Kill the Hero - ตอนที่ 90

Kill the Hero 090

วันที่ 3 หลังจากที่พวกเขาเข้าสู่ดันเจี้ยน ทีมล่าจิ้งจอกไฟก็พบกับสิ่งที่เป็นจุดสิ้นสุดของการต่อสู้อันยาวนานกับพวกออร์ค

“นั่นต้นไม้ที่ถูกฟ้าผ่า!”

พวกเขาพบต้นไม้ที่ถูกฟ้าผ่าตายในป่า

ทุกคนตื่นเต้นกับสิ่งนี้

‘เราพบมันเร็วกว่าที่ฉันคิดไว้มาก’

‘เป็นการก้าวที่ดีที่สุด’

สถานการณ์ดีพอที่จะทำให้ดวงตาของพวกเขาเปล่งประกาย

‘ความตื่นเต้นค่อย ๆ จางหายไป’

หลังจากต่อสู้มาหนึ่งถึงสองวัน ประสาทสัมผัสด้านการต่อสู้ของพวกเขาก็ยกระดับขึ้นมาพอแล้ว

‘เรากินอาหารให้น้อยที่สุด ถ้าเราตัดต้นไม้หลังจากพักสักหน่อย เราก็จะลดความเหนื่อยล้าได้’

จากนั้นก็พักกันที่นี่ พวกเขาก็จะไปสู่ชั้นที่ 2 ได้ในสภาพที่เหมาะสมที่สุด

‘ไม่มีคนตาย’

ยิ่งกว่านั้นคือ หลังจากการต่อสู้อันดุเดือดนี้ ยังไม่มีใครตายสักคน

ไม่ อันที่จริงไม่มีแม้แต่คนที่ได้รับบาดเจ็บ

สถานการณ์เช่นนี้ยากที่จะเชื่อได้ลง

นี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ นับตั้งแต่โลกเปลี่ยนไป ที่ชั้นหนึ่งของดันเจี้ยนระดับ A+ สองชั้นถูกเคลียร์ได้ โดยไร้ผู้บาดเจ็บ

แน่นอนว่ามันเป็นเพราะมีใครบางคนที่ทำให้ไฟภายในตัวผู้เล่นที่มาล่าจิ้งจอกไฟร้อนแรงกว่าที่เคยเป็น

‘ต้องขอบคุณไอแซค’

‘ไอแซค มันจะไม่มีวันล้มเหลว ตราบใดที่เขายังอยู่ที่นี่’

ไอแซค อิวานอฟ ได้โน้มน้าวผู้เล่นทุกคนที่เข้ามาในดันเจี้ยน

“แล้วไอแซคอยู่ไหนล่ะ?”

“เขาไปเคลียร์ศพน่ะ”

“ศพเหรอ? ”

“เขาบอกว่าต้องการรวบรวมมันให้ได้มากที่สุดก่อนที่จะไปชั้นถัดไป”

“เขาเป็นเนโครแมนเซอร์จริง ๆ ด้วย”

เมื่อ ไอแซค อิวานอฟ ทำอะไรบางอย่าง จะไม่มีใครสงสัยหรือหวาดกลัวเขาในเรื่องนี้โดยธรรมชาติ

พวกเขารอให้เขากลับมา

และพวกเขาก็ตั้งหน้าตั้งตารอวันที่จะได้ประดับหน้าประวัติศาสตร์ร่วมกับเขา

แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่รอคอยการต่อสู้กับจิ้งจอกไฟ

“ให้ตายเถอะ ฉันอาจจะตายจริง ๆ ก็ได้”

ขณะที่ตามคิมวูจินมา สีหน้าของลีจินอาดูเหมือนกับนักโทษรอโดนประหาร

“ถ้าถูกไฟเผา มันจะเจ็บมากแค่ไหนนะ ให้ตายเถอะ ถ้าฉันรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ ฉันจะแค่เป็นดารา ฉันไม่แม้แต่จะรู้ด้วยซ้ำ ฉันจะได้เล่นภาพยนตร์มากมาย…อ๊า ชีวิตของฉัน! ฉันเจอกับชายหัวล้านขี้โกงคนนั้น…”

เขาแสดงความเห็น และความไม่พอใจต่อคิมวูจินเป็นภาษารัสเซียอย่างต่อเนื่อง

ทันใดนั้น คิมวูจินก็หยุดเดิน ทำให้ลีจินอาหุบปากทันที

รอบด้านเต็มไปด้วยความเงียบงัน

แล้วคิมวูจินก็เปิดปากพูด

“ฉันคิดว่าพอแล้ว”

เขาพูดเป็นภาษาเกาหลี นั่นหมายความว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ บริเวณนี้

“อ่า ฉันพูดอย่างสบายใจได้แล้วสินะ”

ลีจินอาทำตามคิมวูจิน เขาพูดภาษาเกาหลีแทนรัสเซีย

“ฉันว่าฉันจะตายทั้งที่พูดภาษารัสเซียนั่นซะอีก”

มันน่าตลก เมื่อลองนึกเขาพูดจาไร้สาระมากแค่ไหน

แน่นอนว่าคิมวูจินไม่สนใจ

แต่คิมวูจินยังคงพูดด้วยสีหน้าเย็นชา

“มีบางสิ่งที่เราต้องทำก่อนจะล่าจิ้งจอกไฟ”

“คืออะไร? “

“ต้องทำทั้งหมดในครั้งเดียว ไม่มีโอกาสครั้งที่สอง ถ้านายแพ้ เกมก็จบ”

ลีจินอายิ้ม เมื่อได้ยินคำเตือนอันน่าขนลุก เขาตบหน้าอกตัวเองด้วยความมั่นใจ

“นายทำไม่ได้โดยไม่มีฉันหรอก”

ขณะที่ลีจินอาพูดด้วยความมั่นใจ คิมวูจินก็ถอดถุงมือที่สวมอยู่ และโยนแหวนที่เขาสวมให้

“หือ? “

สีหน้าของลีจินอาเปลี่ยนไป ขณะที่เขารับแหวนด้วยปฏิกิริยารีเฟล็กซ์

“ไม่มีทางน่า…”

เขามองคิมวูจินด้วยสีหน้าแปลก ๆ

“ขอแต่งงาน? ”

คิมวูจินขมวดคิ้ว

“อ่า โทษที ไม่มีทางที่นายจะเบี่ยงเบนไปทางนั้น…ไม่ มันก็ไม่แน่นักหรอก ถึงแม้ว่านายจะเป็น แต่ฉัน…”

โดยที่ไม่ได้สนใจสีหน้าของคิมวูจิน ลีจินอายังคงเดินกลับไปกลับมาด้วยสีหน้าเขินอาย

ในที่สุด คิมวูจินก็ทนไม่ไหว

“นั่นคือแหวนของแลนเซลอต”

คิมวูจินพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ราวกับว่าเขาไม่อาจทนฟังเรื่องไร้สาระนี้ได้อีกต่อไปแล้ว

“มันจะลบล้างเอฟเฟกต์ของสถานะเชิงลบที่ได้รับ”

“โอ้!”

ลีจินอาอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าประหลาดใจ ขณะที่ตรวจสอบไอเทมเพื่อยืนยันด้วยตัวเอง

“แต่มันจะไม่ได้ผลกับแผลไฟไหม้ มันได้ผลแค่ยาพิษ การสะกดจิต กับมนตร์สะกดเท่านั้น”

แต่รอยยิ้มของเขาลดลงเมื่อได้ยินคำอธิบายของคิมวูจินที่ตามมา

“ถ้างั้นมันไม่ได้ไร้ประโยชน์เหรอ?”

“มันจะมีประโยชน์ ถ้าไฟของจิ้งจอกไฟมีผลทำให้เคลิบเคลิ้ม สับสนหรือสะกดจิต”

“อ่า”

ลีจินอาพยักหน้ารับรู้

ถ้าไฟของจิ้งจอกมีคุณสมบัติเพิ่มเติมแบบนั้นจริง ๆ แหวนของแลนเซลอตก็จะไม่ใช่ของแถมอีกต่อไป มันคือเป็นสิ่งจำเป็น

และที่ที่อาจเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ก็คือดันเจี้ยนระดับ A+ นั่นเอง

“ฉันจำได้ว่างูเข็มนั่นก็น่ารังเกียจพอกัน”

ลีจินอารู้ดี

‘มันป้องกันการทำให้ตาบอดจากหางของเก้าหางได้’

คิมวูจินไม่ได้อธิบายว่า เขารู้ว่าจิ้งจอกไฟมีหาง ซึ่งเป็นหนึ่งในหางทั้งเก้าของจิ้งจอกเก้าหาง และเมื่อมีคนสัมผัสกับเปลวไฟนั้น พวกเขาจะตาบอดไปชั่วขณะ

ลีจินอาพยักหน้า และสวมแหวนไว้

คิมวูจินมองลีจินอาแล้วบอกว่า

“ห้าวินาที นายต้องทำเวลาอย่างน้อยให้ได้ 5 วินาที”

“ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะดันไว้ที่ 5 วินาทีได้ไหม แต่ถ้าฉันดันไว้ได้ถึง 6 วินาที นายจะให้อะไรฉัน”

คิมวูจินตอบอย่างไม่ลังเล

“ฉันจะซื้ออาหารให้ มากเท่าที่นายต้องการ”

“นายพลาดแล้วล่ะ”