Kill the Hero - ตอนที่ 55

Kill the Hero 055

ไม่มีผู้เล่นคนไหนคิดว่าการล่ามอนสเตอร์เป็นเรื่องง่าย ในความเป็นจริง พวกเขาเข้าสู่ดันเจี้ยน พร้อมกับเข้าใจดีว่ามันอันตรายมากแค่ไหน

ความกล้าหาญของผู้เล่นที่ล่ามอนสเตอร์ที่ไม่เคยล่าได้มาก่อนอย่างงูเข็ม คนทั่วไปไม่อาจเข้าใจได้

อย่าหยุดนิ่ง เมื่อถูกครอบงำด้วยความสิ้นหวังในช่วงเวลาเป็นตาย จงโห่ร้องอย่างกล้าหาญต่อหน้ามัน และสู้ด้วยกำลังทั้งหมดของตัวเอง

แต่ก็มีบางครั้ง ที่แม้แต่ความกล้าหาญนี้ก็อาจสั่นคลอนได้

เมื่อพวกเขาแพ้การต่อสู้?

ไม่ใช่

เมื่อพวกเขาเห็นพวกพ้องถูกฆ่าทีละคนต่อหน้าต่อตาของตัวเอง นั่นคือตอนที่ผู้เล่นรู้สึกถึงความน่ากลัวของดันเจี้ยน

“อ่า…”

นี่คือสถานการณ์ที่จินยองโฮพบว่าตัวเองสวมชุดเกราะหนักที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวเองเกือบสองเท่า จินยองโฮเป็นแทงค์ มันเป็นหน้าที่ของแทงค์ที่จะต้องอยู่ใกล้มอนสเตอร์มากที่สุด และด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงต้องกล้าหาญ และเด็ดเดี่ยวมากกว่าผู้เล่นคนอื่น ๆ

และความกล้าหาญของจินยองโฮก็เป็นตัวอย่าง

ขณะที่งูเข็มกลับมา ช่วงเวลาที่ผู้เล่นโดยรอบส่วนใหญ่หวาดกลัว และวิ่งหนี เขาเลือกที่จะโจมตีมันแทน เพื่อถ่วงเวลาให้คนอื่นได้หนี

ความกล้าหาญที่ยิ่งใหญ่ของเขา เป็นตัวอย่างที่ดี

Gulp!

แต่ความกล้าหาญของเขา ทำอะไรไม่ได้ นอกจากสั่นคลอน เมื่อเขาเห็นผู้เล่นถูกโจมตี ถูกกินหรือถูกพิษ

Shua!

ไม่นานนัก งูเข็มก็เริ่มเข้ามาหาเขา และความกล้าหาญของจินยองโฮก็หายไปโดยสิ้นเชิง

‘เชี่ย! เชี่ย! เชี่ย!’

เขาสาปแช่งความจริงที่ว่าเขาจะต้องเจ็บปวดจากการถูกบดขยี้ และละลายอยู่ในท้องของมอนสเตอร์ เขาไม่คิดว่าจะได้รับการช่วยเหลือ เพราะทุกคนต่างก็กลัวพิษของงู

“อ๊า! ช่วยฉันด้วย! ใครก็ได้ ช่วยฉันด้วย! ฉันไม่อยากตาย! อ้า!”

ในที่สุดเขาก็กรีดร้องด้วยความสิ้นหวัง แต่ไม่มีใครมาช่วยเขา

“คึก!”

พิษของงูเข็มที่ปล่อยออกมาครั้งแรก ทำให้ผู้เล่นที่ทุกข์ทรมานจากการอาเจียน เวียนศีรษะ และเป็นอัมพาต ก่อนที่จะเสียชีวิต ทำให้ผู้เล่นต่อสู้กลับได้อย่างยากลำบากหลังจากที่สูดหายใจเข้าไป

Ssss!

งูเข็มมั่นใจมากในพิษของมัน มันเข้าหาเหยื่ออย่างช้า ๆ โดยไม่รู้สึกว่าถูกคุกคามเลย

ตอนนั้นเอง

Puk!

มีเสียงอะไรบางอย่างแทงเข้าไปในเนื้อ หนามแหลมสีแดงของงูเข็มก็กลับเข้ามาในร่างกายของมันอีกครั้ง

Kya?

งูเข็มประหลาดใจ มันหันหัวไปทางที่เข็มแทงเข้ามา ตรงนั้น มีผู้เล่นคนหนึ่งสวมหน้ากากโครงกระดูกยืนอยู่ และในมือของเขาก็มีหนามสีแดงอีกเล่มหนึ่ง

Puk!

หนามเล่มที่ 2 ก็แทงเข้าไปในร่างของเจ้าของมัน จุดที่หนามแทงเข้าไป ไม่ใช่แค่สุ่มมั่วบนลำตัวของงู แต่มันเป็นรูที่หนามแหลมถูกยิงออกมาตั้งแต่แรก

Kya!

มันเป็นการโจมตีที่ผิวหนังอันแข็งแกร่งของงูไม่อาจป้องกันได้

[งูเข็มติดพิษจากเลือดพิษ]

มีการแจ้งเตือนปรากฏขึ้น แสดงว่าการโจมตีได้ผล นอกจากนี้ พิษของงูเข็มไม่มีผลต่อผู้ที่โจมตี

นี่เป็นหลักฐานว่าผู้เล่นคนนั้นคือ คิมวูจิน ไม่ใช่ใครอื่น

[พลังของอโพฟิสเปิดใช้งาน]

[คุณมีภูมิคุ้มกันต่อพิษของงูเข็ม]

[พิษของงูเข็มสะสมในร่างกายของคุณ และเพิ่มความแข็งแกร่งของเลือดพิษ]

ไม่มีผู้เล่นคนใดในโลกที่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระภายใต้พิษร้ายแรงเช่นนี้

Puk!

หลังจากนำหนามออกจากช่องเก็บของ มันก็กลับมาหาเจ้าของที่แท้จริงอีกครั้ง

ดูเหมือนเขาตั้งใจจะทำให้งูที่ไม่มีเข็มเต็มไปด้วยหนามแหลมอีกครั้ง

ไม่จำเป็นต้องพูด งูเข็มไม่นอนอยู่เฉย ๆ รอให้เขาทำสิ่งที่ต้องการแน่

Kya!

งูพุ่งเข้าหาคิมวูจินที่ปักหนามอีกอันเข้าไป ราวกับว่าเขากำลังจัดช่อดอกไม้ ร่างกายของงูเข็มสั่นสะท้าน และคิมวูจินใช้โอกาสนี้วิ่งเข้าหาหัวของมัน หยิบของจากคลังของเขา

เมื่อไปถึงหัวสามเหลี่ยมนั้น เขาก็แทงหนามในมือเข้าที่ตาขวาของมัน

Puk!

เสียงกรีดดังก้อง

Shaaaa!

เสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด และความโกรธดังออกมาจากปากของงูเข็ม ขณะที่คิมวูจินล่าถอยออกจากร่างของมันอย่างง่ายดาย

การต่อสู้ที่แท้จริงกำลังจะเริ่มขึ้น

Kung!

งูเข็มกระแทกร่างของมันลงบนพื้น และเริ่มดิ้นไปมาราวกับว่ามันพยายามจะเอาหนามแหลมออกจากตัว

Kwakwa!

เมื่องูกลิ้งไปมา ป่าไผ่แดงก็พังทลาย แม้แต่ก้อนหิน และรากของไม้ไผ่ก็ถูกดึงขึ้นมา หลังจากผ่านไป 30 วินาที ก็ปรากฏที่ดินว่างเปล่าขนาดประมาณสนามของโรงเรียนขึ้น จากนั้นงูก็หยุดดิ้น

Shaa! Shaa!

งูหอบเล็กน้อย ถึงแม้จะเพิ่งเริ่มสู้กับคิมวูจินเท่านั้น แต่ไม่เคยมีเวลาให้พักจากการต่อสู้มาก่อน

เมื่อมันหมดพลัง ออร่าของมันก็เริ่มจางลง สติของมันเริ่มอ่อนลง และระยะของหมอกพิษก็ลดลงเช่นกัน

Puk!

คิมวูจินแทงหนามแหลมเข้าไปในร่างกายของมัน

Kya!

งูคำรามด้วยความโกรธ เพราะไม่อาจหยุดศัตรูที่น่ารำคาญนี้ได้ ทันใดนั้น ดวงตาข้างเดียวที่เหลืออยู่ของมัน ก็เห็นโครงกระดูกออร์คสีดำปรากฏขึ้นพร้อมกับหนามสีแดง

Boom!

โครงกระดูกวิ่งเข้าหางูเข็ม

‘ไอ้เวรนี่!’

อันยองจุน หัวหน้าทีมล่างูเข็มซบหน้าลงกับฝ่ามือ

‘มันจบแล้ว’

ตอนนี้ มันยากที่เขาจะซ่อนความสิ้นหวังของตัวเองได้ มันเป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติ

“มีคนรอดชีวิตกี่คน?”

“ฉันไม่รู้ ตอนนี้ทุกคนกระจัดกระจายกัน”

“ประมาณเท่าไหร่”

“ราว 30 คน…”

ทีมล่างูของอันยองจุน มีผู้เล่น 71 คน ตอนนี้เหลือแค่ราว 30 คนเท่านั้น และมันอาจจะมีน้อยกว่านี้

“แล้วคนที่ยังอยู่ในก๊าซพิษล่ะ?”

“คุณอยากช่วยพวกเขาเหรอ? พวกนั้นเกือบจะตายแล้วนะ”

แม้ว่าพวกเขาจะช่วยชีวิตผู้เล่นเหล่านั้นได้ แต่จำนวนของพวกเขาก็ไม่เกิน 50 คนอยู่ดี ถ้าจำนวนผู้เล่นทั้งหมดบนชั้นที่ 2 รวมกันแล้ว อย่างมากก็แค่ 60 คนเท่านั้น

ข่าวร้ายยังมีมาอย่างต่อเนื่อง

“แทงค์เสียหายหนักมาก”

“พวกเขาเป็นคนที่มีโอกาสรอดจากก๊าซพิษน้อยที่สุด”

แทงค์ที่ยืนอยู่แนวหน้าของการต่อสู้ได้รับผลกระทบมากที่สุด

“การต่อสู้ครั้งต่อไปจะยิ่งยากขึ้นไปอีก”

การต่อสู้กับมอนสเตอร์ โดยไม่มีแทงค์คอยรับความเสียหาย ก็เหมือนกับการเข้าสู่สนามรบทั้งที่ไม่มีเกราะ

นั่นหมายความว่า การจะให้ผลลัพธ์ออกมาดี มันจะยิ่งยากขึ้นไปอีก ต่อให้พวกเขาสู้อย่างสุดกำลังก็ตาม

เกมจบแล้วแน่นอน

“แม่ง!”

“แม่ง!”

สถานการณ์เลวร้ายมากจนอันยองจุนอดสบถออกมาสองครั้งติดไม่ได้

ในเวลานี้เองที่มีคนมารายงาน

“มีผู้เล่นกำลังสู้กับงูเข็มอยู่ครับ!”

“อะไรนะ? ! “

ข่าวที่ได้ยิน ช่างน่าเหลือเชื่อ และทันใดนั้น มันก็แพร่กระจายไปในหมู่ผู้รอดชีวิตอย่างรวดเร็ว

“นี่พูดจริงเหรอ?”

“แกกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่?”

แน่นอนว่าไม่มีใครเชื่อ

“การเข้าไปในแก๊สพิษนั่นมันเป็นการฆ่าตัวตายชัด ๆ”

การต่อสู้กับงูเข็มภายในหมอกพิษเป็นเรื่องยากอย่างน่าเหลือเชื่อ

“ไปดู! อย่าเข้าไปใกล้!”

แน่นอนว่าเพราะพิษของงูเข็มไร้สี ไร้กลิ่น จึงไม่มีทางรู้ได้ว่าในบริเวณนี้มีพิษอยู่หรือไม่

“งู – งูเข็มกำลังหนีแล้ว!”

“อะไรนะ! ? “

ขณะที่มันถูกกดดันจากการต่อสู้ งูเข็มก็ตัดสินใจหนีอีกครั้ง