Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 21 แฟนใหม่
บทที่21 แฟนใหม่
ตลอดทาง เจียงหยุนเอ๋อไม่ได้พูดออกมาสักคำ ลี่จุนถิงใช้กระจกหลังมองเจียงหยุนเอ๋อหลายครั้ง เห็นเธอไม่มีท่าทีว่าจะพูด อะไรเลย
ก็เลยเอ่ยปากถามก่อน “อาการป่วยของคุณแม่……หนักไหม?”
เจียงหยุนเอ๋ออึ้งสักพัก ไม่เข้าใจทำไมตอนนี้ลี่จุนถิงถึงสนใจเรื่องครอบครัวของเธอ แต่ก่อนไม่ใช่เย็นชากับเธอมาก?
ถวนจื่อดึงแขนของเจียงหยุนเอ๋อ แล้วถาม “หยุนเอ๋อ ผมยังไม่เคยเห็นหน้ายายเลย ยายจะชอบผมไหม?”
ได้ยิน เจียงหยุนเอ๋อ นวดหัวเขาอย่างอ่อนโยน ยิ้มแล้วพูดว่า “ถวนจื่อน่ารักขนาดนี้ ทำไมยายจะไม่รักหล่ะ?”
ส่งเจียงหยุนเอ๋อถึงหน้าประตูโรงพยาบาล เจียงหยุนเอ๋อจูงมือถวนจื่อ ลงจากรถ กำลังเตรียมจะลาลี่จุนถิง ก็เห็นลี่จุนถิงก็ลงรถ พร้อมกับเธอ
เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกประหลาดใจมองหน้าเขา แล้วถาม “นี่คุณกำลังทำอะไร?”
“ผมก็จะขึ้นไปเยี่ยมคุณป้าเหมือนกัน” ลี่จุนถิงพูดแบบสีหน้าไม่เปลี่ยนเลย
“คุณจะไปทำอะไร……” เจียงหยุนเอ๋อบ่นเสียงเบาเบา
ลี่จุนถิงเหล่ตามองเจียงหยุนเอ๋อทีหนึ่ง แล้วพูดออกมาด้วยสำเนียงไม่พอใจว่า “ทำไม?ผมไปไม่ได้เหรอ”
“ไม่ไม่ไม่” เจียงหยุนเอ๋อรีบโบกไม้โบกมือ “ฉันก็คิดว่าธุระของคุณคงเยอะมาก กลัวจะเสียเวลาของคุณไง?”
“งั้นก็บังเอิญพอดี วันนี้ผมมีเวลาเยอะ” ลี่จุนถิงพูดจบ แล้วก็เดินไปโรงพยาบาลก่อน
เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกพูดไม่ออกเห็นแต่แผ่นหลังของลี่จุนถิง แล้วก็เดินตามเขาเข้าไป
ทั้งสามคนเดินถึงหน้าลิฟต์ เจียงหยุนเอ๋อใช้สายตาแอบมองลี่จุนถิง แล้วนึกอะไรบางอย่างขึ้นมา แล้วทำใบหน้าและเสียงที่ขอร้องอ้อนวอน พูดว่า “ฉันมีเรื่องจะขอให้คุณช่วยเหลือได้ไหม?”
“เรื่องอะไร?” ลี่จุนถิงย่นคิ้วนิดหนึ่ง นึกไม่ถึงว่าเจียงหยุนเอ๋อยังจะมีเรื่องให้เขาช่วยเหลือ
ใบหน้าของเจียงหยุนเอ๋อเริ่มมีความลังเล หลังจากนิ่งคิดสักพักแล้วพูดต่อว่า “เป็นอย่างนี้นะ……เมื่อถึงห้องคนป่วย ฉันสามารถบอกคุณแม่ได้ไหม ว่าคุณคือแฟนใหม่ของฉัน?เพราะว่า……แม่ของฉันไม่ไว้ใจที่ฉันต้องอยู่คนเดียว เพราะฉะนั้นฉันอยากให้เขาวางใจหน่อย ไม่ต้องกังวลฉันมากเกินไป คุณว่า……จะได้ไหม?”
พูดเสร็จเจียงหยุนเอ๋อก็รู้สึกรีบร้อนก็พูดเสริมขึ้นมาอีก “คุณวางใจ ฉันไม่ได้ต้องการจะผูกมัดคุณต่อไป ฉันเพียงแต่อยากให้แม่ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย”
เจียงหยุนเอ๋อมองหน้าลี่จุนถิงด้วยความกังวล ไม่รู้ว่าเขาจะตอบยังไง รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าลี่จุนถิงจะตอบตกลงไหม
ตัวเองได้ขอร้องเขาไปอย่างนี้ รู้สึกว่ามันจะเกินไปหรือเปล่า? แต่ถึงเขาไม่รับปากก็ไม่เป็นไร เพราะเรื่องนี้มันก็ไม่ใช่ธุระอะไรของเขา
แต่สิ่งที่ทำให้เจียงหยุนเอ๋อคิดไม่ถึงก็คือ ลี่จุนถิงไม่คิดทบทวนอะไรก็พยักหน้ารับปาก “ได้”
“ไม่ตกลงก็ไม่……”คำพูดของเจียงหยุนเอ๋อยังพูดไม่จบ ก็นึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อกี้ลี่จุนถิงได้พูดว่าได้ด้วยความพอใจ “อืม อะไรนะ?คุณตกลงแล้วเหรอ?”
“ทำไม? อยู่ในสายตาคุณ ผมมันเป็นคนที่ไม่เห็นแก่ความเป็นเพื่อนขนาดนั้นเชียวเหรอ?” ลี่จุนถิงมองเจียงหยุนเอ๋อ เจียงหยุนเอ๋อรีบส่ายหัวทันที
“ไม่ไม่ไม่ ไม่ใช่แน่นอน”
ช่วงนี้สิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่างทำให้เจียงหยุนเอ๋อแปลกใจ จิตใจก็เริ่มมีความเข้มแข็งมากขึ้น ชั่วขณะความคิดที่ไม่ดีก็ได้หยุดลง จากนั้นก็เริ่มทำจิตใจให้สงบ
พวกเขาได้เดินถึงหน้าประตูห้อง เจียงหยุนเอ๋อผลักประตูห้องเดินเข้าไป มองเห็นซูม่านลีที่นอนอยู่บนเตียง รีบก้าวเท้าอย่างเร็วเข้าไปหา “แม่ หนูกลับมาแล้ว หลายวันไม่ได้มาดูแลแม่ ตอนนี้อาการเป็นยังไงบ้าง?”
มองเห็นใบหน้าของซูม่านลี เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกได้ว่าใบหน้านางสดใสขึ้นเยอะ ดูแล้วการรักษาของหมอตรงนี้ทำให้อาการแม่ฟื้นฟูได้ดี
นางเดินไปถึงข้างกายซูม่านลี ซูม่านลีก็จับแขนนางไว้ แล้วค่อยๆตบหลังมือนางเบาเบา แล้วพูด “เธออยู่ข้างนอกคนเดียว
ก็ไม่ต้องเป็นห่วงฉันมากนัก ฉันอยู่โรงพยาบาลไม่มีอะไรต้องกังวล เธอดูฉันตอนนี้ซิว่าอาการฉันดีขึ้นเยอะ?”
เจียงหยุนเอ๋อยิ้มแล้วพยักหน้า “ใช่แล้ว ช่วงนี้ธุระหนูก็เสร็จหมดแล้ว ต่อไปก็คือดูแลแม่ แม่ก็จะได้หายเร็วกว่านี้ไง!”
สองคนพูดคุยกันสักพัก ซูม่านลีพึ่งสังเกตว่าข้างๆเจียงหยุนเอ๋อยังมีคนอีกสองคน
“นี่คือ……คือหลานฉัน ถวนจื่อใช่ไหม?” ซูม่านลีมองไปทางถวนจื่อก่อน ในสายตาเต็มไปด้วยความรักและเมตตา
“ใช่ค่ะ” เจียงหยุนเอ๋อได้โบกมือให้ถวนจื่อ “ถวนจื่อ รีบมาทักทายคุณยายเร็ว”
ถวนจื่อเขย่งขาวิ่งมาถึงข้างเตียงคนป่วย แล้วยิ้มกว้างออกมา “สวัสดีครับคุณยาย!”
“เป็นเด็กดีมาก! ซูม่านลีใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วจับหัวถวนจื่อ จากนั้นก็มองไปทางลี่จุนถิง มองด้วยความรอบคอบ
ผู้ชายคนนี้มองแล้วก็ไม่ธรรมดา บุคลิกท่าทางอย่างนี้คนปกติทั่วไปไม่มีแน่นอน
เจียงหยุนเอ๋อค่อยๆดึงแขนเสื้อของลี่จุนถิง แล้วพูดกับซูม่านลีว่า “แม่ค่ะ คนนี้เป็นแฟนใหม่ของหนู ชื่อลี่จุนถิงแม่ดู พอ
ใช้ได้ใช่ไหม?”
ในตอนนี้เจียงหยุนเอ๋อก็รู้สึกตื่นเต้นหน่อย กลัวว่าซูม่านลีจะจับได้ว่านางโกหก จากนั้นซูม่านลีก็พอใจพยักหน้า “อืม ดูแล้วก็รู้เป็นผู้ชายที่ดี”
เมื่อเห็นอย่างนี้เจียงหยุนเอ๋อก็รู้สึกโล่งอก นางกำลังจะพูดคุยต่อกับซูม่านลี ก็รู้สึกว่าบนไหล่มีอะไรหนัก ลี่จุนถิงได้ดึงตัวนางไปกอดไว้
เจียงหยุนเอ๋ออึ้ง แล้วได้ยินเสียงพูดของลี่จุนถิง “คุณป้า วางใจเถอะ ผมจะดูแลหยุนเอ๋อให้ดีที่สุด”
เห็นสองคนรักใคร่กันขนาดนี้ ซูม่านลีดีใจยิ้มจนหุบปากไม่ลง ตอนแรกนางยังกังวลว่าเจียงหยุนเอ๋อต้องอยู่คนเดียว ต้องเลี้ยงลูกคนเดียวคงลำบากมาก ตอนนี้เห็นมีคนดูแลเจียงหยุนเอ๋อ ก็รู้สึกเบาใจขึ้นเอะ
“ดี ดี!” ซูม่านลีพยักหน้าหลายครั้ง
ดูการกระทำของลี่จุนถิงแล้ว เจียงหยุนเอ๋อมีความรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้ต้องการทำอะไรกันแน่? ในการที่ไปเพิ่มบทบาทให้กับตัวเอง?
เจียงหยุนเอ๋ออยากออกจากอ้อมกอดของลี่จุนถิง แต่ก็เห็นใบหน้าที่มีความสุขของซูม่านลี ก็ไม่พูดอะไรเยอะ ก็อดทนอยู่อย่างเงียบเงียบ
ณ ตอนนี้ ประตูห้องถูกเปิดออก เจียงหยุนเอ๋อหมุนตัวกลับไป เห็นหมอกำลังเดินเข้ามา
“คุณหมอ อาการป่วยของคุณแม่เป็นไงบ้างคะ” เจียงหยุนเอ๋อถาม
หมอยิ้มแล้วพยักหน้าว่า “อืม ดีขึ้นเยอะ ถ้าเป็นอย่างนี้อีกไม่นานก็จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว”
“ขอบคุณคุณหมอมากค่ะ!” เจียงหยุนเอ๋อพูดด้วยความดีใจ
ต่อจากนั้น เจียงหยุนเอ๋อก็ได้พูดคุยถึงอาการของซูม่านลีกับหมอสักพัก ก่อนจะไป หมอได้พูดกับเจียงหยุนเอ๋อว่า “ใช่แล้ว ค่ารักษาของคุณนายเจียงต้องจ่ายแล้ว มีเวลาก็ไปจ่ายหน่อยนะ”
“ได้ค่ะ” เจียงหยุนเอ๋อพยักหน้าโดยไม่ลังเล
ซูม่านลีมีอาการสลดขึ้นมา “หยุนเอ๋อค่ารักษาคงแพงมากซิ? ขอโทษนะ ที่แม่เป็นภาระให้ลูก”
“แม่ อย่าพูดอย่างนั้นซิ” เจียงหยุนเอ๋อเดินไปจับมือซูม่านลีไว้แน่น พูดเบาเบา
ลี่จุนถิงยืนมองอยู่ข้างๆ แล้วพูดกับหมอว่า “จ่ายที่ไหนครับ? พาผมไปหน่อยครับ”
