Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ - ราชันเร้นลับ 682 : มองหา ‘อาหาร’ - novel-lucky

ราชันเร้นลับ 682 : มองหา ‘อาหาร’

โดย

‘เฮอร์มิท’ แคทลียานั่งในท่าสำรวม กล่าวอย่างเชื่องช้าโดยมิได้หันไปมอง ‘เดอะเวิร์ล’ เกอร์มัน·สแปร์โรว์

“ตรงไปทางตะวันออกเฉียงเหนือของหมู่เกาะการ์กัส ที่นั่นมีเส้นทางเดินเรือปลอดภัยสำหรับเข้าสู่เขตทะเลอันตราย…”

หญิงสาวเริ่มเล่าจากหุบเหวลึกที่เป็นจุดแบ่งทะเลทั้งสองออกจากกัน จากนั้นก็เล่าถึงราชรถดวงอาทิตย์ที่มิอาจจ้องมองโดยตรง กลางคืนที่จำต้องหลับสนิท เสียงเพรียกที่ลอยอยู่เต็มมหาสมุทร และภาพฉายของวังราชาคนยักษ์บนภูเขาฝั่งตรงข้าม

ระหว่างนั้น เธอมิได้เล่าเกี่ยวกับเกอร์มัน·สแปร์โรว์เลย จงใจหลีกเลี่ยงการเอ่ยถึงอีกฝ่าย ในส่วนของความผิดปรกติเล็กๆ ระหว่างทาง แคทลียาเล่าพอเป็นพิธี เช่น หากย่างกรายเข้าไปในเขตที่มีออร่าของพระแม่ธรณี เส้นผมของมนุษย์จะงอกยาวอย่างบ้าคลั่ง

จนกระทั่งใกล้จบการเดินทาง หญิงสาวเล่าเรื่องซากปรักหักพังที่มีศพหลับใหลอยู่ เล่าถึงเรือใบของนักผจญภัยที่จอดเทียบท่า และในห้องกัปตันมีข้อความเลือดเขียนว่า ‘น้ำพุไม่แก่เฒ่า’

“นั่นอาจหมายความว่า ‘น้ำพุไม่แก่เฒ่า’ ซ่อนอยู่ที่ใดสักแห่งในซากปรักหักพัง และศพซึ่งเป็นเจ้าของเสียงหายใจกึกก้อง คือผู้ที่คอยปกปักรักษา” ‘เฮอร์มิท’ แคทลียาเล่าถึงข้อสันนิษฐานที่โจรสลัดส่วนใหญ่ในอนาคตกาลมักพูดกัน แต่ไม่ใช่ทฤษฎีของเธอ

น้ำพุไม่แก่เฒ่า… หมายถึงหนึ่งในหกตำนานขุมสมบัติแห่งท้องทะเล? ‘แฮงแมน’ อัลเจอร์ทำได้เพียงหักห้ามใจ รอให้ตนมีลำดับ 5 เสียก่อน จึงค่อยกลับมาพิจารณาแผนสำรวจซากปรักหักพังดังกล่าว

‘จัสติส’ ออเดรย์ที่ตั้งใจฟัง ส่ายหน้าเล็กน้อย

“ดิฉันไม่คิดว่า ความนัยที่แท้จริงของข้อความเลือด ตั้งใจจะสื่อว่าน้ำพุไม่แก่เฒ่าซ่อนอยู่ภายในซากปรักหักพัง”

เว้นวรรคหนึ่งวินาที หญิงสาวเริ่มวิเคราะห์ในเชิงจิตวิทยา

“หากถูกสัตว์ประหลาดทำร้าย คนใกล้ตายไม่มีทางบอกใบ้ไปถึงขุมทรัพย์แน่ ถ้าเขาต้องการเตือนพวกพ้องหรือญาติที่อาจตามมาพบ เนื้อหาของข้อความเลือดควรบ่งบอกว่าที่นี่มีอันตราย หรือไม่ก็เขียนบอกต้นตอของอันตรายไปเลย… การเขียนระบุว่าข้างในมีน้ำพุไม่แก่เฒ่า ดูจะขัดแย้งกับแรงจูงใจในการเอาชีวิตรอดของมนุษย์ไปสักหน่อย นอกเสียจากเขากำลังล่อลวงให้คนเข้าไปสำรวจซากปรักหักพังเพื่อค้นหาน้ำพุไม่แก่เฒ่า เพราะนั่นคือทางเดียวที่เขาจะรอดชีวิต”

“เห็นด้วย… ถ้าเปลี่ยนเป็นฉัน ขณะใกล้ตายคงไม่พยายามบอกใบ้ให้คนอื่นพบเจอขุมสมบัติล้ำค่าแน่ นั่นไม่มีประโยชน์อะไรกับตัวเองสักนิด” เสียงเอ็มลินดังขึ้น “คงต้องเกลียดชังมาก… เป็นความเกลียดชังที่สลักลงไปในกระดูก ฉันถึงจะเขียนอะไรแบบนั้นออกมาได้ก่อนตาย… หากไม่แล้ว ฉันคงจะบอกให้คนที่มาพบศพทราบว่า ควรจัดการศพฉันอย่างไร หรือต้องฝังสิ่งของใดลงไปในหลุมศพพร้อมกัน”

กล่าวจบ มันส่ายหน้า

ไคลน์ผงกศีรษะเล็กน้อย บังคับให้เดอะเวิร์ลกล่าวเสียงแหบ

“น้ำพุไม่แก่เฒ่าเป็นเพียงเรื่องหลอกลวง”

มันแสดงความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม มิได้เผื่อเหลือเผื่อขาดไปในทิศทางอื่น

น้ำพุไม่แก่เฒ่าเป็นเรื่องหลอกลวง… แคทลียาหันไปมองเดอะเวิร์ลเล็กน้อย ก่อนจะถอนสายตากลับด้วยสีหน้าครุ่นคิด

ถ้อยคำของอีกฝ่ายค่อนข้างตรงกับข้อสันนิษฐานของเธอ

‘แฮงแมน’ อัลเจอร์พลันขมวดคิ้ว มิใช่ว่ามันไม่เห็นด้วยกับเดอะเวิร์ล หรือมองว่าคำพูดของมิสจัสติสและเดอะมูนเหลวไหล แต่มันเพิ่งตระหนักเมื่อสาย ตนไม่เคยฉุกคิดว่า ‘น้ำพุไม่แก่เฒ่า’ อาจเป็นเรื่องหลอกลวงเลยสักครั้ง!

สำหรับอัลเจอร์ นี่คือความผิดพลาดที่ตนไม่ควรปล่อยให้เกิดขึ้น!

แม้จะใช้ชีวิตมานานขนาดนี้ แต่เรากลับยังปล่อยให้ผลประโยชน์บังตา… อัลเจอร์เงียบงันสามวินาที ถอนหายใจกับตัวเอง

หลังจากบรรดาสมาชิกแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในช่วงที่ผ่านมาของตัวเองเสร็จ ทุกคนเริ่มช่วยกันสอนภาษาเฮอมิสโบราณแก่เดอะซันน้อย และปิดท้ายด้วยการแลกเปลี่ยนความรู้ในเชิงศาสตร์เร้นลับระหว่างกัน

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลังจากทุกคนเข้าสู่ความเงียบ ‘เดอะฟูล’ ไคลน์กวาดตามองไปรอบ ๆ พร้อมกับกล่าว

“วันนี้พอเท่านี้”

“สุดแล้วแต่ท่าน” ‘จัสติส’ ออเดรย์ลุกขึ้นยืน จับชายกระโปรงมายายกขึ้นทำท่าคำนับ สมาชิกคนอื่นก็กล่าวในสิ่งเดียวกันด้วยเวลาไล่เลี่ย

เฝ้ามองร่างมายาเลือนหายทีละหนึ่ง ไคลน์ยังไม่รีบร้อนกลับออกไป ทำการเสกกระดาษหนังและปากกาหมึกซึม เขียนประโยคทำนาย

“ความหวังที่จะได้เลื่อนเป็นลำดับ 4”

วางปากกาลง ไคลน์ถือกระดาษหนังไว้ในมือ เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ หลับตาลงและเข้าฌาน ปากพึมพำประโยคทำนายเสียงแผ่ว

ครบเจ็ดหน ชายหนุ่มหลับสนิทอย่างรวดเร็ว ส่งจิตเข้าสู่โลกความฝัน

ท่ามกลางโลกสีเทาพร่ามัว ไคลน์มองเห็นยอดเขาสูงตระหง่านเสียดฟ้า

บนยอดเขามีซากพระราชวังผุพังหลังหนึ่ง กำแพงและผนังปกคลุมด้วยวัชพืชและตะไคร่น้ำ นอกจากนั้นยังมีรูโหว่ขนาดใหญ่

ด้านในสุดของท้องพระโรงมีบัลลังก์ขนาดใหญ่ที่แกะสลักจากหิน ประดับประดาด้วยทองคำและอัญมณีเลอค่าจำนวนมาก แต่ปัจจุบันมีร่องรอยด่างดำและความเสียหาย

บนบัลลังก์ซึ่งดูไม่เหมือนสร้างให้มนุษย์ใช้งาน หนอนแมลงโปร่งใสจำนวนมากกำลังกระจุกตัวเป็นกลุ่มก้อนใหญ่ พัวพันหนาแน่นวุ่นวาย ยุบพองอย่างเชื่องช้าและขยายขนาดขึ้นทีละนิด

รอบบัลลังก์มีเสียงเพรียกที่ดังทะลวงผ่านประวัติศาสตร์และกระแสเวลาอันยาวนานมายังโสตประสาทชายหนุ่ม เนื้อเสียงเป็นไปอย่างมายา พร่ามัว และก้องกังวานไม่รู้จบสิ้น

“โฮนาซิส… เฟรเกีย… โฮนาซิส… เฟรเกีย… โฮนาซิส… เฟรเกีย…”

เมื่อเสียงเพรียกดัง ไคลน์พลันตื่นจากภวังค์ ใบหน้าบิดเบี้ยวเหี่ยวย่นเล็กน้อย

ไม่ผิดแน่… ยอดเขาหลักของเทือกเขาโฮนาซิส… แถมเรายังมองเห็นรายละเอียดและได้ยินสิ่งต่าง ๆ ชัดเจนกว่าเดิมมาก…

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ไคลน์นึกถึงคำพยากรณ์ของ ‘ราชินีเงื่อนงำ’ แบร์นาแดต

“โชคชะตาของคุณอยู่บนยอดหลักของเทือกเขาโฮนาซิส”

นั่นคือโชคชะตาของเรา? ยิ่งได้เห็นแบบนี้ เรายิ่งต่อต้านและไม่อยากเฉียดใกล้ยิ่งกว่าเดิม… เฮ่อ ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนก็เหมือนกับเอาชีวิตไปทิ้ง… ไคลน์ถอนหายใจพลางเสก ‘ใบค่าหัว’ ที่เอ็มลิน·ไวท์แจกจ่ายกับทุกคน ผนวกกับข้อมูลทั้งหมดที่ได้รับมา ชายหนุ่มอาศัยเทคนิคการทำนายเพื่อระบุตำแหน่งของสาวกดวงจันทร์บรรพกาล

ลงเอยด้วย เนื่องจากข้อมูลมีค่อนข้างน้อย ไคลน์จึงยืนยันได้เพียงสองตำแหน่ง

“กาลิส·เควิน วินเซอร์·เบริ่ง และอาร์กอสอยู่ในเบ็คลันด์… เดนเด้กับลอร่าอยู่ที่ท่าเรือเอ็นมาร์ตและท่าเรือพริสต์ตามลำดับ”

ข้อมูลแค่นี้แทบไม่ช่วยอะไรเลย… ไคลน์ส่ายหน้า ส่งตัวเองกลับสู่โลกความจริง

เมื่อนึกถึงคำสัญญาที่ให้ไว้กับเดอะซัน ว่าตนจะหาสูตรโอสถผู้รับรองให้ภายในสามวัน ชายหนุ่มสวมเสื้อโค้ทและหมวกทรงสูง เตรียมออกล่าเหยื่อ

เปิดประตูห้อง เดินตรงมาทางบันได ไคลน์เห็นแอนเดอร์สัน·ฮู้ดกำลังเดินขึ้นมาจากด้านล่างโดยใช้สองมือโยนหมวกล่ากวางสลับไปมา ปากฮัมเพลงท้องถิ่นอย่างมีความสุข

หมอนี่ฟื้นฟูจิตใจได้เร็วจนน่าเหลือเชื่อ… ทั้งที่เมื่อเช้าเพิ่งถูกครึ่งเทพมอบบทเรียน บังคับให้ขอโทษและใช้ทำงาน แต่ปัจจุบันกลับร่าเริงจนเหมือนเป็นเรื่องโกหก… สมแล้วที่เป็นผู้วิเศษลำดับ 5 หากมีความเข้มแข็งจิตใจถึงระดับนี้ โอกาสคลุ้มคลั่งย่อมลดลงอย่างมาก… ไคลน์จ้องหน้าอีกฝ่าย ผงกศีรษะแผ่วเบาเป็นเชิงทักทาย

“ทิวาสวัสดิ์ เกอร์มัน” แอนเดอร์สันยิ้มและโบกมือให้ “ฉันได้รับเงินค่าหัวกับค่าตะกอนพลังมาแล้ว พร้อมสะสางหนี้ที่ติดค้างนายอยู่”

ขณะกล่าว มันหยิบปึกธนบัตรที่มีความหนาแตกต่างกันออกจากกระเป๋าแต่ละช่อง

“ราบรื่นผิดคาด” ไคลน์กล่าวโดยไม่เสริมอารมณ์

แอนเดอร์สันยิ้มตอบ

“ถูกต้อง! ราบรื่นกว่าที่ฉันคิดไว้มาก! ไอพวกสมองทำจากหินนั่นจู่ ๆ ก็ใจดีอย่างน่าประหลาด แถมยังทำงานได้รวดเร็วและสุภาพเรียบร้อยกว่าปรกติ บางที ฉันอาจกลายเป็นที่โปรดปรานของเทพธิดาแห่งโชคเข้าแล้ว!”

“โลกนี้ไม่มีเทพธิดาแห่งโชค” ไคลน์สลายมโนภาพของอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงใจ

“อย่าจริงจังนักเลย หัดผ่อนคลายกับชีวิตบ้าง นายน่ะ” แอนเดอร์สันจ่ายเงินหนึ่งพันสองร้อยปอนด์และกล่าวต่อ “อันที่จริง ฉันรู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ‘ท่านผู้นั้น’ คงไม่อยากให้ฉันเสียเวลาบนเกาะนี้นาน จึงแอบ ‘กำชับ’ คนพวกนั้นอย่างลับ ๆ”

ไคลน์ชำเลืองปึกธนบัตรเล็กน้อย ใช้มือรับพร้อมกับซักถาม

“นายรู้หรือยังว่าโจรสลัดคนใดเป็นตัวปัญหา?”

ชายหนุ่มกำลังหมายถึงว่า เหยื่อรายใดที่มี ‘จอมบงการ’ คอยหนุนหลัง

“ตรวจสอบไม่ได้” แอนเดอร์สันยิ้มแห้ง “นายคิดว่าคนอย่างฉันจะไม่ตรวจสอบเหยื่อก่อนลงมือหรือไง? เห็นว่าฉันทำตัวง่ายๆ แบบนี้ แต่เหยื่อทุกรายล้วนถูกตรวจสอบปูมหลังและสถานการณ์อย่างละเอียด จะได้ไม่ปล้นเจอตัวเป้งเข้า… แต่ดันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ เฮ่อ… ต้องเป็นเพราะคำสาปโชคร้ายแน่”

“…” หมอนี่รอบคอบกว่าที่เราคิดไว้มาก… นั่นสินะ ถ้าจำไม่ผิด ลำดับก่อนหน้ายมทูตจะมีชื่อว่า ‘นักวางแผน’ … ไคลน์ครุ่นคิดสักพัก ตามด้วยซักถามเสียงเรียบ

“ในละแวกนี้ ใครสมควรตายมากที่สุด?”

แอนเดอร์สันผงะไปเล็กน้อย ก่อนจะกล่าว

“อย่าบอกนะว่า นักผจญภัยที่บ้าบิ่นที่สุดของเรากำลังจะเริ่มออกล่าบ้างแล้ว? แต่ฉันอยากให้นายระวังตัวหน่อย… ระหว่างที่ยังทำภารกิจของครึ่งเทพไม่เสร็จ ฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่าเป็นฝีมือของนายที่ร่วมทางมากับฉัน”

มั่นใจได้เลยสหาย… ฉันแตกต่างจากนายมาก อันดับแรก ฉันคือนักทำนาย มีวิธีการมากมายสำหรับกลบร่องรอยอย่างมิดชิด จะไม่มีใครตามมาเคาะประตูห้องฉันแน่… เหนือสิ่งอื่นใด ครึ่งเทพตนนั้นอยู่บนเส้นทางผู้ชม ไม่ชำนาญการทำนายหรือพยากรณ์มากนัก… ไคลน์กล่าวโดยยังคงรักษามาดขรึมของเกอร์มัน·สแปร์โรว์

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง”

แอนเดอร์สันรีบยกนิ้วให้

“ฉันไม่เคยเจอใครบ้าบิ่นและเจ๋งขนาดนี้มาก่อน!”

มันครุ่นคิดสักพัก กล่าวเสริม

“คนที่สมควรตายที่สุดคือ ‘โมโซน่า’ แห่ง ‘พรรคโลเอ็นใหม่’ เป็นหนึ่งในคนที่โจรสลัดโปรดปรานมากที่สุด ถนัดการใช้ยาเสพติดประเภทกัญชาเพื่อควบคุมคนหมู่มากในกรมตำรวจและข้าราชการเมืองทอสคาร์เตอร์ ถือเป็นหัวหน้าใหญ่ของแก๊งอันธพาลแถบนี้… เคยก่ออาชญากรรมมากมาย รวมถึงการฆ่าคน แต่ส่วนใหญ่จะกระทำผ่านโจรสลัด… แต่คนทั่วไปมักไม่รู้เรื่องนี้ ภาพลักษณ์ภายนอกของมันจึงค่อนข้างดี… หึหึ เจ้านี่ไม่ใช่ผู้วิเศษ แต่การฆ่าก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน เต็มไปด้วยปัญหา… ไม่สิ ต้องเรียกว่าเต็มไปด้วยความยุ่งยาก! รอบตัวมันจะมีผู้วิเศษคอยคุ้มกันราวสามถึงห้าคนตลอดเวลา ส่วนใหญ่เป็นคนของกลุ่มโจรสลัด… ไม่ว่าจะเป็นบนหลังคา ด้านนอกห้อง ห้องชั้นล่าง ทุกที่ล้วนมีคนของมันเฝ้าอยู่ การจะฆ่ามันให้สำเร็จ ก่อนอื่นต้องสังหารคนจำนวนมากเพื่อเข้าให้ถึงตัว… ฉันพอจะฆ่ามันได้อยู่ แต่นั่นจะมาพร้อมความยุ่งยากมากมาย อีกทั้งยังไม่มั่นใจว่าจะสำเร็จ… และเหนือสิ่งอื่นใด การฆ่ามันโดยเหลือหลักฐานทิ้งไว้ อาจทำให้ฉันกลายเป็นอาชญากรเสียเอง เป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงไม่เชือดมันทิ้ง แต่เลือกจะสำรวจตู้นิรภัยในบ้านของมันแทน”

สำรวจตู้นิรภัย… เลี่ยงบาลีคำว่า ‘ขโมย’ ได้ไพเราะไม่เลว… หืม… เราเคยได้ยินมาว่า เมืองทอสคาร์เตอร์มีเงินหมุนเวียนหลักมาจากภาคเกษตรกรรมและตลาดมืดโจรสลัด นอกจากนั้นยังเป็นแหล่งชุกชุมของผับ ซ่อง และบ่อนพนัน แต่ไม่เคยได้ยินว่าเป็นยุครุ่งเรืองของยาเสพติด… โมโซน่าเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา ไม่ใช่ผู้วิเศษ… สมบูรณ์แบบ ยุบพองหิวโหยของเรากำลังขาดแคลนอาหารพอดี… ไคลน์พยักหน้าเล็กน้อย กำชับให้แอนเดอร์สันเล่ารายละเอียดเพิ่มเติม

…

ยามพลบค่ำ ณ ผับต้นโอ๊ก

การชกมวยใกล้เริ่มขึ้นบนสังเวียน ขี้เมาจำนวนมากกำลังถือแก้วเหล้ายืนรายล้อม

ประหนึ่งฉลามได้กลิ่นเลือด พวกมันลงเงินเดิมพันพร้อมกับตะโกนว่า ‘ฆ่ามัน!’ ‘ฆ่ามัน!’ และคำอื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน

นี่คือหนึ่งในธุรกิจของโมโซน่า หัวหน้าพรรคโลเอ็นใหม่ การชกมวยของมันแตกต่างจากสังเวียนร้านอื่น นั่นเพราะที่นี่อนุญาตให้ชกกันถึงตาย!

โมโซน่าชอบเกมการฆ่าฟันที่คล้ายคลึงกับกลาดิเอเตอร์ในยุคโบราณ มันมักปลีกเวลามาดูการชกเป็นครั้งคราว โดยจะนั่งอยู่บนชั้นสองและมองลงไปยังสังเวียน

รอบตัวโมโซน่าเต็มไปด้วยบอดี้การ์ด นอกจากนั้นยังมีกระจายออกไปตามแต่ละจุด ทั้งหมดล้วนเป็นผู้วิเศษที่ส่งมาจากกลุ่มโจรสลัด รวมไปถึงนักผจญภัยที่จ้างมาด้วยราคาแพง

พวกมันยืนล้อมโดยหันสีข้างหรือไม่ก็แผ่นหลังไปทางโมโซน่า ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ และมิได้ปกปิดการปกพาอาวุธปืนร้ายแรงจำพวกไรเฟิลหรือลูกซอง ใครผ่านมาเห็นล้วนต้องสะดุ้งกับภาพตรงหน้า

หลังจากตรวจสอบสถานการณ์จนแน่ใจ ไคลน์กดหมวกลงและเดินเข้าไปในผับ สามารถมองเห็นโมโซน่ากำลังสูบซิการ์

หัวหน้าแก๊งอันธพาลรายนี้มีใบหน้าอันเป็นเอกลักษณ์ ทั้งจมูกแดงโตและขนคิ้วที่บางเฉียบจนผิดปรกติ ทุกองค์ประกอบช่วยให้มันดูโดดเด่นมาแต่ไกล

ไคลน์เบือนหน้าหนี ก่อนอื่น มันเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์และสั่งเบียร์มอลต์ท้องถิ่นราคาสี่เพนนี หลังจากได้เบียร์จึงเดินไปยืนใต้ราวบันไดที่นำพาไปสู่ชั้นสอง

แม้ว่าจะไม่ใช่ตำแหน่งที่อยู่ใต้โมโซน่าโดยตรงเพราะบริเวณดังกล่าวมีการคุ้มกันแน่นหนา แต่ชายหนุ่มก็ยืนอยู่ไม่ห่างจากอีกฝ่ายมากนัก

เราเข้าใกล้มันในระยะห้าเมตรแล้ว… ไคลน์รำพันในใจพลางถือแก้วเบียร์ สายตาจดจ้องไปทางสังเวียนชกมวย

………………………………………