Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 194 เมียของผม ผมดูไม่ได้เหรอ

บทที่ 194 เมียของผม ผมดูไม่ได้เหรอ

หลังจากที่ทานเสร็จ ลี่จุนซินก็ได้ขับรถไปส่งเจียงหยุนเอ๋อและถวนจื่อที่บ้าน

“รบกวนพี่แล้วนะคะ” เมื่อกลับมาถึงที่บ้านพัก เจียงหยุนเอ๋อก็รีบขอบคุณลี่จุนซิน

พูดจบ เธอก็รีบดึงแขนของถวนจื่อ แล้วกล่าว: “ถวนจื่อ รีบบอกลาคุณป้าสิครับ”

ตอนนี้ ถวนจื่อนั้นประทับใจในตัวลี่จุนซินอย่างมาก ก็ได้โบกมือลาเธออย่างเป็นมิตร: “ลาก่อนครับ คุณป้า”

ลี่จุนซินพยักหน้าเล็กน้อย พูดอย่างเรียบเฉย: “ลาก่อน”

จากนั้น ลี่จุนซินก็ได้ขับรถจากไป

มองดูรถค่อยๆลับตาไป เจียงหยุนเอ๋อจึงได้โล่งใจ

วันนี้ตอนที่ลี่จุนซินนัดเธอไปพบนั้น ที่จริงเจียงหยุนเอ๋อนั้นตื่นเต้นมาก ถึงอย่างไรท่าทีของคนในตระกูลลี่ที่มีต่อเธอ เจียงหยุนเอ๋อนั้นเข้าใจดีอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้คาดหวังว่าลี่จุนซินนั้นจะดีกับตัวเองมากมายแค่ไหน

เพียงแต่หลังจากที่พบกันแล้ว เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกว่า ลี่จุนซินถือว่าเป็นคนที่คบหาได้ง่ายมากกว่าคนอื่นๆในตระกูลลี่

เพียงแต่เจียงหยุนเอ๋อไม่รู้ หลังจากที่ลี่จุนซินกลับบ้านแล้ว โม่เสี่ยวฮุ่ยก็ได้ถามขึ้น: “ได้เจอกับสองแม่ลูกแล้วใช่มั้ย?”

ลี่จุนซินพยักหน้าเล็กน้อย สีหน้าท่าทีก็ยังคงเรียบเฉยเหมือนเดิม: “เจอแล้ว ไม่ได้จัดการยากอย่างที่คิดไว้ จะไล่เขาออกไปจากชีวิตของลี่จุนถิงนั้น ก็ไม่น่าจะใช้เรื่องที่ยากอะไร”

ได้ยินลี่จุนซินพูดแบบนี้แล้ว โม่เสี่ยวฮุ่ยอดไม่ได้ที่จะดีใจ

เจียงหยุนเอ๋อตอนนี้ได้เกือบจะกลายเป็นโรคทางใจของเธอแล้ว หากไม่กำจัดออกโดยเร็ว จะยิ่งทำให้เขาทรมานกว่านี้

ต่อให้เจียงหยุนเอ๋อจะท้องลูกของลี่จุนถิงก็เถอะ โม่เสี่ยวฮุ่ยก็ไม่สามารถที่จะยอมให้ผู้หญิงแบบนี้แต่งเข้าบ้านของตระกูลลี่เด็ดขาด

อีกอย่าง ท่าทีของคุณปู่ตระกูลลี่นั้นชัดเจนมาก เพราะเรื่องของเจียงหยุนเอ๋อทำให้ท่านโกรธลี่จุนถิงมาก คนรุ่นหลังอย่างพวกเขาก็ไม่กล้าที่จะแสดงท่าทีที่แตกต่าง

ในระหว่างนี้ ลี่จุนถิงก็รู้เรื่องที่พี่สาวของตัวเองกับเจียงหยุนเอ๋อนัดเจอกัน

แม้ว่าครั้งที่แล้วตอนที่เจอกัน ลี่จุนซินนั้นไม่ได้แสดงท่าทางที่แปลกๆอะไรออกมา แต่ว่าลี่จุนถิงก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ กังวลว่าอาจจะเป็นพ่อแม่ของลี่จุนถิงที่ส่งลี่จุนซินมาสร้างความลำบากใจให้กับเจียงหยุนเอ๋อ

คิดไปคิดมา ลี่จุนถิงจึงได้โทรหาเจียงหยุนเอ๋อเพื่อถามสถานการณ์วันนี้

“ได้ยินว่าพี่สาวผมนัดเจอคุณ? พวกคุณคุยอะไรกันบ้าง?” แม้ว่าลี่จุนถิงจะถามได้อ้อมค้อมมาก แต่ว่าเจียงหยุนเอ๋อก็ฟังออกว่าเขามีจุดประสงค์อะไร อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ได้ยินเสียงหัวเราะของเจียงหยุนเอ๋อ ลี่จุนถิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ถามขึ้น” คุณหัวเราะอะไร?”

เจียงหยุนเอ๋อเม้มริมฝีปากไว้ อดไม่ได้ที่จะยกมุมปากขึ้น: “หัวเราะที่คุณเป็นห่วงมากเกินไปไง”

“อ่อ ที่แท้คุณก็รู้ว่าผมเป็นห่วงคุณ ไม่เลวนี่นา” น้ำเสียงของลี่จุนถิงแฝงไว้ด้วยความประชดเล็กน้อย

ได้ยินแบบนี้ เจียงหยุนเอ๋ออดไม่ได้ที่จะหน้าแดง ทันใดนั้นก็เริ่มรู้สึกเครียดกับสิ่งที่ตัวเองเพิ่งพูดออกไปโดยไม่ผ่านการไตร่ตรอง

มันเป็น……..เรื่องที่น่าลำบากใจจริงๆ

“ฉัน………..ไอ้หยา คุณนี่มันน่ารำคาญจริงๆ บางทีอาจจะเป็นความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดของทั้งสองคน วันนี้ที่เธอออดอ้อนลี่จุนถิง เจียงหยุนเอ๋อก็ไม่ได้รู้สึกกดดันขนาดนั้นแล้ว

“ผมมีเรื่องซีเรียสอยากจะถามคุณ คุณยังไม่ได้ตอบคำถามที่ผมถามไปเมื่อกี้เลย” ลี่จุนถิงได้เตือนขึ้นมาอีกครั้ง

เจียงหยุนเอ๋อก็อยากรู้ว่าเขาต้องการถามอะไร เดิมทีนึกว่าตัวเองที่แสดงออกมาอย่างสบายๆ ลี่จุนถิงก็น่าจะเข้าใจว่าตัวเองนั้นไม่ได้รับความลำบากใจใดๆจากลี่จุนซิน

เพียงแต่ ………เขาคงอยากที่จะถามให้ชัดเจนถึงจะสบายใจมั้ง

เมื่อคิดได้แบบนี้ เจียงหยุนเอ๋อที่กำลังยิ้มอยู่ก็อ่อนโยนขึ้นมาเล็กน้อย กล่าวขึ้น: “คุณวางใจเถอะ พี่สาวคุณดีกับฉันมาก ก็ไม่ได้พูดอะไร ก็แค่คุยกันธรรมดา ยังได้ให้ของขวัญพวกเราด้วย ถวนจื่อชอบมากเลย”

“งั้นก็ดี” ตอนนี้ลี่จุนถิงถึงได้วางใจอย่างเต็มร้อย

เขาไม่อยากให้คนในครอบครัวตัวเองมาสร้างความลำบากให้กับเจียงหยุนเอ๋อตลอดเวลา เรื่องที่ผ่านมาก็ทำให้เขารู้สึกไม่ดีมากแล้ว

ทั้งๆที่เจียงหยุนเอ๋อนั้นเป็นผู้หญิงของตัวเอง แต่ว่าคนในบ้านกลับมาสร้างความลำบากใจให้กับเจียงหยุนเอ๋อครั้งแล้วครั้งเล่า เขานั้นรับไม่ได้จริงๆ

หลังจากที่ลี่จุนถิงออกไปทำงานสองวัน ในที่สุดก็ได้กลับมาแล้ว และหลังจากที่กลับมา ก็ได้เวลางานวันเลี้ยงแล้ว

วันนี้ เจียงหยุนเอ๋อแต่งตัวเป็นพิเศษ แม้กระทั่งถวนจื่อที่เห็นเจียงหยุนเอ๋อแต่งตัวแล้วยังอึ้ง

จนกระทั่งเจียงหยุนเอ๋อที่เดินออกมาจากห้องแล้ว ลี่จุนถิงอดไม่ได้ที่จะมองตาค้าง

ไม่พูดไม่ได้แล้ว เจียงหยุนเอ๋อเดิมทีก็สวยอยู่แล้ว ตอนนี้ที่แต่งตัวแบบนี้ ก็ยิ่งทำให้สวยมากขึ้นไปอีก

ยิ่งไปกว่านั้น…… ตอนนี้เพราะว่าเจียงหยุนเอ๋อนั้นตั้งครรภ์ ยิ่งทำให้ดูเซ็กซี่เป็นพิเศษ สายตาของลี่จุนถิงจ้องมองไปที่เธอตลอดเวลา

เห็นสายตาของลี่จุนถิงที่กำลังมองเธอ เจียงหยุนเอ๋อที่มีอาการเขินอายก็ได้ยกมือมาบังหน้าของตัวเองเอาไว้ กล่าวอย่างหน้าแดง: “หื่นกาม คุณมองตรงไหน?”

“ทำไม? เมียของผม ผมมองไม่ได้เหรอ?” ขณะที่พูด ลี่จุนถิงก็ได้ขยับเข้าไปใกล้ๆ ใช้มือข้างหนึ่งกอดเอวของเจียงหยุนเอ๋อเอาไว้ น้ำเสียงที่แฝงด้วยเลศนัย

สีหน้าของเจียงหยุนเอ๋อเหมือนจะเกร็งเล็กน้อย ก็รีบถอยหลังไปหนึ่งก้าว ฝ่ามือข้างหนึ่งดันไว้ที่อกของลี่จุนถิง กล่าวว่า “คุณ…..คุณจู่ๆทำไมถึงขยับเข้ามาใกล้ขนาดนี้…..”

ลี่จุนถิงไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ได้ดึงตัวของเจียงหยุนเอ๋อเข้าไปในห้องนอน เหลือให้ถวนจื่อยืนงงอยู่ที่ห้องรับแขก

เพิ่งจะมาถึงห้องนอน ลี่จุนถิงก็ได้นำตัวเจียงหยุนเอ๋อชิดขอบกำแพง ก็ได้จูบลงบนลำคอของเจียงหยุนเอ๋ออย่างเร่าร้อน

จูบไปมา บรรยากาศก็เปลี่ยนไปไม่ค่อยจะเหมือนเดิม ลี่จุนถิงได้ยื่นมือเข้าไปด้านในเสื้อของเจียงหยุนเอ๋อ

เจียงหยุนเอ๋อได้ยื่นมือออกมาจับตัวลี่จุนถิงเอาไว้ พูดด้วยน้ำเสียงที่หอบ: “ไม่ได้………”

น้ำเสียงของลี่จุนถิงแหบแห้งเล็กน้อย ดวงตาก็ไม่รู้ว่าแดงขึ้นมาเมื่อไหร่: “หยุนเอ๋อ ผมทนไม่ไหวแล้ว……….”

“แต่ว่า……ลูก……….” เจียงหยุนเอ๋อพูดอย่างกังวล

“คุณวางใจเถอะ ผมจะระวัง” ลี่จุนถิงพูดอย่างจริงจัง

สุดท้าย ลี่จุนถิงก็ได้อุ้มเจียงหยุนเอ๋อไปบนเตียง ทั้งสองก็ร่วมรักอย่างมีความสุข

จนกระทั่งเสร็จกิจ ร่างทั้งร่างของเจียงหยุนเอ๋อเต็มไปด้วยเหงื่อ เธอหันหน้าไปมองลี่จุนถิงที่นอนอยู่ข้างกาย พูดอย่างไม่พอใจ: “ฉันต้องแต่งหน้าใหม่แล้ว”

ลี่จุนถิงหัวเราะเบาๆ กล่าวขึ้น: “ไม่เป็นไร ถึงแม้คุณจะไม่แต่งหน้าก็สวยมาก”

คำพูดหวานๆของลี่จุนถิงทำให้ใบหน้าของเจียงหยุนเอ๋อแดงระรื่นขึ้นมา เมื่อก่อนทำไมเธอทำไมถึงมองไม่ออกเลย ลี่จุนถิงเป็นคนที่พูดเก่งเช่นนี้?

รอจนกระทั่งเจียงหยุนเอ๋อแต่งหน้าทำผมเสร็จแล้ว ก็พบกว่าตรงหน้าอกของตัวเองมีรอยคิสมาร์กขนาดใหญ่ สุดท้ายจึงได้ใช้รองพื้นมาปิดก็พอจะปกปิดได้

“ดูสิ่งที่คุณทำสิ” เจียงหยุนเอ๋อพูดอย่างไม่พอใจ

หลังจากที่เตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว ในที่สุดทั้งสามคนก็ได้ออกไปจากบ้าน