Kill the Hero - ตอนที่ 53

Kill the Hero 053

ดันเจี้ยนระดับ A+ เป็นที่ที่อาจจะได้รับทักษะหรือไอเทมระดับตำนานสูงที่สุด แต่มันก็แค่ชั้นแรกเท่านั้นที่สามารถต่อสู้ และสำรวจได้โดยไม่ต้องลำบากมากนักเมื่อเทียบกับชั้นที่ 2

ในดันเจี้ยนระดับสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ระดับ B+ ขึ้นไป หลังจากชั้นที่ 1 ไป จะอยู่ในระดับที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ทุกคนคงจะรู้ดีว่ามีโอกาสมากมายในชั้นที่สูงขึ้นไป ความจริงก็คือไม่มีใครช่วยพวกเขาได้นอกจากความสามารถ ความกล้าหาญ และความมุ่งมั่นของพวกเขาเอง

คิมวูจินก็ยอมรับในความจริงนี้

‘คนที่เหลือน่าจะมีความสามารถพอ’

เขายอมรับว่าหลายคนที่เข้ามาในดันเจี้ยนงูเข็มพร้อมกับเขานั้น ยอดเยี่ยมมาก อย่างน้อยก็ตามมาตรฐานในปัจจุบัน

‘พวกเขาน่าจะได้รับการสนับสนุน ตราบเท่าที่พวกเขามีเวลามากพอ’

ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้เตรียมตัวเผชิญหน้ากับภารกิจเอาชีวิตรอด แต่พวกเขาก็รอดมาได้ และปรับตัวได้ ถ้ามีเวลาพอ

ดังนั้น คิมวูจินจึงให้เวลากับพวกเขา

‘ฉันไม่จำเป็นต้องเลี้ยงดูคนเก่ง ๆ และตอนนี้ฉันก็ไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ‘

เขาให้เวลาคนพวกนี้ 5 วัน แทนที่จะเป็น 1 หรือ 2 วัน อย่างที่พวกเขาคาดหวัง นั่นน่าจะพอให้พวกเขาพักผ่อนรวบรวมกำลัง และเตรียมพร้อมสำหรับการล่าบนชั้นที่ 2

ตลอด 5 วันที่ผ่านมา คิมวูจินกับลีจินอาใช้ความพยายามแค่เล็กน้อย

“โปรดทราบ!”

ชายคนหนึ่งสูง 2 เมตร มาจากสมาคมเฮเท พูดกับผู้เล่น 85 คน ที่ได้ยินสัญญาณขอความช่วยเหลือที่คิมวูจินได้ปล่อยไป (TL : 해태 เฮเท/แฮแท/แฮชิ/ไฮไท คำนี้ออกเสียงเกาหลีว่า เฮเท ดังนั้นขอเปลี่ยนชื่อจากสมาคมไฮไท เป็น สมาคมเฮเท)

“ฉันจะแจ้งให้คุณทราบก่อนว่าผู้รอดชีวิตส่วนใหญ่ได้มารวมตัวกันที่นี่ตอนนี้แล้ว”

สายตาของอันยองจุนกวาดไปทั่วฝูงชนขณะที่เขาพูด

“เราจะล่างูเข็ม มีใครคัดค้านหรือไม่?”

เขาพูดแบบนี้ แต่น้ำเสียงของอันยองจุนไม่ให้โอกาสใครได้ปฏิเสธ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่ออันยองจุนถามคำถาม หลายคนที่มีแถบสีแดงรอบแขนก็ประสานงานกัน

เมื่อคนอื่นเห็นสิ่งนี้ หัวใจของพวกเขาก็จมลง และความรู้สึกพ่ายแพ้ก็ปะทุขึ้นภายในพวกเขา

‘56 คนเหรอ? ’

จำนวนคนที่มีแถบสีแดงมี 56 คน

‘คงช่วยไม่ได้ ต่อให้เราได้คนที่ไม่อยู่ที่นี่มาเพิ่มก็ตาม’

ในสถานการณ์ที่มีคน 56 จาก 85 คน แสดงการสนับสนุนอย่างเปิดเผย ก็ไม่มีใครกล้าปฏิเสธคนที่กำลังพูด

‘ราว 60 คน…พวกนั้นรวมตัวกันมากกว่าที่ฉันคิดไว้ พวกเขาไม่แย่มากนัก’

นี่คือความคิดของคิมวูจิน

อันยองจุนกับผู้ที่ติดตามเขาไม่ได้ตั้งใจจะพลาดโอกาสดี ๆ ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาไป แม้พวกเขาจะรู้ว่า 5 วัน ที่ผ่านมา และการชุมนุมอย่างกะทันหันจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่พวกเขาก็จะใช้สถานการณ์นี้ให้เป็นประโยชน์แน่นอน

มันชัดเจนสำหรับพวกเขา ด้วย 5 วันที่ได้พักผ่อน และการเตรียมตัวที่พวกเขามี ตราบเท่าที่พวกเขาเดินเข้าไปในชั้นที่ 2 พร้อมกับแผนการ เพื่อที่พวกเขาจะฆ่างูเข็มได้ ไม่มีโอกาสไหนที่ดีไปกว่านี้แล้ว

“ไม่มีการคัดค้าน ดังนั้นฉันจะบอกคุณ สิ่งเดียวที่คุณต้องใส่ใจคือ เราจะล่างูเข็ม และคุณก็ไม่ควรเข้ามายุ่งจะดีกว่า”

อันยองจุนกับพรรคพวกตัดสินใจจะก่อตั้งพันธมิตรที่แข็งแกร่ง เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีปัญหาใด ๆ

“สำหรับคนที่พยายามจะทำ เราจะฆ่าคุณ”

เราจะฆ่าคุณ

‘โหดจริง ๆ’

มันคือคำเตือนสำหรับผู้ที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม

ขณะนั้นชายผิวดำร่างใหญ่ผมหยิก ได้เดินเข้ามาหาคิมวูจินที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน เขาถามเป็นภาษาอังกฤษว่า

“คุณเข้าใจสิ่งที่เขาพูดไหม?”

คิมวูจินตอบราวกับว่าเขากำลังรอคำถามนั้นอยู่

“โชคดีนะ”

งูสีแดงเลื้อยผ่านดงไผ่แดงที่พบได้ในดันเจี้ยนเท่านั้น

Sssss!

ลำตัวของงูมีความยาวมากกว่า 33 เมตร และหนาพอที่จะบดขยี้รถได้อย่างง่ายดาย หนามแหลมสีแดงยาวปกคลุมทั่วร่างกายคล้ายกับเม่น

งูเข็ม

มันเคลื่อนไหวอย่างเปิดเผยผ่านหน่อไม้ เปล่งออร่าราวกับว่าใครจะกล้าโจมตีมัน

Sss?

ทันใดนั้นงูก็หยุด และตวัดลิ้นอย่างรวดเร็ว ขณะที่มันตวัดลิ้น มันก็ได้กลิ่นที่ไม่เคยพบมาก่อน

ดวงตาของงูเข็มแหลมคมขึ้น และออร่าของมันเปลี่ยนไปราวกับนักล่าที่ถูกต้อนจนมุม

Kya!

มันเปล่งเสียงกรีดร้องอย่างโกรธเกรี้ยว

“ไฟ! “

ตอนที่ได้ยินเสียงตะโกน ก็มีการยิงลูกไฟจำนวนมากใส่งูเข็ม

Kuyang!

ลูกไฟพุ่งเข้าใส่ร่างของงูเข็ม และระเบิดเสียงดัง

สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าลูกบอลเพลิงเหล่านี้ไม่ใช่ลูกบอลเพลิงธรรมดา แต่ได้รับการปรับปรุงด้วยเวทมนตร์แทน พลังของพวกมันเหนือกว่าลูกไฟธรรมดามากนัก

Kya!

งูเข็มส่งเสียงกรีดร้องแสบแก้วหูอีกครั้ง ราวกับจะตรวจสอบพลังของลูกไฟ

แต่นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น

“ไฟ! “

ลูกไฟกระหน่ำยิงงูเข็มอีกครั้ง ขณะที่เสียงของอันยองจุนย้ำคำสั่งอีกครั้ง

“ไฟ! “

ลูกไฟถูกยิงเป็นครั้งที่ 3 ทำลายล้างงูเข็ม และไผ่แดง

ผู้เล่นชนะ! ช่างเป็นภาพที่น่าจับตามอง

แต่ไม่มีใครแสดงความดีใจใด ๆ ทุกคนเริ่มจริงจังมากขึ้น เพราะพวกเขารู้ว่ามันไม่จบง่าย ๆ แน่

“เตรียมตัว! “

ไม่นานนัก คนที่รออยู่ในดงไผ่ก็เริ่มเดินหน้าต่อ

Thud!

ผู้ที่ปรากฏตัวได้รับการหุ้มเกราะ และโล่ที่ส่องแสงที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวมันเอง จึงเป็นตัวแทนของคำว่า ‘แทงค์’ ได้อย่างสมบูรณ์แบบ

Sssss!

จากนั้น งูเข็มก็พุ่งออกมาจากเปลวเพลิง

Shaaa!

เสียงอันน่าสยดสยองที่ไม่เหมือนใครถูกปล่อยออกมาจากงูเข็ม ขณะที่มันพุ่งเข้าหาเป้าหมายด้วยความเร็วที่ไม่สมกับขนาดของมัน

“เอ่อ…อุก”

ทันทีที่มันมาถึงเป้าหมาย มันก็รัดตัวผู้โชคร้ายแน่น

Pop!

ผู้เล่นระเบิดราวกับเด็กบีบไส้เดือนไว้ในมือแล้วขยี้มัน

ผู้เล่นทุกคนที่เห็นสิ่งนี้ตัวแข็ง

“อะ – อะไรน่ะ?”

“มันโผล่มา? ”

ถึงแม้พวกเขาจะทำตามแผน แต่ก็ยังมีผู้เล่นเสียชีวิตก่อนที่พวกเขาจะได้ทำอะไร

“ตั้งสติ! “

ขณะนั้นเสียงของอันยองจุนก็ดังขึ้นในป่าไผ่

“เร็ว! ผู้วิเศษ เตรียมตัว! ยิงธนู!”

ทันทีที่ออกคำสั่ง ลูกศรก็เริ่มตกลงมาราวกับห่าฝน

Pfft!

ด้ายยาวคล้ายกับใยแมงมุมยึดติดกับหางของงูเข็ม และมีลูกศรจำนวนมากแทงทะลุร่างของมัน

“ไฟ! “

อีกครั้งที่ลูกไฟแต้มสีท้องฟ้าให้เป็นสีแดง

“เข้าไป! “

ผู้เล่นบางคนเริ่มเข้าใกล้งูเข็ม โดยมีถังน้ำมันอยู่ในมือ พวกเขาตั้งใจจะใช้น้ำมันกับไฟ เพื่อทำให้งูบาดเจ็บสาหัส สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าผู้เล่นได้เตรียมกลยุทธ์ที่ดีสำหรับการต่อสู้ครั้งนี้

“พวกนั้นจะฆ่ามันได้ไหม?”

ลีจินอาที่เฝ้าดูการต่อสู้จากระยะไกลเริ่มกังวลเล็กน้อย

“กลยุทธ์ของพวกเขาสมบูรณ์แบบ สมบูรณ์แบบ!”

แล้วทหารโครงกระดูกข้าง ๆ เขาก็ตอบว่า

“กลยุทธ์พวกนั้นยังห่างไกลกับความสมบูรณ์แบบ”

ลีจินอามองโครงกระดูกด้วยสายตาแปลก ๆ

“นั่นยังไม่สมบูรณ์แบบอีกเหรอ? ”

ในความคิดของลีจินอา มันสมบูรณ์แบบไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว เริ่มจากการใช้ไฟ การจัดวางแทงค์อย่างชำนาญ ในขณะที่ใช้ความสามารถของนักธนูบังคับมอนสเตอร์ ควบคู่ไปกับการโจมตีเสริม และการทำงานเป็นทีมที่ยอดเยี่ยม นี่เป็นการแสดงที่ยากจะสร้างขึ้นใหม่ได้ แม้แต่ในสมาคมชั้นหนึ่ง

ทีมเวิร์กนี้ เกิดขึ้นได้ เพราะคิมวูจินให้เวลาพวกเขา 5 วัน

การทำงานเป็นทีม และการวางแผนที่เหมาะสม ไม่ใช่สิ่งที่จะทำได้ในเวลาแค่ 1 หรือ 2 วัน

“นายไม่ได้บลัฟนะ? ยุทธวิธีของพวกเขาผิดเหรอ? นายพูดถูกตลอดรึไง หา? ”

ลีจินอารู้สึกว่าคิมวูจินกำลังพูดไปแบบนั้น แทนที่จะตอบ โครงกระดูกกลับถามลีจินอาว่า

“ถ้านายเจอมอนสเตอร์นั่น อย่างแรก นายจะทำอะไรก่อน? ”

“อย่างแรก? ฉันอาจจะใช้หมัดกระทุ้งมันสักหน่อย”

“แล้วนั่นมันดูเหมือนการกระทุ้งงั้นเหรอ?”

“กระทุ้ง? อ่า…”

ลีจินอาพยักหน้า ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมคิมวูจินถึงพูดว่ากลยุทธ์ของพวกนั้นผิด

“ถ้านายไม่มั่นใจว่าจะฆ่างูเข็มได้ 100% สิ่งสำคัญที่สุดคือ ต้องสร้างองค์ประกอบที่ทำให้มั่นใจ”

สิ่งแรกที่ต้องทำในการต่อสู้กับงูเข็มที่ไม่มีใครฆ่าได้มาก่อนคือ การทดสอบมัน

ลำดับความสำคัญ ควรอยู่ที่การเรียนรู้ว่าผิวหนังของมันเหนียวมากไหม ต้านทานอะไรได้บ้าง เคลื่อนไหวเร็วแค่ไหน ความแข็งแกร่งเป็นยังไง

“นี่ไม่ใช่เกม”

การจะได้เปรียบด้วยการยิงนั้น มันใช้ได้แค่ในนิยายกับเกมเท่านั้น

“ปัญหาใหญ่กำลังจะมาแล้ว”

สิ่งที่กำลังจะมาถึงจะยิ่งลำบากมากขึ้นไปอีก

“มีปัญหาอื่นอีกงั้นเหรอ?”

“ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับงูเข็ม ดังนั้นฉันจึงไม่รู้ว่ามันจะทำยังไงเวลาที่ต้องเจอกับสถานการณ์แบบนี้”

“ไม่ใช่ว่ามันจะยิงหนามแหลมหรือพ่นหมอกพิษออกมาอย่างที่นายพูดเหรอ?”

“พวกนั้นน่าจะเตรียมตัวสำหรับการโจมตีแบบนั้นแล้ว”

การโจมตีของงูเข็มไม่ใช่ปัญหา คิมวูจินมั่นใจว่าพวกนั้นพร้อมจะรับมือกับสิ่งที่งูเข็มจะขว้างใส่พวกเขาแล้ว

“แต่พวกนั้นคงไม่คิดว่ามันจะหนี”

“หนี? “

ตอนนั้นเอง

Kyaaa!

ในเวลาเดียวกับที่ลีจินอาแสดงท่าทางประหลาดใจ งูเข็มที่กำลังดิ้นรนก็เริ่มโจมตี

“ถอย! “

“ระวัง!”

งูเข็มม้วนตัวอย่างบ้าคลั่ง สภาพแวดล้อมกลายเป็นทุ่งแห่งความตาย และผู้เล่นทุกคนก็กระโดดถอยหลัง เพื่อหลบเลี่ยง

“เอ่อ? ”

“ฮะ? “

ผู้เล่นต่างตกตะลึง เมื่องูเข็มที่กำลังดิ้นรนได้เปลี่ยนจากการโจมตีที่ดุร้ายไปเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิด

“ไม่ มันกำลังจะหนี!”

งูเข็มออกจากสนามรบอย่างรวดเร็ว ก่อนที่แทงค์จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันก็ผลักพวกเขาออกไปด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ และในพริบตาเดียว มันก็หายไป

ลีจินอารู้สึกประหลาดใจ

“มันหนีจริงดิ?”

ไม่ใช่แค่ลีจินอาเท่านั้นที่ตกใจ ผู้เล่นทุกคนที่ต่อสู้ด้วยความมุ่งมั่นล้วนพ่ายแพ้

“มันหนีไปงั้นเหรอ?”

“เราจะทำยังไงดี? ตามมันไปไหม? ”

“คำสั่งล่ะ?”

เมื่อทหารโครงกระดูกเห็นความลังเลใจของกลุ่มผู้เล่น มันก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า

“พวกนั้นทำสิ่งที่ไม่ควรทำต่อหน้ามอนสเตอร์”

“ฮะ? มันคืออะไร? “

“ลังเล”

เป็นไปตามที่คิมวูจินคาดไว้

Kya?

งูเข็มที่หนีไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่หันกลับมามอง ได้สงสัยว่าทำไมพวกมันไม่ไล่ตามมา งูเข็มรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่ไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรของผู้เล่น

ไม่จำเป็นต้องพูด ถึงแม้ว่างูเข็มจะไม่เข้าใจคำพูด การกระทำหรือท่าทาง แต่มันก็รู้สึกได้ด้วยสัญชาตญาณ ว่าเหยื่อเหล่านี้กำลังเสียเปรียบ เมื่อตระหนักได้ถึงสิ่งนี้ งูเข็มจึงหันกลับมา และพุ่งเข้าหาเหยื่อที่อ่อนแอทันที

Sssss!!