Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 276 เจ้าสาวที่สวยที่สุด

บทที่276 เจ้าสาวที่สวยที่สุด

ลี่จุนถิงได้ยินเจียงหยุนเอ๋อพูดว่าฉันยินดีออกมา เลยยิ้มออกมา เขารู้ ว่าเจียงหยุนเอ๋อจะต้องตอบตกลงเขา

ทั้งสองคนผ่านเรื่องราวเลวร้ายมาเยอะ วันนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ทำไมลี่จุนถิงจะปล่อยโอกาสดีๆ นี้ไปล่ะ

แขกด้านล่างมองคู่นี้ขึ้นมา ในใจก็รู้สึกดีเป็นอย่างมาก

แต่ทว่า คนเหล่านั้นไม่ได้รวมลี่หยูนห่วนด้วย

แววตาของเธอนั้นมองเจียงหยุนเอ๋อไม่หยุดเลย เพราะคิดว่ามันมีอะไรแปลกไป โดยเฉพาะเจียงหยุนเอ๋อที่พูดออกมาว่าฉันยินดี ลี่หยูนห่วนยิ่งรู้สึกประหลาดใจเข้าไปใหญ่

เธอเคยถ่ายรูปกับส้งหวั่นหวั่น ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะไม่ได้สานสัมพันธ์กันมาก แต่เสียงของส้งหวั่นหวั่นนั้นเธอก็ยังแยกออกอยู่ดี

ถึงแม้ว่าเสียงของคนคนนั้นจะเหมือนกับหวั่นหวั่นมาก แต่เธอคิดว่าอย่างไรก็ไม่ใช่ส้งหวั่นหวั่นแน่นอน

ตอนแรกลี่หยูนห่วนอยากจะเปิดโปงพวกเขา เพียงแต่ไม่มั่นใจมาก เลยไม่กล้าทำอะไรแบบนั้น

“งั้น ต่อไป ขอให้คู่บ่าวสาวแลกแหวนกัน”

ตอนที่คนพวกนั้นกำลังสงสัยอยู่นั้น เสียงของพิธีกรก็ดังขึ้นมา

เมื่อเจียงหยุนเอ๋อได้ยินเสียงของพิธีกร ก็แทบจะกดความสั่นของตัวเองเอาไว้ไม่ได้ อีกเพียงก้าวเดียว เธอก็จะได้เป็นผู้หญิงของลี่จุนถิงแล้ว ในที่สุดลูกของเธอก็จะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ

แต่ไม่รู้ว่าทำไม เจียงหยุนเอ๋อถึงได้รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่

ในที่นี้มีเพียงลี่จุนถิงเท่านั้นที่รู้สึกได้ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลกับเจียงหยุนเอ๋อ เลยรีบยื่นมือออกมา จากนั้นก็สวมแหวนกันต่อหน้าทุกคน

ในตอนแรกแหวนของลี่จุนถิงกับส้งหวั่นหวั่นเป็นเพชรขาว แต่ในตอนนี้ มันเปลี่ยนเป็นสีชมพูเสียแล้ว

คนที่อยู่ด้านล่าง เมื่อเห็นแหวนเป็นสีชมพูก็ไม่ได้คิดอะไรมาก นอกจากอิจฉาหรือริษยาเลย

หลังจากเจียงหยุนเอ๋อเห็นมือทั้งสองข้างยื่นออกมา จู่ๆ ตาก็เริ่มมีน้ำไหลออกมา ความรู้สึกแบบนี้มันเหมือนจริงเลยล่ะ จนตอนนี้เธอยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะได้เป็นเจ้าสาวของลี่จุนถิง

เธอยื่นมือของตัวเองออกไปด้วยความสั่นเทา จากนั้นก็คาดหวังให้มีแหวนมาสวมเอาไว้ที่นิ้วของตัวเอง

ลี่จุนถิงมองนิ้วเรียวสวยที่ยื่นออกมาตรงหน้า ก็อึ้งไป วันนี้ เขารอมันมานานมากแล้ว วันนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะไม่ยอมให้ใครมาทำลายงานแต่งของเขากับเจียงหยุนเอ๋อ

นี่มันเป็นงานแต่งของพวกเขาสองคน

ในที่สุดลี่หยูนห่วนก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล เจ้าสาวคนนั้น ไม่ใช่ส้งหวั่นหวั่น เขามั่นใจมากเลย เลยรีบส่งแววตาให้ลี่จีถอง ให้เธอจัดการเรื่องในตอนนี้ ลี่จีถองเองก็รู้ความหมายของลี่หยูนห่วนได้ทันที สีหน้าเลยเปลี่ยนไป

“ช้าก่อน！”

ขณะที่ลี่จุนถิงกำลังจะสวมแหวนให้นั้น ก็ถูกตะโกนบอกให้หยุด

ทุกคนไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น เลยพากันมองไป

ใครๆ ก็สนใจเรื่องของตระกูลสูงส่งกันทั้งนั้น เกรงว่าจะเป็นความครื้นเครงเสียด้วยซ้ำ

ลี่จุนถิงไม่ได้ตกใจกับเสียงเมื่อสักครู่ แต่เจียงหยุนเอ๋อนั้นตกใจเป็นอย่างมาก

ตอนแรกเจียงหยุนเอ๋อที่ตึงเครียดมากอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเสียงตะโกนแบบนี้ขึ้นมาอีก เธอเลยตกใจจนตัวสั่นไปหมด

เมื่อเห็นเจียงหยุนเอ๋อตัวสั่น ลี่จุนถิงก็อดที่จะสงสารไม่ได้ และก็โทษตัวเองอีกด้วย

พูดไป เจียงหยุนเอ๋อยังไม่เชื่อตัวเอง ไม่เชื่อว่าตัวเองจะสามารถเป็นคนที่พึ่งพา และช่วยเหลือปกป้องเลย

เมื่อรู้แบบนี้ มันทำให้ลี่จุนถิงรู้สึกไม่ดีอยู่ลึกๆ ผู้หญิงของตัวเองไม่เชื่อตัวเองแบบนี้ ผู้ชายที่ไหนก็รับไม่ได้ไหมล่ะ

“ไม่เป็นไร ฉันอยู่นี่นะ วางใจเถอะ เรื่องนี้ฉันจัดการเอง วันนี้ คุณต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด”

ลี่จุนถิงพูดกับเจียงหยุนเอ๋อเสียงเบา ด้วยความทะนุถนอม

“คนบนเวทีนั้นไม่ใช่ส้งหวั่นหวั่น แต่เป็น――”

“คุณป้า”

ลี่จีถองเตรียมจะเรียกชื่อของผู้หญิงคนนั้นออกมา แต่กลับถูกลี่จุนถิงตัดบทกลางคัน

ทุกคนต่างฮือฮากันขึ้นมา ถึงแม้ว่าบางคนจะเดาออกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ถูกคนพูดออกมาแบบนี้ มันก็น่าสะเทือนไม่น้อยเลย การกระทำที่ขัดกันแบบนี้ มันน่าตื่นตระหนกยิ่งนัก

ในตอนนั้นเองเจียงหยุนเอ๋อยืนแข็งทื่อ เหมือนกับน้ำแข็งเกาะไปทั้งตัว ไม่ได้รู้สึกถึงความอบอุ่นเลย

เธอเตรียมใจกับสถานการณ์แบบนี้ไว้แล้ว แต่เมื่อได้เจอจริงๆ เธอกลับรู้สึกเหมือนไร้เรี่ยวแรง ไม่อยากเหนื่อยอีกต่อไปแล้ว

วันนี้ ทำทุกอย่างให้มันชัดเจนไปเลยดีกว่า เจียงหยุนเอ๋อคิด ว่าลี่จุนถิงจะจัดการเรื่องนี้อย่างไรกันแน่ ตัวเธอเองก็คาดหวังอยู่ไม่น้อยเลยล่ะ

“เชิญเจ้าสาวเอาผ้าที่คลุมอยู่ออกด้วย” ลี่จีถองพูดขึ้นอย่างไร้เยื่อใย

เมื่อได้ฟังดังนั้น ทุกคนก็หันไปยืดคอเพื่อมองเป็นตาเดียวกันเพราะอยากจะเห็นชัดๆ

เจียงหยุนเอ๋อได้ฟังดังนั้นก็เครียดมากขึ้นไปอีก เลยอดไม่ได้ที่จะต้องเอามือมาประสานกัน

ลี่จุนถิงกลับไม่ได้สนใจ เลยเปิดผ้าคลุมหน้าของเจียงหยุนเอ๋อต่อหน้าทุกคน แบบนี้ เธอก็จะได้ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนแล้ว

หลังจากที่ได้เห็นหน้าของเจ้าสาวเต็มๆ แล้ว ก็มีเสียงฮือฮาขึ้นมากมายตามมา เพราะว่าเจ้าสาวนั้นไม่ใช่ส้งหวั่นหวั่นของตระกูลส้งสุดร่ำรวยจริงๆ ด้วย

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？”

ตระกูลส้งตกใจด้วยความโกรธ พ่อส้งนั้นรู้สึกเหมือนโดนทำร้ายจิตใจอย่างรุนแรง จึงโกรธเป็นอย่างมาก

“จุนถิง นี่มันอะไรกันเนี่ย？”

พ่อลี่แม่ลี่มองท่าทีของอีกฝ่ายที่โกรธมาก ก็อดไม่ได้ที่จะต้องถามลี่จุนถิงขึ้นมา

“เจ้าสาวสาวของฉันมีเพียงแค่คนที่อยู่ตรงหน้านี้เท่านั้น คุณหนูของตระกูลส้งน่ะ ฉันไม่อยากจะแต่งกับเธอ การเตรียมงานแต่งตั้งแต่แรกมาจนถึงตอนนี้ ทุกสิ่งอย่าง ก็เพื่อคนที่อยู่ตรงหน้าฉันเท่านั้น”

ลี่จุนถิงพูดขึ้นต่อหน้าทุกคน ด้วยแววตานิ่งเฉย เหมือนกับว่าทุกอย่างมันสมควรแล้ว

เจียงหยุนเอ๋อมองลี่จุนถิง แล้วก็รู้สึกซาบซึ้งอยู่ในใจไม่น้อยเลย ยังดี ที่ตัวเองไม่ได้รักผิดคน

“อะไรนะ คุณเห็นพวกเราตระกูลส้งเป็นอะไรกัน เลยมาเล่นกับพวกเราแบบนี้ วันนี้ถ้าไม่อธิบายให้ชัดเจน พวกเราจะไม่ใจดีด้วยแล้ว！”

พ่อส้งโกรธจนตะโกนออกมา วันนี้ลี่จุนถิงทำให้พวกเขาตระกูลส้งกลายเป็นขี้ปากชาวบ้าน ถ้าเกิดไม่อธิบายให้ดี เขาไม่มีทางปล่อยไปง่ายๆ แน่

“ก็บอกแล้วว่าจะไม่แต่งกับผู้หญิงคนนี้ คุณยังกล้ามาขัดคำสั่งฉัน ในสายตาคุณยังมีฉัน แล้วก็ตระกูลลี่อีกไหม？”

ท่านปู่ตระกูลลี่เองก็โกรธมาก เมื่อเห็นหลานไม่มีกตัญญูคนนี้ ก็โกรธเป็นอย่างมาก แต่กลับรู้สึกผิดหวังมากกว่าเสียอีก

เจียงหยุนเอ๋อมองลี่จุนถิงเพราะว่าตัวเองต้องมาสู้กับชะตาของคนอื่น ในใจก็เจ็บปวดขึ้นมา อันที่จริงเธอไม่ได้รู้สึกโกรธเกลียดลี่จุนถิงตั้งแต่ที่รู้ความจริงนั่นแล้ว

ในตอนนี้ เมื่อเห็นลี่จุนถิงที่ถูกกล่าวหาแบบนี้ ในสายตาของเจียงหยุนเอ๋อก็เต็มไปด้วยความสงสาร ถ้าเกิดเป็นไปได้ เธออยากจะแบกรับแทนลี่จุนถิงสักหน่อย อย่างน้อยก็ไม่ต้องให้เขาโดดเดี่ยวและลำบากแบบนี้