Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 310 คุ้มค่าเหรอที่ทำเพื่อฉันขนาดนี้
บทที่ 310 คุ้มค่าเหรอที่ทำเพื่อฉันขนาดนี้
“จุนถิง ช่างเถอะ ไม่ต้องพูดแล้ว” เจียงหยุนเอ๋อดึงแขนเสื้อของลี่จุนถิงแล้วส่ายหัว
เจียงหยุนเอ๋อรู้ว่าลี่จุนถิงกับโม่เสี่ยวฮุ่ยต่างฝ่ายต่างไม่ยอมอ่อนข้อให้กันเพราะเรื่องเธอมานานแล้ว เธอไม่อยากให้ลี่จุนถิงกับโม่เสี่ยวฮุ่ยทะเลาะกันอีก
ลี่จุนถิงสีหน้าแย่มาก แต่คำพูดของเจียงหยุนเอ๋อเขาก็ยังยอมฟังอยู่
เจียงหยุนเอ๋อเห็นลี่จุนถิงไม่พูดต่อก็โล่งอก จากนั้นก็เดินไปหยุดอยู่หน้าโมเฉินยี่
“ฉันอยากคุยกับคุณหน่อย” เจียงหยุนเอ๋อไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกยังไงอยู่เมื่อเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนี้
คิดไม่ถึงว่าแต่ก่อนตัวเองจะเคยมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายขายบริการจริงๆ ช่างน่าสมเพชสิ้นดี
“ครับ ผมก็ต้องการแบบนี้อยู่พอดี” โมเฉินยี่ยิ้มพูด
เจียงหยุนเอ๋อหันมองลี่จุนถิง “ฉันไปคุยกับเขาสักหน่อย นายกลับไปก่อนเถอะ”
ลี่จุนถิงพยักหน้า มองเจียงหยุนเอ๋ออย่างเป็นห่วง
โมเฉินยี่กับเจียงหยุนเอ๋อหาสถานที่ที่ไม่มีใครอยู่แล้วนั่งลงมา
ทั้งสองนั่งลงเรียบร้อยแล้ว เจียงหยุนเอ๋อก็เห็นว่าถึงเวลาแล้วจึงเริ่มพูดขึ้น “ฉันไม่มีทางให้ลูกกับคุณเด็ดขาด”
โมเฉินยี่มองเจียงหยุนเอ๋อพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น
เจียงหยุนเอ๋อก็มองไปที่ตาของโมเฉินยี่ด้วยเช่นกัน
ยังไงซะตอนนี้เธอก็หลบหนีไม่ได้ ไม่ว่าจะหลบหนียังไงความจริงก็อยู่ตรงหน้าแล้ว
“เรื่องปีนั้นเป็นแค่อุบัติเหตุ” เจียงหยุนเอ๋อมีแผนการกับความคิดแล้ว
“ต่อให้เป็นอุบัติเหตุ พวกเราก็คือยังมีลูกด้วยกันอยู่ดี” โมเฉินยี่พูด
เจียงหยุนเอ๋อขมวดคิ้ว ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของโมเฉินยี่ แต่เธอก็ยังพูดในสิ่งที่เธอต้องการพูดออกมา “ฉันเลี้ยงลูกไว้ข้างกายมาหลายปี ฉันไม่มีทางให้คุณอยู่แล้ว”
โมเฉินยี่ยกยิ้มมุมปาก “ผมไม่มีทางยอมแพ้เรื่องลูกเด็ดขาด เขาเป็นสายเลือดของผม โมเฉินยี่”
ตราบใดที่เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับถวนจื่อ เจียงหยุนเอ๋อก็มักจะใจร้อนได้ง่าย “ลูกอยู่กับฉันมานาน ฉันเป็นคนดูแลตลอด คุณไม่สนิทกับเขา แถมความเคยชินการใช้ชีวิตของฉันกับถวนจื่อก็คล้ายกันมากแล้ว คุณคิดว่าคุณพาถวนจื่อไปตอนนี้คุณจะดูแลได้ดีเหรอ?”
จริงๆแล้วโมเฉินยี่จะดูแลถวนจื่อได้ดีหรือเปล่านั้นเป็นแค่สาเหตุหนึ่ง แต่อีกสาเหตุหนึ่งคือเจียงหยุนเอ๋อแค่คิดถึงอาชีพของโมเฉินยี่เธอก็กลัวว่าถวนจื่อจะได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่ได้ยินและได้เห็นมาจากเขาเป็นประจำแล้วจะกลายเป็นคนแบบเดียวกับโมเฉินยี่
เธอจะให้ลูกชายของตัวเองสัมผัสกับความสกปรกของโลกผู้ใหญ่ได้อย่างไร?
“เพราะฉะนั้นตอนนี้ก็ต้องยิ่งอยู่กับผมไงครับ ไม่สนิทกับผมก็เพราะแต่ก่อนไม่เคยติดต่อกัน แต่ตอนนี้มีโอกาสแล้ว ถ้างั้นก็สัมผัสกันมากขึ้นสิ” โมเฉินยี่ทำท่าทางเหมือนคนมีเหตุผลมาก
เจียงหยุนเอ๋อก้มหน้าไม่พูดอะไร
“ผมรู้ว่าการดูแลเด็กแค่ฝ่ายเดียวจะไม่ดีต่อการเติบโตของเด็ก เพราะฉะนั้นผมเลยอยากให้ดูแลด้วยกัน”
ใบหน้าของโมเฉินยี่คล้ายจะยิ้มก็ไม่เชิง
เจียงหยุนเอ๋อรีบเงยหน้าขึ้นอย่างตื่นตระหนกตกใจ “คุณพูดว่าอะไรนะ? คุณหมายความว่ายังไง?”
“ผมลองคิดดูแล้ว ถวนจื่อก็เป็นลูกของผมเหมือนกัน ผมเองก็อยากให้ชีวิตที่ดีกับเขา เพราะฉะนั้นผมเลยคิดว่าการที่ให้พวกเราทั้งสองคนดูแลด้วยกันก็จะเป็นผลดีต่อการเติบโตของเขามากที่สุด”
เจียงหยุนเอ๋อคิ้วขมวดแน่น “คุณหมายความว่า……”
เจียงหยุนเอ๋อหวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่เธอคิด
“ความหมายของผมก็คือ ผมจะจีบคุณ ให้คุณแต่งงานกับผมแล้วจะได้ดูแลถวนจื่อด้วยกัน”
โมเฉินยี่พูดด้วยสีหน้าจริงจังราวกับว่ากำลังสาบานยังไงอย่างงั้น
เจียงหยุนเอ๋อตกตะลึงสุดขีด อ้าปากเล็กน้อย ผ่านไปอยู่หลายวิก็โมโหจนหัวเราะออกมา
พระเจ้า ผู้ชายคนนี้พูดอะไรอยู่กันแน่?
เขาบอกให้เธอแต่งงานกับเขา? ให้เธอดูแลถวนจื่อด้วยกันกับเขา? ช่างเหลวไหลน่าขันสิ้นดี!
เธอ เจียงหยุนเอ๋อ ต่อให้ต้องเลี้ยงถวนจื่อคนเดียว ก็ไม่มีทางให้ผู้ชายขายบริการคนหนึ่งดูแลถวนจื่อ
ที่สำคัญคือ ตอนนั้นที่ตัดสินใจคลอดถวนจื่อออกมา เธอก็เตรียมพร้อมที่จะเลี้ยงดูถวนจื่อจนเติบใหญ่คนเดียวอยู่แล้ว
เจียงหยุนเอ๋อสายตาดุร้ายขึ้นมา “ฉันไม่มีทางให้ถวนจื่อกับคุณเด็ดขาด ตายก็ไม่มีทาง”
โมเฉินยี่ก็ไม่ร้อนรน พูดขึ้นอย่างไม่เร่งรีบว่า “แต่ผมเป็นพ่อของถวนจื่อ”
เจียงหยุนเอ๋อเบือนหน้าไปอีกฝั่ง “ต่อให้ต้องขึ้นศาลดำเนินคดี เด็กคนนั้นก็ยังเป็นของฉัน”
พูดจบประโยค เจียงหยุนเอ๋อก็จากไปอย่างโมโหเดือดพล่าน
จะให้เธอให้ถวนจื่อกับคนอื่น ชีวิตนี้อย่าได้หวัง ต่อให้เธอตายไป โมเฉินยี่ก็อย่าหวังจะได้ตัวเด็ก
พอกลับถึงบ้าน เจียงหยุนเอ๋อก็เหมือนกับลูกโป่งที่ปล่อยอากาศออกมา อ่อนระโหยโรยแรงไปหมด
ตอนที่เพิ่งออกมาเธอยังโมโหอยู่ แต่หลังจากนั้นพอนั่งอยู่ในรถในระหว่างทางกลับ อารมณ์ของเจียงหยุนเอ๋อก็หดหู่ถึงขีดสุด
เธอไม่อยากปล่อยถวนจื่อไป แต่เธอจะทำยังไงได้?
โมเฉินยี่คือพ่อของถวนจื่อ งั้นเขาก็มีสิทธิ์ในการเลี้ยงดูเด็ก และอีกอย่าง โมเฉินยี่ก็พูดถูก ให้ครอบครัวที่สมบูรณ์กับถวนจื่อถึงจะเป็นสภาพแวดล้อมที่ดีที่สุดต่อการเติบโตของถวนจื่อ
แต่ให้ถวนจื่อกับผู้ชายขายบริการจะดีจริงๆเหรอ?
ไม่ใช่ว่าเจียงหยุนเอ๋อดูถูกผู้ชายขายบริการ แต่เพราะการงานและสภาพแวดล้อมของพวกเขายุ่งเหยิงเกินไปจริงๆ
“กลับมาแล้วเหรอ?” ตั้งแต่ที่ลี่จุนถิงกลับมาก็เป็นห่วงเจียงหยุนเอ๋ออยู่ตลอด จึงนั่งรออยู่ในห้องรับแขกตลอด
เจียงหยุนเอ๋อขานตอบเรียบๆ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า
“เขาพูดว่ายังไงบ้าง?” ลี่จุนถิงเองก็เป็นห่วงเรื่องนี้อย่างมาก
“เขาบอกว่าเขาอยากเลี้ยงดูลูก” เจียงหยุนเอ๋อพูดแค่ครึ่งหนึ่ง
ลี่จุนถิงแค่นเสียงดูถูกออกมา “เขาอยากเลี้ยงดูเด็ก? ก็ไม่ไปส่องกระจกดูว่าเขาเหมาะเหรอ?”
ลี่จุนถิงตอนนี้เห็นถวนจื่อเป็นลูกแท้ๆของตัวเองแล้วจริงๆ ถ้าลูกของตัวเองใช้ชีวิตอยู่กับผู้ชายขายบริการ ลี่จุนถิงก็คงต้องอับอายขายหน้าทั่วเมืองจิ่งเฉิงสินะ
“เธอวางใจได้เลย ฉันจะไม่ให้เขาทำสำเร็จแน่ ฉันจะไม่ยอมแพ้เธอกับถวนจื่อเด็ดขาด” ลี่จุนถิงกอดเจียงหยุนเอ๋อไว้ในอ้อมกอด “ฉันให้จี้งยี้ติดต่อกับทนายไปจัดการเรื่องนี้แล้ว”
ได้ยินที่ลี่จุนถิงพูด เจียงหยุนเอ๋อก็รู้สึกซับซ้อนอย่างบอกไม่ถูก
เธอซาบซึ้งมาก ต่อให้ถวนจื่อจะไม่ใช่ลูกของเขา แต่เขาก็ยังจริงใจต่อเธอไม่เคยเปลี่ยนแปลง
แต่เธอก็รู้สึกไม่คุ้มแทนลี่จุนถิง
คนที่โดดเด่นอย่างลี่จุนถิง กลับทำเรื่องที่ห้ามทำและไม่ควรทำตั้งมากมายเพราะเธอ คุ้มค่าจริงๆเหรอ?
“จุนถิง” เจียงหยุนเอ๋อเงยหน้าขึ้นสบตาลี่จุนถิง “คุ้มค่าเหรอที่ทำเพื่อคนอย่างฉันมากขนาดนี้? ตอนนั้นพวกเราก็แค่แต่งงานตามสัญญาก็แค่นั้นเองนะ”
ลี่จุนถิงมองเจียงหยุนเอ๋อด้วยสายตาตำหนิ จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสายตาอ่อนโยน “เธอโง่หรือเปล่า? ตอนนั้นคือตอนนั้น ตอนนี้คือตอนนี้ เรื่องมันเปลี่ยนแปลงกันได้ เธอไม่ต้องสนอะไรทั้งนั้น เธอแค่ต้องรู้ว่าเธอคือภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของฉันแค่นี้ก็พอ และอีกอย่าง เรื่องในปีนั้นเธอก็ไม่ได้ตั้งใจเสียหน่อย อย่าเก็บมาใส่ใจมากเลย”
หัวใจที่เย็นยะเยือกของเจียงหยุนเอ๋อแป๊บเดียวก็เหมือนกับว่าถูกเตาไฟโอบล้อมเอาไว้ ความอบอุ่นพรั่งพรูเข้ามาในอกจนรู้สึกอบอุ่นไปทั่วหัวใจ
มีผู้ชายแบบนี้อยู่เบื้องหลังของตัวเอง ยังจะต้องกลัวอะไรอีกหรือ?
