Kill the Hero - ตอนที่ 52

Kill the Hero 052

“ฮ่า… ฮ่า…”

ในสนามรบที่ปกคลุมไปด้วยซากศพของโคโบลด์ที่พังทลาย ชายคนหนึ่งยืนหอบอยู่

แค่มองไปที่ใบหน้าของเขาก็บอกได้ว่าชายคนนี้อยากล้มตัวลงนอนมันเดี๋ยวนั้นเลย

ชายผู้ที่ดวงตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง มองไปยังชายอีกคนที่กำลังสู้กับตัวเองอยู่

“เฮ้ นั่นคือพวกนั้นทั้งหมดแล้ว”

การแสดงออกของเขาจริงจัง และสุภาพขณะที่พูดต่อ

“เราพักก่อนได้ไหม?”

คิมวูจินไม่ตอบคำถามของลีจินอา แต่โครงกระดูกกลับเดินเข้ามาหาเขา แล้วส่ายหัวราวกับจะพูดว่า

‘ไม่ นายพักไม่ได้’

ลีจินอาหลับตาแน่น เมื่อเห็นสิ่งนี้ ร่างของคิมวูจินแวบเข้ามาในความคิดของเขา

‘ไอ้เวรนี่…’

เขานึกถึงการต่อสู้ที่เพิ่งเกิดขึ้น ก่อนหน้านี้ ลีจินอาเชื่อว่าถ้าไม่มีทหารโครงกระดูก เขาจะเอาชนะคิมวูจินได้

มันไม่ได้ทำให้ความมั่นใจหายไป ถึงเขาจะเคยแพ้คิมวูจินมาก่อน และเขาก็ยอมแพ้คิมวูจินด้วยซ้ำ แต่ตอนนั้นเขาไม่ได้สู้ด้วยชีวิต

‘ไอ้บ้า ไอ้เสียสติ’

แต่การต่อสู้ที่เขาเพิ่งเห็น ทำให้เขาต้องคิดทบทวนใหม่

‘นี่มันยุติธรรมกับพวกเราที่เหลือตรงไหน? ชายคนนี้เหมือนสัตว์ประหลาดที่มาจากอนาคตหรืออะไรสักอย่าง คนที่ยังไม่ถึงเลเวล 30 จะแข็งแกร่งขนาดนั้นได้ยังไง? ‘

เขามีประสิทธิภาพมากเกินไป ขณะที่ต่อสู้ พลังงานใช้ในการทำร้ายคู่ต่อสู้นั้นมากมายมหาศาล แต่คิมวูจินดูเหมือนจะไม่รู้สึกอะไรเลย

สิ่งนี้เป็นไปได้ เพราะคิมวูจินมองภาพรวม เมื่อต่อสู้ เขาไม่ได้มองแค่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเหมือนเกมอาร์พีจี แต่เขามองภาพรวมว่าเขากำลังเล่นเกมจำลองกลยุทธ์ และตัดสินใจ หลังจากพิจารณาทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว

‘ฉันต้องเรียนรู้ที่จะสู้แบบนั้น…’

สำหรับลีจินอา เขาไม่เพียงแค่ดูด้วยความประหลาดใจ แต่เขาเฝ้าดูเพื่อเรียนรู้ด้วย

นี่คือเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมคิมวูจินจึงทดสอบ และสู้กับลีจินอา

‘นี่คือวิธีการต่อสู้ของ อิมมอร์ทัล’

คิมวูจินเคยเรียนสไตล์การต่อสู้ของลีจินอา และตอนนี้ลีจินอากำลังมองมาที่เขา เขาก็มั่นใจว่าได้สอนลีจินอาอย่างถูกต้องแล้ว

‘เขาจะย่อยมันทีละนิด’

เขาจะดู และเรียนรู้มัน

‘อีกหน่อย เขาก็น่าจะใช้ได้แล้ว’

ความสามารถในปัจจุบันของลีจินอายังไม่ถึงมาตรฐานของคิมวูจิน

มันเป็นเรื่องปกติ ขณะนี้ประสบการณ์ของผู้เล่นอยู่ในระดับที่น่าสงสารมาก เมื่อเทียบกับคิมวูจินที่รอดพ้นจากความขัดแย้งมากมายก่อนที่เขาจะถูกทรยศ ถ้ามีคนจำนวนมากที่ทำได้ตามมาตรฐานของเขา นั่นถึงจะเป็นเรื่องแปลกแทน

‘ฉันทำงานนี้ได้’

แต่ตอนนี้สถานการณ์มันต่างออกไป

‘โยฮันน์ จอร์จ จะไม่เป็นภัยคุกคามอีกต่อไป’

ด้วยรัศมีที่เขามีอยู่ในตอนนี้ คิมวูจินมั่นใจ ด้วยอัตราที่เขาได้รับความโปรดปรานจากทูตแห่งนรก มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับ โยฮันน์ จอร์จ ที่จะไปถึงระดับที่ผ่านมา

แม้ว่าคิมวูจินจะทำอะไรได้ไม่มากนักในตอนนี้ แต่ความโปรดปรานของรัศมีหรือการขาดสิ่งนั้น จะส่งผลร้ายแรงต่อการเติบโตของ โยฮันน์ จอร์จ

แต่การไม่มีโยฮันน์ จอร์จ หมายความว่าสมาคมเมสสิอาห์จะมีอิสระมากกว่าในอดีต

‘ถ้าไม่มี โยฮันน์ จอร์จ อิทธิพลของสมาคมเมสสิอาห์ หลังทำสงครามกับญี่ปุ่นในปี 2025 จะแพร่กระจายเร็วกว่าในอดีตมาก’

ความจริง คิมวูจินจำได้ว่าสิ่งที่ยากลำบากที่สุดที่สมาคมเมสสิอาห์พบหลังปี 2025 คือ ราชาแห่งอันเดด

สมาคมเมสสิอาห์กลายเป็นสัญลักษณ์แห่งแสง ของทุกคนที่ต้องการหลบหนีจากเงาของราชาแห่งอันเดด

‘ความเร็วในการเปิดเผยความทะเยอทะยานของพวกเขาก็จะเพิ่มขึ้น’

นั่นหมายถึงวันที่สมาคมเมสสิอาห์จะถอดหน้ากากออก นอกจากนี้ยังหมายความว่าระยะเวลาที่ให้คิมวูจินได้เตรียมการก็จะสั้นลงด้วย

‘ลีเซจุน แกจะถอดหน้ากากเวรนั่นเร็วขึ้น’

ในที่สุด วันที่คิมวูจิน และลีจินอารอก็ใกล้เข้ามาแล้ว

‘อย่างที่ฉันต้องการ’

คิมวูจินพอใจกับสถานการณ์นี้

เขาเริ่มเดินไปข้างหน้า

“เชี่ย! สู้จนกว่าเราจะตายไปเลย!”

ลีจินอาจึงตามหลังเขาไป

[เหลือเวลาอีก 24 ชั่วโมง]

แจ้งเตือนวันที่ 5 เริ่มขึ้น

[เลเวลเพิ่มขึ้น]

[เลเวล 30 แล้ว ช่องเก็บของเพิ่มขึ้น 6 ช่อง]

[ทูตแห่งนรก ประทับใจกับการเติบโตของคุณ ช่องเก็บของเพิ่มขึ้นอีก 6 ช่อง]

[ทูตแห่งนรก มอบแค็ตตาล็อกให้เป็นของขวัญ]

ขณะเดียวกัน ก็มีแจ้งเตือนบอกว่าคิมวูจินเลเวล 30 แล้ว

‘การล่าในชั้นนี้ใกล้จะจบลงแล้ว’

คิมวูจินมองไปรอบ ๆ

เขาเห็นศพมากกว่า 29 ศพ และทหารโครงกระดูกกับลีจินอาที่อ่อนล้า

“โห! ฮู! ฮู!”

การแสดงออกของลีจินอาคล้ายกับระเบิด เมื่อคุณเหยียบมัน มันก็จะระเบิด

Boom!

ทหารโครงกระดูกเดินเข้ามาหาลีจินอาที่หันไปทางมันด้วยสีหน้าดุร้ายของเขา

ขณะนั้นเอง ทหารโครงกระดูกก็อ้าปาก

“ถึงเวลากินแล้ว”

“เราจะปูเสื่อกันที่ไหนดี?”

ลีจินอายิ้มอย่างสดใส และเริ่มมองหาที่ทานอาหารของพวกเขา

ขณะเดียวกัน คิมวูจินได้ตรวจสอบสถานะของเขา

[คิมวูจิน]

* เลเวล : 30

* รัศมี : ทูตแห่งนรก

* สถิติ :

– กายภาพ : (92 + 123) / ความแข็งแกร่ง : (2 + 65) / พลังเวท : (3 + 95)

* ความสำเร็จ : 18

* คะแนนพิเศษ : 3

ถ้าผู้เล่นคนอื่นเห็นสถานะของคิมวูจิน พวกเขาจะต้องสงสัยว่ามีบางอย่างผิดปกติกับตาของพวกเขารึเปล่า

‘นี่น่าจะพอเคลียร์ดันเจี้ยนเลเวล 50 ได้แล้ว’

อย่างน้อย สถิติของคิมวูจินก็เทียบได้กับผู้เล่นที่มีเลเวล 40 ขึ้นไป

‘แต่มันยังไม่พอ’

สำหรับคิมวูจิน สถิติของเขายังไม่เพียงพอ เหยื่อที่เขาตั้งใจจะล่าเป็นสัตว์ประหลาดที่ยิ่งกว่าสัตว์ประหลาด

‘โอเค ฉันยังมีอะไรต้องทำอีกมาก’

คิมวูจินหันไปมองลีจินอาที่กำลังกินช็อกโกแลตแท่งอย่างสบายใจ ขณะที่ถูกล้อมรอบไปด้วยโครงกระดูก

“หืม?”

ลีจินอาเริ่มเขย่าแท่งช็อกโกแลตต่อหน้าโครงกระดูกตัวหนึ่ง

“นายอยากได้สักชิ้นเหรอ? ฮะ? ถ้านายอยากได้ก็เอาไป”

แน่นอนว่าลีจินอาไม่คิดว่าโครงกระดูกจะทำจริง ๆ

Boom!

“อ่า?”

โครงกระดูกทำตัวเหมือนสุนัขที่ได้รับการฝึกแล้ว ได้พุ่งเข้าหามือของลีจินอา และงับมัน

“โอ้ พระเจ้า! ดูนี่สิ? ตอนนี้เขาเปิดใจให้ฉันแล้ว!”

ลีจินอาที่ประหลาดใจกับการกระทำนั้นดึงมือของเขากลับมา และวางแท่งช็อกโกแลตที่เขาเพิ่งเริ่มกินลงในมือของโครงกระดูก แล้วเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์

“วู้ว! ดูสิ เราเป็นเพื่อนกันแล้ว”

ทหารโครงกระดูกหันหลังให้ทันที และส่งช็อกโกแลตแท่งให้คิมวูจิน

“อะ .. ?”

คิมวูจินถอดหน้ากากกริมรีปเปอร์ออกก่อนจะรับช็อกโกแลตแท่งมา

ลีจินอาตะโกนใส่เขา

“นี่นายควบคุมมันอยู่เหรอ?”

คิมวูจินกัดแท่งช็อกโกแลตตอบ

“แล้วตอนนี้เราจะทำอะไรกันต่อ?”

“ล่างูเข็ม”

การแสดงออกของลีจินอาเปลี่ยนไปเป็นจริงจัง

“พรุ่งนี้ เราจะเริ่มชั้นที่ 2 สินะ ใช่ไหม?”

จริง ๆ แล้ว ลีจินอายุ่งกับการล่ามอนสเตอร์มากจนไม่มีเวลามากังวล

“นายพร้อมแล้วเหรอ?”

ถ้าไม่ใช่คิมวูจิน โอเซชานจะไม่มีวันส่งลีจินอาเข้าดันเจี้ยนแน่ ต่อให้ลีจินอาจะขอร้องก็ตาม สำหรับลีจินอา คิมวูจินคือเส้นชีวิต

เมื่อลีจินอาถาม คิมวูจินได้เริ่มจัดการข้อมูลของงูเข็มแล้ว

งูเข็มเป็นงูยาว 30 เมตร ที่ปกคลุมไปด้วยเข็มยาวเหมือนเม่น

‘มันไม่ง่ายเลย’

มันอันตรายมาก

‘นอกจากนี้ มันยังมีพิษด้วย’

งูเข็มไม่เพียงแต่มีความสามารถทางร่างกายที่ไม่ธรรมดา แต่กระดูกสันหลังของมันยังเคลือบด้วยพิษอีกด้วย พิษที่มีฤทธิ์รุนแรงมากถึงขนาดแม้แต่ผู้ที่ต้านทานพิษได้ ก็ยังไม่กล้ารับประกันว่าจะไม่ได้รับผลกระทบจากพิษ

‘และถ้ามันยิงเข็มออกไป มันจะต้องร้ายแรงแน่ ๆ ’

งูที่มีความสามารถในการยิงหนามแหลมออกจากตัว เมื่อรู้สึกว่าถูกคุกคาม ความสามารถนี้ ทำให้ยากจะรับมือ เดิมทีมันก็อันตรายอยู่แล้วถึงจะไม่มีหนามก็ตาม

‘นี่อาจเป็นสิ่งที่คนอื่นจินตนาการได้’

แน่นอนว่าทุกฝ่ายที่เจอดันเจี้ยนต่างก็วางแผน และคาดเดาเกี่ยวกับความสามารถของมอนสเตอร์ และวิธีจัดการกับพวกมัน แต่เพราะมันไม่เคยถูกล่าได้สำเร็จมาก่อน จึงไม่มีการยืนยันว่าจะจัดการกับมันได้ยังไง

“ในความคิดของฉัน งูเข็มอาจจะระเบิดหนามไปทั่วเหมือนระเบิดกระสุน”

ถ้าแม้แต่ลีจินอาก็ยังคิดเรื่องนี้ได้ ผู้เล่นคนอื่น ๆ ก็ต้องคิดได้เช่นกัน

เรื่องที่ไม่มีผู้เล่นคนไหนฆ่างูเข็มได้ นั่นหมายความว่าจะมีอะไรอย่างอื่นที่ยากจะจัดการอีก

“บางครั้ง มันอาจจะปล่อยก๊าซพิษออกมา”

“ก๊าซ?”

“นั่นอาจเป็นสาเหตุที่มันมีฉายาว่า งูมรณะ”

หมอกพิษ

นั่นคืออาวุธที่แท้จริงของงูเข็ม

“ร่างกายของมันจะถูกปกคลุมไปด้วยเข็ม และหนามแหลม และหนามแหลมแต่ละอันจะเคลือบด้วยพิษ  ดังนั้นถ้าเข็มถูกปล่อยออกมา พิษก็น่าจะออกมาเหมือนกัน”

“นั่นก็จริง”

“แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับพิษ ถ้าเข็มหายไป?”

“แต่ถ้าพิษไหลออกจากร่างกาย…มันจะไม่เจ็บเหรอ?”

ลีจินอาทำสีหน้าครุ่นคิด

“มันเป็นก๊าซพิษ แต่มันจะไม่รู้สึก”

ใบหน้าของลีจินอาผ่อนคลายลง ขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนั้น แต่คิมวูจินเลิกสนใจเขา

‘นี่ยังไม่ยากพอจะเป็นดันเจี้ยนระดับ A+’

ส่วนที่คิมวูจินนึกถึงมากที่สุดก็คือ งูเข็มยังไม่พอที่จะสร้างดันเจี้ยนระดับ A+

ถ้าการล่างูเข็มอยู่ในระดับ A+ แล้วดันเจี้ยนที่มีภารกิจนี้เป็นระดับ A+ แต่มันก็มีดันเจี้ยนที่ภารกิจให้ล่างูเข็มอยู่ในระดับ B+ เช่นกัน

ความแข็งแกร่งของงูเข็ม ไม่ว่าจะประเมินยังไง อย่างมากมันก็อยู่ที่ B+ เท่านั้น

‘ต้องมีสาเหตุอื่นอีกแน่นอน’

นอกจากนี้ มันยังหมายความว่ามีบางอย่างที่ทำให้มันเป็นดันเจี้ยนระดับ A+

‘ถ้าไม่เจอไอเทมระดับตำนานในดันเจี้ยน A+ ไม่ใช่เพราะมันไม่มี แต่เป็นเพราะคุณยังสังเกตได้ไม่มากพอ’

ในทุกดันเจี้ยนระดับ A+ ถ้ามีใครค้นหาอย่างละเอียดมากพอก็จะพบกับไอเทมหรือทักษะในตำนานได้ และนั่นคือเป้าหมายของคิมวูจิน

“ตอนนี้ แค่ล่ามอนสเตอร์ต่อไปดีกว่า”

“อะไรนะ?”

Beep!

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังคล้ายกับเสียงขลุ่ยที่ได้ยินมาแต่ไกล

“สัญญาณฉุกเฉิน?”

ลีจินอาหันหน้าไปทางคิมวูจินด้วยความประหลาดใจ

“ตอนนี้เนี่ยนะ?”

ผู้เล่นทุกคนที่รอดมาจนถึงวันที่ 5 อย่างน้อยก็มีความแข็งแกร่งอยู่บ้าง และหลังจากที่คิมวูจินกับลีจินอาเกือบจะเคลียร์พื้นทั้งหมดได้แล้ว ก็มีน้อยมากที่ใครบางคนจะเปิดใช้งานสัญญาณขอความช่วยเหลือ

“เราพลาดมอนสเตอร์บางตัวไปเหรอ?”

ถึงแม้มันไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นไปไม่ได้

“ไม่ใช่ขอความช่วยเหลือ”

“ฮะ?”

แน่นอนว่าไม่ใช่การขอความช่วยเหลือ

“มันเป็นการเรียกให้ผู้เล่นร่วมมือกันล่างูเข็มที่ชั้น 2”

ลีจินอาหัวเราะ

“พวกนั้นคิดว่าจะฆ่างูเข็มได้? ความมั่นใจของพวกนั้นพุ่งทะลุฟ้าไปแล้ว”

ช่างน่าตลกที่พวกนั้นคิดว่าจะฆ่างูเข็มที่ไม่มีใครฆ่ามาก่อนได้แค่เพราะการรวมกลุ่มกัน

แต่คิมวูจินไม่ได้หัวเราะ

“นายพักมา 4 วัน ถึงเวลาทำงานแล้ว”

“นั่นเรียกว่าพักผ่อนเรอะ?”

จากนั้นลีจินอาก็รู้ว่าทั้งหมดนี่เป็นส่วนหนึ่งของแผนการของคิมวูจิน

“นายจะทำอะไรต่อไป?”

คิมวูจินไม่ตอบ

‘ตอนนี้ ฉันก็แค่ดูแค็ตตาล็อกเท่านั้น’

“แค็ตตาล็อก”

“แค็ตตาล็อก? เอ๊ะ? สีทองอีกแล้วเรอะ!”