อัจฉริยะสมองเพชร - ตอนที่ 2076 เขาเห็นพวกเราหรือ?

เต่าหลังดำรู้ดีว่าจะปิดบังความสามารถที่แท้จริงของมันได้อย่างไร อีกทั้งยังถ่วงเวลาเพื่อล่อฝ่ายตรงข้ามให้เข้ามาติดกับแบบดิ้นไม่หลุดด้วย ถึงมันจะดูทึ่มทื่ออยู่สักหน่อย แต่ที่จริงกลับเจ้าเล่ห์กว่าที่เห็นมาก

ก็อย่างที่ใครๆพูดกัน สิ่งมีชีวิตที่สำเร็จวรยุทธขั้นกึ่งสรวงสวรรค์นั้นไม่อาจสบประมาทได้!

“คราวนี้เราจะทำอย่างไร?” เจ้าสำนักคุ่ยเฉี่ยวตั้งคำถาม

“ในเมื่อเต่าหลังดำเริ่มออกตัวแล้ว เราก็ปล่อยให้พวกเขาสู้กันไป จากนั้นก็รอเก็บผลงาน!”

ตามแผนการเดิมของพวกเขา ทันทีที่เต่าหลังดำเดินเข้ามาในอาณาเขตที่กำหนดไว้ พวกเขาก็จะเปิดใช้งานค่ายกลทันที และด้วยพละกำลังของฝูงแมลงเม่าใบไม้สีเงินกับเจ้าสำนักคุ่ยเฉี่ยว ก็น่าจะเล่นงานมันได้โดยง่าย อันที่จริง การจับตัวมันเป็นๆคงไม่ใช่ปัญหาเลยด้วยซ้ำ!

การปรากฏตัวของเจ้าสำนักไป่ซวนเฉิงถือเป็นเรื่องเหนือความคาดหมาย แต่นั่นไม่ได้ส่งผลกระทบกับพวกเขาเท่าไหร่

อันที่จริง กลับจะทำให้อะไรๆง่ายขึ้นด้วยซ้ำ เพราะพวกเขาจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้ทันทีที่ทั้งคู่ต่อสู้กันจนเหน็ดเหนื่อย

ขณะที่ทั้งสามกำลังหารือกัน เต่าหลังดำก็กลืนคริสตัลเพชรลงไปทั้งเม็ด แต่คริสตัลเพชรยังคงซึมซับพลังงานจากสินแร่ไม่หยุด

สิ่งนี้ทำให้แมลงเม่าใบไม้สีเงินออกอาการโกรธเกรี้ยว พวกมันเริ่มปั่นป่วน ทำให้ผิวน้ำกระเพื่อมอย่างเกรี้ยวกราด

ไม่ใช่เฉพาะเต่าหลังดำที่อยู่ภายใต้การโจมตีของพวกมัน เจ้าสำนักป้อมปราการกระจกดำ, ไป่ซวนเฉิงก็พบว่าตัวเองตกอยู่ในวงล้อมของฝูงแมลงเม่าใบไม้สีเงิน บีบให้เขาต้องปลดปล่อยพลังปราณและสร้างปราการป้องกันตัว

เจ้าสำนักไป่ซวนเฉิงไม่ทันระวังตัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างปุบปับ เขามองไปรอบๆก่อนจะพูดออกมา “เหล่าสหายที่ซ่อนตัวอยู่เบื้องล่าง นำเต่าหลังดำตัวนี้ไปด้วยเถอะ มันตัวใหญ่เกินกว่าจะพาไปไหนต่อไหนได้!”

เสียงของเขาทำให้ผืนน้ำโดยรอบกระเพื่อม ดังเข้าหูจางเซวียนกับคนอื่นๆอย่างชัดเจน

“เขาเห็นพวกเราหรือ?” ผู้อาวุโสเฟิงชะงัก

“ไม่น่าใช่นะ ขนาดเต่าหลังดำยังไม่รู้สึกว่าคริสตัลเพชรมีอะไรผิดปกติ ในฐานะผู้เชี่ยวชาญขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ เจ้าสำนักไป่ก็ไม่น่าจะรู้เหมือนกัน เป็นไปได้ว่าเขาน่าจะพยายามล่อลวงพวกเราให้ออกไปเพื่อช่วยเขารับมือกับเต่าหลังดำ…ไม่มีอะไรหรอก ไม่ต้องสนใจ” จางเซวียนตอบพร้อมกับส่ายหน้า

ด้วยความโดดเด่นเตะตาของคริสตัลเพชร ก็มีความเป็นไปได้สูงที่ใครสักคนจะขุดมันออกไปแล้ว ออกจะบังเอิญเกินไปที่มันจะโผล่ออกมาตอนนี้ โดยเฉพาะเมื่อเต่าดำมีความชื่นชอบในวัตถุที่เป็นประกายแวววาวอยู่แล้ว

ด้วยหลักฐานเหล่านี้ จึงไม่ใช่เรื่องยากที่ไป่ซวนเฉิงจะเดาออกว่ามีใครบางคนวางกับดักไว้เพื่อซุ่มทำร้ายเต่าหลังดำ เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครและสังกัดกลุ่มอำนาจไหน

เต่าหลังดำดูออกว่าค่ายกลยังไม่ถูกเปิดใช้งานแม้จะสิ้นเสียงตะโกนแล้ว แต่มันก็แน่ใจว่ามีใครบางคนซ่อนตัวอยู่ที่นั่น การที่ใครสักคนซึ่งซ่อนตัวอยู่ยังไม่ยอมเคลื่อนไหวแม้จะได้รับคำเชิญจากนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ ก็หมายความว่าพวกเขามั่นใจว่าตัวเองรับมือได้

ด้วยเหตุนี้ เต่าหลังดำจึงรู้ตัวว่าถ้าต่อสู้กับนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์คนนี้ก่อนจนตัวมันหมดแรง ก็มีโอกาสสูงที่มันจะเสียชีวิต มันจึงคำรามกร้าวและพุ่งเข้าชนไป่ซวนเฉิง

คราวนี้เต่าหลังดำเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงกว่าเดิม ยังไม่ทันที่ใครจะทันได้กระพริบตา ร่างมหึมาของมันก็อยู่ตรงหน้าไป่ซวนเฉิงแล้ว ความใหญ่โตนั้นทำให้รู้สึกราวกับมีดาวหางสักดวงพุ่งเข้าชน

เรี่ยวแรงของมันสามารถเล่นงานนักรบอมตะขั้นสูงสรวงสวรรค์คนหนึ่งได้ในชั่วพริบตา

“มาดูกันว่าใครเจ๋งกว่า!” ไป่ซวนเฉิงดูจะคาดการณ์การโจมตีของเต่าหลังดำไว้แล้ว เขาหัวเราะลั่น

เขารีบนำโล่ขนาดใหญ่ขึ้นมาป้องกันตรงหน้า

ทันทีที่โล่ปรากฏ มันก็ยืดยาวออกจนมีความกว้างและความสูงหลายร้อยเมตร ขนาดพอๆกันกับร่างของเต่าหลังดำ เมื่อสองฝ่ายปะทะกัน เสียงเสียงกึกก้องราวกับระฆังก็ดังขึ้นกลางอากาศ ฝูงแมลงเม่าใบไม้สีเงินที่อยู่โดยรอบแตกฮือทันที

เจ้าสำนักคุ่ยเฉี่ยวหรี่ตา “โล่อันนั้นเป็นของล้ำค่าขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ใช่ไหม?”

เขารู้จักไป่ซวนเฉิงมาหลายปีแล้ว ทั้งยังสนิทสนมกันเป็นอย่างดี ทั้งคู่เคยดวลกันหลายครั้ง และประสิทธิภาพการต่อสู้ก็ทัดเทียมกัน

แล้วจู่ๆอีกฝ่ายมีของล้ำค่าขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ตั้งแต่เมื่อไหร่?

ด้วยของล้ำค่าชิ้นนี้ แน่นอนว่าเจ้าสำนักคุ่ยเฉี่ยวไม่มีทางเอาชนะไป่ซวนเฉิงได้อีก

ไม่น่าแปลกใจแล้วที่เขากล้าท้าทายเต่าหลังดำโดยไม่เตรียมการใดๆ เพียงแค่มีของล้ำค่าชิ้นนี้กับวรยุทธอันเหนือชั้น ก็เกินพอที่จะยืนหยัดต่อสู้กับมันแล้ว!

“สกัดไว้!”

หลังจากขัดขวางการพุ่งเข้าใส่ของเต่าหลังดำได้สำเร็จ ไป่ซวนเฉิงหัวเราะลั่นอีกครั้ง เขาขยับโล่ในมือจนหมุนติ้ว

มันแหลกสลายและแปรสภาพกลายเป็นบางอย่างที่มีลักษณะคล้ายแห โซ่โลหะนับไม่ถ้วนเกี่ยวพันกันและห่อหุ้มร่างของเต่าหลังดำไว้แน่น ทำให้มันถูกตรึงอยู่กับที่

กลับกลายเป็นว่าของล้ำค่าระดับกึ่งสรวงสวรรค์ชิ้นนี้คืออาวุธที่ยืดหยุ่นและปรับเปลี่ยนรูปร่างได้!

“แบบนี้ไม่เข้าที ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป เต่าหลังดำจะตกเป็นของเขาแน่!” ผู้อาวุโสเฟิงอุทานอย่างตื่นตระหนก

สำนักดาวเจ็ดดวงเตรียมการเรื่องนี้มาแล้วเกือบเดือน และเต่าหลังดำก็อยู่แค่เอื้อม ไม่นึกเลยว่าใครคนหนึ่งจะแย่งชิ้นปลามันไปได้ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้!

“ไม่ต้องตกอกตกใจน่ะ ถ้าการจับตัวเต่าหลังดำมันง่ายดายแบบนั้น ป่านนี้มันคงตายไปแล้ว” จางเซวียนยิ้มให้พร้อมกับปลอบใจ

ทันทีที่เขาพูดจบ เต่าหลังดำก็อ้าปาก แล้วคริสตัลเพชรก็ลอยออกมา

การปรากฏของคริสตัลเพชรทำให้เกิดแสงสว่างขึ้นโดยรอบ แต่คราวนี้ดูเหมือนจะเจิดจรัสเป็นประกายกว่าแต่ก่อน พร้อมกันนั้น การกระเพื่อมของน้ำโดยรอบก็หนักหน่วงยิ่งขึ้น

ซู่!

กระแสน้ำเชี่ยวกรากไหลบ่าเข้ามา เกิดคลื่นขนาดใหญ่บนพื้นมหาสมุทร

ด้วยเหตุผลอะไรสักอย่าง เต่าหลังดำได้เพิ่มความเร็วของคริสตัลเพชรในการซึมซับพลังงานจากสินแร่

เมื่อการสั่นสะเทือนเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ฝูงแมลงเม่าใบไม้สีเงินยิ่งคลุ้มคลั่งหนักกว่าเดิม พวกมันพุ่งเข้าใส่อย่างสุดกำลัง โอบล้อมร่างของเต่าหลังดำและคริสตัลเพชรไว้ในชั่วพริบตา

“เวรละ!” เห็นภาพนั้น ไป่ซวนเฉิงหน้าดำคร่ำเครียด “ไปให้พ้นนะ ไอ้พวกแมลงสกปรก!”

เขาโบกมือไม้เป็นพัลวันเพื่อปัดป้องแมลงเม่าใบไม้สีเงินออกไป ขณะพยายามดึงโซ่โลหะที่ร้อยรัดเต่าหลังดำไว้ แต่ดูเหมือนเขาจะสูญเสียการเชื่อมต่อกับของล้ำค่าขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ชิ้นนั้น ทำให้ไม่อาจควบคุมมันได้อีก

ของล้ำค่าขั้นกึ่งสรวงสวรรค์หมดประสิทธิภาพไป มันร่วงลงจากร่างของเต่าหลังดำไปกองที่ก้นมหาสมุทร

“ผู้อาวุโสหลิว เกิดอะไรขึ้น?” แม้แต่เจ้าสำนักคุ่ยเฉี่ยวก็ไม่เข้าใจ

ของล้ำค่าขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ควรจะทรงพลังมาก แถมมีชีวิตจิตใจเป็นของตัวเองด้วย ทำไมถึงไร้เรี่ยวแรงไปได้เพียงแค่ถูกฝูงแมลงเม่าใบไม้สีเงินล้อมไว้?

“ของล้ำค่าส่วนใหญ่ถูกหลอมขึ้นจากโลหะ โซ่ที่เขาถือไว้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น แม้ฝูงแมลงเม่าใบไม้สีเงินจะเป็นสิ่งมีชีวิต แต่ก็มีองค์ประกอบของโลหะปริมาณสูงมากอยู่ในร่างของมัน มันจึงสร้างพื้นผิวที่ส่องสว่างและสะท้อนแสงบนผิวน้ำได้” จางเซวียนอธิบายยิ้มๆ

“แมลงเม่าเหล่านั้นอาจมีขนาดเล็ก แต่สามารถสร้างสนามพลังรุนแรงที่ใช้สื่อสารกันได้ ก็เพราะสนามพลังนี้ พวกมันจึงสร้างค่ายกลขนาดใหญ่ได้สำเร็จ อาวุธชนิดไหนก็ตามที่เข้าใกล้อาณาบริเวณของฝูงแมลงเม่าใบไม้สีเงินจะรู้สึกได้ถึงการเชื่อมโยงระหว่างร่างของพวกมันกับจิตวิญญาณที่ก่อเกิดเป็นสนามพลังนั้น ทำให้ประสิทธิภาพของอาวุธหมดสิ้นไป เต่าหลังดำคงรู้เรื่องนี้ดี จึงจงใจล่อเจ้าสำนักไป่ซวนเฉิงให้ไปที่นั่น”

ทั้งคู่ถึงกับจังงัง

พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าแมลงเม่าใบไม้สีเงินตัวนิดเดียวจะสามารถกำจัดอานุภาพที่มีในของล้ำค่าขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ได้

หากพวกเขาเข้าไป จุดชีพจรคงถูกสกัดกั้นไว้ ทำให้สูญเสียประสิทธิภาพการต่อสู้เช่นกัน ใช่ไหม?

“ไม่น่าแปลกใจแล้วที่ผู้คนพูดกันว่าใครก็ตามที่ไม่ได้คุ้นเคยกับสิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรก็ควรจะอยู่ให้ห่างมหาสมุทรเอาไว้ ดูเหมือนใต้น้ำจะมีเรื่องน่าพิศวงมากมายที่อยู่เหนือจินตนาการของพวกเรา” เจ้าสำนักคุ่ยเฉี่ยวส่ายหน้าและถอนหายใจเฮือกใหญ่

ร่ำลือกันว่าทะเลพลัดดาวนั้นไม่ได้อันตรายน้อยกว่าเมืองแห่งมิติที่ถูกทำลาย แต่ในฐานะนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ เขาเคยคิดว่าไม่น่ามีอะไรต้องหวาดกลัว อีกอย่าง ต่อให้อสูรที่แข็งแกร่งที่สุดที่อาศัยอยู่ในน้ำก็เป็นแค่อสูรขั้นกึ่งสรวงสวรรค์เท่านั้น ซึ่งก็เป็นวรยุทธขั้นเดียวกับเขา

แต่ดูเหมือนเพียงแค่ความแข็งแกร่งจะยังไม่พอรับประกันความอยู่รอด หากประมาทเลินเล่อเมื่อไหร่ ไม่ช้าไม่นาน สิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรจะต้องเล่นงานพวกเขาแน่!

เป็นธรรมดาที่เต่าหลังดำในฐานะอสูรท้องถิ่นของทะเลพลัดดาวจะรู้เรื่องพวกนี้ดี ทำให้มันจงใจล่อเจ้าสำนักไป่ซวนเฉิงให้ใช้อาวุธของเขา ทั้งหมดนี้ก็เพื่อจัดการให้อีกฝ่ายหมดหนทางต่อสู้!

“ได้เวลาแล้ว ผู้อาวุโสเฟิง, คุณช่วยปลดปล่อยฉนวนของค่ายกลมิติอันนี้ได้ไหม?” จางเซวียนพูด

ผู้อาวุโสเฟิงชะงักไปเล็กน้อยกับคำขออย่างปุบปับนั้น เขากำลังจะพยักหน้าและทำตาม ก็พอดีกับที่ชายหนุ่มส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก แบบนี้ไม่ทันการแน่ ผมทำเองดีกว่า”

เมื่อพูดจบ เขาก็ก้าวออกไปก้าวหนึ่งและกระทืบเท้าเบาๆ

ฟึ่บ!

น้ำวนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในค่ายกลมิติที่ถูกซุกซ่อนไว้ เกิดทางเดินที่มีลักษณะเหมือนทางเดินที่พาพวกเขาเข้ามา

เห็นภาพนั้น ผู้อาวุโสเฟิงอ้าปากค้าง และค้างอย่างนั้นอยู่นาน

เขาติดตั้งค่ายกลนี้ด้วยความเหนื่อยยาก ขนาดมีตราสัญลักษณ์ของการควบคุมค่ายกลอยู่ในมือ ก็รู้ดีว่าไม่อาจยับยั้งมันได้ในทันทีทันใด แต่อีกฝ่ายทำได้ทุกอย่างเพียงแค่กระทืบเท้า…

แบบนี้ก็ได้หรือ?

ยังไม่ทันที่ผู้อาวุโสเฟิงจะหายตกใจ ชายหนุ่มก็ยกมือขึ้นและผายมือไปยังทางเดินที่เปิดกว้างอยู่

ฟึ่บ!

พริบตาต่อมา โซ่โลหะขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ที่กองอยู่กับพื้นก็หายวับไป

“ปิด!”

หลังจากนำโซ่โลหะมาแล้ว ชายหนุ่มก็กระทืบเท้าอีกครั้ง แล้วค่ายกลมิติก็กลับมาใช้งานได้ดังเดิม ทั้งสามหายวับไปจากก้นมหาสมุทรอีกครั้ง

“คุณนำของล้ำค่าขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ของเจ้าสำนักไป่มาหรือ?” ผู้อาวุโสเฟิงกับเจ้าสำนักคุ่ยเฉี่ยวมองหน้ากันอย่างพรั่นพรึงสุดขีด

รู้หรือเปล่าว่าของนั้นมีค่ามากขนาดไหน? ทำแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับการประกาศตัวเป็นศัตรูกับสำนักป้อมปราการกระจกดำ!

อีกอย่าง ของล้ำค่าระดับนั้นถูกเก็บไว้ในแหวนเก็บสมบัติกันได้ง่ายๆหรือ?

ต่อให้คุณเก็บมันได้ ถ้าของล้ำค่าไม่ยอมล่ะก็ เดี๋ยวมันก็จะทำลายแหวนเก็บสมบัติของคุณและหนีไปอยู่ดี!