Low Dimensional Game – เกมส์แห่งโลกมิติ - ตอนที่ 74
หลังจากรูนี่เอลวิสยอมรับความตั้งใจของพ่อที่ตายแล้วของเค้าเค้าก็เข้าร่วมการต่อสู้แห่งสายเลือดเพื่อกลายมาเป็นบารอน เค้านำคนรับใช้และกะลาสีสองสามคนจากนั้นก็ขึ้นเรือใบเล็กๆแล่นออกไปในทะเลเพื่อตามหาสัตว์ประหลาดในทะเล!
“เอาหน้าไม้ ฉมวก ดาบยาว และอาวุธอื่นๆมา!”
“ตรวจใบเรือ เชือก อาหาร และอาวุธ เราต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อม!”
“คุณ คุณจะเป็นผู้นำทาง..”
รูนี่ตะโกนสั่งจากบนดาดฟ้า ท้องฟ้ามืดครึ้มราวกับว่าพระเจ้ากำลังมองลงมาที่ตระกูลของเค้าด้วยความดูถูก ทุกคนคิดว่ารูนี่กำลังแกว่งเท้าหาความตายเหมือนคนงี่เง่า ไม่มีใครคิดว่าเค้าจะรอดกลับมาได้
มันเริ่มมีฝนตกปรอยๆ มีแดดก่อนที่รูนี่จะเริ่มออกเดินทาง ลูกเรือทุกคนบอกว่า “นี่เป็นคำเตือนจากพระเจ้า เราไม่ควรลงไปในทะเล หากเราไปในเวลาตอนนี้เราจะไม่ได้กลับมาแน่นอน!”
รูนี่มองดูท้องฟ้าและจากนั้นมองไปที่คนนำทางเดปป์ “เดปป์คุณคิดว่าเราสามารถออกทะเลวันนี้ได้หรือไม่?”
เดปป์เงยหน้ามองท้องฟ้าและคิดถึงสภาพอากาศในสองสามวันก่อนหน้านี้ “ฝนนี้จะตกแค่ชั่วคราว มันจะหายไปอย่างรวดเร็ว มันไม่ใช่ฤดูที่มีลมแรงและสภาพทะเลก็ไม่ได้แย่อะไรแต่สัญญาณนี้ค่อนข้างพยากรณ์ได้ว่า…”
รูนี่ตบไหล่เดปป์ “นี่ไม่ใช่สัญญาณอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างจะโอเครเชื่อฉัน!”
รูนี่ยืนบนแท่นบนดาดฟ้าขณะที่เค้ามองไปที่ลูกเรือทั้งหมด “ลิลแจ็ค รูด โจฮาน และเดปป์! คุณทุกคนอยู่ในกองทัพพร้อมกับฉัน เราต่อสู้ด้วยกันในสนามรบ ตอนนี้เราเป็นสมาชิกของหน่วยป้องกันโรยัล ฉันได้กลายมาเป็นอัศวินสายเลือด เรามีพรสวรรค์ที่พิเศษจากคนหลายล้านดังนั้นฉันเชื่อว่าคราวนี้เราจะได้รับชัยชนะ!”
รูนี่พูดต่ออย่างมีชีวิตชีวา “จากที่นี่เราจะเผยแพร่สัญลักษณ์ของRosa d’Oroไปทั่วอาณาจักรลุห์มาน เพื่อนของฉันเราจะไปด้วยกันและไปยืนต่อหน้าผู้คนในฐานะขุนนางที่แท้จริง! ฉันรูนี่เอลวิสขอสาบานต่อพระเจ้าว่าฉันจะไม่มีวันลืมทุกคนแม้ว่าฉันจะทำภารกิจสำเร็จ!”
คำพูดของรูนี่เป็นแรงผลักดันให้กับทุกคน เดปป์ตะโกน “ใช่แล้ว! เราจะนำชัยชนะกลับมา รูนี่จะกลายเป็นบารอนเอลวิส!”
รูนี่เลิ่กคิ้ว “ไม่ ฉันจะไม่หยุดแค่บารอน!”
ฝนหยุดตกจากนั้นเมฆก็เริ่มแตกออกและเห็นดวงอาทิตย์ แสงอรุณส่องมาที่ดาดฟ้าทำให้ทุกคนต้องหยีตา
รูนี่คุกเข่าลงที่พื้นและจูบที่ดาดฟ้า “กางใบเรือ เรากำลังจะออกทะเล!”
ใบเรือกางขึ้นและสมอเรือถูกดึงขึ้น เรือเริ่มออกเดินทางไปพร้อมกับลมมุ่งหน้าไปทางทิศที่ดวงอาทิตย์ขึ้น!
เรือแล่นมาเป็นเวลาเกือบอาทิตย์ รูนี่และคนอื่นๆใช้แผนที่เดินเรือ ค้นหาสถานที่ที่สัตว์ทะเลอาจปรากฏตัวแต่พวกเค้าก็ไม่พบอะไรเลย นี้มันเป็นเรื่องตลกที่โหดร้ายจากพระเจ้าแห่งโชคลาภ ผู้ที่หลีกเลี่ยงพื้นที่ไม่ปลอดภัยเพื่อหลีกเลี่ยงสัตว์ประหลาดและลูกหลานแห่งทะเลจะเผชิญหน้ากับพวกมันอย่างแน่นอน!
แต่ตอนนี้การเดินทางนี้รูนี่มาเพื่อหาพวกมันแต่กลับไม่เจอเลย หลังจากออกทะเลได้เกินกว่า1สัปดาห์ยังคงไม่มีรางวัลสำหรับความพยายามของพวกเค้า อาหารและน้ำเริ่มเหลือน้อย หากพวกเค้าหาเป้าหมายไม่พบพวกเค้าจะกลับไปมือเปล่าพวกเค้าจะกลายเป็นเพียงแค่ตัวตลก
วันที่11เค้าไปที่พื้นที่บนแผนที่ที่บอกว่ามีปลิงยักษ์อาศัยอยู่ สัตว์ประหลาดชนิดนี้ง่ายต่อการจัดการ แม้ว่ามันจะมีขนาดใหญ่แต่สติปัญญามันมีน้อยและรูปแบบการโจมตีของมันเดาง่าย ถ้าลากมันขึ้นมาบนเรือมันจะถูกย่างตาย เป็นแผนของลูกเรือของรูนี่แต่จะให้แผนนี่สำเร็จ ปลิงยักษ์จะต้องโผล่มาซึ่งนั่นเป็นโชคอันน้อยนิด
ในช่วงตอนบ่ายรูนี่และคนอื่นอยู่บนดาดฟ้ากำลังสังเกตผิวทะเลมองหาร่องรอยของปลิงยักษ์และโยนเหยื่อลงไปในทะเลแต่สิ่งที่พวกเค้าจับได้มีแค่พวกปลาและกุ้ง
โจฮานปืนขึ้นไปบนเสากระโด้งเรือเพื่อมองระยะไกล ทันใดนั้นเค้าก็เห็นว่าน้ำใต้เรือเปลี่ยนสีไป มันเข้มขึ้น
โจฮานมองลงไปและเห็นเงาที่มีขนาดใหญ่กว่าเรือหลายเท่าซึ่งหายไปทันที ไปป์ที่โจฮานสูบตกลงไปในทะเลทำให้เกิดระลอกคลื่นจางๆ
ผิวโจฮานซีดลงรู้สึกเย็นไปถึงกระดูก เค้าตะโกนด้วยความหวาดกลัว “สัตว์ประหลาด! สัตว์ประหลาด!”
ทันใดนั้นลูกเรือที่กระจัดกระจายอยู่บนดาดฟ้าทุกคนมองไปที่โจฮาน ทันใดนั้นก็มีแรงมหาศาลกระแทกมาที่ตัวเรือ พลังการโจมตีทำให้เรือเอียงอย่างรุนแรงทำให้ลูกเรือทุกคนกลิ้งอยู่บนดาดฟ้า
บึ้ม!
หางยักษ์ปรากฏขึ้นพร้อมกับเสียงซึ่งทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่ น้ำทะเลลอยขึ้นบนฟ้าและตกลงในลูกเรือที่อยู่บนดาดฟ้า หางยักษ์กวาดดาดฟ้าทำให้เกิดความเสียหายรุนแรง ทุกคนเห็นหางยักษ์ซึ่งดูเหมือนแส้ของพระเจ้า
“สัตว์ประหลาด มันคือสัตว์ประหลาด!”
“พระเจ้า มันคือตัวอะไร?!”
“สัตว์ประหลาด!!”
ลูกเรืออยู่ในความวุ่นวาย
“รีบคว้าอาวุธ เตรียมตัวให้พร้อม!”
รูนี่เป็นคนแรกที่คลานกลับมาอีกครั้งและตะโกนใส่ทีมของเค้าเพื่อให้กลับมามีสติ ความกลัวเข้าเติมเต็มวิญญาณของเค้า เมื่อเค้าเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดจริงๆในที่สุดเค้าก็เข้าใจสิ่งที่เค้ากำลังเผชิญอยู่ นี่เป็นสัตว์ประหลาด เป็นภัยพิบัติของธรรมชาติ มนุษย์นั้นไร้ความหวังและอ่อนแอเกินไป
“โรด แจ็คแกสองคนไปหยิบธนู!”
“เดปป์ แกดูแลฉมวก เล็งไปที่ตาและปากของมัน”
ลูกเรือรีบปฏิบัติตามหน้าที่ทันที รูนี่ปืนขึ้นไปบนเสากระโด้งเรือและมองหาตำแหน่งของสัตว์ประหลาด
ใบหน้าของเค้ากลายเป็นสีแดงและหายใจอย่างหอบ
“แกอยู่ที่ไหน? ออกมาสิที่รัก”
