Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 220 แผนการที่ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล

บทที่ 220 แผนการที่ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล

เจียงหยุนเอ๋อถูกลี่หยูนห่วนทำให้ตกใจมาก รีบก้าวถอยหลังไปทันที แล้วถามออกไป : “นายจะทำอะไรน่ะ?”

“พี่สะใภ้ กลัวอะไรขนาดนี้? ฉันไม่ได้จะกินพี่สักหน่อย” ลี่หยูนห่วนพูดพลางยิ้มออกมา น้ำเสียงฟังดูเป็นเล่น ทำให้เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก

เธอมองไปที่ลี่หยูนห่วนด้วยความระแวง ลี่หยูนห่วนเห็นปฏิกิริยาตอบสนองของเธอ ก็ค่อย ๆ ยิ้มออกมา แล้วเข้าไปใกล้เจียงหยุนเอ๋ออีกครั้ง ครั้งนี้เข้าไปโอบเจียงหยุนเอ๋อตรง ๆ หากคนนอกมองมา คงคิดว่าทั้งสองคนกำลังพลอดรักกันอยู่แน่ ๆ

สถานการณ์อย่างนี้ ตอนแรกเจียงหยุนเอ๋อไม่ได้คิดอะไรมาก เพียงแค่รู้สึกว่าลี่หยูนห่วนมีท่าทีแปลก ๆ แต่เมื่อคิดไตร่ตรองดูแล้วก็ยังไม่รู้แน่ชัดว่าเขาต้องการทำอะไรกันแน่

“นายต้องการจะทำอะไรกันแน่?” เจียงหยุนเอ๋อลองผลักลี่หยูนห่วนออกไป แต่กลับผลักไม่ออก

ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป……คงไม่ดีแน่นอน ถ้าหากมีคนมาเห็นเข้า อาจถูกเข้าใจผิดได้!

เจียงหยุนเอ๋อคิดได้อย่างนี้ ก็ยิ่งออกแรงผลักลี่หยูนห่วนออกไป แต่กลับไม่ช่วยอะไรเลย

ขณะนั้น เจียงหยุนเอ๋อก็ได้ยินเสียงคนเดินดังมาจากด้านหลัง และได้ยินเสียงสาวรับใช้ร้องออกมา : “อุ๊ย! พวกคุณกำลังทำอะไรกันน่ะ!”

เจียงหยุนเอ๋อหน้าซีดเล็กน้อย ในใจรู้สึกกลัว รีบผลักลี่หยูนห่วนที่อยู่ตรงหน้าออกไป แต่ลี่หยูนห่วนเหมือนตัวติดกับเธอยังงั้น ผลักยังไงก็ผลักไม่ออก

ขณะที่เจียงหยุนเอ๋อกำลังผลักลี่หยูนห่วนไปมาอยู่นั้น คนของตระกูลลี่ก็ถูกสาวใช้ร้องเรียกจนแตกตื่น ลี่จีถองเป็นคนที่รีบมาเร็วที่สุด

เมื่อเห็นฉากตรงหน้า ลี่จีถองก็เอามือปิดปากอย่างเหลือเชื่อ แล้วพูดเสียงดังขึ้นมา : “พวกแกกำลังทำอะไรกันน่ะ?”

ในขณะเดียวกัน ทุกคนก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นท่าทางพลอดรักของลี่หยูนห่วนและเจียงหยุนเอ๋อ ก็ตกตะลึงกันไปหมด

ที่นี่คือบ้านตระกูลลี่ เจียงหยุนเอ๋อยังกล้าทำเรื่องน่าอายขนาดนี้เลยเหรอ?

คนมากันมากขึ้นเรื่อย ๆ เจียงหยุนเอ๋อรีบผลักลี่หยูนห่วนออกไป ครั้งนี้ลี่หยูนห่วนยอมให้เธอผลักออกแต่โดยดี ยังไงซะ……ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ ถ้าหากไม่ปล่อยมือ ก็จะทำให้คนอื่นสงสัยเอาได้

คนที่อยู่ในเหตุการณ์ทุกคนแทบจะโยนความผิดไปที่เจียงหยุนเอ๋อ สำหรับพวกเขาแล้ว เจียงหยุนเอ๋อก็เป็นคนนอก แถมยังเป็นคนนอกที่พวกเขารับไม่ได้อีกด้วย

สีหน้าของคุณปู่ตระกูลลี่ดูแย่มาก ถึงแม้เขาจะไม่เคยยอมรับว่าเจียงหยุนเอ๋อเป็นสะใภ้ในตระกูลลี่ของพวกเขา แต่ท่าทีหนักแน่นของลี่จุนถิง ก็ทำให้เขารู้สึกยากที่จะแก้ไขอะไรได้

คิดไม่ถึงเลยว่า……เขายังไม่ทันคิดให้ดีว่าควรจะพูดกล่อมลี่จุนถิงยังไง เจียงหยุนเอ๋อก็ทำเรื่องน่าอับอายอย่างนี้ออกมา!

ดูท่า เจียงหยุนเอ๋อคงไม่อยากอยู่ในตระกูลลี่อีกต่อไปแล้ว!

ยั่วยวนหลอกล่อลี่จุนถิงไปแล้วคนหนึ่ง เธอยังไม่รู้สึกพออีกเหรอ ยังไปยั่วยวนลี่หยูนห่วนอีก?

ทำไมกัน? คิดจะจับหลายทางงั้นเหรอ?

ในตอนนี้ ในสายตาของคุณปู่ตระกูลลี่ มองเจียงหยุนเอ๋อเป็นผู้หญิงเจ้าชู้หลายใจไปแล้ว ยิ่งไม่พอใจเธอมากขึ้นไปกันใหญ่

เมื่อเห็นท่าทางของทุกคน เจียงหยุนเอ๋อก็รู้ว่าไม่ได้การแล้ว เตรียมจะพูดอธิบาย แต่ก็ถูกโม่เสี่ยวฮุ่ยแย่งพูดอย่างเย็นชา : “เจียงหยุนเอ๋อ เธอมียางอายบ้างไหม? เธอตามจุนถิงของพวกเรามา แต่ตอนนี้กลับทำอะไรลงไป?”

“จริงด้วย เจียงหยุนเอ๋อ จุนถิงของพวกเราปกป้องเธอมาโดยตลอด แต่เธอกลับยังทำเรื่องที่ผิดต่อเขาแบบนี้? ช่างไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีจริง ๆ เลย” ลี่จีถองคอยเติมน้ำมันลงกองไฟอยู่ข้าง ๆ

เจียงหยุนเอ๋อกำมัดแน่น มองไปยังลี่จุนถิง ในสายตาแฝงไปด้วยความวิตกกังวล

ใครจะเข้าใจเธอผิดก็ได้ แต่ลี่จุนถิงจะเข้าใจผิดไม่ได้!

ลี่จุนถิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ในท่าทางที่เขาแสดงออกมา เจียงหยุนเอ๋อดูไม่ออกเลยว่าเขากำลังคิดยังไงอยู่ ในใจก็รู้สึกตื่นตระหนกมากขึ้นไปอีก

“ฉัน……ฉันไม่ได้……” เจียงหยุนเอ๋อพูดอย่างลนลาน

โม่เสี่ยวฮุ่ยทำเสียงไม่พอใจออกมา เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อคำพูดของเจียงหยุนเอ๋อ : “เหอะ พวกเราตั้งหลายคนต่างก็เห็นหมดแล้ว เธอยังคิดจะเถียงอีกเหรอ?”

ท่าทางของคุณปู่ตระกูลลี่ยากที่จะคาดเดา เขาเพ่งมองเจียงหยุนเอ๋ออยู่ครู่หนึ่ง แล้วหันไปถามลี่หยูนห่วน : “หยูนห่วน แกพูดมาสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”

“คุณปู่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับผมนะ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!” ลี่หยูนห่วนพูดด้วยท่าทางไร้เดียงสา

“ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นเหรอ?” คุณปู่ตระกูลลี่จ้องมองลี่หยูนห่วนอย่างเย็นชา

เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น เขาต้องรู้สึกขายหน้าอยู่แล้ว เดิมทีเจียงหยุนเอ๋อก็ไม่ใช่หลานสะใภ้ที่ทำให้เขาพอใจอยู่แล้ว ตอนนี้กลับมัวอยู่กับคนตระกูลลี่ของพวกเขาถึงสองคน จะให้เขารู้สึกดีใจขึ้นมาได้ยังไง?

“พวกแกกอดกันกลมขนาดนี้ แกยังพูดกับฉันว่าไม่รู้เกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่างนั้นเหรอ?” คุณปู่ตระกูลลี่พูดออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด

เห็นท่าทางโมโหของคุณปู่ตระกูลลี่ ลี่หยูนห่วนก็เริ่มกลัวขึ้นมา แล้วเอ่ยพูด : “คุณปู่ ผมได้รับข้อความจากพีสะใภ้ บอกให้ผมมาที่สวนดอกไม้หน่อย ตอนแรกผมก็รู้สึกแปลก ๆ ไม่รู้ว่าพี่สะใภ้เรียกผมมาทำไม เมื่อผมมาถึงที่นี่ อยู่ ๆ พี่สะใภ้ก็เข้ามากอดผม……”

“นายพูดบ้าอะไร!” เจียงหยุนเอ๋อมองลี่หยูนห่วนอย่างคาดไม่ถึง คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะใส่ร้ายคนอื่นได้หน้าตายอย่างนี้ โยนความผิดให้ตัวเองได้หน้าตาเฉย

ก่อนหน้านี้เธอยังรู้สึกขอบคุณที่ลี่หยูนห่วนช่วยแก้ไขสถานการณ์ให้ตัวเอง ตอนนี้ดูท่าแล้ว คงเป็นเพราะตัวเองตาบอดไป!

เจียงหยุนเอ๋อในตอนนี้หลังจากที่เข้าใจอะไรขึ้นมา ก็รู้ว่าตัวเองน่าจะถูกคนวางแผนทำร้ายแล้ว รู้สึกเย็นสันหลังวูบ

คนพวกนี้……เพื่อขับไล่เธอออกจากตระกูลลี่ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ทำสารพัดวิธีจริง ๆ……

แต่ว่า ถึงแม้จะเป็นอย่างนี้ เจียงหยุนเอ๋อยังต้องอธิบายอะไรสักหน่อย เพื่อความบริสุทธิ์ของตัวเอง

“เปล่านะ ฉันไม่ได้ส่งข้อความอะไรแบบนั้น!” เจียงหยุนเอ๋อพูดโต้แย้งเสียงดัง “นายมีหลักฐานอะไรมายืนยัน?”

เรื่องที่ส่งข้อความอะไรนั่น เจียงหยุนเอ๋อแน่ใจดี ดังนั้นตอนที่ถามถึงหลักฐาน เธอจึงค่อนข้างมีความมั่นใจ

แต่ว่า……เจียงหยุนเอ๋อลืมคิดอะไรไปเรื่องหนึ่ง นั่นก็คือโทรศัพท์ของเธอไม่ได้อยู่ที่ตัวเธอ

ลี่หยูนห่วนจ้องไปที่เจียงหยุนเอ๋อแล้วแสยะยิ้มออกมา ท่าทีช่างแตกต่างกับเมื่อกี้นี้โดยสิ้นเชิง : “อะไรกัน? ในเมื่อพี่สะใภ้ทำเรื่องแบบนี้ แล้วยังไม่กล้ายอมรับอีกเหรอ?”

ขณะที่พูด ลี่หยูนห่วนก็หยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมา เอาข้อความที่เจียงหยุนเอ๋อส่งมาให้เขายื่นให้ทุกคนดู

“นี่ไง นี่คือข้อความที่พี่สะใภ้ส่งมาให้ผม นี่ก็เห็นชัดแล้วว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์ของเธอ!” ลี่หยูนห่วนพูดอย่างหนักแน่น

เจียงหยุนเอ๋อตอนนี้ถึงนึกขึ้นมาได้ว่าโทรศัพท์ของตัวเองถูกคนหยิบไปเพื่อทำเรื่องอะไรแบบนี้ ทำให้แก้ตัวยังไงก็คงไม่พ้นข้อกล่าวหาแล้ว

ลี่หยูนห่วน

ลี่หยูนห่วนมองเจียงหยุนเอ๋ออย่างเคียดแค้นชิงชัง แล้วค่อย ๆ ส่ายหน้า : “พี่สะใภ้ พี่ชายดีกับเธอขนาดนั้น คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะ….