Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ - ราชันเร้นลับ 703 : ของขวัญขอบคุณ

เมื่อพบว่าสายตาจากเอ็ดวิน่าเริ่มเป็นมิตร แอนเดอร์สันยกมุมปากเล็กน้อย ส่ายหน้าพลางถอนหายใจ

“ยังเข้มงวดไม่เปลี่ยนเลยนะ เป็นเหตุผลว่าทำไม ชาตินี้เธอถึงไม่มีทางเป็นจิตรกรได้”

หลังจากผ่อนคลายอารมณ์ มันมองไปทางศพบนเก้าอี้

“พวกเราจะมัวแต่มองไม่ได้ ต้องทำอะไรสักอย่าง… เซียธาสพูดใช่ไหมว่าเธออยากออกตามหาชาวเอลฟ์? ถ้าอย่างนั้นก็ควรฝังเธอไว้ใกล้กับซากโบราณสถานเอลฟ์บนเกาะโซเนีย… โมเบธดูเหมือนจะอยากอยู่กับเซียธาส เราควรฝังพวกเขาในหลุมศพเดียวกัน… รอนเซลก็คงอยากกลับเบ็คลันด์กระมัง? เผาให้เหลือเพียงเถ้ากระดูก เก็บใส่กล่องและนำไปไว้ในเมืองใหญ่นั่น หรือถ้าเป็นไปได้ก็ช่วยตามหาทายาทของเขา… ส่วนสโนวมัน เรายังไม่ทราบว่าเขาเป็นสาวกของเทพสุริยันบรรพกาลหรือพระผู้สร้างต้นกำเนิดกันแน่… ไม่สิ ทั้งสองพระองค์อาจเป็นคนเดียวก็ได้… หึหึ แต่สำหรับพวกเราก็คงไม่ต่าง ในเมื่อปัจจุบันไม่เหลือวิหารหรือแท่นบูชาของเทพโบราณทั้งสอง เราคงทำอะไรไม่ได้มากกว่าฝังเขาใกล้กับกรอซาย…” “อา… กรอซายสินะ… ถ้าเลือกได้ เขาคงอยากกลับไปที่วังราชาคนยักษ์ แต่สถานที่ดังกล่าวเป็นเพียงตำนานเทพนิยาย ไม่น่าจะมีตัวตนบนโลกความจริง… โชคดีที่ยังพอมีสถานที่บางแห่งเกี่ยวข้องกับคนยักษ์ พวกเราสามารถฝังศพไว้แถวนั้น ให้พวกเขาได้พักหลับผ่อนอย่างสงบสุข”

วังราชาคนยักษ์… เบ็คลันด์… ไคลน์ที่ฟังอย่างเงียบงัน กล่าวหลังจากครุ่นคิดสองสามวินาที

“เถ้ากระดูกของกรอซาย สโนวมัน และรอนเซล ฉันรับผิดชอบเอง”

ชายหนุ่มเชื่อว่า ในอีกไม่ช้าก็เร็ว เมืองเงินพิสุทธิ์จะมีศักยภาพในการสำรวจวังราชาคนยักษ์ เมื่อถึงตอนนั้น เถ้ากระดูกของกรอซายและสโนวมันจะถูกส่งถึงมือเดอะซันน้อยและกำชับให้เขาฝังสองบุคคลเก่าแก่ไว้ระหว่างการเดินทาง สำหรับกรุงเบ็คลันด์ ไคลน์มีแผนจะกลับไปอยู่แล้ว เมื่อการเดินทางครั้งนี้จบลง รอนเซลจะได้กลับบ้านเป็นครั้งแรกหลังจากหายตัวไปนานกว่าหนึ่งร้อยหกสิบห้าปี

เอ็ดวิน่าเสริม

“ฝันทองคำแวะผ่านเกาะโซเนียบ่อยครั้ง สำหรับศพของเซียธาสกับโมเบธ ทางนี้จะช่วยรับผิดชอบให้”

“ส่วนนายก็รับหน้าที่ฌาปนกิจศพพวกเขา” แอนเดอร์สันหันไปทางเดนิส เผยรอยยิ้มกึ่งถอนหายใจ “เห็นไหม ทุกคนมีหน้าที่ของตัวเอง ไม่ต้องรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจไป”

แอนเดอร์สันคิดว่าเดนิสคงไม่เข้าใจการปลอมประโลมของตนและจะจ้องกลับด้วยสายตาโกรธเคือง แต่ในความเป็นจริง โจรสลัดคนดังทำเพียงพยักหน้ารับอย่างเงียบงัน

“แฮ่ม… ในฐานะพวกพ้องที่ช่วยกันปราบราชาแดนเหนือ เรามาเลือกตะกอนพลังคนละชิ้นกันเถอะ คิดเสียว่าเป็นการสืบทอดมรดกของพวกเขา” แอนเดอร์สันใช้คางชี้ไปทางวัตถุระยิบระยับบนพื้น “จิตตกค้างของพวกเขาคงปนเปื้อนตะกอนไม่มากนัก ฉันไม่แน่ใจว่าจะส่งผลข้างเคียงแบบใดบ้าง… ไม่ว่าจะนำไปปรุงเป็นโอสถหรือให้ช่างฝีมือช่วยผลิตเป็นสมบัติวิเศษ ผลข้างเคียงก็คงเกิดขึ้นสักอย่างสองอย่าง… ถ้าใช้วิธีแรก การขจัดจิตตกค้างสามารถทำได้ด้วยเทคนิคสวมบทบาท แต่ถ้าเป็นวิธีหลังก็จนปัญญา… หืม… นายคงไม่รู้จักเทคนิคสวมบทบาทสินะ คิดว่าฉันไม่ได้พูดก็แล้วกัน”

ประโยคสุดท้ายย่อมหมายถึงเดนิส

ไคลน์ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะต่อปากต่อคำกับแอนเดอร์สัน เพียงจ้องไปทางตะกอนพลังทั้งสี่ก้อนและกล่าว

“ฉันเลือกเซียธาส”

นี่คือวัตถุดิบหลักของโอสถผู้ขับขานสมุทร!

เอ็ดวิน่าครุ่นคิดสักพัก

“ฉันขอสโนวมัน”

เป็นตะกอนพลังของนักบวชแสง ไคลน์มีสิ่งนี้อยู่แล้ว จึงไม่ต้องการมัน

แอนเดอร์สันมองสลับไปมาระหว่างตะกอนพลังที่เหลือทั้งสองก้อน ก่อนจะหยุดลงที่วัตถุประหลาดซึ่งมีลักษณะคล้ายฝ่ามือทารก

“เจ้านี่น่าสนใจดี… บางทีอาจนำไปสร้างเป็นสมบัติวิเศษที่สามารถพูดคุยกับฉันได้ จะไม่มีใครต้องเหงาอีกต่อไป”

ตอนนี้ยังเหลือหัวใจคนยักษ์ที่ยังไม่มีใครครอบครอง ไคลน์หันไปทางเดนิสและกล่าวเสียงเรียบ

“มันเป็นของนาย”

“ฉัน? ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้ร่วมต่อสู้” เดนิสค่อนข้างประหลาดใจ

ไคลน์ตอบห้วน

“นายช่วยนำทาง นั่นเองก็เป็นความเสี่ยงที่ต้องแบกรับ”

สำหรับไคลน์ มันต้องการมอบของขวัญให้อีกฝ่าย เพราะเดนิสได้เอ่ยถึงนามเต็มของเดอะฟูลและล่วงรู้ความลับของเกอร์มัน·สแปร์โรว์แล้ว ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากบังคับทางอ้อมให้กลายเป็นสาวกของเดอะฟูล ไม่อย่างนั้นอาจมีปัญหาร้ายแรงตามมา

แม้เดนิสจะเต็มใจแบกรับความเสี่ยงด้วยตัวเอง แต่ไคลน์ก็ยังต้องการตอบแทน โดยหวังให้เดนิสมองว่านี่คือของขวัญจากเดอะฟูล

ส่วนเรื่องที่เดนิสจะนำตะกอนพลังของกรอซายไปแลกเปลี่ยนเป็นเงินเพื่อซื้อสูตรโอสถและวัตถุดิบ หรือนำไปสร้างเป็นสมบัติวิเศษในเชิงป้องกันตัว ทุกการตัดสินใจล้วนดีต่อตัวเดนิสเอง

“รับไว้เถอะ” เอ็ดวิน่ากล่าวขณะมองเดนิส

“…ตกลง” หลังจากเงียบงันสองสามวินาที เดนิสผงกศีรษะรับ

แบ่งสมบัติเสร็จ ไคลน์เดินสองสามก้าว ก้มเก็บตะกอนพลังที่เซียธาสเหลือทิ้งไว้ เป็นอีกครั้งที่ได้เห็นน้ำทะเลสีครามด้านในเยื่อบางกำลังไหลเวียนอย่างอ่อนโยน เสียงขับร้องของชาวเอลฟ์สลับดังแว่วเจือจาง

เมื่อยืนตัวตรง ชายหนุ่มเห็นเดนิสกำลังพยักหน้า คล้ายกับตอบคำถามของใครบางคน แต่เมื่อครู่ยังไม่มีใครพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว!

ไคลน์ชำเลืองไปทางใบหน้าไร้อารมณ์ของเอ็ดวิน่า ในใจนึกสงสัยว่า ‘ผู้ชี้นำศาสตร์ลับ’ คนนี้กำลังแอบสื่อสารกับเดนิสโดยไม่ให้ใครได้ยิน

เมื่อเห็นเดนิสแสดงท่าทางยืนยัน เอ็ดวิน่าเหยียดแขนออกไปปิด ‘การเดินทางของกรอซาย’ บนโต๊ะและส่งให้ไคลน์

“แทนคำขอบคุณของฉัน”

“ถึงผมจะไม่เข้าไป แต่คุณก็คงปราบมังกรน้ำแข็งได้อยู่ดี” ไคลน์ไม่ยื่นมือออกไปรับ เพียงจ้องปกหนังสือที่เย็บจากกระดาษหนังสีน้ำตาล

“นั่นไม่จริงเลย… พวกเราจะตายอยู่ข้างใน ไม่มีทางรับมือการอาละวาดครั้งสุดท้ายของราชาแดนเหนือได้ และเหนือสิ่งอื่นใด คุณยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อเข้ามาช่วยฉันในหนังสือ” เอ็ดวิน่าทำตัวเหมือนอาจารย์สอนหนังสือ พยายามอธิบายเหตุผลอย่างฉะฉาน “คำขอร้องเดียวของฉันก็คือ หากคุณศึกษาจนพบต้นกำเนิดของมัน รบกวนแจ้งให้ฉันทราบด้วย”

ไคลน์สนใจปริศนาที่ซ่อนอยู่ใน ‘การเดินทางของกรอซาย’ เป็นอย่างมาก หลังจากได้ยินคำพูดดังกล่าว ชายหนุ่มเลิกยืนกรานปฏิเสธ เพียงเหยียดแขนออกมารับหนังสือเวทมนตร์

“ตกลง”

ขณะเดียวกัน เนื่องจากวังราชาคนยักษ์ทวีความสำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ ไคลน์จึงต้องการซื้อกุญแจเหล็กดำที่เป็นของคนยักษ์ในราคาห้าพันปอนด์ อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มมิได้ยื่นข้อเสนอออกไปในทันที ด้วยเกรงว่าเอ็ดวิน่าอาจเข้าใจผิด คิดว่าตนพยายามข่มขู่ให้ขายทางอ้อม

แผนของไคลน์คือการทิ้งช่วงสักสองสามชั่วโมง หรือไม่ก็รอให้ถึงวันถัดไป จึงค่อยขอยืมกุญแจมาจากพลเรือโทธารน้ำแข็ง ส่งมันเข้ามิติหมอกเพื่อยืนยันมูลค่าให้แน่ใจ จากนั้นค่อยจ่ายเงินซื้อ

เมื่อเห็นแอนเดอร์สันและเดนิสหยิบตะกอนพลังในส่วนของตนเสร็จ เอ็ดวิน่ามองออกไปยังท้องฟ้ามืดครึ้ม กล่าวกับไคลน์

“คุณจะไปที่ไหนต่อ?”

“บายัม” ไคลน์ตอบเยือกเย็น

เอ็ดวิน่าผงกศีรษะ

“ให้ฝันทองคำไปส่งก็แล้วกัน พวกเรายังมีห้องพักเหลือ”

ไคลน์พยักหน้าเล็กน้อยเชิงตอบรับ

มีใครบ้างไม่อยากขึ้นเรือฟรี?

หลังจากจัดการกับโครงกระดูกและเก็บกวาดห้องกัปตัน เอ็ดวิน่าเดินไปที่ประตูและเปิดออก

น้ำเสียงเปี่ยมความประหลาดใจพลันดังอึกทึกจากด้านนอก บรรยากาศบนทางเดินกำลังเดือดพล่านสุดขีด

“เอาล่ะทุกคน ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว” เอ็ดวิน่ากวาดสายตา บนใบหน้าที่เคยเย็นชามีรอยยิ้มเจือปนเล็กน้อย

โครม! บรรดาลูกเรือต่างดีใจกระโดดโลดเต้น เสียงเอะอะโวยวายทำให้แอนเดอร์สันเบะปากพลางขมวดคิ้ว

“แตกตื่นกว่าที่คิดไว้อีกแฮะ…” ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เสียงพูดของมันถูกกลบด้วยเสียงโห่ร้องยินดีจากด้านนอก

รอจนกระทั่งเหตุการณ์ซาลง เดนิสช่วยนำทางไคลน์และแอนเดอร์สันออกจากห้องกัปตัน ตรงไปยังห้องพักอีกฟากหนึ่งบนชั้นเดียวกัน

หลังจากหมุนตัวครึ่งรอบและหันไปมองห้องกัปตัน แอนเดอร์สันถอนหายใจยาว

“จบแบบนี้จริงหรือ… ถึงจะได้พบกับพวกเขาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แต่คนที่ผ่านความเป็นความตายมาด้วยกันย่อมสลักบางสิ่งลงในใจเสมอ… ทำไมทุกคนถึงต้องตายโดยไม่ทันตั้งตัว… ไม่เหลือใครเลย…”

ไคลน์เงียบงันสักพัก

“โลกนี้เต็มไปด้วยการตายที่ไม่ทันตั้งตัว”

“…นั่นสินะ” แอนเดอร์สันเผยรอยยิ้ม “เป็นเหตุผลที่พวกเราต้องมองโลกในแง่บวกเข้าไว้ ใช้ชีวิตให้คุ้มค่าที่สุด หากวันใดต้องเผชิญหน้ากับความตาย ฉันจะสุขุมเยือกเย็น ไม่สูญเสียความสง่างาม และตายในอากัปกิริยาที่หล่อเหลาที่สุด”

อย่าปักธงสิฟะ… ไคลน์ไม่กล่าวคำใด เพียงเดินเข้าไปในห้องที่เดนิสเปิดประตู ส่วนแอนเดอร์สันพักในห้องเยื้องกัน

เมื่อเข้ามาข้างใน ไคลน์ยืนชิดขอบหน้าต่าง มองออกไปยังผืนทะเลที่มืดลงทุกขณะอย่างเงียบงันนานเกือบสิบนาที จึงค่อยกลับเข้าห้องน้ำ เดินถอยหลังสี่ก้าว สวดคาถา ส่งตัวเองเข้ามิติหมอกเทา

ขณะนั่งบนเก้าอี้ของเดอะฟูล ชายหนุ่มเสกเดอะเวิร์ล บังคับให้อีกฝ่ายทำท่าสวดวิงวอน

“ข้าแต่ท่านเดอะฟูลผู้ยิ่งใหญ่ ได้โปรดแจ้งเดอะซันน้อยว่า ผมมีสูตรโอสถลำดับ 6 ‘ผู้รับรอง’ ที่เขาต้องการแล้ว นอกจากนั้นยังพบเบาะแสของสูตรและวัตถุดิบหลักโอสถ ‘นักบวชแสง’ … เขายังไม่จำเป็นต้องรีบจ่าย สามารถติดค้างไว้ก่อนได้”

สำหรับไคลน์ที่กำลังจะเลื่อนเป็นลำดับ 4 เมืองเงินพิสุทธิ์ถือเป็นอีกหนึ่งแหล่งทรัพยากรที่อุดมสมบูรณ์ คงมีวัตถุดิบหลักหรือวัตถุดิบรองที่หาจากได้ยากบนแผ่นดินใหญ่ แต่หายได้ง่ายในเมืองเงินพิสุทธิ์แน่ ตราบใดที่ตนยังไม่มีความต้องการเร่งด่วน การปล่อยให้เดอะซันน้อยติดหนี้ไว้ก่อนก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย

เหตุผลที่ไคลน์ไม่พูดออกไปตรงๆ ว่า ตนมีสูตรโอสถและวัตถุดิบหลักของ ‘นักบวชแสง’ อยู่ในมือเรียบร้อยแล้ว เพราะนั่นอาจฟังดูน่าเหลือเชื่อเกินไป รอให้เดอะซันน้อยย่อยโอสถไปสักพักจึงค่อยบอก

หลังจากตรวจสอบภาพเหตุการณ์จนแน่ใจ ชายหนุ่มเปลี่ยนภาพเป็นกระแสพลังและส่งเข้าไปในดาวแดงตัวแทนเดอะซัน

ณ หมู่บ้านยามบ่าย

ขณะกำลังเดินลาดตระเวนรอบค่ายที่เพิ่งตั้งเสร็จ ทัศนียภาพของเดอร์ริคพลันพร่ามัว มองเห็นสายหมอกสีเทาและใครบางคนกำลังสวดวิงวอนท่ามกลางแสงสว่างสีแดง

ถัดมา เด็กหนุ่มได้ยินเสียงของเดอะเวิร์ล จับได้ความได้ว่า อีกฝ่ายมีสูตรโอสถ ‘ผู้รับรอง’ พร้อมแลกเปลี่ยนแล้ว

มิสเตอร์เวิร์ลทำงานรวดเร็วมาก ไม่กี่วันตามที่ให้สัญญาไว้ แถมยังพบเบาะแสของสูตรโอสถและวัตถุดิบหลักของนักบวชแสงด้วย! เดอร์ริคประหลาดใจเจือความยินดี

มันอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเดอะเวิร์ล พร้อมกับหวังว่าตนจะมีพลังและความสามารถแบบเดียวกันได้ในอนาคต

บนมิติหมอก เดอะเวิร์ลกำลังทำท่าสวดวิงวอนถึงมิสเตอร์ฟูลอีกครั้ง ใจความสำคัญคือการแจ้งข่าวเกี่ยวกับสูตรโอสถผู้ขับขานสมุทร

“ข้าแต่ท่านเดอะฟูลผู้ยิ่งใหญ่ ได้โปรดแจ้งกับมิสเตอร์แฮงแมนว่า ผมมีสูตรโอสถผู้ขับขานสมุทรและวัตถุดิบหลักที่เกี่ยวข้อง พร้อมส่งมอบทันทีในการชุมนุมทาโรต์ครั้งถัดไป และช่วยถามเขาด้วยว่า คิดจะใช้สิ่งใดมาแลกเปลี่ยน”