Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 199 ไว้หน้าแล้วยังไม่เอาอีก

บทที่ 199 ไว้หน้าแล้วยังไม่เอาอีก

อย่างไรก็ตามในห้องเวลานี้ เป็นภาพที่ผู้ชายคนหนึ่งกำลังบ้าคลั่ง

แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะพยายามถอดเสื้อผ้าของเจียงหยุนเอ๋อหลายครั้ง แต่ก็ถูกเจียงหยุนเอ๋อนั้นขัดขวางไว้ทุกครั้ง

ตอนแรกผู้ชายคนนี้ยังถือว่ามีความอดทนอยู่ มาถึงตอนสุดท้ายก็มีความเอือมระอาบ้างแล้ว

“อีกะหรี่ อย่าทำตัวดื้อด้านนัก!” ผู้ชายพูดอย่างคำราม

เจียงหยุนเอ๋อถูกผู้ชายคนนี้ทับไว้ด้านล่างด้วยร่างของเขา น้ำตาได้หลายออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

เธอไม่มีทางที่จะยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด……..อีกอย่าง………ในท้องของตัวเองก็ยังมีลูกของลี่จุนถิงอยู่อีกด้วย เดิมก็เพราะเรื่องราวอื่นๆทำให้เกือบจะแท้งไปแล้ว หากเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก คาดว่าเด็กต้องแท้งอย่างแน่นอน……….

ทุกครั้ง………ทุกครั้งก็ถูกคนวางแผนแบบนี้ ทำไมตัวเองถึงไม่รู้จักจำด้วยนะ?

เจียงหยุนเอ๋ออดไม่ได้ที่จะโทษตัวเองอย่างเงียบๆ

เธอจะไม่มีทางให้คนเหล่านั้นทำสำเร็จ และไม่มีทางที่จะสูญเสียเด็กที่ได้มาโดยไม่ง่ายคนนี้

“แก……..แกปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!” บางทีอาจจะเป็นเพราะยาไม่ค่อยจะแรงมากนัก ตอนนี้เวลานี้ เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกเหมือนมีแรงขึ้นมานิดหน่อย ก็เลยอยากที่จะพยายามผลักชายคนนี้ออก

เพียงแต่เธอเป็นเพียงผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง อีกทั้งยังโดนยาสลบด้วย ก็ไม่มีทางที่จะสามารถผลักผู้ชายที่กำยำคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าออกไปได้

ผู้ชายคนนี้หายใจแรงมาก ไม่นานนักเจียงหยุนเอ๋อก็ได้กลิ่นเหล้า มองดูใบหน้าที่แดงก่ำของผู้ชายคนนี้ เจียงหยุนเอ๋อรู้แล้ว ผู้ชายคนนี้น่าจะเมาแล้ว คาดว่าคงไม่ค่อยจะมีสติมากนัก

“แกใจเย็นก่อนได้มั้ย แบบนี้มันผิดกฎหมายนะ!” เจียงหยุนเอ๋อพูดด้วยเสียงแหลม เสียงของเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเพราะความตื่นตระหนก

สายตาของผู้ชายคนนี้ยังคงจ้องมองอยู่บนตัวของเจียงหยุนเอ๋อ ได้ยินคำพูดของเจียงหยุนเอ๋อ เขาขมวดคิ้วขึ้นก่อน จากนั้นก็หัวเราะอย่างชั่วร้าย: “ผิดกฎหมายอะไร? เธอมาหาฉันถึงที่เองนะ ยังหวังจะให้ฉันปล่อยเธอไปเหรอ? มันไม่มีเหตุผลแบบนี้”

“ฉันไม่ใช่……….” เจียงหยุนเอ๋อยังคงพยายามดิ้นรนต่อ และไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอเหล่านี้ได้ทำให้ชายคนนี้หมดความอดทนแล้ว

เดิมที ใบหน้าของชายคนนี้ยังมีรอยยิ้มอยู่ แม้ว่าจะเป็นรอยยิ้มที่ไม่ดีก็ตาม เพียงแต่ตอนนี้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหงุดหงิด

“พูดมากทำไม? ในเมื่อเธอตกอยู่ในกำมือของฉันแล้ว ก็ทำตัวดีๆมีความสุขด้วยกันไม่ได้เหรอ? เอาละ รีบเอามือของเธอออกไป “ขณะที่พูด ผู้ชายคนนี้ก็ขยับร่างกายอยากที่จะเอามือที่บังอยู่ตรงหน้าอกของเธอออก

อย่างไรก็ตาม เจียงหยุนเอ๋อยังคงต่อต้านเหมือนเดิม

แม้ว่าการกระทำของตัวเองจะทำให้ผู้ชายคนนี้โกรธได้ แต่ว่าเจียงหยุนเอ๋อก็ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้อีกแล้ว เธอจะมาให้ผู้ชายคนนี้ทำลายเธอง่ายๆแบบนี้ไม่ได้มั้ง?

เวลานี้ หัวสมองของเจียงหยุนเอ๋อปรากฏด้วยร่างของลี่จุนถิง

ไม่รู้ว่าลี่จุนถิงยุ่งตอนนี้ยุ่งเสร็จหรือยัง จะพบว่าตัวเองนั้นหายตัวไปหรือเปล่า……….เขาจะมาตามหาเธอมั้ย? หากเขามาพบภาพแบบนี้………..แล้วจะทำยังไง?

สิ่งที่จะเป็นไป เจียงหยุนเอ๋อไม่มีความกล้าที่จะจินตนาการต่อไป ทำได้เพียงทุ่มแรงทั้งหมดเพื่อต่อต้านไม่ให้ผู้ชายคนนี้ทำสำเร็จ

“ฉันไว้หน้าเธอแล้วเธอยังไม่เอาใช่มั้ย?” ตอนนี้ผู้ชายแค่อยากจะหาความสุขจากผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เจียงหยุนเอ๋อขัดขืนตลอดเวลา อารมณ์ก็เลยหงุดหงิด สุดท้ายจึงได้ใช้กำลังกับเจียงหยุนเอ๋อ เดิมทีก็ไม่ใช่คนที่อ่อนโยนอะไรอยู่แล้ว ตอนนี้เวลานี้ยิ่งแสดงความหยาบคายออกมามากกว่าเดิม

เห็นผู้ชายคนนี้มีเจตนาที่จะทรมานตัวเองให้ได้ เจียงหยุนเอ๋อถูกบีบจนหมดหนทางแล้ว ขณะที่เธอกำลังจะสิ้นหวังนั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นที่เขี่ยบุหรี่ที่วางอยู่บนโต๊ะ

เธอยื่นมือไปคว้าที่เขี่ยบุหรี่อันนั้น ก่อนที่ผู้ชายคนนี้จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นนั้น เธอก็กัดฟันเบาๆ จากนั้นก็ใช้ที่เขี่ยบุหรี่ทุบไปที่หัวของชายคนนั้น

ความเจ็บปวดได้ถาโถมใส่ชายคนนั้น ทันใดนั้นเหมือนจะทำให้เขาตื่นไม่น้อย แต่ในเวลาเดียวกัน ก็ทำให้เขาโกรธมากเช่นกัน

“เห็นกูนิสัยดีหน่อย มึงเลยคิดว่ากูเป็นคนนิสัยดีจริงๆใช่มั้ย?”

ท้ายทอยของผู้ชายคนนี้ได้ถูกเจียงหยุนเอ๋อทุบจนเลือดออกแล้ว เลือดได้ไหลลงมาที่แก้ม บวกกับอารมณ์ของเขาในตอนนี้ ดูแล้วช่างน่ากลัวมาก

เห็นที่เขี่ยบุหรี่เปื้อนเลือด มือของเจียงหยุนเอ๋อก็เริ่มสั่นขึ้นมาแล้ว ที่เขี่ยบุหรี่ได้ร่วงหล่นลงไปจากมือของเธอ ตกลงไปแล้วแตกทันที

เสียง “พรึบ” ดังขึ้น เสียงสนั่นมาก

ถึงอย่างไรผู้ชายคนนี้ก็ได้รับบาดเจ็บ เวลานี้กำลังเจ็บแผลอยู่ ไม่ได้ทำอะไรเจียงหยุนเอ๋อในตอนนี้

เจียงหยุนเอ๋อเห็นเขาเหมือนจะไม่ได้สังเกตตัวเอง ก็เลยรีบพลิกตัวลุกขึ้นมาจากเตียง เธอเตรียมตัวที่จะหนีออกไปทางประตู ก็คิดขึ้นได้ว่าด้านนอกต้องมีคนเฝ้าอยู่อย่างแน่นอน จึงได้เปลี่ยนทางหนี เตรียมตัวหนีไปทางระเบียง

เพราะเรื่องมันค่อนข้างที่จะรีบร้อน เจียงหยุนเอ๋อก็ไม่ได้สังเกตขาของตัวเอง ขาก็ขัดกับพรมที่พื้นแล้วล้มลงไป

และเพราะการล้มนี้ มือและเท้าของเจียงหยุนเอ๋อก็ไปโดนที่เขี่ยบุหรี่ที่แตกกระจายเมื่อกี้บาดเข้า พริบตาเดียว เลือดก็ไหลออกมา

เพียงแต่ ตอนนี้เวลานี้เจียงหยุนเอ๋อไม่มีเวลาที่จะไปสนใจเรื่องพวกนี้ ถึงขนาดไม่ได้รู้สึกเจ็บใดๆเลย เพียงแค่อยากที่จะหนีไปจากตรงนี้ ดังนั้นจึงไม่ได้สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเอง ก็หนีไปทางระเบียงโดยที่ไม่ได้สนใจบาดแผล

ไม่ง่ายเลยกว่าจะปีนขึ้นไปที่ระเบียงได้ เจียงหยุนเอ๋อเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าตรงนี้เหมือนว่าจะเป็นชั้นเจ็ดหรือชั้นแปด

หากกระโดดลงไปจากตรงนี้ ตัวเองก็จะ………..

แต่ว่า หากไม่กระโดดลงไป หรือว่าตัวเองจะยอมให้ผู้ชายคนนี้ทำลายเกียรติเหรอ? เรื่องแบบนี้ ตัวเองรู้สึกว่ายิ่งรับไม่ได้ สู้กระโดดลงไปตายเสียจะดีกว่า

อีกฝั่งหนึ่ง ผู้ชายคนนี้เห็นเจียงหยุนเอ๋อเตรียมตัวจะกระโดดลงไป ก็วิ่งเข้าไปทันที เพียงแต่เมื่อเห็นเจียงหยุนเอ๋อบีบบังคับตัวเองจนหมดหนทางแบบนี้ ทันใดนั้นเขาก็ไม่ค่อยรีบร้อนแล้ว

“เห่อ เธอมีความกล้าที่จะกระโดดลงไปจริงๆเหรอ? ฉันเตือนให้เธอลงมาสักดีๆ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ฉันก็จะไม่ถือสาเอาความกับเธอ เพียงแค่……..เธอทำให้ฉันมีความสุข”

ผู้ชายคนนี้พูดอย่างหวังดีประสงค์ร้าย ค่อยๆเดินไปทางที่เจียงหยุนเอ๋อยืนอยู่

มองเห็นชายคนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งเข้ามาใกล้ เดิมทีเจียงหยุนเอ๋อซึ่งคิดว่าในที่สุดก็มีความหวังอันริบหรี่ก็ได้ตกอยู่ในความสิ้นหวังอีกครั้ง

หรือว่าวันนี้ตัวเองต้องมาตายอยู่ที่นี่จริงๆเหรอ……หากต้องให้เลือกระหว่างสองอย่างนี้ เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกว่า ตัวเองกระโดดลงไปก็จบแล้ว ไม่มีทางที่จะยอมถูกทำลายแบบนี้

คิดถึงตรงนี้ เจียงหยุนเอ๋อก็ค่อยๆหลับตาลง

ในหัวสมองปรากฏด้วยใบหน้าของลี่จุนถิง หากเขาสามารถอยู่ข้างกายตัวเองคงจะดีมากเลย…….

หางตาของเจียงหยุนเอ๋อน้ำตาได้ไหลรินออกมา ในขณะนี้ ประตูห้องกลับถูกคนใช้แรงผลักออก