Low Dimensional Game – เกมส์แห่งโลกมิติ - ตอนที่ 33

เมื่อเค้าโตขึ้นและเข้าใกล้ความตายมากขึ้น อะเฮนาเท็นก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น เค้ากลัวการอ่อนแอและรู้ว่าความตายเข้าใกล้มาทุกที เค้ายังไม่ต้องการให้ชีวิตอันรุ่งโรจน์ของเค้าจบลง อะเฮนาเท็นนึกถึงชายร่างสูงที่เค้าพบเมื่อเค้ายังเด็ก หัวหน้าทูตสวรรค์ฟารอสที่จับมือเค้าและบอกเค้าว่าวันหนึ่งเค้าจะกลายเป็นราชาของมนุษยชาติ เค้าเป็นผู้ส่งสารของพระเจ้าที่มอบดาบศักดิ์สิทธิ์และพลังอันศักดิ์สิทธิ์ให้เค้า และยังมอบความรู้เกี่ยวกับพระเจ้าให้เค้า อะเฮนาเท็นอยากพบทูตสวรรค์อีกสักครั้ง แม้ว่าเค้าจะต้องตายเค้าก็อยากไปอาณาจักรสวรรค์และกลายเป็นอมตะเหมือนอย่างทูตสวรรค์

เค้าเริ่มสั่งให้วัดหลายแห่งนับถือเทพแห่งแสงมาเรีย เค้ากลายเป็นคนที่เสื่อมใสในศาสนา ใช้เวลาส่วนมากไปกับการสวดอ้อนวอนต่อหน้ารูปปั้นมาเรียในทุกวัน ในช่วง2ปีสุดท้ายของชีวิตเค้านำทองคำทั้งหมดที่เค้าสะสมไปสั่งให้ช่างแกะสลักที่เก่งที่สุดในเมืองสร้างรูปปั้นขนาดใหญ่ของเทพแห่งแสงจากทองคำบริสุทธิ์ เค้าสั่งให้เมืองทั้งหมดของเค้าเริ่มสร้างวัดที่สวยงามกว่าวังของเค้า นอกจากนี้เค้ายังประกาศศาสนาของรัฐในฐานะศาสนจักรแห่งแสงและกลายเป็นผู้ศรัทธาที่อุทิศตนมากที่สุด

หลังรูปปั้นเทพแห่งแสงทุกอันจะมีรูปปั้นผู้ส่งสารที่สวมหน้ากาอยู่บนใบหน้าของเค้า เค้าเป็นหัวหน้าทูตสวรรค์ฟารอสที่อยู่ใต้เทพแห่งแสงทีมอบคำทำนายและพลังให้แก่อะเฮนาเท็นเมื่อหลายปีก่อน

วัดแต่ละแห่งมีนักบวชหลายคนและทุกคนสวมเสื้อคลุมสีขาว ทุกคนรับใช้ให้พระเจ้า อย่างไรก็ตามแม้ว่าเค้าจะทำทุกอย่างแล้ว ราชาอะเฮนาเท็นก็ไม่ได้พบกับทูตสวรรค์จนกระทั่งคืนแห่งความตายของเค้า ข้างในวังขนาดใหญ่มีไฟลุกโชนอยู่ในเตาผิง พรมหนังหมีขาวที่หายากวางอยู่บนพื้น อะเฮนาเท็นนั่งอยูบนเก้าอี้ตัวโปรดพร้อมกับมงกุฎสีทองบนหัวของเค้า ผมของเค้าเป็นสีขาวและใบหน้าของเค้าเต็มไปด้วยริ้วรอย ยิ่งไปกว่านั้นดวงตาของเค้าก็มัวเพราะต้อกระจก ในขณะนี้เค้ากำลังทำความสะอาดดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ทูตสวรรค์ได้มอบให้

อะเฮนาเท็นถอนหายใจ ในเงามืดเค้าเห็นร่างหนึ่งกำลังใกล้เข้ามา ทันทีที่เค้าเงยหน้าขึ้นมอง

“ทำไมคุณถึงอยากเจอฉันอะเฮนาเท็น?”

อะเฮนาเท็นเห็นร่างที่อยู่ในชุดคลุมสีขาวและหน้ากากสีขาวที่มีสัญลักษณ์ของดวงอาทิตย์อยู่ตรงหน้าเค้า ตาของอะเฮนาเท็นเบิกกว้างเมื่อเค้าเห็นคนที่รู้สึกคุ้นเคย

“นี่คือคุณ! คุณมาที่นี้จริงๆหรือว่าฉันกำลังฝัน?”เสียงของเค้าแหบแห้งแต่เค้าดูตื่นเต้นมาก

ลูซีหยุยืนอยู่หน้าอะเฮนาเท็นและมองไปที่เค้า เค้าถอนหายใจ เด็กหนุ่มในตอนนั้นได้แก่แล้วในตอนนี้ เวลาไม่คอยใครแม้ว่าจะเป็นราชาที่ยิ่งใหญ่ “อะเฮนาเท็น คุณทำดีแล้ว” เค้าบอก “คุณเป็นราชาคนแรกของมนุษยชาติ ชื่อของคุณจะถูกจดจำตลอดไป”

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ!” อะเฮนาเท็นตะโกนเสียงดัง

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณพูดตอนนั้น” ลูซีหยูกล่าวอย่างงงงวย “คุณเลือกทางเดินของคุณแล้วและตอนนี้คุณก็เป็นราชา คุณมีทุกอย่างที่คุณต้องการแล้ว พลัง อำนาจ ชื่อเสียง ผู้หญิง เงินทอง ทำไมคุณถึงยังไม่พอใจ?”

อะเฮนาเท็นมองไปที่ลูซีหยูและพยายามดันตัวเองออกจากเก้าอี้ด้วยมือที่สั่น เค้าจ้องมอชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเค้าด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น เวลาดูเหมือนจะไม่สามารถทำอะไรกับร่างกายของลูซีหยูได้เลย

“แต่ฉันยังต้องตายอยู่ดี” เค้าตอบ “ในที่สุดฉันก็เข้าใจ ตอนนี้ฉันแก่ตัวลง ทั้งหมดนี่ก็เป็นแค่อะไรที่ไม่ยั่นยืนและจะหายไปเหมือนก้อนเมฆ มีแค่คุณกับพระเจ้าเท่านั่นที่อยู่เป็นนิรันดร์! ฉันอยากเป็นแบบคุณ ฉันอยากมีชีวิตตลอดไป!”

ลูซีหยูอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดเหมือนกับเมื่อหลายปีก่อน “คุณโลภเกินไป!”

อะเฮนาเท็นก้าวไปหาเค้าและพูดด้วยน้ำเสียงทีโกรธ “ไม่ ฉันทำสิ่งที่คุณขอแล้ว มันถึงเวลาที่คุณจะให้รางวัลฉันแล้ว!”

“แต่เราไม่เคยขออะไรจากคุณเลยนะ” ลูซีหยุส่ายหัวและพูดว่า “คุณสามารถกำหหนดชะตากรรมของคุณเองและคุณเลือกทางนี้ด้วยตัวเอง ฉันเคยบอกคุณว่า : พระเจ้าให้ชีวิตและที่ดินแก่คุณ พวกเค้าให้สติปัญญา ความสามารถอันทรงพลัง และอาหารที่อุดมสมบูรณ์ สิ่งเหล่านั้นยังไม่เพียงพอทีจะตอบสนองความต้องการของคุณอีกหรอ?”

ลูซีหยูมองเข้าไปในดวงตาของอะเฮนาเท็น“พระเจ้าไม่ใช่ทาสของคุณ เราให้ความสามารถในการเปลี่ยนโชคชะตาของคุณ หากคุณไม่พอใจกับมัน คุณต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อเปลี่ยนแปลงมัน ไม่ใช่มาตำหนิพระเจ้า”

ลูซีหยูถอนหายใจ “คุณไม่เคยทำอะไรเพื่อเราเลย คุณทำทุกสิ่งเพื่อตัวคุณเอง แต่ความโลภทำให้คุณตาบอด”

“ฉันมีของจะแลกเปลี่ยนกับคุณ!” อะเฮนาเท็นตะโกนขึ้นทันที “พลัง เงิน ผู้หญิง ทุกอย่างเลย ฉันแค่ขอวัยเด็กของฉันคืน!”

“เราเป็นมอบทุกอย่างให้คุณ” ลูซีหยูพูดพร้อมรอยยิ้ม “คุณกำลังแลกเปลี่ยนกับฉันด้วยของที่ฉันให้คุณงั้นหรอ?”

เมื่อไม่เห็นถึงประโยชน์กับการคุยครั้งนี้แล้ว ลูซีหยูหันหลังและร่างของเค้าก็หายไป

เมื่อเห็นแบบนี้อะเฮนาเท็นรีบพุ่งไปข้างหน้า “คุณยังไปไม่ได้!” เค้าตะโกนเสียงดังลั่นไปทั่ววัง “ฉันทำภารกิจที่คุณให้ฉันสำเร็จแล้ว! คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้! คุณเป็นหนี้ฉัน! คุณก็แค่คนขี้โกหก!”

เค้าโยนและทุบทุกอย่างรอบตัวเค้า สุดท้ายเค้าก็ล้มลงไปกับพื้นเหมือนเด็ก “อย่าพึ่งไป..”

เมื่อได้ยินเสียงดัง เจ้าหน้าที่อยู่ด้านหน้ารีบเข้ามาในห้องเพื่อดูราชา เมื่อเค้าเข้ามาในห้องเค้าก็เห็นราชานอนอยู่บนพื้น ตาของเค้าสูญเสียการโฟกัสและเค้าก็ไม่หายใจแล้ว ในอ้อมแขนของเค้าเค้าถือดาบที่ได้รับจากทูตสวรรค์ ในขณะที่ดวงตาที่ไร้ความรู้สึกของเค้าจ้องมองไปที่จิตรกรรมฝาผนังที่เป็นชายคนหนึ่งมอบดาบและถุงเมล็ดแก่เด็กชายภายใต้ดวงอาทิตย์ที่กำลังตกดิน

“ราชาตายแล้ว!” ทหารตะโกนแล้วรีบออกจากห้อง

ข่าวการสิ้นพระชนม์ของราชากระจายไปทั่วประเทศอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าลูกชายของอะเฮนาเท็นก็ได้รับตำแหน่งเป็นราชาคนใหม่และได้มรดกของบิดา

ลูซีหยูไปพบอะเฮนาเท็นอย่างฉับพลับ หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปมากในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา การไหลของเวลาดูแตกต่างไปและนี่เป็นครั้งแรกที่เค้ารู้สึกอย่างแท้จริง

อะเฮนาเท็นปรารถนาความเป็นอมตะแต่เหตุผลเดียวที่ลูซีหยูดูหนุ่มเหมือนเดิมนั้นเป็นเพราะความเร็วของเวลาที่ต่างกัน อะเฮนาเท็นไม่รู้ว่าลูซีหยุก็ไม่ได้เป็นอมตะเช่นกัน

อย่างไรก็ตามการเห็นอะเฮนาเท็นที่อ่อนแอแบบนั้นทำให้เค้ารู้สึกกลัวความตายขึ้นมา “ฉันจะสามารถเป็นอมตะได้จริงมั้ย?” เค้าถามตัวเอง