อัจฉริยะสมองเพชร - ตอนที่ 2005 กี่กระบวนท่า?

ในตอนนั้นเองที่พวกเขารับรู้ได้ว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดธรรมดาๆ

“หมอนี่ประหลาดมาก พวกเราควรร่วมมือกันสังหารเขา!”

“ผมว่าเขาน่าจะไม่ใช่ศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดหรอก!”

ใครคนหนึ่งตะโกน

ต่อให้ศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดที่แข็งแกร่งที่สุด คือเหอจิ้งชวน ก็ยังไม่อาจสังหารหลิวยู่เหลียนได้ด้วยการฟาดฟันเพียงครั้งเดียวแบบนี้ แต่หมอนี่กลับทำได้ มีบางอย่างผิดปกติแน่ๆ…

“เฮ่อ…การยื้อเวลาเพื่อจะชักดาบนี่ช่างน่าเบื่อจริงๆ!” จางเซวียนคำราม

ใครจะไปคิดว่าคนกลุ่มนี้จะหน้าไม่อายถึงขนาดหาข้อแก้ตัวทุกรูปแบบและพยายามสังหารเขาเพื่อที่จะได้ไม่ต้องใช้หนี้?

เราอยากแก้ปัญหาเรื่องนี้อย่างละมุนละม่อม แต่ดูเหมือนคนในโลกนี้จะคุยกันรู้เรื่องด้วยการใช้พละกำลังเท่านั้น

ซึ่งในเมื่อเป็นอย่างนั้น ก็ขอผมสั่งสอนบทเรียนที่พวกคุณจะไม่มีวันลืมก็แล้วกัน!

นี่จะเป็นการตัดสินใจอันเลวร้ายที่สุดที่พวกคุณเคยทำมาชั่วชีวิต ตราบใดที่คุณยังปฏิเสธไม่ยอมใช้หนี้ ผมก็จะสังหารพวกคุณทุกคนจนกว่าจะไม่มีใครกล้าเข้าสู่หอนิรันดร์อีกเลย

ฟึ่บ!

จางเซวียนกระโจนเข้าใส่ใจกลางฝูงชน ในชั่วพริบตา กระแสดาบฉีก็ระเบิดออกไปโดยรอบ พื้นดินสั่นสะท้านอย่างรุนแรง

ผู้อาวุโสไป๋เย่ที่ถูกตัดลิ้นและตัดข้อมือจ้องมองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าซีดเผือด ตอนนี้เขารู้สึกราวกับว่าหอนิรันดร์กำลังจะถูกทำลาย!

หมอนี่หนักมือเกินไปเสียแล้ว หลังจากสร้างความวุ่นวายในหอนิรันดร์ของศิษย์สายตรงฝ่ายใน ก็ยังคิดจะทำแบบเดียวกันที่หอนิรันดร์ของศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดด้วย…ผู้อาวุโสไป๋เย่ครุ่นคิดอย่างโกรธเกรี้ยว

เขากัดฟันอดทนกับความเจ็บปวด จากนั้นก็ก้าวออกไปและเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง ก็พอดีกับที่ รู้สึกถึงความเจ็บแปลบที่แทงทะลุลำคอของเขา

ฟิ้วววว!

กระแสดาบฉีสายหนึ่งพุ่งออกจากใจกลางสนามประลอง ตัดศีรษะของเขาในทันที

ผู้อาวุโสไป๋เย่

กว่าเขาจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง ก็กลับมาอยู่ที่บ้านพักของตัวเองแล้ว ตรงหน้าเขาคือไป๋เฟิงกับชายชราคนหนึ่งที่กำลังมองหน้ากันด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ ด้วยเหตุผลอะไรสักอย่าง ใบหน้าของทั้งคู่ดูจะยับย่นกว่าเดิมหลายเท่า ราวกับแก่ไปอีกเป็นสิบปี

ในฐานะนักรบอมตะขั้นสูง พวกเขาคือผู้เชี่ยวชาญชั้นยอดของทวีปที่ถูกลืม เป็นผู้มีอิทธิพลต่อการเมืองของโลกใบนี้ในทุกย่างก้าว แต่เมื่อครู่นี้เอง…ที่หอนิรันดร์ของศิษย์สายตรงขั้นสูงสุด พวกเขาพ่ายแพ้ให้ชายหนุ่มคนหนึ่งภายในกระบวนท่าเดียว

ไม่อาจเทียบชั้นกับอีกฝ่ายได้เลย!

“คุณ…คุณก็ถูกสังหารหรือ!” ชายชราร้องออกมาเมื่อเห็นผู้อาวุโสไป๋ฟื้นคืนสติอีกครั้ง

“ใช่…” ผู้อาวุโสไป๋เย่พยักหน้าช้าๆ

“กี่กระบวนท่า?” ชายชราตั้งคำถาม

เขากำลังจะถามผู้อาวุโสไป๋เย่ว่าเอาตัวรอดจากกระบวนท่าของชายหนุ่มคนนั้นได้กี่กระบวนท่า เพราะตัวเขาถูกสังหารไปก่อนหน้านี้ จึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น

ผู้อาวุโสไป๋เย่ชู 3 นิ้ว

“3 กระบวนท่าหรือ? นั่นถือว่ามากแล้วนะ…”

เมื่อหวนนึกถึงการที่เขาถูกสังหารภายในกระบวนท่าเดียว ชายชรารู้สึกแน่นหน้าอกจนแทบจะตายไปเดี๋ยวนั้น เขาไม่เชื่อว่าผู้อาวุโสไป๋เย่จะต้านทานกระบวนท่าของอีกฝ่ายได้ถึง 3 กระบวนท่าจริงๆ จึงซักไซ้ต่อไป

“คุณใช้ศิลปะเพลงดาบชนิดไหน ถึงเอาตัวรอดได้ถึง 3 กระบวนท่า?”

ถึงผู้อาวุโสไป๋เย่จะแข็งแกร่งกว่าเขามาก แต่เขาก็ไม่คิดว่าความเหลื่อมล้ำระหว่างพละกำลังของทั้งคู่จะห่างไกลกันขนาดนั้น

“ผมไม่ได้ใช้ศิลปะเพลงดาบชนิดไหนเลย” ผู้อาวุโสไป๋เย่ตอบพร้อมกับยิ้มเจื่อนๆ

“คุณไม่ได้ใช้?” ชายชราส่ายหัวอย่างไม่อยากเชื่อ “เป็นไปไม่ได้ ด้วยความเร็วของดาบของหมอนั่น ไม่มีทางที่ใครก็ตามที่มีวรยุทธระดับเดียวกันจะหลบเลี่ยงได้ คุณไม่มีทางเอาตัวรอดจากการโจมตีของเขาได้หรอกหากคุณไม่ได้ตอบโต้…”

“กระบวนท่าแรกที่เขาสำแดงออกมา เขาตัดข้อมือของผม ทำให้ดาบของผมร่วงลงไปกองกับพื้น” ผู้อาวุโสไป๋เย่พูด “กระบวนท่าที่ 2, เขาแทงเข้ามาในปากของผมและตัดลิ้นของผม ทำให้ผมพูดไม่ได้!”

ได้ยินคำนั้น ชายชราขนลุกขนชันไปทั่วทั้งตัวและแทบเข่าอ่อน “แต่นั่นไม่ทำให้ถึงตายนี่!”

“ใช่ มันไม่ใช่กระบวนท่าที่ทำให้ถึงตาย เพราะเขาไม่ได้จงใจจะฆ่าผมตั้งแต่แรก ผมจึงเอาตัวรอดมาได้ถึง 2 กระบวนท่า…” ผู้อาวุโสไป๋เย่หลับตาและถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ถ้าอย่างนั้น คุณ…” ชายชราถามต่อ

“ผมตั้งใจจะออกไปเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงและไกล่เกลี่ยสถานการณ์ขณะที่เขากำลังสังหารศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดคนอื่นๆอยู่ แต่ลงท้ายผมก็ถูกสังหารโดยกระแสดาบฉีสายหนึ่งที่หลุดรอดออกมาจากใจกลางสนามประลอง…” ผู้อาวุโสไป๋เย่พูด

“คุณถูกสังหารโดยกระแสดาบฉีสายหนึ่งที่หลุดรอดออกมา…” ชายชราจังงัง

มันเกิดอะไรขึ้นกับสถานการณ์นี้?

กระแสดาบฉีสายหนึ่งที่หลุดออกมาจากไหนก็ไม่รู้สามารถสังหาร 1 ใน 3 ผู้อาวุโสใหญ่ของสำนักดาบเมฆเหินได้

เรื่องแบบนี้เป็นไปได้จริงด้วยหรือ?

“เขาคืออัจฉริยะผู้สามารถทำความเข้าใจเจตจำนงเพลงดาบของเทพเจ้าได้ใช่ไหม?” ชายชราหรี่ตาขณะเกิดความเข้าใจบางอย่างขึ้นมา

แม้ตัวเขาจะเป็นถึงผู้อาวุโสขั้นสูงสุด แต่ความเชี่ยวชาญในศิลปะเพลงดาบก็ไม่ได้โดดเด่นอะไร ต่อให้จะรู้สึกคับข้องใจที่ต้องถูกสังหารภายในกระบวนท่าเดียว ก็ยังถือว่าพอรับได้

แต่สำหรับผู้อาวุโสไป๋เย่, 1 ใน 3 ผู้อาวุโสใหญ่…ต้องมาถูกสังหารด้วยกระแสดาบฉีที่ไหนก็ไม่รู้ที่เล็ดลอดออกมาจากสนามประลอง อีกฝ่ายจะต้องทรงพลังขนาดไหน?

ต่อให้เขาจะโง่เง่าขนาดไหน ก็รู้ดีว่าเรื่องแบบนั้นไม่ใช่สิ่งที่นักดาบธรรมดาสามัญจะทำได้ ให้ตายเถอะ…ต่อให้เจ้าสำนักก็คงทำไม่ได้เหมือนกัน!

มีเพียงคนเดียวในโลกใบนี้ที่จะสร้างวีรกรรมแบบนั้นได้ และนั่นก็คือชายผู้ทำให้ทั้งสภาผู้อาวุโสเกิดความวุ่นวายขนานใหญ่เมื่อไม่นานมานี้…อัจฉริยะผู้นั้น ผู้ที่สามารถทำความเข้าใจเจตจำนงเพลงดาบของเทพเจ้า!

“ก็น่าจะเป็นแบบนั้นแหละ!” ผู้อาวุโสไป๋เย่พยักหน้า

ก่อนหน้านี้ เขาเคยได้ยินไป๋เฟิงพร่ำรำพันเรื่องผมน่ะถ่อมตัว ถึงเขาจะรู้ว่าไป๋เฟิงไม่ใช่คนชนิดที่ชอบพูดจาใส่สีตีไข่ แต่ก็ยังรู้สึกว่าอีกฝ่ายดูจะยกย่องพละกำลังของผมนะถ่อมตัวเกินไปสักหน่อย

แต่เพียงชั่วระยะเวลาอันสั้นที่เขาได้เผชิญหน้ากับผมน่ะถ่อมตัว ก็รู้แล้วว่าคำยกย่องเหล่านั้นไม่ได้เกินไปจากความจริงเลย!

แม้ศิลปะเพลงดาบของอีกฝ่ายจะดูเรียบง่ายและธรรมดาสามัญ แต่การควบคุมการเคลื่อนไหวของเขาแม่นยำและตรงจุด ทุกข้อบกพร่องที่เขาสามารถจะเล่นงานคู่ต่อสู้ได้ถูกเล่นงานจนหมด ทำให้ทุกกระบวนท่าที่ผู้อาวุโสไป๋เย่สำแดงออกไปล้วนแต่ไร้ประโยชน์

ราวกับเขาถูกจับแก้ผ้าจนล่อนจ้อนต่อหน้าอีกฝ่าย ไม่มีสิ่งใดที่เขาจะปกปิดชายผู้นั้นได้เลย

“ไม่ใช่ มีบางอย่างไม่ถูกต้องแล้วล่ะ เมื่อครู่นี้คุณบอกว่าเขากำลังสังหารศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดคนอื่นๆไม่ใช่หรือ? นั่นก็หมายความว่าเขาท้าทายทุกคนพร้อมกันในคราวเดียว เหมือนกับที่ทำเมื่อตอนอยู่ในหอนิรันดร์ของศิษย์สายตรงฝ่ายในใช่ไหม?” ชายชราหรี่ตาด้วยความพรั่นพรึงขณะพลันนึกขึ้นได้

“แล้วเราจะมัวรีรออยู่ที่นี่เพื่ออะไร? ต้องไปยับยั้งเขา!”

“สายไปแล้วล่ะ…” ผู้อาวุโสไป๋เย่ส่ายหน้าและถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ป่านนี้เขาคงสังหารศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดทั้งหมดแล้ว”

“เขาสังหารพวกนั้นจนหมดแล้ว?”

ชายชรากับไป๋เฟิงถึงกับจังงังในสิ่งที่ได้ยิน

เบ็ดเสร็จแล้ว ก็น่าจะไม่ถึง 1 นาทีด้วยซ้ำตั้งแต่พวกเขาสลายตัวออกจากหอนิรันดร์…แล้วภายในระยะเวลาอันสั้นขนาดนั้น ศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดหลายสิบคนจะถูกสังหารหมดเชียวหรือ?

“เราควรรีบรายงานผู้อาวุโสเหอกับคนอื่นๆให้รับรู้เรื่องนี้ ตอนนี้พวกเขาน่าจะยังไม่รู้อะไร คงยังอยู่ที่ศาลาเพลงดาบ พวกเขาน่าจะหาที่อยู่ของผมน่ะถ่อมตัวได้…” ชายชราเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะอุทานอย่างร้อนใจ

“ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นหรอก ผมพอรู้ว่าเขาเป็นใคร ไปพบเขาตอนนี้เลยดีกว่า!” ผู้อาวุโสไป๋เย่พูดขณะลุกขึ้นยืน เขามองชายชราอีกครั้งและสั่งการ “ไปตามหาผู้อาวุโสเหอและรายงานทุกอย่างที่เกิดขึ้นในหอนิรันดร์ของศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดให้เขาฟังอย่างละเอียดนะ จากนั้น ผมอยากให้คุณเชิญผู้อาวุโสเหอกลับสู่สภาอาวุโสพร้อมกับผู้อาวุโสคนอื่นๆ ในระหว่างนี้ ไป๋เฟิงกับผมจะไปตามหาผมน่ะถ่อมตัว ไม่นาน เราก็น่าจะพาตัวเขามาได้…”

หลังจากพูดจบ ผู้อาวุโสไป๋เย่ก็ร้องเรียกไป๋เฟิงให้ตามไปก่อนจะก้าวยาวๆออกจากบ้านพัก

…..

ที่บ้านพักของจางเซวียน

หลังจากที่ไป๋เหรินชิงถูกเหอจิ้งชวนสังหารได้ไม่นาน เธอก็นำตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลอันใหม่มาใช้และกลับสู่หอนิรันดร์ของศิษย์สายตรงขั้นสูงสุด

“…ทุกคนไปไหนกันหมด?”

เธอประหลาดใจที่พบว่าพื้นที่บริเวณรอบสังเวียนประลองล้วนว่างเปล่า

เมื่อครู่นี้ยังมีฝูงชนอยู่เต็มไปหมด ทำไมจู่ๆพวกเขาถึงหายตัวในขณะที่เธอจากไปเพียงไม่นาน?

ขณะที่ไป๋เหรินชิงกำลังครุ่นคิด ชายที่ถูกสังหารพร้อมกับเธอเมื่อครู่นี้, เหอจิ้งชวน ก็ปรากฏตัวไม่ห่างออกไปนักด้วยสีหน้างุนงงเช่นกัน

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ?” ไป๋เหรินชิงตั้งคำถามด้วยความประหลาดใจ

“ผมเพิ่งได้ข่าวว่าชายที่มีสมญาว่าผมน่ะหล่อมากเล่นงานศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดหมดทุกคน…” เหอจิ้งชวนตอบด้วยสายตาที่ยังคงบ่งบอกความงุนงง

เขากำลังครุ่นคิดเรื่องการต่อสู้กับไป๋เหรินชิงเมื่อครู่นี้ ก็พอดีกับที่ได้ข่าวว่ามีนักรบผู้ไร้เทียมทานคนหนึ่งท้าทายศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดทุกคน จึงรีบกลับสู่หอนิรันดร์ ตั้งใจจะมาช่วย

แต่ใครจะไปคิดว่าทุกคนจะถูกฆ่าตายเรียบวุธ!

ศิลปะเพลงดาบของหมอนั่นจะทรงพลังไปหน่อยไหม?

“นี่แปลว่า…ผมน่ะหล่อมากสังหารทุกคนที่อยู่ที่นี่หมดเลยหรือ?” ไป๋เหรินชิงรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาทันที เธอแทบลมจับ

อาจารย์ลุง คุณจะก่อการปฏิวัติที่นี่หรือไง?

ดูเหมือนที่คุณทำกับบรรดาศิษย์สายตรงฝ่ายในจะยังบันเทิงไม่พอสินะ ถึงมารังแกศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดถึงที่นี่…แล้วต่อไปคุณจะท้าทายสภาผู้อาวุโสด้วยหรือเปล่า?

“ฉันจะออกไปดู”

ไป๋เหรินชิงกุมขมับด้วยความว้าวุ่นใจก่อนจะออกจากหอนิรันดร์

ทันทีที่กลับถึงห้อง ก็เห็นจางเซวียนลุกขึ้นยืนพร้อมกับบิดขี้เกียจ

“อาจารย์ลุง คุณ…เอ่อ…บังเอิญสังหารศิษย์สายตรงขั้นสูงสุดทุกคนในหอนิรันดร์จนหมดใช่ไหม?”

“พวกนั้นล้วนแต่ไม่เอาไหน ทั้งๆที่แพ้ดวล แต่ก็ไม่ยอมชดใช้ ผมจึงสังหารหมดทุกคนเพื่อสั่งสอนบทเรียน เพราะถึงอย่างไร อยู่ในหอนิรันดร์…พวกเขาก็ไม่เจ็บตัวอยู่แล้ว” จางเซวียนคำราม

ไป๋เหรินชิงแทบคลุ้มคลั่ง

เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ คุณจำเป็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้เลยหรือ?

“อ้อ ผมอยากให้คุณไปตรวจสอบดูว่าพวกนั้นใช้หนี้หรือยัง? ถ้าใช้คืนมาแล้วล่ะก็ รีบนำเงินจำนวนนั้นมาให้ผมด้วย ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ผมจะกลับไปที่หอนิรันดร์เพื่อจัดการพวกนั้นเอง!” จางเซวียนโบกมือ

ไป๋เหรินชิงหายใจหายคอไม่ออก