Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ - ราชันเร้นลับ 1348 : เตรียมการพิธีกรรม

เกาะภูเขาคราม ภายในป่าดงดิบ

เวอร์ดู·อับราฮัมซึ่งเตรียมตัวพร้อมแล้ว เป็นกังวลว่าการประกอบพิธีกรรมใกล้กับเมืองจะทำให้หน่วยพิเศษของทางการตรวจพบ จึงอาศัยพลังของสมบัติปิดผนึกเพื่อเทเลพอร์ตออกจากบายัม ไปยังสถานที่บางแห่งซึ่งไม่มีคนอาศัย

ลูบไล้ซี่โครงซึ่งกลับมาเจ็บแปลบอีกครั้ง เวอร์ดูถอดชุดคลุมทรงโบราณออกและวางไว้

ถัดมา มันตั้งแท่นบูชา จุดเทียน เผาน้ำมันสกัด ผงสมุนไพร และอื่นๆ ให้ครบ

จัดการเสร็จ เวอร์ดูถอยหลังสองก้าว หรี่เสียงลงและท่องเป็นภาษาเฮอร์มิสโบราณ

“มหาเทพแห่งสงคราม สัญลักษณ์แห่งเหล็กและเลือด เจ้าแห่งความวุ่นวายและขัดแย้ง…”

เสียงลมหวนดังกังวานทั่วผืนป่าอันมืดมิด

ท่ามกลางเสียงแกว่งไกวของกิ่งก้านใบไม้ เทียนไขสองเล่มเหนือแท่นบูชาพลันส่งเสียงปริแตก

เปลวไฟเทียนไขขยายจาก ‘ต้นอ่อน’ ไปเป็น ‘ไม้ใหญ่’

ทันใดนั้น สีของเปลวเทียนเปลี่ยนจากส้มเป็นขาวสว่าง

สายลมที่พัดผ่านผืนป่าทวีความรุนแรงขึ้นทุกขณะ เปลวไฟอันร้อนแรงสอดประสานกันและบิดเป็นเกลียว ก่อตัวเป็นร่างอันพร่ามัวขนาดใหญ่

ในวินาทีนี้ เวอร์ดู·อับราฮัมสัมผัสถึงการจ้องมองซึ่งยากบรรยายได้จากมุมสูง

มันรีบก้มศีรษะลงต่ำและกล่าว

“ท่านมหาเทพ สาวกผู้ต่ำต้อยต้องการความช่วยเหลือจากท่าน”

ขณะกล่าว เวอร์ดูพยายามสงบสติและปรับอารมณ์

มันได้เรียนรู้จากหนังสือของตระกูลว่า สิ่งสำคัญที่สุดขณะสวดวิงวอนถึงเทพสงครามก็คือ คอยเตือนตัวเองว่า ‘ห้ามโกรธ’

ร่างขนาดใหญ่ซึ่งประกอบจากเปลวไฟสีขาวโพลน ทำการพ่นไฟออกไปด้านข้างอย่างต่อเนื่อง พลางกล่าวด้วยภาษาที่เวอร์ดูฟังเข้าใจ แต่มิอาจถอดความหมายได้ในทันที:

“มนุษย์ผู้ต่ำต้อยเอ๋ย เทพมิได้เกิดมาเพื่อเติมเต็มความปรารถนาให้เจ้า… ว่ามา ไหนลองบอกความต้องการของเจ้าให้ฟังหน่อย แต่จะช่วยหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับข้า”

เวอร์ดูร่างความปรารถนาไว้แล้ว หลังจากได้ยิน มันรีบกล่าว

“ท่านมหาเทพ สาวกผู้ต่ำต้อยอยากทราบว่า จะต้องทำอย่างไรจึงจะช่วยท่านบรรพบุรุษ เบเทล·อับราฮัม กลับมายังโลกความจริงได้”

“พิธีกรรม… สังเวยจอมเวทพิสดาร จอมเวทลึกลับ และปรสิต เจ้าน่าจะรู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ” ยักษ์ไฟกล่าวเสียงต่ำด้วยท่าทีสง่างาม

เหมือนกับคำตอบของลูกศิษย์โดเรี่ยน… เวอร์ดูถอนหายใจเงียบ

“ท่านมหาเทพ หากปรารถนาให้ท่านช่วยประกอบพิธีกรรม สาวกผู้ต่ำต้อยต้องจ่ายด้วยสิ่งใด”

ยักษ์เพลิงก้มจ้องโหราจารย์สักพัก:

“ราคาที่ต้องจ่าย… คนต่ำต้อยเยี่ยงเจ้าไม่มีทางจ่ายไหว ดวงวิญญาณอันลีบเล็กของเจ้าไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะเป็นฟืนให้ข้า”

เมื่อเวอร์ดูเริ่มเผยสีหน้าผิดหวังและท้อแท้ ยักษ์เพลิงกล่าวต่อไป

“แต่มิสเตอร์ประตูจ่ายไหว… นอกจากนั้น วันนี้ข้าอารมณ์ดี… จงสังเวยเลือดส่วนหนึ่งของเจ้า เพื่อให้ข้าใช้เป็นตราประทับในพันสัญญา แล้วข้าจะบอกราคากับมิสเตอร์ประตูเอง”

ทำแบบนี้ก็ได้หรือ? เวอร์ดูฉงนเล็กน้อยในจิตใต้สำนึก แต่เมื่อลองไตร่ตรอง มันพบว่าไม่มีสิ่งใดผิดปรกติในเรื่องนี้

อันที่จริง มีเพียงตัวตนระดับเบเทล·อับราฮัมผู้ยิ่งใหญ่เท่านั้น จึงจะมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะแลกเปลี่ยนกับเทพแห่งสนามรบตนนี้!

สำหรับคำถามที่ว่า มิสเตอร์ประตูเต็มใจจะแลกเปลี่ยนหรือไม่ เวอร์ดูไม่มัวกังวล เพราะตามความเห็นของมัน สำหรับบุคคลที่ตกอยู่ในสภาวะถูกเนรเทศและผนึก ความสำคัญอันดับหนึ่งย่อมเป็นการได้รับอิสระ ต่อให้ต้องจ่ายมากเพียงใดก็ยอม!

“ขอรับ ท่านมหาเทพ!” ไตร่ตรองสักพัก เวอร์ดูรีบขานรับอย่างร้อนรน

มันเปลี่ยนพิธีกรรมทันที กลายเป็นพิธีกรรมสังเวยและรับมอบ จากนั้นก็ใช้มีดกรีดแขนเพื่อปล่อยให้เลือดสีแดงสดไหลออกมา

หลังจากเลือดของมันจับตัวเป็นก้อนไข่มุกสีแดงและลอยผ่านบานประตูแห่งการสังเวยและรับมอบ บรรยากาศรอบตัวพลันมืดลงทันที มอบความรู้สึกคล้ายกับมีสัตว์ประหลาดจำนวนมากกำลังซ่อนอยู่

วินาทีถัดมา สิ่งของจำนวนหนึ่งถูกพ่นออกจากด้านหลังประตูมายา

เป็นก้อนเนื้อโปร่งใสซึ่งมีหนวดเรียบติดอยู่ บนก้อนเนื้อมีหนอนสีใสชอนไชเข้าออก

ได้เห็นฉากตรงหน้า เวอร์ดูวิงเวียนศีรษะทันที คล้ายกับด้านในเต็มไปด้วยเมือกเหลวข้น

ทันใดนั้นเอง เปลวไฟดวงหนึ่งลอยลงมาคลอกร่างเวอร์ดู เปลี่ยนทัศนวิสัยของมันให้กลายเป็นสีแดง

เมื่อถูกชั้นเปลวไฟห่อหุ้ม เวอร์ดูหลุดพ้นจากอาการผิดปรกติขณะจ้องมองก้อนเนื้อโดยตรง

ทันทีหลังจากนั้น สิ่งของอีกจำนวนหนึ่งถูกพ่นออกจากประตูแห่งการสังเวยและรับมอบ

เป็นนกซึ่งมีหัวบิดเบี้ยว ขนทุกเส้นส่องแสงจางๆ คล้ายดวงดาว และมีหนอนส่องแสงชอนไชเข้าออกตามร่างกาย

หนอนดวงดาว… สัตว์ประหลาดที่มีตะกอนพลังของจอมเวทลึกลับ? อันก่อนหน้าเป็นของจอมเวทพิสดาร… นั่นสินะ ไม่ว่าจะเป็นจอมเวทพิสดารหรือจอมเวทลึกลับ ทั้งสองสิ่งคือชื่อโอสถ ไม่จำกัดว่าต้องเป็นมนุษย์เสมอไป พระนามเต็มของครึ่งเทพก็เช่นกัน เว้นเสียแต่จะมีการระบุลงไปในชื่อด้วยคำว่า ‘ครึ่งมนุษย์’ … เวอร์ดูมีความเข้าใจในเส้นทางตัวเองอย่างลึกซึ้ง จึงพอจะคาดเดาสถานการณ์ภาพรวม

ซึ่งนั่นหมายความว่า เพื่อที่จะช่วยมิสเตอร์ประตู มันสามารถใช้สัตว์ประหลาดครึ่งเทพซึ่งเกี่ยวข้องกับเส้นทางนักทำนาย ผู้ฝึกหัด และนักจารกรรมเป็นเครื่องสังเวยแทนได้ และเวอร์ดูไม่ต้องทำด้วยตัวเอง เพราะมหาเทพแห่งสนามรบรายนี้จัดแจงให้หมดแล้ว

ฉากตรงหน้าทำให้เวอร์ดูแทบจะกลั้นความสุขไว้ไม่อยู่ สายตาจดจ้องไปยังบานประตูแห่งการสังเวยและรับมอบด้วยความคาดหวัง รอคอยให้การ ‘พ่น’ ครั้งที่สามเกิดขึ้น

ภายในไม่กี่วินาที สิ่งของจำนวนหนึ่งลอยออกจากความมืดด้านหลังประตูแห่งการสังเวยและรับมอบ ลงจอดบนแท่นบูชา

เป็นอีกาในสภาพหมดสติ แน่นอน มันแค่ดูเหมือนอีกา ตาขวามีวงกลมสีดำล้อมรอบ ขนทุกเส้นเกือบโปร่งใส บนตัวมีวงแหวนติดอยู่

สัตว์ประหลาดเกี่ยวกับปรสิต… เวอร์ดูยินดีปรีดาเป็นอย่างยิ่ง มันรีบสรรเสริญมหาเทพแห่งสนามรบจากก้นบึ้งยกใหญ่

…

ภายในวิหารโครงกระดูก

“เจ้า… เหลือแค่ความเป็นเทพหรือ?” ไคลน์ถามเสียงต่ำ สายตาจ้องมองไม้กางเขนขนาดใหญ่ตรงหน้า

มันสัมผัสได้ว่า การพึ่งพาเอกลักษณ์คือบุคลิกที่แยกออกไป เพื่อคืนชีพให้ตัวเอง จะต้องประสบปัญหาบางอย่างแน่ ต่อให้ตัวตนหรือบุคลิกดังกล่าวมีร่างเนื้อเป็นของจริง ตะกอนพลังจริง และมีความตระหนักรู้ตัวเองในระดับหนึ่ง แต่นั่นก็ยังไม่สมบูรณ์แบบ

และพฤติกรรมของอาดัมก็ยิ่งทำให้มันทวีความสงสัย

อาดัมด้านข้าง แต่งกายในชุดคลุมสีขาวเรียบง่าย ตอบโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า

“ถูกต้อง… ข้าจะสมบูรณ์แบบก็ต่อเมื่อได้เป็นหนึ่งเดียวกับ ‘แท้จริง’ ”

นึกแล้วเชียว… ไคลน์ถอนหายใจ

“แม้พระผู้สร้างแท้จริงจะเป็นร่างอวตารของบุคลิกเชิงลบและอารมณ์รุนแรง แต่ขณะเดียวกันก็ยังสืบทอดความเป็นคนไปด้วย?”

“นั่นคือสาเหตุที่เขาเสียสติ” อาดัมพูดราวกับอีกฝ่ายเป็นคนแปลกหน้า

ไคลน์ไตร่ตรองพลางถอดรหัสเนื้อหาที่เหลือของศิลาเย้ยเทพ ก่อนจะเปิดปากถาม:

“หากสองร่างผสานเป็นหนึ่ง ใครจะเป็นคนคุมร่าง?”

“นั่นคือสิ่งที่พวกเราต้องแก่งแย่งกันในยามลืมตาตื่น” อาดัมปล่อยมือข้างที่จับจี้กางเขนสีเงิน

เป็นเหตุผลว่าทำไม นายถึงต้องให้อามุนด์ช่วงชิงศิลาเย้ยเทพแผ่นที่หนึ่งมาครอง เพราะหวังจะควบคุมบางส่วนของทะเลแห่งความโกลาหลและถือไพ่เหนือกว่าอีกฝ่าย… ไคลน์ผงะเล็กน้อย ก่อนจะขมวดคิ้วและพยักหน้า

“ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะมีข้อตกลงระหว่างกันบางอย่าง… พระผู้สร้างแท้จริงไม่เคยออกมาป่าวประกาศเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของเจ้า หรือชักนำให้กองกำลังภายนอกมาจัดการกับเจ้า”

“นี่เป็นเรื่องระหว่างเรา” อาดัมตอบเยือกเย็น

หลังจากเงียบไปสักพัก ไคลน์หันกลับไปจ้องศิลาเย้ยเทพต่อ

“ข้ามีความรู้สึกบางอย่างว่า การตายของเทวทูตสีชาดและหลายเหตุการณ์ในยุคสมัยที่สี่ อาจมิได้ตื้นเขินอย่างที่เคยเข้าใจ”

ไคลน์ยังคงถามหยั่งเชิง นอกจากจะเป็นการล้วงข้อมูล มันยังต้องการถ่วงเวลาโดยการรักษาบรรยากาศสนทนาเอาไว้

เมื่อเทียบกับการถูกอาดัมสะกดจิตให้หลับหรือสะลึมสะลือ ไคลน์ขอมีสติครบถ้วนดีกว่า

คิดถึงตรงนี้ ชายหนุ่มก้มมองท่อนไม้กางเขนเปื้อนเลือดซึ่งยังคงเสียบอยู่คาอก สัมผัสได้ว่าความรู้สึกเจ็บแปลบจากมันเป็นของจริง

“ทำไมถึงกล่าวเช่นนั้น” อาดัมไม่ตอบตรงๆ

ไคลน์เรียบเรียงคำพูด

“ในตอนที่จักรพรรดิมืดยังไม่กลับมา จักรวรรดิโซโลมอนมีเทพแท้จริงเพียงองค์เดียว นั่นคือพระผู้สร้างแท้จริง และมีเอกลักษณ์เพียงหนึ่ง นั่นคือเส้นทางนักบวชสีชาด ส่วนฝ่ายที่สนับสนุนให้อลิสต้า·ทูดอร์แยกตัวเป็นอิสระ ประกอบด้วยสี่เอกลักษณ์อย่างเส้นทางนักสร้างฝัน ประตู ข้อผิดพลาด และเดอะฟูล ต่อให้ทั้งสองฝ่ายร่วมมือกัน ผนวกกับความช่วยเหลือจากโอโรเลอุส ก็คงยากที่จะต้านทานขุมกำลังฝ่ายรัตติกาลและเหล่าหกเทพจารีต แถมทางนั้นยังมีเอกลักษณ์ของเส้นทางผู้ตัดสินและเส้นทางอื่นๆ … ในสถานการณ์เช่นนี้ ข้าไม่เข้าใจว่าเจ้าวางแผนจับกุมเทวทูตสีชาติไปเพื่ออะไร? ถึงทำไปก็เปลี่ยนแปลงผลของสงครามไม่ได้สักหน่อย… แต่ก็นั่นล่ะนะ จักรพรรดิโลหิตที่เสียสติ คงมีประโยชน์กับเจ้ามากกว่า”

ดวงตาอาดัมจ้องไม้กางเขนยักษ์:

“เจ้าไม่เข้าใจ เพราะยังรู้ไม่มากพอ… ในยุคสมัยที่สี่ นอกจากสามจักรวรรดิใหญ่ซึ่งมีเทพแท้จริงและราชาเทวทูตคอยหนุนหลัง สมัยนั้นยังมีนิกายแม่มด นิกายมอสส์ การแทรกซึมจากนรก และช่างฝีมือที่ซุ่มบ่มเบาะพลัง รวมไปจักรวรรดิไบลัมแห่งทวีปใต้… และไม่ใช่แค่นั้น ยังมีปัจจัยด้านอื่นที่สามารถกลายเป็นตัวแปรสำคัญ”

ไคลน์ก้มหน้าครุ่นคิด

“ตัวอย่างเช่น ความขัดแย้งระหว่างหกเทพจารีต?”

อาดัมยิ้ม

“มากกว่านั้น”

โดยไม่รอให้ไคลน์ถามซักไซ้ อาดัมเสริมชัดถ้อยชัดคำ

“เจ้าคงเคยไปเยือนแบนชีมาแล้ว”

หัวใจไคลน์เต้นระรัว มันอ้าปากแต่พูดอะไรไม่ออก

อาดัมเล่าต่อ

“นอกจากนั้น หลังจากที่ข้าร่วงหล่น เทพภายนอกก็ยิ่งแทรกซึมลงมาบนโลกความจริงหนักข้อขึ้น”

…

เหนือสายหมอกสีเทา ภายในวังโบราณ

เนื่องจากไม่มีการตอบสนอง จุดแสงสวดวิงวอนซึ่งเป็นตัวแทนของแบร์นาแดตยังคงขยายและหดตัวอย่างต่อเนื่อง แผ่คลื่นกระเพื่อมสั่นไหว

ฉากดังกล่าวกระตุ้นให้วังวนหนอนสีใสทวีความบ้าคลั่ง ยิ่งสะบัดหนวดรยางค์เข้าใส่ด้วยความรุนแรง

หลังจากพลาดไปหลายหน หนึ่งในหนวดของมันฟาด ‘โดน’ จุดแสงการสวดวิงวอนที่ถูกต้อง