้บรรลุเงื่อนไขรางวัลที่สอง นักล่าออร์คตัวที่หนึ่งพัน

“เพราะไม่มีออร์คแชมเปียน เลยไม่ต้องกังวลเรื่องออร์คแชมเปียน! ฆ่าพวกมันให้หมด”

พวกเขาระบายความโกรธ และความคับข้องใจจากการที่ไม่อาจล่าออร์คแชมเปียนได้ไปยังออร์คตัวอื่นแทน

วันที่ 3 การต่อสู้ดุเดือดมากตั้งแต่เริ่มต้น

“ดัน!”

“เข้าไป! ไม่มีออร์คแชมเปียนอยู่แล้ว!”

“กวาดมันออกไป! “

ผู้เล่นที่ไม่มีเหตุผลให้กลัวการเผชิญหน้ากับออร์คแชมเปียนอีกต่อไป ได้รุกคืบไปข้างหน้าโดยไม่หันกลับมามอง

ทุกคนเร่งด้วยความเร็วเต็มที่

เช่นเดียวกัน เมื่อขับด้วยความเร็ว 150 กม. / ชม. ความแตกต่างที่มองไม่เห็นก็เริ่มปรากฏชัด

“พวกที่มาจากสมาคมฟีนิกซ์นั่นไม่ธรรมดาเลย”

“ไอเทมก็ส่วนไอเทม แต่ทักษะพวกนั้นปฏิเสธไม่ได้เหมือนกัน”

แน่นอนว่าสมาชิกของสมาคมฟีนิกซ์เป็นหนึ่งในแนวหน้าของการแข่งขัน

สมาคมอันดับ 2 ของเกาหลี ต่อหน้าดาวรุ่งของเกาหลีที่ติดอุปกรณ์ที่ดีที่สุด ออร์คก็ต่างอะไรกับลูกแกะ

แน่นอนว่ามีคนอื่นที่เร็วกว่าพวกเขา

“นายเห็นสมาคมเมสสิอาห์ไหม?”

“พวกนั้นมันสัตว์ประหลาด ทุกคนฆ่าออร์คด้วยตัวคนเดียว”

“ฉันเห็นพวกนั้นล่าออร์ค 30 ตัวโดยไม่ได้รับบาดเจ็บเลย”

ความเร็วในการล่าของสมาคมเมสสิอาห์นั้นเร็วกว่าสมาคมฟีนิกซ์ด้วยซ้ำ

มันเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะเร็วขึ้น

“ความแตกต่างที่น่ากลัวกว่าคือพวกเขาดูเหมือนจะไม่สนใจว่าจะได้รับบาดเจ็บไหม”

“ฉันเห็นนักรบของพวกเขาโยนตัวเองเข้าไปสู้กับออร์คอย่างเดียวเลย”

“ฉันอยากจะขับรถชนกำแพงมากกว่า อย่างน้อยก็มีถุงลมนิรภัยออกมา”

สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้เล่นของสมาคมฟีนิกซ์ คือการดูแลร่างกายของพวกเขา

ในทางกลับกันสมาชิกของสมาคมเมสสิอาห์ ที่สนใจแค่เป้าหมาย ได้โยนตัวเองเข้าสู่การต่อสู้โดยไม่สนใจชีวิตของพวกเขา

“ให้ตายเหอ เมสสิอาห์ ไอ้เวร”

ต่อหน้าความโง่เขลาเช่นนี้ แม้แต่ผู้เล่นสมาคมฟีนิกซ์ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากแสดงความไม่พอใจ

“ไอ้บ้าพวกนั้นอยากจะตายจนรอไม่ไหวแล้ว”

ช่วงพัก ผู้เล่นจากสมาคมฟีนิกซ์คิดว่าสมาคมเมสสิอาห์ล่า และแลบลิ้นได้เร็วแค่ไหน

หลังจากนั้นไม่นานเพื่อนร่วมทีมข้าง ๆ เขาก็เข้ามา

“มันจะดีกว่านี้ พวกเขาคลั่งจนรอไม่ไหวแล้ว”

บ้าคลั่ง

ทุกคนหมดคำจะพูด หลังจากคิดถึงเรื่องนั้น

เมื่อพวกเขาคิดว่าพระเจ้าองค์ไหนที่สมาคมเมสสิอาห์เชื่อถือ และเป้าหมายของพระเจ้าองค์นั้นคืออะไรพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่า ตัวเองเป็นขยะที่เห็นแก่ตัวจริง ๆ

ในที่สุดก็มีคนคิดถึงอีกเรื่องหนึ่ง เพื่อหนีความจริง

“นายคิดว่าหมอนั่นเป็นยังไงบ้าง”

“หมอนั่น? “

“ใช่ นายรู้ไหม หมอนั่น ไอ้ที่มีชื่อเสียงด้านการแทงข้างหลังคนอื่นน่ะ”

“คิมวูจิน? ”

“ใช่ นั่นแหละ”

สำหรับสมาคมฟีนิกซ์ คิมวูจินเหมือนหมากฝรั่งที่เคี้ยวเวลาเบื่อ

“ทำไมไอ้บ้านั่นมาเป็น ตัวแถม ของเรา? จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันแทงข้างหลังเรา? “

“นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ให้เขาเข้ามาเหรอ? แน่นอนพวกเรา และคนจากอีกปาร์ตี้จะไม่ร่วมงานกับเขา”

“อ่า ตามมาตรฐานนั้น ไม่มีใครน่าเชื่อถือไปกว่าเขาแล้ว ฉันสงสัยว่าเขากำลังทำอะไรอยู่? ”

ในไม่ช้าบทสนทนาก็พูดถึงสิ่งที่คิมวูจินกำลังทำ

“บางทีเขาอาจจะตายแล้วก็ได้”

“จากที่ฉันเห็น ฉันว่าเขาจะซ่อนตัวจนกว่าดันเจี้ยนจะถูกเคลียร์นั่นแหละ”

“ทำไมสมาคมถึงยอมรับเรื่องขี้โกงแบบนี้นะ”

แน่นอนว่าไม่มีใครเดาออกว่าคิมวูจินกำลังทำอะไรอยู่

 

Puhwat!

คิมวูจินกำลังล่าออร์คเหมือนกับกำลังจับกระต่าย ความจริงก็คือเขาแค่ทิ้งออร์คที่เขาเจอไว้ข้างหลัง โดยไม่สนใจ เพื่อให้โครงกระดูกที่อยู่ข้างหลังเขาฆ่า

 

[ทหารโครงกระดูกสังหารได้ 10 ครั้ง เนื่องจากเอฟเฟกต์ของเจ้าแห่งสมรภูมิ สถิติทั้งหมดของทหารโครงกระดูกเพิ่มขึ้น 30%]

 

ความจริงที่น่าตกใจก็คือ เขาใช้ทักษะที่ได้มาใหม่ถึง 120%

‘นั่นคือสิ่งที่ต้องทำ’

นอกจากนี้ …

‘เพราะพวกเขาไม่สามารถฆ่าออร์คในวันที่ 2 ได้มากนัก จำนวนออร์คที่พวกเขาฆ่าได้จนถึงตอนนี้น่าจะอยู่ที่ราว 700 – 800 …ถ้าเหลือแค่ 200 ตัว…2 ชั่วโมงก็น่าจะพอแล้ว’

ไม่มีใครคิดว่าราว 2 ชั่วโมงต่อมาดันเจี้ยนจะจบลง