Kill the Hero - ตอนที่ 27

Kill the Hero 027

ในการชกมวย ช่วงน้ำหนักอยู่ที่ประมาณ 2 – 3 กิโลกรัม ซึ่งมีถึง 17 คลาส

ไม่ใช่เพียงเพราะพวกเขาต้องการสร้างผลงานมากมาย

17 คลาส ถูกสร้างขึ้นเพราะในการต่อสู้ตรง ๆ นั้น น้ำหนัก 2 กิโลกรัม จะสร้างความแตกต่างอย่างมาก

ในสนามรบความแตกต่างเล็กน้อยนี้ ก็ตัดสินผลลัพธ์ได้เช่นกัน

นั่นคือเหตุผลว่าทำไม

Keua!

ทหารโครงกระดูกที่มีสถิติเพิ่มขึ้นด้วยการดูแลของคิมวูจิน จึงสามารถสังหารออร์คได้

 

[ทหารโครงกระดูกได้ฆ่าถึง 15 ครั้ง ผลของเจ้าแห่งสมรภูมิ สถิติทั้งหมดเพิ่มขึ้น 45%]

 

เจ้าแห่งสมรภูมิ

ทหารโครงกระดูกที่ฆ่าออร์คได้โดยไม่ได้รับเอฟเฟกต์เหล่านี้ มีความสามารถเพิ่มขึ้น 45 % สิ่งนี้ทำให้การสู้กับออร์ค ดูเหมือนการต่อสู้ระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้นไอเทมทั้งหมดที่ทหารโครงกระดูกสวมใส่ตอนนี้เป็นยูนีคไอเทม

Seug!

พวกเขาใช้อาวุธที่น่ากลัวที่ผู้เล่นส่วนใหญ่ไม่อาจซื้อได้ เพราะราคามันแพงมาก!

Keuaa!

ต่อหน้าทหารโครงกระดูกที่ถืออาวุธเหล้านี้ สิ่งเดียวที่ออร์คที่มีไอเทมธรรมดาจะทำได้ก็คือกรีดร้องทั้งที่เลือดไหลออกมา

นอกจากนี้ทหารโครงกระดูกพบว่าพวกเขาแข็งแกร่งพอที่จะทำลายล้างพวกออร์คได้ ก็เริ่มสังหารพวกมันอย่างบ้าบิ่นมากขึ้น

มันเป็นเรื่องน่าตลกขันที่เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากพอใจ

‘หมดคำจะพูด’

ตอนนี้คิมวูจินรู้สึกแบบนั้น

ความหวัง เขาคิดว่าทหารโครงกระดูกจะแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย แต่ผลลัพธ์กลับเกินความคาดหมาย แน่นอนว่าเป็นเพราะทักษะที่ได้มาใหม่

 

[เจ้าแห่งสมรภูมิ]

– ระดับทักษะ : E

– เอฟเฟกต์สกิล : สิ่งที่อัญเชิญแข็งแกร่งขึ้นทุกครั้งที่สังหาร

– ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 3% ต่อการสังหาร และสามารถทับซ้อนได้สูงสุด 15 ครั้ง

 

ไม่คิดว่าเอฟเฟกต์ของเจ้าแห่งสมรภูมิจะยอดเยี่ยมมากขนาดนี้

เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมราชาแห่งอันเดดถึงยอมจ่ายเงิน 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐ หรือหนึ่งแสนล้านวอน

ในอีกแง่ มันทำให้เขาขนลุก

‘ถ้าพวกเขาได้รับสถิติการป้องกันที่เหมาะสมตอนนี้…’

ถ้าเขาปกปิดจุดอ่อนของทหารโครงกระดูกได้ การป้องกันจะทำให้พวกนั้นกลายเป็นสัตว์ประหลาด

ในความเป็นจริงมีทักษะหลายอย่างที่สามารถเสริมสร้างทหารโครงกระดูกได้

ทักษะระดับปกติ กระดูกสีขาว และทักษะระดับหายาก กระดูกสีแดง ยังมีทักษะระดับสูง ยูนีค กระดูกสีดำ!

ในหมู่พวกเขา พลังต่อสู้ของทหารโครงกระดูกสีดำที่เสริมความแข็งแกร่งด้วยทักษะกระดูกดำนั้นยอดเยี่ยมมาก

นอกเหนือจากทักษะแล้ว ไอเทมหายากหรือยูนีคอันทรงพลังที่มีพลังโจมตีที่น่ากลัว ทำให้การต่อสู้กับพวกมันกลายเป็นฝันร้าย

‘ทุกครั้งที่ฉันมองย้อนกลับไปตอนที่ต่อสู้กับเขา ฉันรู้สึกเย็นวาบที่หลังคอตลอดเลย’

แค่จินตนาการถึงตอนที่ต้องจัดการกับคนที่มีอำนาจแห่งความสิ้นหวังเช่นนี้ ก็ทำให้เลือดของเขาเย็นลงได้แล้ว

ตอนนี้พลังดังกล่าวนั้นเป็นของคิมวูจิน

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้พึงพอใจกับสิ่งนั้น

‘มันยังไม่พอ’

คิมวูจินรู้ดีกว่าใคร ๆ ว่าถึงแม้ทหารโครงกระดูกจะแข็งแกร่งกว่าที่เขาคาดไว้ แต่ทหารโครงกระดูกของเขาก็ไม่อาจล่าคนที่เขาต้องการฆ่าได้จริง ๆ

‘ไม่ว่ายังไง ฉันก็เป็นคนเดียวที่ฆ่าเขาได้’

เพื่อที่จะกัดเหยื่อของเขา เขาต้องลงมือทำเอง

‘ไม่มีอะไรให้ลากมันอีกต่อไป’

คิมวูจินดึงดาบซิมิทาร์ออกมา

ในดันเจี้ยนที่ไม่มีอะไรเหลือ เขาไม่ต้องการเสียเวลาไปกับการชมการต่อสู้ของทหารโครงกระดูกอีก

เขาตั้งใจจะทำทุกอย่างให้จบเร็ว ๆ

“ฮู่วว…”

คิมวูจินผู้มุ่งมั่นที่จะต่อสู้หายใจเข้าลึก ๆ

ตอนนั้นเอง

 

[คุณประสบความสำเร็จในการล่าออร์คตัวที่ 1,000]

 

เขาได้ยินการแจ้งเตือน

 

[ได้รับความสำเร็จ ‘นักล่าออร์คตัวที่หนึ่งพัน’]

[แค็ตตาล็อกถูกมอบให้เป็นของรางวัล]

[เลเวลเพิ่มขึ้น]

[ทูตแห่งนรกรับรู้ถึงความสามารถของคุณ]

[ได้รับความสำเร็จ ‘ผู้ที่ได้รับการยอมรับ’]

[คุณเคลียร์ดันเจี้ยนแล้ว]

 

เป็นการแจ้งเตือนที่ทำให้คิมวูจินรู้ว่าเขาฆ่าออร์คตัวที่หนึ่งพันได้

คิมวูจินหัวเราะเบา ๆ หลังจากได้ยินแบบนั้น

‘ฉันโชคดีสินะ’

บอกตามตรงว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะล่าออร์คตัวที่หนึ่งพันได้

สนามรบเต็มไปด้วยผู้คนที่จับกลุ่มกันล่าออร์ค และจะฆ่าพวกมันทันทีด้วยเวทที่โจมตีเป็นวงกว้างเพื่อกลายเป็นนักล่าออร์คตัวที่ 1,000

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ การคาดหวังว่าคิมวูจินที่ฆ่าออร์คทีละตัวจะกลายเป็นนักล่าออร์คตัวที่ 1,000 ก็เหมือนกับการคาดหวังว่าจะถูกลอตเตอรี่ท่ามกลางคนที่ซื้อลอตเตอรี่นับร้อยใบ

คิมวูจินไม่ใช่คนที่อาศัยโชคแบบนี้

‘ไม่มีอันตรายอะไร’

และแน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนที่ปฏิเสธโชคดีแบบนี้

คิมวูจินตรวจสอบโชคดีของเขาทันที

 

[นักล่าออร์คตัวที่หนึ่งพัน]

– ระดับความสำเร็จ : หายาก

– เอฟเฟกต์ความสำเร็จ : สถิติทั้งหมดเพิ่มขึ้น 1%

 

[ผู้ที่ได้รับการยอมรับ]

– ระดับความสำเร็จ : หายาก

– เอฟเฟกต์ความสำเร็จ : สถิติทั้งหมดเพิ่มขึ้น 1%

 

เขาตรวจสอบรางวัลดันเจี้ยนของเขา และตามด้วยรางวัลที่เขาได้รับจากรัศมีของเขา

“แค็ตตาล็อก”

เขาตรวจสอบรางวัลสุดท้ายทันที

จากนั้นแสงสีทองก็ต้อนรับคิมวูจิน

‘…’

‘ฉันนี่โชคดีจริง ๆ ‘

 

พยองแด

ที่ที่ดันเจี้ยนระดับ A+ ปรากฏเป็นครั้งที่ 2 ในเกาหลีนั้นเงียบงัน สถานีกระจายเสียง และรถสำนักงานหนังสือพิมพ์ที่รวมตัวกันอยู่รอบ ๆ ดันเจี้ยนเกทนั้นว่างเปล่า และจำนวนทหารที่เฝ้าเกทก็มีน้อยมากเช่นกัน

แต่ลานจอดรถชั่วคราวที่จอดรถของผู้เล่นนั้นร้อนแรงกว่าที่เคยเป็น

“ว้าว! คอนิกเส็กก์!”

“ว้าว! ถัดไปนั่นมันบูกัตติ!”

“แล้วรถตรงกลางนั่นล่ะ? เป็นรถที่น่าทึ่งรึเปล่า? เหมือนรถที่แปลงร่างได้อย่างทรานสฟอร์เมอร์”

“ไม่ นั่นแค่รถกระจอกธรรมดา”

สถานที่นั้นเต็มไปด้วยรถยนต์หรูหรา ภาพดังกล่าวแทบไม่สามารถหาดูได้แม้แต่ในงานมอเตอร์โชว์ที่ต่างประเทศ คอลเล็กชั่นนี้น่าทึ่งมาก แม้แต่คนที่ไม่สนใจรถก็ยังเต็มรอบลานจอดรถ

มีทหารจำนวนมากเฝ้าที่จอดรถมากกว่าที่ดันเจี้ยนเกท

ไม่ใช่เรื่องแปลก

“รอบเกทเงียบจังเลยแหะ”

“ผู้เชี่ยวชาญบอกว่า การเคลียร์ดันเจี้ยนจะใช้เวลาอย่างน้อย 5 วัน เลยไม่มีเหตุผลให้สนใจเกท นี่ยังแค่ 3 วันเอง”

แม้จะมีไอเทมที่ทรงพลัง แต่ก็ยังเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 5 วัน ในการเคลียร์ดันเจี้ยนระดับ A+

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงมีคนแค่กลุ่มเดียวที่อยู่รอบ ๆ เกท

ดังนั้นชายสองคนจึงเดินผ่านลานจอดรถชั่วคราว และมุ่งหน้าเข้าไปใกล้ดันเจี้ยนเกท

“ร้านอาหารจีนอร่อยจริง ๆ”

“ใช่ มันค่อนข้างดี ฉันควรจำเบอร์โทรไว้”

นักข่าวสองคนมุ่งหน้าไปที่ดันเจี้ยนเกท เพื่อย่อยจาจังมยอนที่เพิ่งกินไป

แล้วทั้งสองก็มาถึงจุดที่สามารถมองเห็นดันเจี้ยนเกทได้

“ยังไงก็ตาม วันนี้พักผ่อนให้ดี พื้นที่ใกล้เคียงจะเริ่มวุ่นวายตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไป”

นักข่าวรุ่นน้องพยักหน้าตามคำพูดของนักข่าวรุ่นพี่

“มันต้องเป็นประเด็นร้อนแน่ ๆ เลยใช่ไหมครับ? เพราะผู้สื่อข่าว และผู้ถ่ายทอดสดจะรีบเข้าไปสัมภาษณ์ผู้เล่นกัน”

เมื่อรุ่นน้องของเขาตอบสนอง นักข่าวรุ่นพี่ยิ้ม ทำให้นักข่าวรุ่นน้องเอียงหัวอย่างสงสัย

“มีอะไรเหรอครับ?”

“พอดันเจี้ยนถูกเคลียร์ เราจะเข้าใกล้ผู้เล่นไม่ได้ด้วยซ้ำ”

“หือ? “

นักข่าวรุ่นน้องถาม

“คุยกับผู้เล่นยากเหรอครับ?”

นักข่าวรุ่นพี่ส่ายหัว

“ไม่ เป็นเพราะถ้านายเข้าไปใกล้กับผู้เล่นที่สู้กัน นายอาจจะถูกฆ่าได้”

“ผู้เล่นจะสู้กันเหรอครับ?”

นักข่าวรุ่นน้องดูประหลาดใจมากยิ่งขึ้น

“ลองรวมคนที่หยิ่งยโสโอหัง และมีความสามารถมากที่สุดไว้ในที่เดียวดูสิ มันยังถือว่าดี ถ้าพวกเขาแค่ทะเลาะกัน ยิ่งกว่านั้นมันมีแค่เกทเดียว ลองนึกภาพหมาสองตัวที่สู้กัน ออกมาจากประตูเดียวกัน นายคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น? นายคิดว่าพวกเขาจะหัวเราะ และยิ้มออกมาตอนจับมือกันเหรอ?”

เมื่อพวกเขามาถึงเกท นักข่าวรุ่นพี่พูดต่อด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว

“ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาคิดว่าตัวเองเป็นผู้ถูกเลือก พวกเขามองว่าประชาชนทั่วไปอย่างเราเป็นแค่ทาสหรือสามัญชน ไม่มีทางที่พวกเขาจะสนใจคนรอบข้างหรอก”

อึก!

คำอธิบายของนักข่าวรุ่นพี่ทำให้เขากลืนน้ำลาย

“เฮือก”

ราวกับว่ายังไม่พอ นักข่าวรุ่นน้องที่กลืนน้ำลายก็ส่งเสียงประหลาดใจ เมื่อเห็นนักข่าวรุ่นพี่ก็ยิ้ม

“นายเรียกตัวเองว่าเป็นนักข่าวโดยที่ไม่มีความกล้าได้ยังไง? ฮะ? “

“เอ่อ เอ่อ…”

“เป็นอะไรไป? อ่า…เฮือก!”

ทันทีที่เขามองไปยังทิศทางที่นักข่าวรุ่นน้องชี้ไป เขาก็ส่งเสียงดังออกมา

“ดันเจี้ยนถูกเคลียร์แล้ว!”

ผู้เล่น พวกเขาเริ่มออกมาจากเกท

 

อีเว้นใหญ่ เมื่อการโจมตีดันเจี้ยนระดับ A+ เริ่มขึ้น มันเหมือนกับงานเทศกาลอย่างแท้จริง ทุกคนคิดว่าจุดจบจะมีสีสัน และร้อนแรงเหมือนตอนที่เริ่ม

อย่างไรก็ตาม บรรยากาศที่มาพร้อมกับการเคลียร์ดันเจี้ยนนั้น เยือกเย็นเกินกว่าจะพูดได้

 

[31 ตาย!]

[ดันเจี้ยนหายนะ!]

[สมาคมหัวกะโหลก ผู้รอดชีวิตเป็นศูนย์! ถูกทำลาย!]

 

ตาย 31!

ดาวรุ่งมากความสามารถ 31 คน ที่แต่ละสมาคมนับถือตอนนี้อยู่สถานการณ์ที่ไม่สามารถกู้ร่างของพวกเขาได้

มันเป็นผลลัพธ์ที่ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะคิด

 

[ไม่มีร่องรอยของรางวัลดันเจี้ยน!]

[ใครฆ่าออร์คแชมเปียน? ]

 

แม้จะเคลียร์ดันเจี้ยนสำเร็จ หลังจากการเสียสละมากมาย แต่กลับไม่เห็นรางวัลดันเจี้ยนเลย

 

[สมาคมฟีนิกซ์ปฏิเสธการสัมภาษณ์!]

[สมาคมหัวกะโหลกเหยื่อที่ใหญ่ที่สุด ปฏิเสธการสัมภาษณ์อย่างเป็นทางการทั้งหมด!]

[สมาคมไฮไทปฏิเสธการสัมภาษณ์!]

 

นอกจากนี้ สมาคมทั้งหมดที่ปกติจะโอ้อวดเกี่ยวกับการกระทำที่กล้าหาญของพวกเขาก็ยังเงียบ

ความสับสนเกิดขึ้น

 

– เกิดอะไรขึ้น?

– พวกเขาเคลียร์ดันเจี้ยน แต่ไม่มีรางวัล? มีใครซ่อนรางวัลเอาไว้?

– ทำไมถึงตัดสินใจซ่อนรางวัลไว้ นอกจากคนคนนั้นจะบ้า? นี่เป็นโอกาสที่จะได้โด่งดังไม่ใช่เหรอ?

– พวกเขามักจะทำตัวยังไง? พวกเขาจะบอกว่าตัวเองเป็นคนทำ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำ!

– เราไม่มีอะไรให้เสียใจจากการตายของพวกเขา ตราบใดที่ผู้เล่นจากเมสสิอาห์ปลอดภัย

– O O ตราบใดที่เมสสิอาห์ยังปลอดภัย

 

เรื่องที่สมาคมเมสสิอาห์ยังปลอดภัย ป้องกันไม่ให้ความวุ่นวายระเบิดออกมา

“ฉันอยากจะบ้า”

อย่างไรก็ตาม ความปั่นป่วนในหมู่ผู้เล่น และสมาคม ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากระเบิด

“ให้ตายเถอะ มันสมเหตุสมผลยังไงที่ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนที่มอนสเตอร์อย่างออร์คแชมเปียนถูกฆ่า”

“แล้วสมาคมเมสสิอาห์ล่ะ? บางทีสมาคมเมสสิอาห์อาจจะฆ่าได้? ”

“ตำนานโผล่ออกมาไหม?

“บางที พวกเขาอาจจะซ่อนมันไว้ เพราะตำนานออกมาแล้ว? ”

สถานการณ์ที่เร่งด่วนมาก และข้อมูลที่จำกัดเกินไป ทำให้ไม่สามารถตั้งสมมติฐานได้

สมาคมทั้งหมดที่เข้าร่วมในดันเจี้ยนต่างตื่นตระหนกอย่างชัดเจน

“ตอนนี้ฉันไปดีกว่า”

“ครับ? “

“ฉันเขียนรายงานเสร็จแล้ว ตอนนี้ฉันจะกลับแล้ว”

ในช่วงที่เกิดความวุ่นวายนั้น ไม่มีใครสนใจผู้เล่นอย่างคิมวูจิน

ไม่มีใครในโลกนี้จะคิดว่าคิมวูจินฆ่าออร์คแชมเปี้ยนด้วยตัวคนเดียวแล้วซ่อนไอเทมในตำนานไว้

“ขอบคุณครับ”

แน่นอนว่าเจ้าหน้าที่สนับสนุนดันเจี้ยนไม่ได้หยุดคิมวูจิน

“อะ เดี๋ยวก่อน…”

สิ่งที่เหลืออยู่คือให้คิมวูจินได้รับเงินค่าน้ำมันรถจากเจ้าหน้าที่สนับสนุนดันเจี้ยน เพื่อเดินทางจากโซลไปปูซาน

ตอนนั้นเอง

“เฮ้! เฮ้! มีประกาศ!”

“เกิดอะไรขึ้น? “

สิ่งที่หยุดคิมวูจินจากการก้าวเท้าออกไปปรากฏขึ้น

“ปาร์คชินเฮ! ปาร์คชินเฮจากสมาคมเมสสิอาห์กำลังมาที่นี่!”

ปาร์คชินเฮ

ผู้สืบทอดของฮันซองกรุ๊ป ที่เป็นผู้สนับสนุนรายใหญ่ที่สุดของสมาคมเมสสิอาห์ และเป็นผู้เล่นระดับสูงสุดอันดับสองในเกาหลี!

‘ปาร์คชินเฮมาที่นี่ด้วยตัวเองเหรอ? ’

การปรากฏตัวของผู้หญิงที่ใจดีที่บอกให้ลีเซจุนปล่อยเขาออกจากความยากลำบาก ตอนที่คิมวูจินใกล้จะตายนั้น เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง

‘ปาร์คชินเฮไม่เคยมาที่นี่ก่อนที่ฉันจะกลับมา เธออยู่กับลีเซจุนในโซล และเมื่อสมาคมเมสสิอาห์ได้รับเขี้ยวของออร์คลอร์ดก็ได้ส่งมอบให้กับลีเซจุน และเธอก็อยู่ข้าง ๆ เขา’

แม้แต่สำหรับคิมวูจินที่ย้อนอดีตกลับมา สถานการณ์เช่นนี้ก็เป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด

‘นี่หมายความว่า…’

มันทำให้คิมวูจินยิ้ม

สมาคมหัวกะโหลก และสหพันธ์ยามาโตะ มันพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าพวกเขาเป็นหนึ่งในหลาย ๆ หางที่ปาร์คชินเฮกระจายไปทั่วโลก

มันเป็นรอยยิ้มที่หมาล่าเนื้อจะทำหลังจากเห็นหางของเหยื่อ